تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816349796
ولادت شیخ مرتضی انصاری (رحمتالله علیه)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
ولادت شیخ مرتضی انصاری (رحمتالله علیه) نويسنده: محمدتقی عارفیان ستارهای درخشان در آسمان فقاهت در آسمان علم و ادب ایران اسلامی، هماره چهرههای پرفروغ و فرزانگان روشن ضمیر، همچون ستارههای درخشان، جلوه بخش این مرز و بوم بودهاند. هر کدام از این بزرگان، در برههای از زمان، نورافشانی کردهاند و روشنایی برخی از این بزرگان تاکنون از فراسوی زمان فروغ بخش این آسمان بوده است. شیخ مرتضی انصاری رحمهالله یکی از این بزرگان است که در اوان جوانی به عنوان نابغهای در علم فقاهت، معرفی گردید.ولادت شیخ انصاری رحمهالله شیخ مرتضی انصاری رحمهالله در هجدهم ذیالحجه سال 1214 ه. ق، در روز عید سعید غدیر، در شهر دزفول و در خانوادهای از اهل فضل و ادب تولد یافت. گفته میشود که پیش از تولد وی، مادرش شبی حضرت امام صادق علیهالسلام را به خواب دید و آن حضرت قرآنی طلاکاری شده به ایشان عطا فرمود. مُعَبِران خوابش را به فرزندی صالح و بلندمرتبه تعبیر نمودند و چنین شد که جهان اسلام، مفتخر به وجود این شخصیت گردید.پدرش، شیخمحمدامین از علما و مروّجین دین مبین اسلام و مادرش دختر شیخ یعقوب، فرزند شیخ احمدبن شیخ شمسالدین انصاری بود. و شیخ مرتضی بزرگترین فرزند آنان بود.خاندان علم و معرفتخاندان شیخ انصاری رحمهالله از خاندانهای قدیمی و معتبر دزفول به شمار میآمدند. این خاندان در محلهای که به نام «مشایخ انصار» معروف است، سکونت داشتند که مردم دزفول، در زبان محلی، به آن «محلّه شیخون» میگویند. شیخ مرتضی نخستین شخصیت علمی و معروف این خاندان است که سالیان دراز در رأس مذهب شیعه قرار گرفته و مرجع علمی و فتوایی آن بوده است. شیخ در این محله مشهور و خوشنام و در خانه اجدادی خویش به دنیا آمد.پدر شیخ انصاری رحمهالله خاندان شیخ مرتضی، خاندانی از اهل علم و فرهنگ بوده و همه اهل قبیله وی عالمان دین بودند. پدرش شیخ محمدامین نیز از علمای این خاندان و از مروجّان دین به شمار میآمد. شیخ محمدامین علاقه بسیاری به شیخ مرتضی داشت.او در سال 1232 ه. ق، هنگام تشرف به عتبات عالیات، شیخ را که در آن زمان، جوانی هجده ساله بود، با خود همراه کرد. این سفر موجب شد که شیخ مرتضی به محضر علمای بزرگ رسیده و در حوزه کربلا مشغول تحصیل شود. شیخ محمدامین، در سال 1248 ه. ق، به مرض طاعون، در خارج از شهر دزفول، دنیای فانی را وداع گفت و در نزدیکی «بابا یوسف» که قسمتی از آن فعلاً مدفن و مقبره این خاندان است، به خاک سپرده شد.مادر شیخ انصاری رحمهالله مادر شیخ از زنان پرهیزکار عصر خود به شمار میآمد. در شأن او همین بس که گوهری را در صدف دامان خویش پروراند که از نامآوران جهان اسلام شد. او زنی باتقوا بود و نوافل شب را تا هنگام مرگ ترک نکرد. شیخ علاقه فراوانی به مادر داشت و او را بسیار احترام مینمود. از جمله عادات شیخ این بود که مقدمات تهجد مادر را خود فراهم مینمود. حتی آب وضویش را در مواقع احتیاج گرم میکرد و چون در اواخر عمر نابینا شده بود، او را بر مصلایش قرار میداد؛ سپس خود مشغول عبادت میشد. مادر شیخ در سال 1279 ه. ق، در نجف اشرف، از دنیا رفت. شیخ در مرگ او غمناک شد و بسیار گریست.