محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852786817
ايران و آمريكاي لاتين، فرصت ها و چالش ها
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اوو مورالس رييس جمهوري بوليوي شب گذشته در چارچوب سفري سه روزه و با هدف گسترش روابط ميان دو كشور، وارد تهران شد. قرار است در اين سفر چندين سند همكاري در زمينه هاي معدن، كشاورزي، ماشين آلات صنعتي، سيمان و مواد غذايي به امضاي مقامات دو كشور برسد. روابط ايران و بوليوي در سال هاي اخير بسيار نزديك و متحول شده است. اين تحول از آن روست كه تا پيش از به قدرت رسيدن مورالس، به اندازه اي سطح روابط دو كشور پايين بود كه حتي بوليوي در تهران سفارتخانه نداشت. سفر سال 2007 محمود احمدي نژاد به بوليوي، اولين سفر رييس جمهوري ايران، به آن كشور بود كه در جريان آن به منظور توسعه روابط، اجراي طرحهايي به ارزش يك ميليارد و يكصد ميليون دلار در لاپاز طي دوره اي پنج ساله به امضاي مقامات دو كشور رسيد. هفته گذشته نيز هوگو چاوز رييس جمهوري ونزوئلا به ايران سفر كرد. سفري كه براي نهمين بار انجام گرفت و ره آورد آن علاوه بر ديدار مقام هاي عاليرتبه دو كشور و تنظيم مجدد مواضع مشترك تهران-كاراكاس در قبال مناسبات دوجانبه و نيز تحولات جهاني، امضاي 11 تفاهم نامه همكاري در زمينه هاي مختلف از جمله نفت و گاز، پتروشيمي، نساجي و بازرگاني بود. آنطور كه رييس جمهوري اسلامي ايران در جريان ديدار اخير چاوز از تهران گفت با گفت وگوها و توافقاتي كه در اين سفر انجام شد اين روابط به سطح راهبردي ارتقا يافت. روابط ايران و ونزوئلا در سالهاي اخير و بويژه پس از روي كار آمدن دولت نهم در ايران بسيار رو به رشد بوده به طوري كه طي اين مدت دو كشور بيش از 200 سند همكاري در قالب توافقنامه و يادداشت تفاهم در زمينه هاي مختلف امضا كرده اند كه ارزش تجاري آنها بيش از پنج ميليارد دلار برآورد مي شود. برگزاري شش اجلاس كميسيون مشترك همكاري و تشكيل كميته هماهنگي و تنظيم اسناد به منظور بررسي راهكارهاي توسعه روابط، حاكي از روند رو به رشد و سطح بالاي مراودات همه جانبه بين دو كشور است. در سال هاي اخير توافقنامه هاي مهمي در بخش هاي مختلف به امضاي مقام هاي دو كشور رسيده كه مي توان به امضاي توافقنامه در زمينه هاي مختلف كشاورزي (توليد و كاشت برنج)، شيلات و آبزيان (كشت و پرورش ميگو و همچنين احداث و راه اندازي 10 مجتمع بزرگ كشت ميگو)، مسكن (احداث 10 هزار واحد مسكوني توسط ايران در ونزوئلا)، راه و ترابري (طراحي و احداث راه هاي جديد و راه اندازي خط پرواز مستقيم تهران - كاراكاس توسط شركت هواپيمايي ماهان اير)، انرژي (احداث نيروگاه برق)، محيط زيست (ايجاد شبكه سيستم تصفيه آب و فاضلاب)، تقويت ظرفيتهاي علمي و تكنولوژي (توليد واكسن براي مبارزه با بيماريها)، بخش صنعت (توليد خودرو)، مالي (تشكيل مجمع عمومي صندوق مالي دو مليتي)، گردشگري و همچنين آموزش و پرورش (آموزش نيروي انساني متخصص در زمينه هاي مورد نياز) اشاره كرد.