واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چشمان كاملا بسته
به نظر ميرسد تفاوتهايي كه ميان مراسم اسكار و مثلا جشنواره كن يا ونيز وجود دارد، به مرور كمرنگ ميشود؛ همانطور كه برندههاي اسكار، به مرور زمان تقريبا همان كساني ميشوند كه جوايز گلدنگلوب را به خود اختصاص ميدهند. تغيير رويكرد اسكار كه امسال با دادن 8 جايزه به «ميليونر زاغهنشين» به اوج رسيده را برخي به دلايل سياسي مرتبط دانستهاند كه شايد هم منطقي به نظر برسد؛ اينكه اوباما شعار تغيير داده و حالا آكادمي هم خود را موظف دانسته تا چنين تغييراتي را لحاظ كرده و خود را همسو با تحولات نوين سياسي- اجتماعي نشان دهد. از جهات بسياري مراسم امسال را ميتوان اسكاري غيرآمريكايي خواند؛ مراسمي كه هيو جكمن بازيگر استراليايي اجرايش را برعهده داشت و دنيبويل انگليسي با فيلمي كه در هند و با حضور بازيگران هندي ساخته بود، فاتح آن نام گرفت، همچنان كه كيت وينسلت انگليسي و پنهلوپه كروز اسپانيايي اسكارهاي بهترين بازيگر زن را به خود اختصاص دادند.به نظر ميرسد تفاوتهايي كه ميان مراسم اسكار و مثلا جشنواره كن يا ونيز وجود دارد، به مرور كمرنگ ميشود .جداي از اينها توجه اعضاي آكادمي نسبت به توليدات مستقل افزايش قابل توجهي يافته است. در گذشته دور از ذهن بود كه فيلمهايي چون «پيرمردها سرزميني ندارند» و «تصادف» اسكار بهترين فيلم را دريافت كنند همچنان كه درخشش بينظير «ميليونر زاغهنشين» به عنوان اثري كه از عناصر آشناي باليوود بهره گرفته، بسيار بعيد مينمود.
فراموش نكنيم كه مراسم اسكار همواره تجليگاه تبليغ محصولات كارخانه روياپردازي هاليوود بوده و آكادمي با تمام تغيير مسيرهاي بعضا عجيب خود، هيچگاه اين چنين و در دورههايي پياپي به فيلمهاي مستقل توجه نشان نداده بود. اينكه «تصادف» يا «پيرمردها...» در كن نخل طلا بگيرند به مراتب محتملتر بود تا اينكه در اسكار به توفيق برسند. حتي تمام ستايشهايي هم كه منتقدان از «ميليونر زاغهنشين» به عمل آوردند، در نمونههاي مشابه دورههاي گذشته، تاثيري بر آراي آكادمي نميگذاشت.توجه به مستقلها، با توجه به انتخابهاي اخير آكادمي و نتايج اسكار در اين سالها، واقعيتي غيرقابل انكار است. نهتنها «ميليونر زاغهنشين» كه اغلب نامزدهاي اسكار يا كاملا در رده آثار مستقل قرار ميگرفتند يا سازندگانشان به عنوان فيلمسازان اين جريان شهرت داشتند.مراسمي كه هيو جكمن بازيگر استراليايي اجرايش را برعهده داشت و دنيبويل انگليسي با فيلمي كه در هند و با حضور بازيگران هندي ساخته بود، فاتح آن نام گرفت، همچنان كه كيت وينسلت انگليسي و پنهلوپه كروز اسپانيايي اسكارهاي بهترين بازيگر زن را به خود اختصاص دادند.انگارنهانگار كه اين آكادمي يك دهه پيش به فيلمهاي مجللي چون «تايتانيك» ارج ميگذاشت. حالا تب گرايش به مستقلها چنان تند شده كه گاهي اوقات به نظر ميرسد كه برگزيدگان اسكار بايد منتخبان يك جشنواره اروپايي باشند، نه مراسمي كه دستاندركاران صنعت سينماي آمريكا برگزارش ميكنند.فارغ از اينها، نكته تاسفانگيز كه قطعا به عنوان گاف بزرگ آكادمي در تاريخ ثبت خواهد شد، بيتوجهي به شاهكار كريس نولان است. از ميان تمام فيلمهاي پرسروصداي امسال (از جمله پديدهاي چون «ميليونر زاغهنشين» و فيلم قابل تاملي مانند «كتابخوان») اگر قرار باشد يك فيلم در تاريخ سينما بماند، آن قطعا «شواليه تاريكي» است. بيتوجهي آكادمي به دنياي تاريك، پيچيده و به غايت تلخي كه نولان در فيلمش آفريده را به حساب هرچيزي بگذاريم، نميتوانيم منكر اين نكته شويم كه نمونهاي متعالي از هنر سينما با چشمپوشي مواجه شده است.منبع : همشهری تنظیم برای تبیان : مسعود رضا عجمی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 270]