تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865114911
افراط و تفریط در نمایش معضلات اجتماعی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - ظاهراً تلخی سریالهای تلویزیونی در چند ماه اخیر به مذاق خیلیها خوش نیامده و پخش چنین سریال‌هایی را نوعی سیاه‌نمایی و اغراق در بیان مصائب و معضلات اجتماعی دانسته‌اند. البته این «خیلیها» پربیراه هم نمی‌گویند. نمایش این حجم از سریالهای تلخ با درونمایه اجتماعی تا به امروز در تلویزیون بی‌سابقه بوده. جالب این که تلویزیون همین چند سال پیش در ماه مبارک رمضان بیش از هر چیز سریالهای طنز را به نمایش می‌گذاشت و ظاهراً این سریالهای جدید کفاره شراب‌خوری‌های بی‌حساب است. همین است دیگر. طبق معمول همیشه یا دچار افراط می‌شویم یا تفریط. یا همه دست به دست هم می‌دهیم که خلق‌الله را به هر وسیله‌ای که می‌توانیم بخندانیم و در این راه حتی از شوخی‌های زشت و زننده و مستهجن ابایی نداریم و یا یک باره همه طرفدار انتقاد صریح اجتماعی می‌شویم و جامعه‌ای را به تصویر می‌کشیم که از در و دیوار آن قاچاقچی و دزد و قاتل و آدم‌ربا می‌بارد. البته بخشی از این اتفاق هم کاملاً طبیعی است. وقتی برای ساده‌ترین انتقادها و اعتراض‌ها ممنوعیت ایجاد می‌کنیم و همه انتقادها را با مانعی به نام «مصلحت» روبه‌رو می‌سازیم، طبیعی است که منتقد در اولین فرصتی که به دست می‌آورد، می‌خواهد همه آنچه را که پیش از آن در سینه مدفون کرده بود، بیرون بریزد و آن وقت نتیجه‌اش همین میشود که می‌بینید. جامعه‌ای به تصویر کشیده میشود که زیستن در آن ممکن نیست و آن اندک مهر و صفایی که در تصویر مشاهده میشود، آنقدر ساختگی و تصنعی است که حالت از هر چه خوبی و هر که خوب است، به هم می‌خورد. با این حال، همین که رسانه ملی اجازه پخش چنین سریال‌هایی را صادر می‌کند، باید خوشحال بود و چنین رویکردی را به فال نیک گرفت. نشان دادن چنین موضوعاتی، یعنی برخی از مسئولین ما در پی انکار چنین معضلاتی در جامعه نیستند. یعنی باور دارند که جامعه ایرانی دچار نابهنجاری‌هایی است که با نادیده گرفتنش راه به جایی نخواهیم برد. راه مبارزه با مشکلات و رفع بحران، باور آن است چونان کبک سر در زیر برف فرو بردن و ساده‌لوحانه به شعارهای صد تا یک غاز دلخوش کردن جز آنکه پرده‌ای بر سر صد عیب نهان و آ‌شکار ما بپوشاند هیچ نفع دیگری به حال ما نخواهد داشت. بدون شک با نمایش بحران نمی‌توان آن را رفع کرد اما می‌توان آن را شناخت. تا ندانیم که بحران چیست و یا مدام بحران‌های ساختگی را به جای بحران‌های حقیقی جا بزنیم کاری از پیش نخواهیم برد. هنرمندان، نویسندگان و شاعران می‌توانند به ما بحران را نشان دهند. گیرم به دلیل طبع و طینتشان کمی در نمایش بحران اغراق هم بفرمایند، خیلی مهم نیست. مهم حقیقت آن چیزی است که آنها سعی دارند به من و شما نشان بدهند. چشم‌هایمان را به روی حقیقت نبندیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 442]
-
گوناگون
پربازدیدترینها