تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 15 آبان 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):نماز، از آيين هاى دين است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پيامبران است. ب...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1826149504




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

شهر درخت و سایه ها


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: شهر درخت و سايه‌ها
ابرکوه
به فاصله 2 ساعت از يزد، بعد از طي جاده پرپيچ و تابي که مسير خودش را از بين کوه‌ها باز مي‌کند، به شهري مي‌رسيد که مردمش اصرار دارند شهرشان را «ابرکوه» بگويي نه ابرقو. شهري افسانه‌اي که مي‌گويند لااقل 4 هزار سال عمر دارد؛ شهري که محل سکونت اصحاب رس بوده و زماني محل عبور جاده ابريشم به حساب مي‌آمده و يک عالمه خانه‌هاي کاهگلي زيبا دارد. ابرکوه امروزي اما شهر کوچک و کم سر و صدايي است که ديگر جاده ابريشمي از آن رد نمي‌شود و شايد در نگاه اول چندان مهم و قابل توجه به‌نظر نرسد اما کافي است گشت کوچکي در آن بزنيد تا بزرگي و رونق از ياد رفته‌اش را به رختان بکشد و البته سر و کارتان به مردمي بيفتد که مهرباني را به نهايتش رسانده‌اند. بد نيست بدانيد که...  ابرکوه را به‌خاطر قرارگرفتن پاي کوه، برکوه يا ابرکوه گفته‌اند؛ علاوه بر اينکه «ابر» در فارسي باستان همان کاربرد و معني بر را داشته، نشان از بزرگي و اهميت نامي دارد که همراه آن مي‌آيد. اعراب همان کاري را که با خيلي از اسامي ايراني کردند، با اسم ابرکوه هم کردند و آن را ابرقو گفتند. وقتي حرف از قدمت ابرکوه به ميان مي‌آيد همه چيز با افسانه آميخته مي‌شود. سرو کهنسال ابرکوه که مسن‌ترين موجود زنده دنيا به حساب مي‌آيد، حدس و گمان‌ها را به 4 تا 5 هزار سال قبل مي‌برد.الکساندروف روسي معتقد است که اين تنه قطور و شاخه‌هايش حداقل 4 هزار سال است که دارند سنگيني 25 متر شاخ و برگ بالاي سرشان را به دوش مي‌کشند؛ هر چند آندره گدار سن‌و سال درخت را 5 هزار و يک باستان شناس ژاپني 8هزار سال مي‌دانند. از ابرکوه در کتب و سفرنامه‌هاي عهد اسلامي، هميشه با صفت بزرگي، وسعت، زيادي جمعيت، فراواني و بسياري نعمت ياد شده؛  نمونه‌اش هم کتب «الممالک و المسالک»، «حدود العالم» و «معجم البلدان». ابرکوه در دوران رونق جاده ابريشم يک چهارراه به حساب مي‌آمد و سر راه‌هايي که از مرکز کشور مي‌گذشت و به جنوب مي‌آمد قرار داشت.تنها همين امر کافي بود تا ابرکوه تبديل به شهري بزرگ و مهم شود. از آنجا که ابرکوه شهر نسبتا آرامي بود و کمتر روي شورش به خود ديد، تبديل به محل سکونت و اقامت عرفا و صوفيان زيادي ازجمله ابوالخير اقبال شد. همين حالا هم دراويش ابرکوه در محله‌اي به نام درويش‌ها و در کنار مقبره پير و مرادشان، ابوالخير اقبال- طاووس الحرمين- سکونت دارند. آقاي حميدرضا شمس اسفندآبادي در کتاب «با من به ابرکوه بياييد»، تعداد آثار تاريخي ابرکوه را 180 اثر آورده که در اين 2 صفحه‌ بيشتر از 9تاي آنها را نتوانسته‌ايم جا بدهيم.  مسجد جامع

تا وقتي وارد ايوان شرقي مسجد جامع ابرکوه نشده‌اي، غيرممکن است بتواني حدس بزني بين آن چهار ايوان ساده و شبستان يکدست پوشيده از گچ مسجد، چنين محرابي ببيني. محراب پراز تزئينات توري شکلي است که در سال 738 قمري و حين مرمت‌هاي عهد ايلخاني، به مسجد ضميمه شده وآدم را ياد محراب زيباي اولجايتوي مسجد جامع اصفهان مي‌اندازد. محراب گچي مسجد جامع ابرکوه، به‌تنهايي مي‌تواند نماينده عظمت و شکوه ابرکوه عهد ايلخاني باشد.  گنبد عالي

