تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805828312
شورای عالی صلح افغانستان؛ انتظارات و واقعیت ها
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > بهرامی، محمدرضا - مقدمه :شورایعالی صلح افغانستان درمهر ماه سال جاری رسما با حضور رئیس جمهور این کشور تشکیل شد . مقدمه :شورایعالی صلح افغانستان درمهر ماه سال جاری رسما با حضور رئیس جمهور این کشور تشکیل شد . در همین نشست آقای برهان الدین ربانی رهبر جمعیت اسلامی و نماینده مردم بدخشان در مجلس نمایندگان این کشور بعنوان رئیس این شورا معرفی گردید . این شورا که ظاهرا در قالب یک نهاد مستقل و غیر دولتی افغانی و با هدف تسهیل درک مشترک و تفاهم میان دولت این کشور و گروههای شورشی سامان یافته است دارای 68 عضو از بخشهای مختلف جامعه و حاکمیت افغانستان می باشد . اعضای این شورا که با نظارت رئیس جمهور افغانستان برگزیده شده اند تعدادی از وکلای هر دو مجلس ، اعضای سابق طالبان و حزب اسلامی ، روسا و بزرگان اقوام ، حقوقدانان ، زنان ، جامعه مدنی و رسانه ای این کشور را شامل می شوند . در انتخاب اعضای این شورا به نظر می رسد تلاش گردیده تا ترکیبی فراگیر از بخشهای مختلف جامعه را شامل شده تا خواست و هدف آن بعنوان نوعی مطالبه عمومی در افغانستان قلمداد گردد . این شورا به لحاظ شکلی در اولین جلسات خود علاوه بر تدوین اساسنامه ، شرح وظایف داخلی و ترسیم ساختار تشکیلاتی ، مبادرت به تعیین کمیته های شش گانه و همچنین انتخاب و گزینش افراد در بخشهای مختلف آن نمودند . سابقه : نهادسازی و تلاش به منظور استقرار صلح در افغانستان در دهه های اخیر به دوران آخرین رئیس جهمور مورد حمایت شوروی سابق یعنی دکتر نجیب الله بر می گردد . در طول این سالها و همواره هنگامی که شرایط بویژه برای دولتهای حاکم دشوار می گردیده ، این ایده برای ظهور و بروز فرصت پیدا می کرده است . در این روند همیشه یک طرف معمولا دولت تحت حمایت خارجی که قادر به تامین امنیت ، ثبات و اداره کشورنبوده قرار داشته و در طرف دیگر مخالفین مسلح دولت که آنها هم تحت حمایت خارجی بوده و به کمتر از تصاحب همه قدرت راضی نبوده اند ، قرار داشته است. تمایل دولت فعلی افغانستان به این روند نیز برخواسته از درک واقعی نسبت به دو موضوع ، عدم امکان حذف مخالفین و توان رو به تزاید آنها از یک سو و نقش موثر و تعیین کننده حلقه هائی در کشور همسایه جنوبی ( پاکستان ) در استمرار بی ثباتی در افغانستان از سوی دیگر بوده است . بخشی از سیاست توجه عمیق تر نسبت به ارتقای موقعیت پشتونها در افغانستان ظرف سالهای اخیر در راستای تمایل ذکر شده و با هدف تلاش برای تقویت جایگاه فردی رئیس جمهور افغانستان در میان پشتونها و طبیعتا ممانعت از خلاء رهبری و یا پر شدن این خلاء توسط طالبان ، ایجاد فاصله میان اقوام پشتون افغانستان با طالبان و همچنین تلاش برای ایجاد فاصله میان بخشهائی از رده های میانی و پائین طالبان که لزوما انگیزه های ایدئولوژیک را در مبارزه با دولت دنبال نمی کنند با رهبری طالبان ، صورت گرفته است . این سیاست کماکان در دستور کار قرار داشته و پیگیری می شود هر چند نتایج مطلوب و رضایت بخشی به همراه نداشته است .علاوه بر این در یک مقطع و در سال 2007 دولت افغانستان تلاش نمود تا با تشکیل جرگه امن منطقه ای با همکاری و مشارکت پاکستان ، فرآیند جذب مخالفین مسلح خود را با کمک کشور همسایه فراهم نماید . این جرگه و همچنین تشکیل کمیسیون آشتی ملی به ریاست سبغت الله مجددی رئیس فعلی مجلس سنای این کشور در سال 2008 در تحقق این مهم موثر واقع نگردیدند . شورای عالی صلح افغانستان را در واقع می توان برآمده از جرگه مشورتی صلح دانست که در خرداد ماه سال جاری در کابل تشکیل و مصوبات آن از جمله همین شورای عالی صلح متعاقبا در اجلاس بین المللی افغانستان که آن هم در تیر ماه و در کابل برگزار گردید مورد حمایت و تائید جامعه بین الملل قرار گرفت. ارزیابی مواضع و عملکرد چهار طرف درگیر : الف : شورای عالی صلح به نظر می رسد چند نکته در مورد این شورا قابل توجه می باشد : 1- شورا با تاکید بر حفظ استقلال ، غیر وابسته و بی طرف بودن تلاش دارد تا بتواند جایگاه خود را بعنوان میانجی تقویت و فرصتهای بیشتری برای ادامه فعالیت خود تولید نماید . 2- به نظر می رسد شورای عالی صلح بیش از اندازه بر برخی تماسهای غیر رسمی با افراد طالبان ( همانگونه که مورد تاکید رئیس و برخی از اعضای آن قرار گرفته ) محاسبه و تصور می نماید این تماسها می تواند به یک فرآیند رسمی و تاثیرگذار مبدل گردد . در حالیکه ساختار مبتنی بر رهبری کاریزماتیک طالبان که با حمایت همه جانبه و نظارت متمرکز حلقه های مشخصی در پاکستان همراه است ، مانع از شکل گیری و تاثیر گذاری جناحهای منتقد و یا مرکزگریز در میان آنان می گردد . 