(1) اما اين تنها ونزوئلا نيست كه در ميان كشورهاي واقع در منطقه آمريكاي لاتين روابط نزديكي را طي سال هاي گذشته با ايران تجربه كرده است. روابط ايران با كشورهاي منطقه آمريكاي لاتين گرچه مسبوق به سابقه است اما هيچگاه به حد و اندازه فعلي نزديك و گسترده نبوده است. روي كارآمدن دولت نهم در ايران به رياست محمود احمدي نژاد با ديدگاه هاي عدالت طلبانه و ضدسلطه كه همزمان با قدرت يافتن گروه ها و احزاب چپگرا در برخي از كشورهاي آمريكاي لاتين بود، نقطه عطفي در روابط جمهوري اسلامي ايران با كشورهاي اين منطقه شد. ونزوئلا، برزيل، كوبا، بوليوي، پاراگوئه، اروگوئه، اكوادور و پرو از جمله كشورهاي آمريكاي لاتين هستند كه طي سال هاي اخير مناسبات رو به رشدي را با جمهوري اسلامي ايران تجربه كرده اند. * آمريكاي لاتين چگونه تغيير كرد؟ ------------------------------------- هنگامي كه از آمريكاي لاتين سخن مي گوييم بايد توجه داشته باشيم كه از يك كليت سياسي-اقتصادي يكپارچه يا يك بلوك تجاري همگرا و متجانس سخن نمي گوييم، بلكه بيشتر از يك كليت جغرافيايي با اجزايي هم متفاوت و هم شبيه با يكديگر صحبت مي كنيم. آمريكاي لاتين منطقه اي است مشتمل بر آمريكاي مركزي، آمريكاي جنوبي و كارائيب كه جمعيتي حدود 600 ميليون انسان را در خود جاي داده است. اين كشورها شامل 20 كشور آرژانتين، بوليوي، برزيل، شيلي، كلمبيا، كاستاريكا، كوبا، جمهوري دومينيكن، اكوادر، السالوادور، ونزوئلا، اروگوئه، پرو، پاراگوئه، پاناما، نيكاراگوئه، مكزيك، هندوراس، هائيتي و گواتمالا و نيز 10 واحد وابسته سياسي آمريكا كه معروف ترين آنها پرتوريكو است. بنابر اين ما در اين منطقه با 30 بازيگر بين المللي روبرو هستيم كه اگرچه برخي منافع و پيوندهاي مشترك دارند، با اين حال هر كدام به صورت مجزا نيز در پي اهداف و منافع ملي خود هستند. بنابر اين يكي از نكات كليدي در رابطه با درك فرايند تحولات سياسي و اقتصادي در اين منطقه، توجه به اين نكته است كه ما با يك كليت يكپارچه از كشورهاي متجانس و واحد رو به رو نيستيم . به خصوص كشورهاي اين منطقه از لحاظ سطح توسعه يافتگي در درجات بسيار متفاوتي به سر مي برند كه طبعا به هر يك از آنها در سطح نظام بين المللي نقش و اهميت متفاوتي مي بخشد. از سال 2002 تحولات سياسي در منطقه آمريكاي لاتين به گونه‌اي شكل گرفت كه به قدرت يافتن احزاب چپي (سوسياليست‌هاي مركزگرا) منجر شد. روي كار آمدن لولا در برزيل، واسكز در اروگوئه، كرشنر در آرژانتين، مورالس در بوليوي، كورئا در اكوادور و اورتگا در نيكاراگوئه و از همه مهم‌تر تحكيم و بسط قدرت چاوز به‌عنوان مركز ايده همگرايي منطقه‌اي بر محور ايده‌هاي سيمون بوليوار، همگي حكايت از اين موضوع دارد كه گروه ناسيوناليست ها و سوسياليست ها در اين منطقه در حال ايجاد اتحاديه‌اي سياسي از هم مسلكاني هستند كه در نظام بين‌الملل جديد به دنبال هويت جديد و مستقل از قدرت‌هاي نظام بين‌المللي‌اند. (2) هر چند در خيلي از انتخابات هايي كه در كشورهاي منطقه در دوران رياست جمهوري جورج بوش رييس جمهوري سابق آمريكا برگزار شد، احزاب چپگرا يا متمايل به چپ بر سر كار آمدند، اما دلايل و ريشه هاي واقعي اين موضوع را بايد در دهه هاي قبل از آن و به خصوص از زمان اجراي سياست هاي موسوم به اجماع واشنگتن در اين كشورها جست. در اثر اجراي اين سياست ها كه به سياست هاي تعديل ساختاري يا نوليبراليسم نيز شهرت يافت، كشورهاي منطقه موظف