قديمي‌ترين بناي موجود در ابرکوه و البته سالم‌ترين بناي عهد سلجوقي را مي‌توانيد از همان پايين کوه هم ببينيد اما حيف است گنبد عالي ابرکوه - که سال‌هاست به صخره‌هاي زيرينش چسبيده و تبديل به قسمتي از کوه شده - را از نزديک نبينيد. شمس‌الدوله ديلمي، گنبد عالي- يا علي- را در مدت حکومت کوتاهش در حوالي سال 448 قمري ساخته تا فضاي ساکت، مرموز و غريبش آرامگاهي باشد براي پدر و مادربزرگ‌اش.  اصحاب درخت و آتش  

مردم ابرکوه مي‌گويند سرو ابرکوه يکي از آن 12 درختي است که اصحاب رس مي‌پرستيدند. اصحاب رس قومي درخت‌پرست بودند و به دعوت پيامبرشان اعتنايي نکردند تا عذاب الهي - که عبارت از بادهاي سرخ و شعله‌ورشدن زمين زير پايشان بود - دامنشان را بگيرد. به‌جز اين حرف و حديث‌ها -که خب، دلايلي هم برايش آورده مي‌شود- صحبت درباره سن و سال سرو ابرکوه هم، حديث مفصل ديگري است.  اينجا هم قدمگاه دارد

مردم ابرکوه علاقه بسياري به مسجد بيرون – که به خاطر خارج از شهر قرار گرفتن‌اش به اين اسم مي‌شناسندش- دارند چون اينجا يکي از قدمگاه‌هاي امام رضا(ع) به حساب مي‌آيد. بايد روز اربعين يا 28 صفر اينجا باشيد تا ببينيد واقعا جايي براي سوزن‌انداختن پيدا مي‌کنيد؟  يخچال‌هاي خشتي

سال‌ها قبل، ابرکوهي‌ها در ورودي شهرشان يخچالي ساختند که نه برفک مي‌زد و نه برقي مصرف مي‌کرد. اين مخروطي‌هاي پله‌اي، سازه‌هايي هستند که به هرکدام از شهرهاي کويري سفر کنيد مي‌توانيد نمونه‌شان را ببيند. وظيفه اين سازه‌ها، نگهداري لايه‌هاي يخي بود که در زمستان منجمد شده بود و قيافه مخروطي شکلشان هم باعث مي‌شد که حداقل يک نيمه ازآنها هميشه در سايه قرار بگيرد و به خنک‌شدن فضاي داخلش کمک کند.  روزي روزگاري کارواني

 با اينکه اينجا تقريبا ورودي شهر است اما اينها برج و باروهاي حصار شهر نيستند بلکه ديوارهاي بارانداز و استراحتگاهي‌اند براي اقامت يکي دو روزه کاروان‌هايي که مي‌بايست مال‌التجاره‌هايشان را از چين و ماچين به آن سر دنيا مي‌رساندند. قلعه رباط که حول و حوش قرن سوم ساخته شده، نمونه‌اي از کاروانسراهاي ابرکوه است که در نوع خودشان بزرگ و قابل توجه بوده‌اند و حداقل تا پايان عهد ايلخاني پر رفت و آمد و شلوغ. خانه‌هاي مفصل 

بادگير 2 طبقه خانه آقازاده فقط يک چشمه از خانه‌هاي زيبا و مفصل عهد قاجار ابرکوه است؛ بادگير منحصر به فردي که توي محله خاکي رنگ و قديمي شهر، يک سر و گردن از بقيه بادگيرها بلندتر است. توي اين محله در هر خانه‌اي را که باز کنيد، با چيزي جز زيبايي و تزئينات مفصل روبه‌رو نمي‌شويد. بايد خانه‌هاي موسوي، صولت و آقازاده را ببينيد تا شما هم تاييد کنيد که اين خانه‌ها، آن‌قدرها چيزي از خانه‌هاي کاهگلي و اشرافي کاشان کم ندارند. گروه گردشگري تبيان- الهام مراديمنبع: همشهري





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 519]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن