واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: مشکل اين فيلم چيست!؟فيلم سينمايي «نيلوفر» با وجود اينکه 3 سال از صدور پروانه نمايشش مي گذرد نه فقط اکران نشده که از حضورش در جشنواره هاي سينمايي هم جلوگيري مي شود!
اگر اندکي پيگير اخبار سينماي ايران به ويژه در حوزه حضورهاي بين المللي آثار ايراني در جشنواره هاي سينمايي در سال هاي اخير بوده باشيد حتما نام فيلم سينمايي «نيلوفر» چندان به گوشتان ناآشنا نيست. فيلمي که تا امروز سه سال در انتظار اکران عمومي بوده است و به رغم توفيقات جهاني هماچنان در داخل فرصت اکران نيافته است. نکته جالب درباره آن هم اينکه هيچ اظهارنظر رسمي يا غيررسمي درباره مشکل ساختاري يا محتوايي اين فيلم رسانه اي نشده است و به واقع معلوم نيست مشکل اين فيلم چيست!؟پروانه دارد يا ندارد؟تازه ترين رويداد درباره فيلم انتشار خبر حضور آن در جشنواره فليم کيش و البته کنار گذاشتن آن با نظر مسئولان ارشاد بود. در پي حذف اين فيلم از جشنواره و اعلام مسئولان اداره نظارت و ارزشيابي مبني براينكه اين فيلم پروانه نمايش ندارد، فرشته طائرپور تهيه کننده فيلم اعلام كرد:«اين فيلم برخلاف دليل مطرح شده، سه سال قبل از اداره كل نظارت و ارزشيابي، پروانه نمايش گرفته است.» تهيهكننده «نيلوفر» در بخشهايي از يادداشتي كه در بسياري از رسانه ها منتشر شد آورده است:«متاسفانه بار اولي نيست که مطلبي خلاف واقعيت اعلام ميشود و هرنوع پيگيري جهت اثبات خطا و حل موضوع هم بي نتيجه ميماند. حواشي فيلم «نيلوفر» مدتهاست که از خود فيلم بزرگتر شدهاند و البته اين رفتار يکي از تخصصهاي بارز مديريت كنوني در سينما است. نيلوفر يک فيلم بسيار ساده و سالم است که مضمون آن تاکنون در فيلم هاي تکاندهندهتري طرح شده است. فيلم هاي اجتماعي و فاخري چون «بدوک» مجيد مجيدي و «عروس آتش» خسرو سينايي، همين موضوع را دستمايه داستان خود ساخته بودند و نمايش آنها در جشنوارهها و سالنهاي سينما و يا توزيعشان در شبکه ويديوي خانگي، نه تنها ضايعه و فاجعهاي را در جامعه ايجاد نکرد، بلکه گامي بلند در مسير تحقق نقش فرهنگ سازي سينما برداشت... کاري که «نيلوفر» هم ميتوانست در حد بضاعت خود با اکراني محدود در دو- سه سينما (که هربار با مخالفت بي توضيح نماينده اداره کل در شوراي صنفي منتفي شد) و يا ورود به شبکه نمايش خانگي، انجام دهد. نيلوفر جز سلامت نگاه و ارزش موضوع، يک شاخصه قابل اعتناي ديگر هم دارد.طائرپور: نيلوفر يک فيلم بسيار ساده و سالم است که مضمون آن تاکنون در فيلم هاي تکاندهندهتري طرح شده است. فيلم هاي اجتماعي و فاخري چون «بدوک» مجيد مجيدي و «عروس آتش» خسرو سينايي، همين موضوع را دستمايه داستان خود ساخته بودند و نمايش آنها در جشنوارهها و سالنهاي سينما و يا توزيعشان در شبکه ويديوي خانگي، ضايعه و فاجعهاي را در جامعه ايجاد نکرد. اين فيلم به معناي واقعي کلمه، مصداقي حرفهاي از توليد مشترک در سينماي ايران است. يک تهيهکننده بسيار معتبر فرانسوي و يک کارگردان فرانسوي- لبناني که در هاليوود به صورت حرفهاي کار مي کند، با اعتماد به قابليتهاي سينماي ايران، در مشارکت با يک تهيه کننده مستقل ايراني، فيلمي را در چارچوب قوانين ايران ساختهاند. اتفاقي که ميتوانست از سوي مديريت سينمايي مورد قدرداني، مراقبت و تداوم قرار گيرد و سينماگران بينالمللي را به داشتن تعريفي ديگر از سينماي ايران ترغيب کند. اين فيلم با بهرهگيري از هنر و دانش گروهي از زبدهترين چهرهها و عوامل سينماي ايران ساخته شده که اخلاق حرفهاي و کيفيت کارشان بيترديد تاثيري ماندگار بر باور کارگردان و تهيه کننده خارجي فيلم گذاشته است.» اين براي تنبيه من است!تهيهكننده «نيلوفر» در ادامه يادداشتش خاطرنشان كرده است: «البته درمورد نيلوفر يک واقعيت موازي و غيرعلني ديگرهم وجود دارد که دليل اصلي همه اين چالشهاست، نيلوفر را من ساختهام، فرشته طائرپور، کسي که شرکت اين فيلم در جشنوارههاي بين المللي را در طول دوراني که براي اخذ پروانه نمايش ماهها منتظر مانده بود، انجام داد و اين شد مجوزي براي آنکه قصه تنبيهاش از همان زمان آغاز شود و تا امروز نيز ادامه يابد. هيچکس هم، نه از مديران قبلي و نه از مديران فعلي، آخرش نگفت و نميگويد که مشکل واقعا در کجاست و چرا سرنوشت يک فيلم و سرمايه يک تهيه کننده بخش خصوصي، اينچنين به بازي گرفته ميشود. يکي از مديران ميگفت، ميدانيم که پروانه ساخت و کليه مجوزهاي توليد اين فيلم توسط وزارت ارشاد صادر شده و ميدانيم که براي اعمال تغييراتي در فيلمنامه از تو تعهد کتبي گرفته شده و ميدانيم که تمامي تغييرات فرمايشي در فيلمنامه و فيلم اعمال شده و ميدانيم که کليه حذفياتي که براي صدور پروانه نمايش از سوي اداره کل اعلام شده بود را در فيلم انجام دادهاي و ميدانيم که پروانه نمايش قانوني فيلم را سرانجام گرفتهاي، اما همچنان صلاح نيست که اين فيلم در سينما و يا شبکه ويديويي نشان داده شود... بي توضيح و البته با لبخند!