شدند تا سياست هاي مالي پولي خود را مطابق با توصيه ها و نظارت نهادهاي بين المللي نظير صندوق بين المللي پول و بانك توسعه به اجرا گذارند كه اجراي اين سياست ها در طول دو دهه، آثار و پيامدهاي مختلفي را براي كشورهاي منطقه در پي داشته است كه مطالعه دقيق پيامدهاي آنها نياز به انجام تحقيقات گسترده در رابطه با تك تك كشورهاي منطقه دارد ولي به طور كلي اين سياست ها نظير كاهش ماليات ها، خصوصي سازي گسترده، كاستن از نقش دولت در اقتصاد و نقش قابل توجه شركت هاي چندمليتي، پيامدهاي مشخص سياسي و اقتصادي در اين منطقه به دنبال داشته است. از لحاظ سياسي به تدريج شاهد تحول در نظام هاي سياسي منطقه از نظام هاي راستگراي سنتي با حاكميت نظاميان خودمحور به نظام هاي دموكراتيك تر بوديم. با توجه به آنكه به طور كلي اجراي اين برنامه ها سبب تشديد نابرابري ها و گسترش بي عدالتي در بيشتر منطقه شد، مردم از فرصت انتخابات آزاد در اين كشورها استفاده كردند و كوشيدند از طريق انتخابات، نارضايتي خود را اعلام كنند. طبعا احزاب چپگرا نيز از اين وضعيت بهره برداري مقتضي و ممكن را كردند و توانستند نظر مردم را به سوي خود جلب كنند. نكته مهمي كه بايد به آن توجه داشت، تفاوت در رويكردهاي نظري و حزبي اين احزاب با احزاب چپگرا به معناي ارتدوكسي و ماركسيست لنينيستي است. آنچه در آمريكاي لاتين اتفاق افتاد واكنشي به اجراي سياست هاي اقتصادي بيش از حد راستگرا در اين كشورها بود كه نتايج زيانباري براي بيشتر مردم اين كشورها ايجاد كرده بود. اين جنبش ها عموما سوسياليست و عدالتخواه يا عدالت محور بوده اند و عموما تشابهي با جنبش هاي پرولتاريايي كه در ماركسيسم ارتدوكسي مطرح شده است، ندارند. حتي اين حركت ها چون ريشه هاي مردمي دارند به هيچ عنوان ضد مذهب نيستند و بر اساس ويژگي هايي كه دارند حتي به جنبش ها و حركت هاي اسلامي هم علاقمند هستند. به همين دليل مي بينيم در برخي مناقشات منطقه اي مثل وقايع غزه، اين جنبش ها و رهبران آنها اعم از قدرت سياسي رسمي يا غير رسمي به شدت تجاوزهاي رژيم صهيونيستي را محكوم كردند. بنابر اين تحول در نظام هاي سياسي منطقه در دهه اخير عموما در راستاي از بين بردن اين سرمايه داري وابسته بوده است كه افكار رهايي بخش و انقلابي را در منطقه زنده كرده و منجر به خيزشي در ميان ملت هاي منطقه شده است. * نزديكي ايران و آمريكاي لاتين ----------------------------------- با وجود رويكردهاي متفاوت كشورهاي منطقه نسبت به جمهوري اسلامي ايران به طور كلي با در نظر گرفتن نگرش و اصول حاكم بر سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران امكان كار با بيشتر كشورهاي منطقه وجود دارد. اصولا از ديد سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران، منطقه آمريكاي لاتين داراي توانمندي هاي بالقوه و بالفعل بسياري است كه مي تواند موجد همكاري هاي دوجانبه و چندجانبه با ايران باشد. در همين راستا جمهوري اسلامي ايران تاكنون با فعال كردن سياست خود در اين منطقه سعي كرده است در وهله اول از طريق توسعه و تحكيم روابط با كشورهاي داراي مواضع اصولي و انقلابي در سطح بين المللي، ضمن تلاش براي تقويت جبهه مقاومت و گسترش محور جنوب-جنوب به توسعه و بسط روابط اقتصادي و سياسي خود با كشورهاي منطقه نيز مبادرت كند. اين فرصت ها در دولت نهم و دهم كه همزمان با روي كار آمدن تعداد بيشتري از دولت هاي چپگرا در منطقه بوده است، بيش از پيش اهميت يافت. بدون شك مبارزه با امپرياليستي به نام ايالات متحده آمريكا و منافع اقتصادي و تجاري، روابط دوجانبه را مي توان موتور پيش برنده روابط ايران با كشورهاي آمريكاي لاتين در زمان حاضر ناميد. مبارزه با آمريكا كه به شعار اصلي بسياري از رهبران نوظهور امريكاي لاتين تبديل شده، فرصتي است كه هيچ كشوري به اندازه جمهوري اسلامي ايران نمي تواند از آن بهره مند شود. تلاش كشورهاي منطقه براي خارج شدن از سلطه امريكا، بيشتر از هر چيز آنها را نيازمند متحداني ساخته كه در اين زمينه يعني ضديت با امريكا با آنها همگام هستند. علاوه بر اين، استعداد آمريكاي لاتين در دگرگون ساختن نظام بين المللي، ايجاد جهاني چند قطبي و تحديد هژموني آمريكا كاملا با اهداف ايران در اين زمينه تطابق دارد و به هر دو طرف اجازه مي دهد تا با همگرايي در اين زمينه با قدرت بيشتري پياده سازي اهداف فوق را دنبال نمايند. (3) اگر در يك دسته بندي كلي، كشورهاي منطقه را به سه طيف وابسته به سياست هاي آمريكا، مخالف سياست هاي مداخله جويانه اين كشور و كشورهاي داراي گرايش به اجراي سياست خارجي مستقل تقسيم بندي كنيم، مي بينيم كه فضا و بستر لازم براي كار با اكثريت اين كشورها فراهم شده است، هرچند مشكلات متعددي نيز وجود دارد كه اين مشكلات عمدتا به نبود شناخت كافي متقابل ارتباط مي يابد. از لحاظ تنظيم روابط با كشورهايي كه اهداف سياست خارجي آنها در راستاي تامين خواسته هاي آمريكا نيست، امكان گسترش روابط در همه زمينه ها وجود دارد و كارهاي مهمي نيز در طول سال هاي اخير انجام شده كه ونزوئلا بهترين نمونه آن است. از جمله در صادرات خدمات فني-مهندسي نظير خودروسازي، كارخانجات لبنيات، ساختمان سازي، تراكتورسازي، كارخانجات آرد، سيستم هاي آبياري قطره اي و زمين شناسي طرح هاي بسيار مهمي توسط متخصصان ايراني در حال اجراست كه بسياري از آنها مورد بهره برداري قرار گرفته يا در آينده اي نزديك به بهره برداري خواهد رسيد. اما به لحاظ تنظيم روابط با كشورهاي داراي سياست خارجي مستقل مي توان از بزرگ ترين قدرت منطقه اي يعني برزيل نام برد كه سفر سال گذشته رييس جمهوري كشورمان و سفير اخير لولا داسيلوا به تهران در سال جاري و به خصوص ابتكاري كه دو كشور در صدور بيانيه تهران به خرج دادند، نشانگر آن است كه اراده سياسي كافي براي گسترش روابط ميان دو طرف وجود دارد. در همين سفر تاكيد شد كه حجم روابط بازرگاني دو كشور به سرعت بايد به 10 ميليارد دلار در سال ارتقا يابد. بنابراين توسعه روابط اقتصادي و بازرگاني جمهوري اسلامي ايران با برزيل با توجه به نقش و وزن سياسي اين كشور در معادلات منطقه اي، بين المللي و سازمان هاي مهم منطقه اي و سياست اصولي آنها مبني بر متنوع سازي طرف هاي تجاري خود در صورت فراهم شدن بسترهاي لازم در يك فرايند زماني مناسب و برنامه ريزي شده، ميسر خواهد بود و مانع سياسي عمده و جدي اي در رابطه با گسترش روابط بازرگاني و بسط همكاري هاي اقتصادي با اين كشور و كشورهاي مشابه وجود ندارد. با توجه به توان قابل توجه كشورمان در زمينه صدور خدمات فني و مهندسي و جنبه تكميل كنندگي بازارهاي دو طرف در صورت اتخاذ راهبرد مناسب اين امكان وجود دارد كه روابط ايران با آمريكاي لاتين بيش از پيش رو به گسترش نهد. حتي در مورد كشورهايي هم كه عمدتا در طيف نظام هاي راستگرا و متمايل به آمريكا در منطقه قرار دارند، امكان توسعه و رشد مناسبات اقتصادي و تجاري و تقويت روابط با آنها در صورت برنامه ريزي مناسب و كسب شناخت بيشتر از فرصت هاي موجود در اين كشورها به طور كلي منتفي نيست چرا كه با توجه به تمايل اين كشورها براي متنوع ساختن طرف هاي تجاري خود و دسترسي به بازارهاي خاورميانه و آسياي مركزي، جمهوري اسلامي ايران مي تواند نقش كليدي در اين زمينه ايفا كند. (4) در عين حال موانع توسعه و گسترش روابط ايران و آمريكاي لاتين نيز كم نيستند. خطر بروز تغييرات سياسي در كشورهاي آمريكاي لاتين و تضعيف احزاب چپگرا، تلاش هاي بسيار گسترده لابي صهيونيستي در اين كشورها، دخالت هاي فزاينده آمريكا در منطقه، دوري مسافت و نيز فعاليت رقباي قدرتمندي همچون چين و روسيه كه از طريق سرمايه گذاري، اعطاي اعتبار و شيوه هاي ديگر در صدد نفوذ و استيلا بر منابع منطقه هستند، از جمله مشكلات و چالش هاي پيش روي گسترش روابط ايران با اين كشورهاست. * نگراني آمريكا از افزايش حضور ايران در آمريكاي لاتين ----------------------------------------------------------- نزديكي روابط و ارتقاي سطح همكاري جمهوري اسلامي ايران و كشورهاي آمريكاي لاتين در سال هاي اخير، نگراني غرب و بويژه ايالات متحده آمريكا را به دنبال داشته است. آمريكايي ها مدعي اند كه ايران قصد دارد تا با گسترش روابط خود با كشورهاي آمريكاي لاتين و كمك به جريانات ضد آمريكايي اين منطقه، حوزه نفوذ خود را بسط دهد و از اين طريق بتواند در مقابل آنها - اين منطقه حيات خلوت آن محسوب مي شود - قدرت نمايي كند. به نظر مي رسد كه طرح ادعاهايي چون دخالت ايران در منطقه با هدف تحريك گروه هاي ضدآمريكايي، ناشي از نوعي كم توجهي به واقعيت هاي كنوني در اين منطقه و نشان از فرافكني آمريكايي ها دارد. آنچه در سال هاي اخير در قالب تحولات سياسي و جابجايي دولت ها در بسياري از كشورهاي اين منطقه مشاهده شد، نشان از نوعي خيزش مردمي است كه بيش از اينكه عامل خارجي در اين ميان نقش ايفا كند، واقعيت هاي دروني در اين جوامع مسبب اين تحولات بوده است. هر چند ترديدي نيست كه جمهوري اسلامي ايران نيز بر پايه شكل گيري، رشد و به ثمر رسيدن جنبش هاي مردمي ضد سلطه كه باعث شده اشتراكات زيادي با كشورهاي اين منطقه پيدا كند، روابط خود با آمريكاي لاتين را در سال هاي اخير بيش از پيش كرده است. به نظر مي رسد آمريكايي ها با اين مواضع خود، بيش از هر چيز در صدد كم اهميت نشان دادن جنبش هاي مردمي و سرپوش نهادن بر سياست هاي غلط خود در قبال كشورهاي جهان و از جمله اين منطقه هستند. نبايد فراموش كرد كه يكي از دلايل اصلي اوج گيري فعاليت جريانات خودجوش ضدسلطه و سرمايه داري در كشورهاي اين منطقه، سياست هاي بسيار راستگرايانه دولت سابق آمريكا به رهبري جرج بوش در قبال اين منطقه بوده است. تا جايي كه باراك اوباما رييس جمهوري كنوني اين كشور، سياست بوش در رابطه با آمريكاي لاتين را يك سياست غفلت جويانه توصيف و بر بازسازي روابط ايالات متحده آمريكا با همسايگان لاتين خود تاكيد كرده است. * جمع بندي -------------- بررسي تحولات سال هاي اخير و ايجاد تنوع گسترده اي كه كشورهاي مطرح امريكاي لاتين در نتيجه برقراري ارتباط با ديگر كشورهاي جهان نظير اتحاديه اروپا، روسيه، چين و جمهوري اسلامي ايران ايجاد كرده اند، نشان مي دهد كه به گفته نوام چامسكي جماعت بومي امريكاي لاتين براي نخستين بار پس از صدها سال، نقش فعالي را در پيشبرد امور خود بر عهده گرفته اند.(5) هم‌اكنون اغلب كشورهاي آمريكاي لاتين در حال انتظام سياسي خود در قالب دموكراسي‌هاي قابل قبولي هستند كه از يك سو ثبات سياسي را به ارمغان آورد و از سوي ديگر، امكان ايفاي نقش در عرصه بين‌المللي را فراهم سازد. سقوط ديكتاتوري‌هاي نظامي در دهه 1980 چنين امكاني را فراهم ساخته است، هرچند كار به دشواري پيش مي‌رود. يك گام به عقب يعني تجديد نظر در برنامه‌هاي اقتصادي نئوليبرال كه از ديدگاه برخي صاحبنظران بازگشت به عصر انقلاب‌ها تعبير شده است بر عكس مي‌تواند به يك بازبيني و همسويي با اقشار كم‌درآمد و در نتيجه مفيد به حال دموكراسي تفسير گردد. اصلاح نظام بازار آزاد كه در آن شركت‌هاي وابسته به آمريكاي شمالي و اقليت ثروتمند بي‌وطن از امتياز برخوردار بودند، يكي از ضروري‌ترين وجوه اصلاحات اجتماعي ـ اقتصادي در آمريكاي لاتين به شمار مي‌رود. هرچند كه چنين اصلاحاتي ممكن است براي مدتي نظم اقتصادي را به خطر انداخته و با فشارهاي داخلي و خارجي همراه باشد چنان كه سياست‌هاي هوگوچاوز در ونزوئلا با چنين حوادثي روبرو شده است، اما براي جوامعي كه دهه‌هاي متمادي زير يوغ آمريكا و اقتصاد افسار گسيخته آن قرار داشته‌اند، اين‌گونه اقدامات براي جلب اعتماد و رضايت عمومي و در نتيجه تحكيم مباني دموكراسي ضروري است.(6) آنطور كه بسياري از صاحبنظران گفته اند مهمترين مشخصه قرن بيست و يكم، گذار از جهان تك قطبي به جهاني است كه نه با تسلط يك، 2، يا چند قدرت بلكه با چندين بازيگر كه ابزارهاي قدرت را به دست گرفته اند، اداره مي شود. بر همين اساس توسعه روابط جمهوري اسلامي ايران با كشورهاي آمريكاي لاتين كه بر اساس الگوي همكاري جنوب-جنوب بنا شده است مي تواند ظرفيت هاي جديد سياسي و اقتصادي بسياري را در عرصه مديريت جهاني فراهم سازد. ----------------------------------------------------------------------------------------- - پي نوشت ها: 1- خبرگزاري موج، مروري بر روابط ايران و ونزوئلا، 28 مهر 1389 2- محمد علي ضيايي، تاريخ روابط ديپلماتيك ايران و كشورهاي آمريكاي لاتين، همشهري آنلاين، 15 دي 1385 3- بهزاد احمدي لفوركي، فرصت هاي ايراني در آمريكاي لاتين، هفته نامه پگاه حوزه، چهارشنبه 28 فروردين 1387 4- مصاحبه با حسن سبحاني مدير كل آمريكاي لاتين وزارت امور خارجه، همشهري ديپلماتيك، شماره 43، شهريور 1389 5- پيشين، بهزاد احمدي لفوركي 6- احمد نقيب زاده، نقش احتمالي آمريكاي لاتين در تحول نظام بين‌المللي، همشهري آنلاين، 15 دي 1385 تحقيق**م.خ**1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 495]
-
گوناگون
پربازدیدترینها