تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 15 آبان 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):توفيق [انجام كار نيك] از خوشبختى و بى توفيقى از بدبختى است.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826100798




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

لبخند راک هودسن توی صورت استالونه کج شد!


واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > سلحشور، یزدان  - من یکی از طرفدارهای استالونه بودم. حالا هم هستم؟ مثل این است بروی سراغ آدمی که دوستش داشتی روزگاری و ببینی دیگر پیر شده. مثل همان حسی که در سکانس‌های پایانی «ریدر» می‌شد حس کرد. قبول می‌کنم وقتی توی «رمبو 4» دیدمش، از اینکه هنوز دهنش را کج می‌کرد و در شصت‌سالگی، ادای آدم‌های سی‌ساله را درمی‌آورد، کفری شدم. با این همه، فیلمنامه‌اش که تقریباً کپی‌برداری از فیلمی در دهه هشتاد بود (با بازی شاگرد محبوب بروس ‌لی و ستاره سری فیلم‌های «دلتافورس»؛ راستی اسمش چی بود؟ شما یادتان هست؟ همانی که حالا در مجموعه تلویزیونی «رنجر تگزاس» بازی می‌کند... بگذریم! یادم آمد، تا آخر این متن می‌گویم) فیلمنامه بدی نبود، فیلمش هم اگر داد نمی‌زد که یک نفر دیگر دارد صحنه‌های اکشن را بازی می‌کند، می‌توانست سرگرم‌کننده باشد. بالشخصه آرزو می‌کنم «گوشت‌های دم توپ» (با خلاصه قصه‌ای که یادآور یکی از فیلم‌های محبوب زندگی‌ام است: «غازهای وحشی» با بازی ریچارد برتون، راجر مور،‌ ریچارد هریس و یک گروه از بهترین نقش‌های مکمل دهه هفتاد هالیوود و با فیلمنامه‌ای که ریشه در رمان «سگ‌های جنگ» فوردسایت دارد) فیلمی دیدنی باشد. دیدن این همه بازیگر محبوب توی یک فیلم واقعاً هیجان‌انگیز است آن هم بازیگرانی که هرکدامشان، یک دهه یا نیم‌ دهه هالیوود را به اسم زده‌اند (باور کنید وقتی شنیدم رودریگز یک فیلم ساخته که دنیرو با استیون سیگال، همبازی شده، گفتم این هم یکی از آن کلک‌های پیشنهادی تارانتینو است. به نظرم حضور این همه بازیگر پرطرفدار و اغلب بازنشسته در یک فیلم، اگر پیشنهاد تارانتینو به استالونه نباشد در زمین گلف، حتماً متأثر از دیدن فیلمی است که بازآفرینی «12 مرد خبیث» آلدریچ است و تارانتینو ساختش: «لعنتی‌های بی‌آبرو») فکر می‌کنید چرا آدم‌هایی مثل من هنوز به بازیگرهایی مثل استالونه علاقه‌مندیم؟ چون بازیگر بزرگی بوده؟ ‌یا چون یک فیلمنامه نوشته برای کوبریک، اما کوبریک چون می‌خواسته «چشمان باز کاملاً بسته» آخرین فیلمش باشد، گفته «اگر زنده ماندم، می‌سازمش»؟ حالا که به فیلمنامه «راکی 1» نگاه می‌کنم، می‌بینم در مقایسه با آثار درخشان «مکتب نیویورک» در دهه هفتاد میلادی واقعاً چیزی ندارد یا حتی مقابل کارهای سیدنی لومت مثل «بعدازظهر سگی» که البته هیچ ربط مستقیمی هم به آن مکتب نداشت. این فیلمنامه را استالونه نوشت. همه‌مان این افسانه را فوت آبیم که بچه اولش می‌خواست به دنیا بیاید، اما سیلوستر حاضر نشد برای فروش آن، از شرط خودش برای بازی در نقش اول کوتاه بیاید آن هم در حالی که هر روز توی سوراخ سمبه‌های آپارتمان رطوبت‌زده‌اش، دنبال عکس‌های جرج واشنگتن می‌گشت که روی چند اسکناس یک دلاری باشند! افسانه‌ها، افسانه‌ها! این‌ها ما را، نسل ما را مجذوب می‌کردند این که کوین کاستنر، شاگرد یک ساندویچی بوده و تنها موقعی لبخند مشتری را می‌دیده که چهار تا سیب‌زمینی سرخ کرده بیشتر کنار همبرگر می‌گذاشته یا هریسون فورد، سعی می‌کرده توی نجاری‌اش، نردبان‌های چوبی خوبی بسازد که از زیرپای آدم‌های بالای هشتاد سال در نرود و با سر نروند توی شیروانی خانه‌شان. الان از این افسانه‌ها خبری نیست. سینما راز ندارد هالیوود که بدتر. می‌توانی توی خانه‌ات در تهران بنشینی و از برنامه «این سایدر»، میزان سسی را که کوین اسپیسی روی هات‌داگ‌اش، دو ساعت قبل در شمال نیوجرسی و قبل از شروع یک کنسرت پاشیده، ببینی. ببینید یک موقعی ما «بازیگر - ژانر» داشتیم یعنی فیلم استالونه، فیلم آرنولد، فیلم سیگال، فیلم ون دم، فیلم چاک نوریس (هه! بالاخره یادم آمد! ستاره سری فیلم‌های «دلتافورس»)، همانطور که قبل‌اش فیلم بروس لی داشتیم، فیلم چارلز برانسون داشتیم، فیلم راک هودسن داشتیم. چرا گفتم هودسن؟ شاید به این دلیل موجه که استالونه همه عمرش سعی کرد تکرار او باشد روی پرده نقره‌ای. اوایل که چندان عضلانی نشده بود، سعی می‌کرد با کنترل عضلات صورتش، دقیقاً هودسن را به نمایش بگذارد. راستی یادتان هست از کی اسم استالونه سر زبان‌ها افتاد؟ فکر می‌کنم 1979 یا 1980 بود که هودسن، دیگر دخل‌اش آمده بود و خیلی سریع داشت به سمت مرگ پیشروی می‌کرد. هودسن را در «وداع با اسلحه» دوست دارم در یک سری کمدی‌هایش، تریلرهایش، در مجموعه تلویزیونی «کمیسر مک میلان» دوست دارم و مطمئنم اگر می‌خواست در «آدمکش‌ها» به جای استالونه، مقابل جولین مور و باندراس بازی کند، فیلم بهتری را شاهد بودیم. لبخند کج استالونه که یادتان هست؟ هودسن با فیزیک صورتی شبیه به استالونه اما با خطوطی بهتر طراحی شده، همیشه یک «لبخند مورب» داشت که خاص خودش بود. آن لبخند توی صورت استالونه کج شد! توی دهه هشتاد میلادی، همه چیز دنیا کج شده بود. این طورها بود دیگر. جای‌تان خالی!




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 373]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن