محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829381940
دختران در خانه و بعضيها در پی زندوم ، با مجوز قانوني
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: �زارش آخرین نیوز، سليمان جعفرزاده گفت: تک همسري در فرهنگ ايراني به عنوان يک ارزش معرفي شده است. روزنامه مردمسالاری: مدتي است که لايحه حمايت از خانواده در مجلس مطرح شده و به غير از مواد 22 و 23 و 24 ساير مواد آن تصويب شده است. مهمترين بحث اين لايحه ازدواج موقت، مهريه و دادن حق طلاق به زن است که چالش آفرين شده است. در اين راستا با سليمان جعفرزاده - نماينده ماکو، چالدران، شوط و پلدشت و رييس کميسيون اجتماعي مجلس شوراي اسلامي به گفت وگو نشسته ايم که در ادامه مي آيد. نظر شما در مورد ازدواج موقت به صورتي که در لايحه حمايت از خانواده در مجلس مطرح مي شود، چيست؟ در بسياري از اصول قانون اساسي بر حفظ بنيان خانواده تاکيد شده است ، به عبارت بهتر اگر در هر جامعه بنيان خانواده از هم بپاشد يک سري ناهنجاري هاي اجتماعي به وجود ميآورد و موجبات افزايش آسيب هاي اجتماعي را فراهم مي کند. نکته مهم ديگر آن است که تک همسري در فرهنگ ايراني به عنوان يک ارزش، سنت و فرهنگ براي دنيا معرفي شده و در اين فرهنگ ايراني، تک همسري به عنوان يک سنت و بنيان و تحکيم زندگي ثبت شده است. بنا بر اين آنچه که از گذشته در فرهنگ ايراني يک ارزش بوده و بعد از اسلام هم شرع اين ارزش و فرهنگ را در قالب ازدواج دائم و موقت مشخص کرده، اگر امروز به اين ارزش ورود پيدا کنيم يا به عبارت بهتر در آن دخالت کنيم، موجبات سلب امنيت و آرامش زندگي مشترک را فراهم مي کنيم تا از اين طريق، امنيت زندگي مشترک از بين برود ، بنيان خانواده از هم پاشيده شود و تحکيم خانوادگي ايراني متزلزل شود. چرا خانواده از هم پاشيده مي شود؟ مگر مردم قانون را قبول ندارند؟ مردم قانون را قبول دارند اما هنوز که اين بحث به قانون تبديل نشده است بلکه هر گاه به تصويب مجلس برسد قانون مي شود. اما تصويب اين قانون به هر حال موجبات افزايش طلاق خواهد شد زيرا يک سري افراد خواه مرد باشد يا زن، از اين قضيه سو» استفاده مي کنند. از طرف ديگر آمار طلاق بالا مي رود و طلاق هم يکي از معضلات و آسيب هاي اجتماعي است. بايد بپذيريم که ريشه بسياري از معضلات اجتماعي از جمله کودکان بي سرپرست يا بدسرپرست، زن هاي بي سرپرست، زن هاي خياباني، فقر و اعتياد ناشي از طلاق است. به هر حال اگر به اين وضعيت ورود کنيم از يک سو آمار طلاق بالا مي رود. از طرف ديگر سن ازدواج بالا مي رود و دختران در خانه مي مانند و اين در حالي است که بعضي ها با مجوز قانوني، زن دوم مي گيرند و نتيجه همه اين موارد، از بين رفتن امنيت در کانون خانوادگي مي شود و اين بي نظمي خانوادگي، بنيان خانواده ها را از هم مي پاشد. اما نام اين لايحه که حمايت از خانواده است، چگونه بنيان خانواده را از هم مي پاشد؟ آنچه که در برخي مواد اين لايحه است حکايتي از حمايت ندارد. وقتي بحث حمايت از خانواده را مطرح مي کنيم ، بايد تمام جوانب حمايت از خانواده را در نظر بگيريم و اين در حالي است که در اين لايحه، حمايت اقتصادي ديده نمي شود. حمايت سياسي و اجتماعي نيز مشاهده نمي شود. آسيب هاي اجتماعي بحث اقتصاد خانواده را نيز در نظر نمي گيرند، بلکه فقط يک بحث قضايي است، يا به عبارت بهتر حمايت قضايي از ازدواج موقت است. منظور از اينکه در لايحه حمايت اقتصادي ديده نمي شود، چيست؟ اگر آقايان ادعاي حمايت از خانواده را مطرح مي کنند، بيايند براي فرزندان خا نواده ها در جهت بالا بردن قدرت اقتصادي کار درست کنند. به فکر مسکن خانواده ها و بيکاري جوانان باشند و همه اينها درنظر گرفته شود . آقايان هنوز باور ندارند وقتي که 2 نفر ازدواج مي کنند در وهله اول بايد براي امنيت شان مسکن به وجود بياوريم، بايد همه چيز ديده بشود، که ديده نمي شود. بحث بعدي حمايت اجتماعي است. به هر حال، ما يک حقوق شهروندي در جامعه داريم که بايد محترم شمرده شود، در حالي که با قانون جديد ازدواج موقت، اولين چيزي که مورد تعرض قرار مي گيرد حقوق شهروندي است که در بعضي از قوانين آمده و در بحث مسايل مدني مطرح است . چرا ازدواج موقت به اجتماع آسيب مي زند در حالي که بايد مانع ناهنجاري ها بشود؟ اگر امروز ازدواج موقت علني و آشکار بشود اطمينان داشته باشيد تعداد زيادي از همسران اول تقاضاي طلاق مي کنند و خانواده هاي بسياري متلاشي مي شود و هنگامي که طلاق رونق بگيرد، زنان بي سرپرست مي شوند و کودکان آنها دچار آسيب هاي اجتماعي از جمله افسردگي مي شوند و شاهد گسترش معضل کودکان بي سرپرست و بدسرپرست خواهيم شد شوند و اين معضلاتي است که در نتيجه حضور قانوني زن دوم در کانون خانواده ايجاد مي شود. اينکه حضور زن دوم قانوني باشد چه اشکالي دارد به هر حال با قانون محدوديت ايجاد کرده ايم؟ به نظر من ورود کردن به اين بحث که ازدواج موقت ثبت شود و نيازي به اجازه زن اول نباشد، تضعيف حقوق زنان است و نبايد فراموش کنيم که زن هم حق زندگي دارد. از سوي ديگر، قانون بايد به صورت تساوي تصويب بشود همانگونه که تاکنون حقوق مساوي در قانون اساسي ما رعايت شده است . قانون نبايد به نفع يک طيف يا يک قشر خاصي باشد در حالي که با تصويب اين قانون، نگاه يک سويه به مرد و بي توجهي به حقوق زن شده است . از طرف ديگر، چنانچه حق طلاق را به زن ها نيز بدهيم، باز هم امنيت خانوادگي تهديد مي شود و شايد از بين مي رود. خلاصه اينکه با چنين اقدامات و علني کردن چنين مواردي، بنيان خانواده را هدف مي گيريم و از بين مي بريم. نظر شما در مورد تبصره 1و2و3 ماده 24 لايحه حمايت از خانواده که وارد بحث مهريه مي شود چيست؟ مهريه يک توافق دو طرفه است و اين هيچ اشکالي ندارد. بعضي ها مهريه را زياد تعيين مي کنند و بعضي ها کمتر، اصلا مهريه تعيين نمي کنند. به نظر من اين موضوع خانواده اسلا مي ايراني را از حالت خود خارج مي کند و همه چيز را دولت حاکميت بدهد و دخالت کند. اما لايحه حمايت از خانواده با توجه به احکام شرع صادر شده است و اشکالي ندارد؟ شرع چارچوب و حدود ازدواج دايم و موقت را مشخص کرده و اين اشکالي ندارد و ما هم شرع را قبول داريم. ساليان سال هم بعضي از مردها به صورت پنهاني ازدواج موقت را انجام مي دهند. اما بحث بر سر اين است که هيچ ضرورتي ندارد امروز اين را علني و قانوني کنيم و شرع نيز اين را گفته است.