واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل - یکی از مسائلی که در برخی محافل داخلی لبنان مورد بحث قرار گرفته، افزایش اختیارات رئیسجمهوری است. در همین رابطه با محمد ایرانی، سفیر سابق ایران در لبنان گفتوگو کردهایم. مناقشات سیاسی در رابطه با تشکیل کابینه لبنان در حالی به پایان رسید و سعد حریری جوان پس از 5 ماه توانست کابینه وحدت ملی را تشکیل دهد که بهنظر میرسد چالشهای سیاسی این کشور همچنان پابر جاست. یکی از این مسائل که در برخی محافل داخلی لبنان مورد بحث قرار گرفته به افزایش اختیارات رئیسجمهوری مربوط میباشد. در همین رابطه با محمد ایرانی، سفیر سابق ایران در لبنان گفتوگو کردهایم. *به نظر میآید نقش رئیسجمهور در لبنان ابعاد جدیدی به خود گرفته است، به نظر شما ابعاد این نقش تا کجا میتواند باشد؟ اگر بخواهیم شرایط کنونی را با گذشته دور مقایسه کنیم، یعنی با شرایط بعد از شکلگیری میثاق ملی در لبنان در سال 1945، میتوانیم بگوییم که اکثر اختیارات اجرایی و تعیینکننده در دولت لبنان در اختیار رئیسجمهور بود. این یکی از مواردی بود که موجب مشکلات عدیدهای بین طوائف از جمله شیعیان و اهل سنت شده که همواره نارضایتی خود را در مراحل مختلف تاریخ لبنان نسبت به اینکه اختیارات عمده کشور دست مسیحیهاست، نشان دادهاند. بر همین اساس میتوانیم بگوییم که عامل بخشی از جنگهای طائفهای که در لبنان شکل گرفت، همین عدم تعادل در بین گروهها برای شکلگیری قدرت در لبنان بود. اما بعد از جنگ داخلی و شکلگیری کنفرانس طائف، نقش طوایف مختلف تعدیل شد. بنابراین قدرت رئیسجمهور کاهش پیدا کرد و این قدرت بین نخستوزیری و پارلمان و به عبارتی شیعیان و اهل سنت تقسیم شد. این امر تا حدود زیادی تعادل را ایجاد کرد، اما خود مسیحیها معتقد بودند که به شدت نقش آنها کاهش پیدا کرده است و این مسئله باعث تفرقه عجیبی بین صفوف مسیحیها شد، مبنی بر اینکه نه تنها نقش اساسی خود را از دست دادهاند، بلکه از گروههای دیگر هم عقب افتادهاند. این بحث حتی در محافل بینالمللی هم مطرح میشد و فرانسویها هم از این مسئله تا حدودی ناراضی بودند. گرچه در ظاهر مواضع آنها نسبت به کنفرانس طائف مثبت بود ولی اساساً مایل بودند که قدرت همچنان در اختیار مسیحیها باشد. *رئیسجمهور لبنان قصد دارد لایحهای را به پارلمان بدهد که اختیارات رئیسجمهور را زیاد کنند. آیا این به معنی افزایش اختیارات مسیحیان این کشور است؟ اخیراً، به ویژه بعد از اینکه دولت لبنان در دوره گذشته و حدود یکسال و نیم قبل به بنبست رسید اجلاس دوحه راهحلی را پیدا کرد برای تعادل نسبی که باید مجدداً شکل بگیرد تا لبنان را باثبات کند. وضعیت طوائف در لبنان بسیار حساس است. نقش اخیری که آقای رئیسجمهور میخواهد بگیرد به واسطه این نیست که مسیحیها در لبنان قدرت گرفتهاند، بلکه یک راهحل میانهای است برای اینکه اختلافات کلی برای شکلگیری کابینه و دولت در آنجا حل و فصل شود. در حقیقت این یک امر ناخواستهای است که هر دو طرف گروه ائتلاف اکثریت و اقلیت ناگزیر به این جمعبندی رسیدهاند که وقتی توافقی نمیتواند بین اینها صورت بگیرد باید یک عامل میانهای وجود داشته باشد که این تعادل را ایجاد کند. رئیسجمهور در شرایط فعلی با نقشی که برای تعیین پنج وزیر به وی داده شده است نقش تعیینکنندهای را برای مصوبات آینده در داخل دولت لبنان برعهده دارد. این به معنای این نیست که اختیار کامل داشته باشد و با گذشته دوری که به آن اشاره کردم بسیار متفاوت است. اما در عین حال راهحل دیگری برای رسیدن به یک تفاهم کلی وجود ندارد. البته وزرایی هم که توسط آقای رئیسجمهور انتخاب میشوند منصوب به همین طوائف هستند و با مشورت با سایر گروهها توسط رئیسجمهور انتخاب میشوند. بنابراین یک وضعیت فوقالعاده و شاید منحصر به فردی در لبنان حاکم است که من بعید میدانم بتوان از آن برداشت گرایش قدرت به یک سمت را کرد. *چالشهای پیش روی دولت را چگونه میبینید؟ و دولت آقای سعد حریری چگونه باید با این چالشها مقابله کند؟ چند چالش مهم در مقابل آقای سعد حریری وجود دارد. یکی چالش داخلی است که برمیگردد به دو محور اصلی و اساسی که یکی مربوط به نگاه دولت به اوضاع سیاسی و اقتصادی داخل کشور است و یکی مشکلات منطقهای است که دولت آقای سعد حریری با آنها مواجه است. در واقع چگونگی تفاهم با قدرتهای منطقهای و کنار آمدن با کشورهای حاشیه لبنان مانند سوریه، عربستان، ایران و فراتر از آن در ابعاد بینالمللی از مسائل پیش روی سعد حریری است. اما مهمترین چالش پیش روی دولت به مباحث سیاسی داخلی مربوط میشود. وی باید بتواند ائتلافی که در حال حاضر شکل گرفته و منجر به تشکیل دولت وحدت ملی شده است را حفظ کند. این در گروی نگرش جامعی است که آقای سعد حریری باید در آینده از خودش نشان دهد. از آنجا که این تجربه اولی است که وی در رابطه با ریاست دولت دارد، بحث مربوط به مقاومت و خواست اکثریت مردم لبنان مبنی بر اینکه یک گروهی باید حتماً مسئولیت حفاظت از مرزهای لبنان با فلسطین اشغالی را برعهده بگیرد و آن هم گروه مقاومت است، بسیار جدی است. نگاه آقای سعد حریری به مسئله مقاومت و اهمیت قائل شدن برای این موضوع یکی از چالشهای پیش روی دولت آقای حریری است، چراکه بخشی از گروههای سیاسی در لبنان این مسئله را نمیپذیرد، گرچه در حال حاضر اکثراً گرایش به این سمت است که مقاومت در کنار قدرت نظامی و ارتش به رسمیت شناخته شود. چالش بعدی میتواند مسائل اقتصادی در داخل کشور باشد. لبنان از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردار نیست و از آنجا که ثبات سیاسی در این کشور حاکم نبوده، بهطور طبیعی اوضاع اقتصادی هم سامان نداشته و برنامههای توسعه در این کشور سالهاست که متوقف شده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 347]