تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865139213
شيفته محبوب
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: شيفته محبوب
درباره «ذکر» و «اهل ذکر» سخن بسيار گفته شده است. در اين مقاله کوتاه، اشاره‌اي به احوالات ذاکرين مي‌کنيم. همانطور که مي‌دانيد، منظور از ذکر، اذکار و اوراد وارد نيست و ذاکرين، فقط به کساني اطلاق نمي‌شود که زبانشان در حال ذکر گفتن باشد. ذکر به معناي ياد خداست. و از اين روي نيز به نماز هم ذکر گفته شده است. (1) و اگر چه کساني که پيوسته ذکر مي‌گويند و لبانشان به اذکار و اوراد مشغول است، به نوعي ذاکر هستند ولي آنچه دين به آن اهتمام داشته، ذکر به معناي ياد خداست که او را از گناه باز دارد. لذا ذکري مهم و اثر گذار است که از درون به قلب جاري شود و شخص چون به ياد خداست، نام او را به لب بگويد. و اين قسم بهتر از ذکري است که از لب‌ها به سوي قلب جاري مي شود. رُوِیَ عَنْ عَلیٍّ عَلَيهِ السَّلام قال:وَ إِنَّ لِلذِّكْرِ لَأَهْلًا أَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْيَا بَدَلًا فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجَارَةٌ وَ لَا بَيْعٌ عَنْهُ يَقْطَعُونَ بِهِ أَيَّامَ الْحَيَاةِ وَ يَهْتِفُونَ بِالزَّوَاجِرِ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ فِي أَسْمَاعِ الْغَافِلِينَ[2].ترجمه حدیث: امیر المؤمنین، علی علیه السلام فرمودند: همانا برای یاد خداوند مردمانی است كه ذكر خدا را به جاى دنيا برگزيدند، و هيچ تجارتى يا خريد و فروشى، آنها را از ياد خدا باز نمىدارد. با ياد خدا روزگار مىگذرانند و بانگهایی را که از کارهای حرام باز دارنده است در گوشهای غافلان بر میآورند.آیا اینها برای دنیای خود کار نمیکنند؟ نه! کاسبی میکنند اما کسب، تجارت و بیعشان موجب نمیشود که آنها را از یاد خدا باز دارد. «وَ إِنَّ لِلذِّكْرِ لَأَهْلًا أَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْيَا بَدَلًا» از کلمات امیر المؤمنین علی علیه السلام در یکی از خطبههای نهج البلاغه است که میفرماید: برای یاد خداوند مردمانی است که از نظر درونی، به جای اینکه همواره به فکر دنیا باشند، درهمه حال به یاد خدا هستند. «فَلَمْ تَشْغَلْهُمْ تِجَارَةٌ وَ لَا بَيْعٌ عَنْهُ[3]» [اين عبارت اشاره دارد به آيه شريفه «رجال لا تلهيهم تجاره و لا بيع عن ذکر الله و اقام الصلوه... مرداني که تجارت و خريد و فروش، آنها را از ياد خدا باز نمي‌دارد.»(4) و در مقابل اين گروه، عده اي هستند که خداوند درباره آنها مي‌فرمايد: گروهي از مردم هستند که چون تجارت و يا مايه سرگرمي ببينند، از صف يکپارچه نماز به سوي آن پراکنده شوند... ] (5) آیا اینها برای دنیای خود کار نمیکنند؟ نه! کاسبی میکنند اما کسب، تجارت و بیعشان موجب نمیشود که آنها را از یاد خدا باز دارد. کاسبیاش را میکند ولی در عین حال خدا را یادش نمیرود. «يَقْطَعُونَ بِهِ أَيَّامَ الْحَيَاةِ» تمام روزگار زندگیشان را با همین یاد خدا میگذرانند. «وَيَهْتِفُونَ بِالزَّوَاجِرِ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ فِي أَسْمَاعِ الْغَافِلِينَ» اما نه تنها در بازار در دلشان به یاد خدا هستند، بلکه اگر کسی را هم بینند که دارد کارِ حرام میکند و غافل از خدا است، در گوش او بانگ برمیآورند که: حواست جمع باشد! خدا هست! قیامتی هست! مواظب باش دستت در مال حرام نرود! اینها در گوشهایی که غافل از خدا هستند بانگ برمیآورند ؛ بانگهایی که بازدارنده از کارهای حرام است.حواست جمع باشد! خدا هست! قیامتی هست! مواظب باش دستت در مال حرام نرود!منبع[1] . حجر ، آيه 9.[2] نهج البلاغة، خطبه 222[3] . امیرالمؤمنین علیه السلام در این فراز از روایت به آیه 37 سوره مبارکه نور: «رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ...» اشاره کرده است.[4]. نور، 37.[5]. جمعه، آيه 11.تهيه و فرآوري: محمد حسين امين - گروه حوزه علميه تبيان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 356]
-
گوناگون
پربازدیدترینها