به هر حال اگر شرع را قبول داريد آن موقع که حکم شرعي صادر مي شد اگر صلاح بود اين موارد را در نظر مي گرفتند و شرع حکم مي کرد که ازدواج موقت علني باشد. از سوي ديگر، اجرا در حدود شرع تا امروز مشکلي نداشته است. اکنون بحث به دنيا آمدن بچه در نتيجه ازدواج موقت است، اين را چه بايد کرد؟ اگر تنها مشکل اين است که سرنوشت کودکي که در نتيجه ازدواج موقت به دنيا آمده چه مي شود مي توان قانون را به اين نحو تنظيم کرد که اگر زن و مردي تصميم به ازدواج موقت گرفتند و اگر اين ازدواج منجر به خلق فرزند بشود، به محض مطلع شدن، هر دو موظف هستند اين ازدواج را ثبت کنند و اگر ثبت نکردند مجرم شناخته مي شوند. نه اينکه از ابتدا زن و مرد ازدواج موقت را ثبت کنند تا علني و آشکار بشود در حالي که امکان دارد هرگز بچه دار نشوند. به عبارت بهتر بايد اين مجرميت را براي همان موارد استثنا بگذاريم نه براي کل جامعه. الان خيلي از دختر و پسرها به سن بالا رسيده اند اما به خاطر مشکلات متعدد نمي توانند ازدواج کنند، آيا اين ازدواج موقت براي دخترها و پسرها هم صادق است؟ ازدواج موقت دختران و پسران مساله ديگري است، امروزه اگر دخترها بخواهند ازدواج کنند قطعا با کسي که متاهل است ازدواج نمي کنند، بلکه دختر با پسر و پسر هم با دختر ازدواج مي کند.اما معناي ازدواج موقت اين است که هر کسي با داشتن تمکن مالي و اينکه بتواند عدالت را بين همسران خود رعايت کند به اين کار مبادرت ورزد و البته اين فرد زن و بچه هم دارد. زيرا که اگر مجرد بود و توان مالي لازم براي تشکيل خانواده را داشت که تا امروز ازدواج کرده بود و مجرد نمي ماند. در هر حال به نظر من اين قانون مشکلي را حل نمي کند و هيچ دختري حاضر به چنين کاري نمي شود، مگر اينکه به ندرت باشد اما در چارچوب شرع ، دخترها و پسرها مي توانند مشکلشان را با ازدواج موقت حل کنند و هيچ منعي وجود ندارد و در موارد نادر، اين کار هم انجام مي شود. مگر در ازدواج، براي دختران رضايت پدر لازم نيست؟ رضايت پدر لازم است مگر اينکه دختر پدر نداشته باشد، اما اگر خودش به سن تکليف رسيده باشد اجازه نمي خواهد. اما معمول اين است که در فرهنگ ايراني، دختراني که پدر دارند اجازه مي گيرند و آنهايي که پدر ندارند هم از يک بزرگتر اجازه مي گيرند ولي در مجموع نيازي به اجازه نيست. پس از اعاده مواد 22 و 23 و 24 از صحن علني، اين مواد فقط در کميسيون حقوق قضايي بررسي مي شود، فکر مي کنيد که اين لايحه بايد از کميسيون هاي فرعي ديگري هم بررسي شود؟ تاکنون به کميسيون هاي فرعي ارجاع شده ولي کافي نيست بکله بايد حداقل در 4 کميسيون به صورت کميسيون مشترک بررسي مي شد زيرا هم بحث مسايل اجتماعي دارد و هم مباحث فرهنگي، بهداشتي و قضايي دارد. هرچند که نمايندگان عضو کميسيون حقوق و قضايي ، لايحه حمايت از خانواده را بررسي کرده و زحمت کشيدند و اين تلاش به روشن شدن ديدگاه ها و تصميم گيري ساير نمايندگان کمک کرد. اما با وجودي که دوستان خيلي زحمت کشيدند و براي زحمات و نظرات آنها احترام قايل هستيم باز هم معتقدم که اگر اين لايحه در کميسيون مشترک بررسي مي شد شايد اين مشکلات حل مي شد. نقش کميسيون بهداشت در اين لايحه چيست و بايد چه مي کرد؟ بخشي از موارد اين لايحه در رابطه با آزمايشات و روشن شدن نتيجه روابط زناشويي است اين موارد بحث هاي تخصصي و علمي است که مشخص مي کند آيا زوجين بچه دار هستند يا نيستند و اگر بچه اي وجود دارد آيا نتيجه اين ازدواج است و بحث هاي تخصصي بسياري که نه کميسيون اجتماعي مي تواند به آن ورود کند و نه کميسيون قضايي، بلکه فقط بحث تخصصي پزشکي و مربوط به کميسيون بهداشت و درمان است. الان آمار ازدواج روز به روز بالا مي رود و به همين نسبت آمار طلاق رشد دارد ، گمان نمي کنيد مشکل با ازدواج موقت حل شود و پس از آنکه دو طرف همديگر را شناختند و به اين نتيجه رسيدند که مي توانند با هم زندگي کنند آنگاه ثبت ازدواج دايم کنند؟ مشکل امروز جامعه ما ، مشکل اقتصادي است نه مشکل فرهنگي و درک همديگر. بنا بر اين تاکيد دارم که در وهله اول بايد مشکلات اقتصادي خانواده ها حل بشود. به عبارت بهتر اگر طلاق ها را بررسي کنيم اکثر اين طلاق ها در ايران ريشه مادي و مالي دارد. باور کنيد که بسياري از جوانان با عشق به تشکيل زندگي و خانواده ازدواج مي کنند اما در ابتدا يا ميانه راه متوجه مي شوند که نمي توانند هزينه زندگي شان را تامين کنند در نتيجه به مرور اختلافات پيش مي آيد و منجر به طلاق مي شود. لذا هر چقدر قدرت اقتصادي مردم را بالا ببريم ، قطعا خانواده ها راحت تر هستند زيرا آرامش بيشتري دارند. اگر خيلي ادعا داريم، بياييم مسکن و اشتغالشان را تامين کنيم. اگر امروز سن ازدواج بالا رفته به اين مساله بستگي دارد که جوانان شغل و درآمد ندارند و جواني که درآمد ندارد چه طوري ازدواج کند؟ حالا ازدواج هم کرد چگونه هزينه زندگي اش را تامين کند. بنابراين جواني که براي تشکيل خانواده پا پيش گذاشته بود اکنون مي بيند که تا ديروز لنگ يک لقمه نان براي خودش بود و حالا سرپرست خانواده هم است و غم نان زن و فرزندش را هم دارد در نتيجه براي رها شدن از فشارهاي روحي، طلاق را انتخاب مي کند. با اين شرايط، چه کنيم که ازدواج رونق بگيرد بدون آنکه نگران رشد طلاق باشيم؟ شک نکنيد که در مرتبه اول بايد فکري اساسي براي اشتغالزايي بکنيم زيرا اگر مشکل اشتغال حل بشود، به نظر من سن ازدواج پايين مي آيد و متقاضي ازدواج زياد مي شود. به نظر من اين يک واقعيت است که بسياري از جوانان ما به علت نداشتن شغل و کار ازدواج نمي کنند، نه اينکه انگيزه اي براي ازدواج نداشته باشند، زيرا ازدواج يک امر فطري است و در همه انسانها علاقه به ازدواج وجود دارد. نکته مهمتر آن است که در خانواده ايراني بايد پسرها براي تشکيل خانواده پيشقدم شوند بنا بر اين اول بايد شغل و درآمد داشته باشند. من اطمينان دارم که از ناحيه دخترها مشکلي براي ازدواج نکردن وجود ندارد زيرا کسي که به خواستگاري اش مي آيد بايد زندگي اش را تامين کند، بنا بر اين مشاهده مي کنيد که ريشه بالا رفتن آمار ازدواج اين مسايل است نه بحث هاي حاشيه اي همچون ثبت ازدواج موقت! يعني مي خواهيد بگوييد بسياري از جوان ها از روي بيکاري زن نمي گيرند؟ من اصرار دارم که مشکل بسياري از جوانان ايراني بي بند و باري نيست بلکه ضعف مالي و از سر ناچاري است. امروزه نداشتن شغل و بيکاري ريشه بسياري از معضلات است. جوانان ما منحرف مي شوند و به دنبال درآمدهاي کذايي مي روند ، يا براي اينکه خودشان را راضي کنند معتاد مي شوندکه اين هم راهي براي فرار از مشکلات است. در عين حال جامعه اي که در آن بيکاري نباشد معضلات و آسيب هاي اجتماعي اش کمتر است و اين واقعيتي است که بايد در اين مورد يک فکر اساسي کنيم. فکر مي کنيد اگر بيکاري حل شود 100 درصد ازدواج ها به ازدواج سالم منجر مي شود؟ قطعا اين طور است و چنانچه اين تاکيد100 درصد هم نباشد 80تا90 درصد افرادي که بيکار هستند اگر شغل دايم و سر پناهي داشته باشند، ازدواج مي کنند. چرا نسل جديد از سنت هاي خود فاصله گرفته و به تبع آن سن ازدواج افزايش يافته است؟ توقعات در جامعه بالا رفته و کسي که مي خواهد زندگي کند، فاميل و دوستانش را مي بيند و تفکر غالب جامعه بر رفتارها اثر مي گذارد که همين امر در بالا رفتن سن ازدواج موثر است. اما نکته اصلي همان است که از ابتدا بر آن تاکيد دارم يعني توان مالي. مدتي است که بحث خانه هاي مجردي داغ شده و چند دختر با هم يا چند پسر با هم در خانه هاي مجردي زندگي مي کنند، فکر مي کنيد چقدر تاثيرات فرهنگ غرب باعث شده جوانان ما به سمت ازدواج نروند و اگر ازدواج موقت با اين شرايط جديد قانوني شود گمان نمي کنيد بي بند و باري هاي غرب در قالب ازدواج موقت سر وسامان بگيرد؟ به هرحال تهاجم فرهنگي همواره دغدغه مسوولان بوده و هست و نمي توان تاثيرات تهاجم فرهنگي را انکار کرد.اگر چه روابط زن و مرد يک امر فطري است که در سرشت همه انسان ها خلق شده و کسي نمي تواند منکر اين بشود و امکان دارد که براي رفع برخي نيازهاي فطري زن و مرد، اين ناهنجاري ها اتفاق بيفتد اما من تاکيد دارم که غرب نمي تواند تاثير داشته باشد زيرا جامعه ما هنوز تا بدين حد دچار آفت غربزدگي خانوادگي نشده است، ولي آنچه که نتيجه بررسي هاي شخصي من است و خودم به آن رسيده ام بحث اقتصادي است که امروزه جوانان ما به علت نداشتن درآمد نمي توانند ازدواج کنند. فکر مي کنيد براي اينکه ازدواج صورت بگيرد روابط دختر و پسر در جامعه بايد تا چه حد باشد؟ در آن حدي که شرع تعيين کرده است.اگر چه امروزه نمي شود از ارتباطات اجتماعي غافل شد و تا حدي ارتباط کلامي بين دختر و پسر در اماکن عمومي طبيعي است اما اين حدود را نيز شرع مشخص کرده است.در اين رابطه شرع مشخص کرده که اگر دختر و پسر مي خواهند ارتباط با نيت ازدواج داشته باشند ، بايد محرم شوند تا با خصوصيات همديگر آشنا شوند اما محرم کردن موقت بدين معنا نيست که حتما بايد زندگي تشکيل بدهند. البته برداشت هاي غلط ديگري از اين بحث مي شود بدين معنا که بعضي ها مي گويند بايد محرم شدن در قالب ازدواج موقت يا صيغه باشد و حتي بايد ثبت بشود يا بعضي ها مي گويند حتما بايد زندگي مشترک شروع شود، نه; اينطوري نيست، بلکه دو طرف مي توانند با همديگر محرم بشوند تا همديگر را بشناسند . اگر دختر و پسر بتوانند از قبل همديگر را بشناسند و با خصوصيات فردي و اخلاقي هم آشنا شده و رفتارهاي همديگر را در زندگي مشترک پيش بيني کنند، اطمينان داشته باشيد آمار طلاق پايين مي آيد، زيرا به عقيده من، نتيجه ازدواج هاي اينترنتي، سفارشي ، کورکورانه و گذرا ، همان طلاق است. اکنون بحثي شنيده مي شود که يک سري شرکت ها يا مراکز ويژه ، دخترها و پسرها را به همديگر معرفي کنند، نظرتان در مورد اين مراکز چيست؟ به نظر من شکل گيري اين شرکت ها به سو» استفاده منجر مي شود و نبايد اين کار انجام بشود. دختر و پسري که مي خواهند به همديگر معرفي شوند در همه جا و در هر محلي امکان پذير است به ويژه آنکه امروزه برقراري ارتباط سالم يک امر عادي است که همواره در حال وقوع است. به نظر من وجود چنين شرکت هايي به حريم و حرمت خانوادگي آسيب مي رساند. اما در گذشته افرادي بودند که کارشان معرفي دخترو پسرها به يکديگر بود و هر کس که مي خواست زن بگيرد يا شوهر کند به اين افراد مراجعه مي کرد، چرا اکنون نبايد در قالب شرکت ، زير نظر يک ارگان معتمد تعريف و تشکيل شود؟ البته وجود شرکتهايي که بر عملکرد آنها نظارت شود و تحت کنترل يک سازمان يا نهاد حاکميتي و دولتي فعاليت کنند و اين نهادها بتوانند شرکت ها را به درستي کنترل کنند و موثر هم باشند خوب است. ولي شرکت هايي مثل اين شرکت هاي پيمانکاري تامين نيروي انساني کارگري که واسطه باشند و فقط پول دريافت کنند و به عواقب آن کاري نداشته باشند ، مفيد نخواهد بود. اما تاکيد مي کنم که اگر عملکرد اين شرکتها کنترل شده باشد و نظارت کامل بشود ، در قالب مشاوره و راهنمايي مي توانند کار موثري انجام دهند. به نظر شما براي حفظ خانواده و گريز از رشد طلاق، آيا خلا» قانوني داريم يا مشکلات اقتصادي يا موارد ديگري وجود دارد؟ همانگونه که اشاره شد، ما فقط خلا» اقتصادي داريم و به هيچ وجه خلا »قانوني نداريم، زيرا قانون به حد کافي براي اين مهم آمده است . در ماده 23 لايحه حمايت از خانواده هم که مي خواهد قانون جديدي وضع شود و بگويد زن تحت چه شرايطي مي تواند طلاق بگيرد و مرد کجا مي تواند ازدواج کند ، همه در قانون آمده و اگر آقايان به پشت سند ازدواجشان رجوع کنند همه اين موارد آمده که البته آقايان هيچ وقت رجوع نمي کنند. مگر بايد دايم به سند ازدواج رجوع کرد؟ البته که بايد رجوع کرد زيرا اگر آنچه که در سند ازدواج نوشته شده را بخوانند، هرگز حال و هواي ازدواج مجدد به سرشان نمي زند. متاسفانه اشکال اکثر جامعه ما اين است که بدون مطالعه اقدام يا بهتر بگويم امضا مي کنيم. اگر آقايان به سند ازدواجشان نگاهي بيندازند، همه اين موارد در آنجا آمده که زن کجا حق طلاق دارد و مرد کجا حق ازدواج مجدد دارد و به نظر من همين قانون براي ازدواج مجدد کفايت مي کند. اکنون چالش هايي در جامعه وجود دارد که به ناهنجاري هايي همچون بي حجابي تبديل شده است، فکر نمي کنيد ريشه اين بند و باري ها با ابزار قانوني همچون ازدواج موقت حل بشود زيرا انگيزه اي براي عرض اندام به غير باقي نمي ماند ؟ اگر بگوييم که بعضي از اين موارد، ريشه در تهاجم فرهنگي دارد اظهار نظر کاملي نيست. زيرا در غرب بي حجابي محض وجود دارد ولي در ايران معضل بدحجابي داريم و بحث ما اين است که بدحجابي، بي بندوباري مي آورد، آنها در غرب به هر حال بي حجاب هستند و جزو زندگي ، قانون و فرهنگشان است اما به نظر من اگر جوان مشغول کار شود و بلافاصله بعد از کار، زندگي تشکيل بدهد ديگر کار به اين مراحل بد حجابي نمي رسد. چرا در بعضي از خانواده ها به خصوص هنگامي که زن و مرد کنار همديگر هستند و مرد مي داند که زنش بد حجاب يا بي حجاب است اما جلوگيري نمي کند ؟ آيا اين نتيجه تهاجم فرهنگي نيست؟ بعيد مي دانم که تهاجم فرهنگي باشد.به عقيده من خصوصيات ذاتي اين قبيل افراد چنين است اما به مرور زمان رفتارهاي اجتماعي بر اين افراد نيز تاثير مي گذارد، زيرا انسان هميشه تاثيرپذير از رفتارهاي اجتماعي بوده است. فکر مي کنيد با پديده بدحجابي برخورد انتظامي لازم است يا فرهنگ سازي؟ برخورد انتظامي راهکار اين قبيل مسايل نيست. بلکه بايد کار فرهنگي کرد . قبلا هم چنين مواردي پيش آمده که فرهنگ سازي شد. به عقيده من به زور انتظامي نمي توانند حجاب را بردارند و نمي توانند کسي را به زور باحجاب کنند، بلکه براي حل اين مساله، بايد ارشاد، کارهاي فرهنگي و اخلاقي در جامعه صورت پذيرد که پيگيري آن از طريق رسانه هاي ديداري و شنيداري بهترين راهکار است. نهاد به خصوصي مثل نيروي انتظامي بايد متولي اين امور باشد؟ يادمان باشد که برخورد انتظامي، احساسات يک جوان را جريحه دار مي کند. يک جوان که به سن غرور رسيده اگر در جامعه و در بين دوستان و رفقا ، غرورش بشکند، نه تنها تاثير مثبت نمي گذارد بلکه واکنش منفي نشان داده و احساس مي کند که بايد به اين کار ادامه بدهد.البته به نظر من مسايل شرعي چارچوب ها را مشخص کرده و خانواده ها بايد در چارچوب ها ورود کنند. متاسفانه امروزه براي بعضي خانواده ها اصلا مهم نيست که دخترشان بدحجاب باشد که تعداد آنها اندک است . اما امروزه هر کجا که نگاه مي کنيم بدحجابي به وفور مشاهده مي شود، چگونه مي گوييد تعداد اين افراد کم است؟ چون همه با حجاب ها يک دفعه به خيابان نمي آيند که ببينيم همه با هم در خيابان هستند. افراد با حجاب معمولا توي خانه ها نشسته و خانه داري مي کنند يا به بچه هايشان مي رسند، اينها هميشه توي خيابان نيستند که ثابت کنيم آمارشان بيشتر است . آنهايي که به خيابانها ميآيند يک سري افراد بيکار و بي مسووليت هستند که متاسفانه ريشه همه اينها به مسايل اقتصادي و فقر برمي گردد. دستگاه به خصوصي بايد فرهنگ سازي کند؟ قطعا شوراي عالي انقلاب فرهنگي به عنوان سياستگذار کلي مطرح است، اما بايد در جامعه استراتژي فرهنگي تعريف کنيم و در قالب اين استراتژي هم بايد جايگاه ها، حدودها و حريم ها مشخص شود و هم بحث حجاب و همه مسايل اجتماعي در آن لحاظ شود. به نظر من از اين لحاظ خلا» داريم که دستگاه ها در قبال آن وظيفه دارند و بايد ورود کنند. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 602]
-
گوناگون
پربازدیدترینها