واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: همسران منتقد
انتقاد اگر سالم و سازنده باشد اشکالی ندارد. اگر یکی از طرفین ازدواج از طرف مقابل به خاطر رفتار و یا طرز تلقی اش انتقاد کند اشکالی ندارد، البته به شرط آنکه هدف اصلاح روابط زناشویی باشد. اما اشکال این جاست که انتقاد سازنده اغلب اوقات جای خود را به عیب یابی می دهد. تحت تأثیر عیب یابی به جای توجه به جنبه های مثبت، فقط به جنبه های منفی همسرتان توجه می کنید. در این شرایط پیوسته به زبانی به همسرتان می گویید که چه باید بکند. وقتی از کلماتی با مفهوم " باید" استفاده می کنید به همسرتان پیام می دهید که نه تنها با او مخالف هستید ، بلکه همسرتان برخی از معیارها را زیر پا گذاشته است: اگر خوب فکر کنید می بینید کاری که شما انجام می دهید این است که از مرور و بررسی ویژگی های مختلف دیگران لذت می برید. به انتقاد کردن عادت می کنید و وقتی این گرایش ایجادمی شود، تغییر دادنش دشوار است. در واقع بدون توجه به کارها و تلاش های همسرتان احساس می کنید که یک کم کاری صورت گرفته است. اگر قرار بوده همسرتان ده کار را بکند و از این میان هشت کار را به طرزی عالی انجام داده است، شما نود درصد وقت خود را صرف انتقاد از آن دو کاری که صورت نگرفته می کنید.
هرگز به جذابیّت یا لباس جالبی که پوشیده توجه نمی کنید. به جای آن، به غباری که روی کفش او وجود دارد اشاره می کنید، زندگی کردن با چنین شخصی شبیه پر کردن ظرفی است که ته ندارد. شما مانند آن شخصی هستید که به همسرش می گوید" وقت بسیار خوبی را با هم گذراندیم البته با این استثنا که... " متوجه نیستید که همسرتان از انتقادهای دائمی شما تا چه اندازه ممکن است خسته شده باشد.حتی اگر فکر می کنید من درباره ی شما حرف نمی زنم، نگاهی صادقانه به خود بیندازید. این نگرشی است که می تواند بر شما حاکم شود. به آخرین بار که از روی انتقاد حرفی را به همسرتان زدید توجه کنید. بعد به آخرین تعریفی که از او کردید توجه کنید. کدام آن ها با شور و اشتیاق همراه بوده؟همین حالا چند ثانیه وقت بگذارید و دو فهرست جداگانه درباره ی همسرتان تهیه کنید . در فهرست اول به سرعت به پنج مورد کوچک و جزیی درباره ی همسرتان اشاره کنید که به نظر شما مثبت است . در فهرست دوم به پنج موردی اشاره کنید که به خاطر آن از همسرتان دلگیر هستید. چه اتفاقی افتاد؟ آیا شما هم مانند اغلب کسانی هستیدکه در این آزمون شرکت کردند و پنج مورد منفی را با سرعت بسیار بیشتری یادداشت نمودید.
البته که نمی خواهیم بگوییم برای رسیدن به یک زندگی موفق باید همیشه مثبت بیندیشید. اما برای بسیاری از شما انتقاد و سرزنش کردن یک عادت شده است شما به این دلیل که از زندگی خود راضی نیستید همسرتان را سرزنش می کنید. به جای اینکه احساس ارزشمندی خود را بیشتر کنید، همسرتان را محکوم می کنید و ایراداتش را بزرگ می کنید. با توجه به عبارات زیر ببینید آیا شما هم یک کمال طلب هستید و آیا شما هم از عبارات" باید" در کار ارزیابی زندگی خود استفاده می کنید:- از هیچ لغزش همسرتان ولو جزیی و بی اهمیت، به راحتی نمی گذرید؛- به همسرتان عباراتی از این قبیل را تحویل می دهید: " باید می دانستی که..."، " باید مرا از شر این گرفتاری نجات می دادی . " باید بدون اینکه من حرفی می زدم این کار را انجام می دادی."- به هنگام انتقاد از همسرتان از مفاهیم " همیشه" ، " هرگز" استفاده می کنید." مانند " همیشه این کار را می کنی،" تو هرگز در آشپزخانه به من کمک نمی کنی"، " تو همیشه مرا نادیده می گیری". توجه داشته باشید که عبارات همیشه و هرگز، تولید مجادله می کنند و انتقاد آمیز هستند.- گله می کنید که به آنچه در زندگی، شایسته ی آن هستید نمی رسید، گله می کنید که زندگیتان غیر منصفانه است. و بعد این را به همسرتان انتقال می دهید انگار اوست که تقصیر کار است.- هربار از شما انتقاد می شود، این انتقاد را با انتقاد متقابل جواب می دهید. مثلاً همسرتان به شما می گوید که فراموش کردید کیسه ی زباله را بیرون ببرید.
شما به جای اینکه این پیام را بشنوید، حمله ی متقابل می کنید" چطور جرأت می کنی این حرف را بزنی؟ تو خودت صد کار را که باید بکنی نمی کنی، من پنجاه برابر تو قابل اعتمادترم. حتی شبها در خانه را هم قفل نمی کنی".- به طرزی وسواس گونه می خواهید همسرتان اعتراف کند که کارش را به درستی انجام نداده است. اما در عین حال حاضر نیستید به حرفهای او گوش دهید.اگر تحت تأثیر این روحیه ی بد باشید و فکر می کنید که این کمال طلبی شدید شما از همسرتان شخصیت بهتری می سازد، بهتر است در اندیشه ی خود تجدید نظر جدی نمایید. کاری که شما می کنید این است که همسرتان را گیج تر و سردرگم تر می کنید بطوریکه در برابر انتقادهای بر حق و سازنده ی شما هم مقاومت کند. انتقاد مداوم در همسر شما مقاومت ایجاد می کنداز این مهمتر کاری می کنید که همسرتان از شما فاصله بگیرد . شما با فشار آوردن و با حمله کردن دائم هرگز نمی توانید به آرامشی که مورد نظرتان است دست پیدا کنید. اگر دائم انتقاد کنید تعریف و تمجید نمی کنید. شاید با کمی تأمل به این نتیجه برسید که کارهای زیادی است که شما خود می توانید انجام دهید و البته در این میان این نوع انتقاد کردن وضعیت شما را بهتر نخواهد کرد. نویسنده : سمیه زادهوشبخش خانواده ایرانی تبیان :رازهایی درباره مردانعشق محصول احترام است دوستت دارم با تمام تفاوت ها
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 420]