نسبت شیخ با جابربن عبداللّه انصاری شیخ و خاندان وی به «جابربن عبداللّه انصاری» صحابی معروف پیامبر که از علما و زُهّاد صدر اسلام به شمار میآید، منتسب میباشند. جابر همان فردی است که عمری طولانی و با برکت داشت و سلام رسول اکرم صلیاللهعلیهوآله را به حضرت امام محمدباقر علیهالسلام رسانید. جد خاندان انصاری دزفولی، ابوطالب نام دارد که به جابر صغیر معروف است و نوه ارشد جابربن عبداللّه میباشد. مدفن وی، در جاده شوش، در دو فرسنگی جنوب دزفول، قرار گرفته است.آغاز تحصیلاتشیخ مرتضی تحصیلات خویش را در زادگاهش، دزفول و در محضر پدرش شیخ محمّد امین و نیز عمویش شیخ حسین آغاز نمود. از همان کودکی، آثار نبوغ در چهره شیخ مرتضی که در کودکی «آقا» خطابش میکردند، آشکار بود. وی پس از فراگیری قرآن و گذراندن مکتب، دروس سطح را در محضر عمویش شیخ حسین انصاری که از بزرگان این سلسله است، به پایان برد.شیخ انصاری رحمهالله و سفر به عتباتشیخ مرتضی در هجده سالگی به همراه پدر، قصد تشرف به عتبات عالیات را نمود. شیخ حسین انصاری، استاد شیخ، به پدرش گفت که در کربلا، «سید مجاهد» را ملاقات کن و سلام مرا به او برسان. شیخ محمدامین نیز چنین کرد. در این ملاقات، بحثی علمی دربارهی وجوب نماز جمعه در گرفت و شیخ مرتضی با سخنان و ادلّه خود، موجب تعجب و شگفتی سید و همراهان در مجلس شد. سید چون او را نمیشناخت، از نامش پرسید و شیخ محمدامین او را معرفی کرد. سید از طرز بیان و استدلال شیخ خرسند شده و دریافت که در این جوان هجده ساله، نبوغ فکری وجود دارد. وی شیخ مرتضی را فردی شایسته برای تحصیل و پرورش در حوزه علمیه کربلا دید.شیخ مرتضی در حوزه کربلاسید محمد مجاهد که از بزرگان حوزه علمیه و مرجع تقلید بود، چون آثار بزرگی و نبوغ را در چهره شیخ مرتضی مشاهده کرد، به پدر شیخ فرمود: چون شیخ مرتضی دارای استعدادی خارج از وصف و خارقالعاده میباشد، باید برای تکمیل تحصیلات، در کربلا بماند. شیخ محمدامین نیز فرزندش را در کربلا گذاشت و خود به دزفول بازگشت. شیخ مرتضی چهار سال در کربلا اقامت گزید و از محضر استادانی چون سیدمجاهد و شریفالعلماء مازندرانی کسب فیض نمود.بازگشت به وطن و سفر به کربلا و نجفشیخ مرتضی چهار سال فارغالبال، با جدّیت در کربلا، به درس و بحث مشغول بود تا آنکه والی بغداد به محاصره و تسخیر کربلا، از طرف دربار عثمانی مأمور گشت؛ در نتیجه، علما و بسیاری از مردم کربلا به کاظمین پناه بردند. شیخ نیز چند روزی در کاظمین توقف نمود و با جمعی از مردم دزفول که به قصد زیارت مشاهد مشرفه آمده و به جهت عدم امکان زیارت کربلا، عازم وطن خویش بودند، به زادگاه خویش مراجعت نمود. شیخ حدود یکسال در دزفول ماند، سپس برای بار دوم راهی کربلا گردید و یک سال یا بیشتر در محضر شریفالعلماء تلمّذ نمود و بعد به نجف اشرف رفت و در محضر فقیه محقق شیخ موسی کاشف الغطاء حاضر شد و پس از گذشت بیش از یک سال، بار دیگر به وطن بازگشت.