واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > انتظامی، حسین - دیروز بازهم یک هواپیمای اجاره ای روسی دچار سانحه شد . چنین حوادثی برای ما دارد تبدیل به یک هنجار می شود وگویی اگر سوانح هوایی نداشته باشیم خرق عادت است ! جان آدمیزاد ظاهرا برای ما ارزشی ندارد . با همه شعارهایی که در تکریم انسان و انسانیت می دهیم خروجی عملکرد ما چنین چیزی را تائید نمی کند . شاید در عالم تعاملات یا استانداردهای بین المللی ، همسایه شمالی خود را الگو قرار داده ایم ؛ همسایه ای که تفاوت آشکار با رقیب دیرینه خود یعنی آمریکا دارد .آمریکایی ها اینجور نشان می دهند که جان شهروندانشان برایشان مهم است . حتی جان سربازان - که اساسا ماموریت کشتن و کشته شدن دارند - نیز از این قاعده مستثنی نیست . جان مایه همه تظاهرات علیه سیاستهای بوش این بود که چرا جان فرزندانمان در افغانستان و عراق را به خطر می اندازی ؟ به چند دهه قبل هم که برگردیم علت اصلی کوتاه آمدن واشینگتن در اقدامات تجاوز کارانه اش در ویتنام همین فشار افکار عمومی بود . دولت های آمریکایی با همه توانایی خود در فریب و هدایت افکار عمومی ، باز هم در مقابل آن منفعل است اما متقابلا روسها شاید به تنها چیزی که اهمیت نمی دهند همین باشد !هر دو کشور مساحتی بزرگ دارند و هر دو از جمعیتی بزرگ برخوردارند . روسها شاید به دلیل همین بزرگی ، ارقام صد و دویست و هزار برایشان کوچک می نماید ؛ شاید هم رسوب استالینیسم - که می تواند جان میلیون ها انسان را در گولاک بگیرد و به راحتی بهای تصفیه سیاسی را بپردازد - آنها را چنین کرده است ؛ اگر هم کمی به عقب برگردیم شاید رسوب خودکامه گری های تزاری است که درطی نسل ها چنین فرهنگی را حاکم کرده است .اگر دقت کرده باشید درواکنش به گروگانگیری ، روسها به گونه ای خلاف عرف مألوف دنیا عمل می کنند . آنان معتقدند به گروگانگیر نباید باج داد - که حرف درستی است - اما به بهای آن کاری ندارند . حتما به خاطر دارید در نمونه های متعدد و از جمله ماجرای گروگانگیری در یک مدرسه که منجر به کشته شدن حدود 300 کودک و والدین آنها شد چه گذشت ؟چنین اتفاقی (یا لااقل تواتر آن نسبت به پدیده ها) محال است درآمریکا ، در آلمان ، در هند ، در ایران و حتی در پاکستان بیفتد . این دولت ها اگر چه می دانند کوتاه آمدن در مقابل گروگانگیر ، به معنای ترویج ضمنی آن است اما در حل چنین بحران هایی و براساس قاعده «احتمال و محتمل» بدترین سناریو را روی میز می گذارند . اگر چه به مذاکره و وقت کشی و فشار روانی و عملیات دقیق پلیسی و خلع سلاح گروگانگیر و مجازات او می اندیشند اما در عین حال حواسشان به محتمل بزرگی است که رخ می دهد ، حتی اگر احتمال کوچکی داشته باشد . از این مثال ها زیاد است . رفتار مسکو در قبال چچن ، آبخازیا و ملت ها و دولت های مشترک المنافع پرده از این نگاه سخت و بی توجه به جان آدم ها بر می دارد . آمریکایی ها اگر چه در تجاوزات برون مرزی خود بی رحم تر از رقیبند اما لااقل نگران بازنمایی چهره خود نیز هستند و تلاش دارند با اتکا به قدرت دیپلماسی یا رسانه های پرنفوذ ، رفتار بی منطق خود را توجیه کنند .برگردیم به بحث خودمان در حوادث ترابری . اگر این هواپیماها از نظر همسایه شمالی ما هنوز قابلیت استفاده دارد ،اگر نرم او در تعویض قطعات یدکی یا زمان خارج کردن هواپیما از ناوگان ، 3-2 برابر استانداردهای بین المللی است ما نباید استاندارد روسی را ملاک قرار دهیم . این استانداردها با نگاه ما به کرامت انسانی نمی خواند .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 342]