طائرپور: جشنواره فيلم کيش آخرين فرصت، نه براي من و فيلم نيلوفر بلکه براي مسئولان سينمايي بود تا يک تصميم اشتباه و بدون توجيه را جبران كنند. حتي وقتي معاونت جديد سينمايي هم به ميدان آمد و رسما در مصاحبههاي رسانهاي خود اعلام کرد که چيزي بعنوان توقيف فيلم در دوره ايشان وجود ندارد و عملا هم فيلمهاي مسئلهدارتر دوستان (اعم از هنري و تجاري) از محاق خارج شدند، من و نيلوفر همچنان جا مانديم... بيآنکه به نامه هايمان پاسخي داده شود، يا خسارتي به جبران اين توقيف برايمان در نظر گرفته شود و يا کسي حداقل برايمان توضيح دهد که بايد چه کنيم تنها چيزي كه به من يك بار گفته شد اين بود كه جريانهايي نسبت به اين فيلم حساس شدهاند و پرسش من دربارهي اينكه اصلا مگر آنها فيلم را ديدهاند بيپاسخ ماند. نميدانم آنها که واقعا حساس شده بودند و يا آنهايي که سعي ميکردند ما را از حساس شدن احتمالي جريانهاي پشت پرده بترسانند، طي اين سه سال که انواع و اقسام فيلمها و سريالهاي خوب و بد خارجي، صحنه فرهنگ و هنر را به تمامي از قبضه و قيموميت مسئولان فرهنگي کشور خارج کردهاند، هنوزهم در مورد اکران فيلم "نيلوفر"حساس اند؟!!» اين آخرين فرصت استطائرپور با اشاره به انتخاب فيلمش در جشنواره كيش در ادامه ابراز عقيد كرده است: «جشنواره فيلم کيش آخرين فرصت، نه براي من و فيلم نيلوفر بلکه براي مسئولان سينمايي بود تا يک تصميم اشتباه و بدون توجيه را جبران كنند. اما تنها اتفاقي که افتاد اين بود که مدير کل اداره ارزشيابي و نظارت بر سينماي حرفهاي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي اعلام کرد که فيلم نيلوفر پروانه نمايش نداشته و در راستاي توقيف اين فيلم که از سال 87 تاکنون به غيرقانوني ترين شکل ممکنه ادامه يافته، آنرا از امکان دوبار نمايش در جزيره کيش هم محروم سازد.
جالب اينجاست که درمرحله پرکردن فرم شرکت در جشنواره مذکور، پيرو توصيه يکي ازعوامل اجرايي جشنواره، شخصا به مدير کل اداره نظارت تلفن کرده و با توجه به نزديکي خاتمه اعتبار پروانه نمايش نيلوفر در پايان اسفندماه، نظرشان را درباره اين موضوع پرسيدم و پاسخ ايشان اين بود که: «تصور نميکنم مشکلي باشد ولي اجازه دهيد من تا دو ساعت ديگر به شما خبر ميدهم»... دو ساعت گذشت و خبري نشد و فرداي آن روز دفتر جشنواره کيش در رفتاري طبيعي و به استناد پروانه نمايش فيلم، نام آن را در فهرست فيلمهاي بخش مسابقه خود اعلام کرد. حتي آنموقع هم واکنشي از سوي اداره کل نسبت به جشنواره مذکور و يا اينجانب نشان داده نشد...نميدانم گرفتار تشکيل «خانه کارآفرينان» جهت دفاع از حقوق تهيه کنندگان سينماي ايران بودند يا سامان بخشي به آشفتگيهاي عرصه اکران...» طائرپور تاكيد كرده است:«اگر احقاق حقوق تهيهکنندگان آثار سينمايي در مراجع قضايي، محلي از اعراب داشت، بيترديد به استناد همين پروانههاي ساخت و نمايش صادره شکايت رسمي خود را از توقيف اين فيلم به انضمام ادعاي خسارت به مراجع مربوطه ارائه مي کردم...» تهيهكننده نيلوفر در پايان نوشته است: «حالا هم اگر آقايان تصور ميکنند که نمايش محدود فيلم نيلوفر در يک جشنواره داخلي، براي موقعيتشان خطرناك است، اشکالي ندارد و بنده يکبار ديگر ـ و البته به ناچار ـ خسارتهاي مالي واعتباري تداوم اين توقيف غيراصولي را ميپذيرم. اما فردا روزي که اين فيلم با اقدام تهيه کننده خارجي آن، از يک شبکه تلويزيوني خارجي و يا در شبکه ويديويي جهاني ديده شد، اين دوستان جز تعجب بينندگان وسنگيني ديوني که با تحميل زيان به اينجانب بر گردن گرفتهاند، دستاورد ديگري هم خواهند داشت؟» فرآوري: اميد صبوريبخش سينما وتلويزيون تبيان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 671]