تشرف به بارگاه ملکوتی امام رضا علیهالسلام شیخ انصاری رحمهالله ، در سال 1240 ه. ق، قصد زیارت حضرت امام رضا علیهالسلام را نمود، تا در ضمن این مسافرت با علمای آن دیار نیز آشنا شده و از خرمن فضل مفاخر شیعه، خوشه چیند. خود شیخ در این زمینه میگوید: «آنچه را که از علمای عراق باید ببینم، دیدهام و مایلم در این سفر، اگر از علمای ساکن ایران شخصیتهایی یافت شود که ممکن باشد مورد استفاده قرار گیرند، آنها را نیز ملاقات کرده و از ایشان بهرهمند گردم.»شیخ انصاری رحمهالله و ملا احمد نراقی رحمهالله شیخ انصاری رحمهالله در راه مشهد، در شهر کاشان، در مدرسهای اقامت زید. در آن زمان ملااحمدنراقی در کاشان، مرجع علمی و فتوایی داشت. شیخ، ملااحمد را عالمی کامل یافت و حدود چهار سال، در آن شهر، از محضر ملااحمد نراقی استفاده نموده، به مباحثه و تصنیف نیز اشتغال داشت. نراقی هم حضور شیخ را در آن دیار غنیمت شمرد و به مباحثه علمی با او میل و رغبت نشان داد. او پس از آنکه شیخ، کاشان را ترک نمود، فرمود: «استفادهای که من از این جوان نمودم، بیش از استفادهای بود که او از من برد». و نیز گفت: «در مسافرتهای مختلف، زیاده بر پنجاه مجتهد مسلّم دیدم که هیچ یک از ایشان به مثل شیخ مرتضی نبودند.»زیارت امام رضا علیهالسلام و بازگشت به دزفولشیخ در مسافرتی که به قصد زیارت امام رضا علیهالسلام آغاز کرد، برادرش را همراه خود داشت. آنان پس از اقامت چند ساله، در کاشان، راهی مشهد مقدس شدند و چند ماهی در جوار بارگاه ملکوتی ثامنالحج علیهالسلام توقف نمودند. سپس از آنجا به تهران آمده، در مدرسهی «مادر شاه» سکونت نمودند. آن دو پس از شش سال دوری از وطن، به زادگاه خود باز گشتند. مردم دزفول که مدتها در انتظار ورود شیخ و برادرش شیخ منصور بودند، برای استقبال، تا چهار فرسخی شهر آمده و استقبال بینظیری از آنان نمودند.مراجعت به نجف اشرف شیخ انصاری رحمهالله پس از بازگشت به زادگاهش، در رأس حوزه علمیه خوزستان قرار گرفت و همواره مورد احترام خاص مردم و علما بود. اما پس از شنیدن خبری تصمیم گرفت تا دوباره راهی نجف اشرف گردد؛ زیرا علاقه شدیدی به مرکز حوزههای علمیه، یعنی شهر نجف داشت. شیخ در آنجا میتوانست حاصل زحمات چندین ساله خویش را به افراد بیشتری انتقال دهد و افراد بیشماری میتوانستند از سرچشمه فضل و دانش او بهرهمند گردند.آخرین سالهای تحصیل شیخ مرتضی در سال 1249 ه. ق، برای دومین بار وارد نجف اشرف شد. در آن عصر، دو نفر از رجال علم و دانش در رأس حوزه علمیه نجف قرار داشتند. شیخ علی نجفی فرزند شیخ جعفر کاشفالغطاء و شیخ محمدحسن، صاحب جواهر. شیخ مرتضی چند سالی از محضر شیخ علی استفاده نمود تا به درجه اجتهاد رسید و مرجع عمل زمانه گشت. شیخ پس از این چند سال، در هیچ حوزه دیگری حاضر نشد و به طوری مستقل به تدریس و تصنیف مشغول گردید.ریاست حوزه علمیه نجف اشرف در سال 1262 ه. ق، مسؤولیت حوزه نجف اشرف بر عهده صاحب جواهر نهاده شد. وی در سال 1266 ه. ق که در بستر بیماری بود، علمای طراز اول نجف را فرا خواند و گفت که شیخ مرتضی را نیز حاضر کنند. شیخ مرتضی را در حرم مطهر امیرالمؤمنین علیهالسلام ، در حال دعا برای شفای صاحب جواهر یافتند و او را نزد وی بردند. صاحب جواهر شیخ را بر بالین خود نشاند و به حاضرین فرمود: این مرد پس از من مرجع شما خواهد بود. پس از وفات صاحب جواهر، شیخ مرتضی به احترام سیدالعلماء مازندرانی، از دادن فتوا خودداری میکرد، اما سیدالعلماء در نامهای از شیخ خواست که مسؤولیت حوزه را تقبل نماید.اعلمیت شیخ انصاری رحمهالله هنگامی که سیدالعلماء مازندرانی از شیخ انصاری رحمهالله خواست تا مسؤولیت حوزه نجف را عهده دار شود و او را در این امر سزاوارتر از خویش خواند، شیخ به حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام مشرف شد و از آن حضرت خواست تا در این امر خطیر راهنما و یاور وی باشد و از لغزش و خطا حفظش نماید. شیخ از سال 1266 ه. ق، تا سال 1281 ه. ق، مسؤولیت حوزه علمیه نجف اشرف را برعهده گرفت. حوزه نجف 15 سال در دستان با کفایت مردی بود که در علم و فضیلت سرآمد دوران بود. و سلاطین و رجال وقت نیز او را محترم میداشتند. نقل شده است که در آن زمان، چهارصد تن مجتهد مسلّم، اعلمیت شیخ مرتضی انصاری رحمهالله را تصدیق نمودند.خاتم الفقهاء و المجتهدین شیخ مرتضی انصاری از علمای بینظیر و از بزرگترین فقهای شیعه و نوابغ بزرگ اسلام است. برخی از رجال و فقهای مذهب، از او به عنوان «خاتمالفقهاء و المجتهدین» یاد کردهاند. شیخ در میان ستارگان فروزان علم و دانش، در عصر خویش، چون خورشیدی تابان درخشیدن آغاز کرد و به مقامی رفیع نائل آمد. شیخ انصاری رحمهالله در علم و تحقیق، دقت، زهد، ورع، عبادت و کیاست به مرتبهای والا رسید و شکوه علمی و اخلاقی او شهره آفاق شد.فضایل اخلاقی شیخ انصاری رحمهالله شیخ در مکارم اخلاق و ملکات فاضله، یگانهی آفاق بود و همتی بلند و خُلقی نیکو داشت. به امور طلّاب شخصا رسیدگی مینمود و چون پدری مهربان در تربیت آنان کوشش میکرد. شیخ دستگیری از فقرا و مستمندان را وظیفه خود میدانست، تا آنجا که گاهی شام خود را به فقیران میداد و شبها با شکم گرسنه میخوابید. شیخ در محبت و ارادت به اهلبیت علیهالسلام و احترام به خاندان نبوت نیز اهتمام فراوان داشت و در این امر، به جدّ خویش جابربن عبداللّه انصاری تأسی نموده بود. از این رو هر شب جمعه، در منزل، مراسم روضه خوانی داشت و به اقامهی عزای اهلبیت علیهالسلام میپرداخت.مراتب زهد و تقوای شیخشیخ انصاری رحمهالله در زهد، عبادت و تقوی شهره آفاق بود. او با وجود وجوهات فراوانی که برایش میرسید، همچون محرومان و فقیران زندگی میکرد و حتی اموالی را که به عنوان هدیه خدمتش میآوردند، بین طلاب و مستمندان تقسیم مینمود. دارایی شیخ هنگام وفاتش معادل با هفده تومان پول ایران بود که همان مقدار را نیز مقروض بود. او زندگی بسیار سادهای داشت و میفرمود: «باید مانند یک نفر از فقرا زندگانی نمایم.»عبادت و مجاهدت شیخعباداتی که شیخ از سن بلوغ تا آخر عمر هر روز به آنها میپرداخت، گذشته از فرایض و نوافل شبانه روزی و ادعیه و تعقیبات، عبارت بودند از: قرائت یک جزء از قرآن کریم، نماز حضرت جعفر طیار علیهالسلام ، زیارت جامعه و عاشورا. شیخ در مجاهدت با نفس بسیار میکوشید.احترام به مادرشیخ احترام زیادی برای والدین، به ویژه مادر خود قائل بود. هنگامی که شیخ در بازگشت از تدریس به منزل میآمد، ابتدا نزد مادر میرفت و با وی سخن میگفت و از حکایات و وضع مردم پیشین و طرز زندگانی آنان پرسش میکرد و با مادرش مزاح مینمود، تا لبخند بر چهرهاش نقش بندد. سپس به اتاق عبادت و مطالعه میرفت. شیخ در مرگ مادر بسیار گریه کرد و در جواب اعتراض دوستان فرمود: «گریه و تأسفم نه برای آن است که مادر را از دست دادهام، بلکه علتش آن باشد که بسیاری از بلاها به سبب وجود آن مخدرّه از ما دفع میشد و چه برکتها که از وجودش خداوند متعال بر ما ارزانی میداشت.»توسل شیخ انصاری رحمهالله به حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام یکی از خادمان حرم مطهر امیرالمؤمنین علیهالسلام میگوید: «یکی از روزها، ساعتی قبل از طلوع فجر که برای روشن کردن چراغهای حرم به آنجا رفته بودم، صدای گریهای بلند و نالهای سوزناک به گوشم رسید. به دنبال صاحب صدا میگشتم که ناگهان دیدم شیخ انصاری رحمهالله صورتش را بر ضریح مقدس گذاشته و چون مادر جوانْ مرده گریه میکند و به زبان دزفولی و با سوز و گذاز خطاب به امام علیهالسلام میگوید که آقای من! مولایم! ای اباالحسن! یا امیرالمؤمنین! این مسؤولیتی که اینک بر دوشم آمده، بس خطیر و مهم است. از تو میخواهم که مرا از لغزش و اشتباه و عدم عمل به وظیفه مصون داری و در طوفانهای حوادث ناگوار همواره راهنمایم باشی». آری صاحب گریه جانسوز، مرجع شیعیان جهان و رئیس حوزه علمیه نجف، شیخ مرتضی انصاری رحمهالله بود.احترام و توجه به سادات نقل شده است که «چند روزی شیخ دیرتر از وقت مقرر، برای تدریس حاضر میشد. از وی سبب را پرسیدند، فرمود: یکی از سادات به تحصیل علوم دینیه مایل گشته و این امر را با چند نفر در میان نهاده است، تا مقدمات را[را] برایش درس گویند، ولی هیچ یک از اینان حاضر نشدند. بدین جهت خود، متصدی این امر شده و درس او را به عهده گرفتهام ». این شیوه برخورد، از ارادت خالص آن مرد بزرگ، به خاندان اهلبیت حکایات میکند. عشق ویژهای که در سیره زندگی آن مرجع بزرگ، بسیار جلوهگر بود.اقرار به ندانستن مرحوم شیخ انصاری رحمهالله در علم و تقوا نابغهی روزگار بود. وقتی که از ایشان سؤالی پرسیده میشد، اگر نمیدانستند، تعمّد داشتند که بلند بگویند: ندانم، ندانم، ندانم؛ و این طور میگفتند که شاگردان نیز یاد بگیرند که اگر چیزی را نمیدانند، ننگشان نیاید از این که بگویند: نمیدانم.میخواهم در زمره فقیران باشمنقل شده است که بازرگانان بغداد، مبلغ زیادی از پاکْترین اموال خود را توسط شخصی برای شیخ انصاری رحمهالله به نجف فرستادند و پیغام دادند که این مبلغ، از وجوه، خمس، زکات، مظالم عباد و... نیست تا شما اشکال کنید، بلکه از حلالترین داراییهای ماست. میخواهیم به شما هدیه کنیم که در این سن پیری، به عُسرت، روزگار نگذرانید. شیخ علیرغم اصرار زیاد نپذیرفت و فرمود: «حیف نیست برای من که عمری را به فقر گذراندهام، در این آخر، خود را غنی و ثروتمند کنم و نامم از طومار فقرا محو گردد و روز بازپسین از پاداش و اجر آنان، بیبهره باشم؟».منبع: سایت حوزه/خ
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 338]
-
گوناگون
پربازدیدترینها