3- مواضع این شورا ظرف مدت کوتاهی که از تشکیل آن می گذرد نوعی شتاب زدگی در آن را نشان می دهد که قاعدتا نباید دلیلی به جز عدم وجود سیاست منسجم و دقیق در این شورا داشته باشد . موضع رئیس این شورا مبنی بر اینکه " شرایط مطرح شده از سوی دولت افغانستان و طالبان ، هیچکدام نهائی نبوده و می تواند سر میز مذاکره تغییر کند" بزرگترین امتیازی است که می توانست توسط این شورا به طرف مقابل ارائه شود و بیان آن تنها ضعف مفرط در مقابل گروههای شورشی را نشان می دهد . شروط دولت افغانستان برای جذب گروههای شورشی و از جمله طالبان مبتنی بر کنار گذاشتن اسلحه ، قطع ارتباط با القاعده و پذیرش قانون اساسی افغانستان بوده است . هر چند در موضع رئیس شورای عالی صلح مشخص نیست کدامیک از این شروط سه گانه قرار است مورد مذاکره و تغییر قرار گیرد ، اما ظاهرا تنها این قانون اساسی افغانستان است که در بین این سه شرط قابلیت چانه زنی برای آن متصور می باشد . ورود به این بحث به مفهوم امکان تغییر ساختار فعلی در افغانستان و همه آن موضوعاتی است که بعنوان دستاورد ظرف سالهای اخیر از آنها یاد می شده است . 4- اساس فکر در تقاضا از عربستان سعودی به منظور کمک در استقرار صلح که در نخستین پیام این شورا آمده مشخص نمی باشد . قاعدتا و بر مبنای تجربه موجود عربستان سعودی نه از نفوذ ایدئولوژیک و معنوی موثر و نه از نفوذ به جهت کمکهای مالی بر طالبان برخوردار نیست. ضمن اینکه به نظر می رسد عربستان زمانی بصورت همه جانبه و با استفاده از تمامی ظرفیتهایش حاضر است به کمک غرب و آمریکا در افغانستان بیاید که توانسته باشد مابه ازای مناسب آن را در عراق دریافت نماید . با عنایت به موارد فوق به نظر می رسد تقاضای شورای عالی صلح از عربستان ، بیش از آنکه برخواسته از سیاست حساب شده و مشخص باشد ، ناشی از نوعی عوام زدگی سیاسی است . ب : دولت افغانستان در ارتباط با نوع رویکرد دولت افغانستان چند نکته قابل توجه وجود دارد : 1- نفس تشکیل این شورا و جمع نمودن بخش قابل توجهی از شخصیتهای این کشور که بعضا در رقابت با رئیس جمهور می باشند آن هم در قالبی که تعریف روشنی از میزان موفقیت آن وجود ندارد نوعی موفقیت برای دولت و رئیس جمهور افغانستان محسوب و ظرفیت ایشان را برای جذب نیروهای موجود در حاکمیت نشان می دهد . 2- به نظر می رسد امکان هدایت و مدیریت این پروسه برای رئیس جمهور افغانستان مهمتر از نتیجه حاصل از آن می باشد . غیبت دولت افغانستان در مدیریت تعامل با گروههای شورشی با توجه به نوع مواضع این گروهها نسبت به دولت ، می تواند منجر به قرار گرفتن موجودیت دولت فعلی بعنوان موضوع تعامل و گفتگو میان گروههای شورشی با طرفهای خارجی گردد . 3- به نظر می رسد تلاش دولت افغانستان در راستای پیشبرد مستقیم روند مصالحه با گروههای شورشی بدون توجه به ماهیت وابسته این گروهها و انکار عمدی نقش سایر طرفهای خارجی و خصوصا حلقه هایی خاص در پاکستان در حال انجام می باشد . این موضوع جدا از جوهره اصلی سیاست پاکستان نسبت به افغانستان ، موجب عکس العمل ظاهری مقامات دولت در پاکستان نسبت به این بی توجهی عمدی وبی نتیجه قلمداد نمودن شکل گیری این شورا در صورت ادامه این سیاست گردیده است . 4- نکته قابل توجهی که به نظر می رسد در نگاه مقامات دولت افغانستان مغفول مانده این است که هر گونه ناکامی احتمالی شورای عالی صلح با توجه به ترکیب آن در دستیابی به تفاهم با گروههای شورشی به مفهوم به بن بست رسیدن راه حلهای داخلی بوده و در واقع ناکارآمدی ظرفیتهای داخلی افغانستان در این روند را نمایان می نماید . این موضوع به معنای ضرورت انعطاف پذیری در برابر ایده های طرفهای خارجی می تواند باشد . ج : آمریکا و ناتو در مورد نگاه آمریکا و ناتو نسبت به موضوع این شورا به موارد ذیل می توان اشاره نمود : 1- هر چند پذیرش عدم موفقیت در حوزه نظامی بویژه برای نظامیان آمریکا دشوار است اما به نظر می رسد همه به نوعی غیر موثر بودن تلاشهای نظامی در افغانستان را پذیرفته اند . 2- به نظر نمی رسد تشکیل شورای عالی صلح هیجان خاصی را در میان نیروهای آمریکائی و ناتو ایجاد کرده باشد . بخشهای نظامی در آمریکا و ناتو هر دو و بر خلاف نظر برخی جناحهای افغانی ، آشکارا تمایل خود را بر تشدید فشار نظامی بر طالبان ابراز و از آن بعنوان عامل فشاری برای تشویق بیشتر طالبان به روند مذاکره یاد نموده اند . 3- ابراز نظر کلی در مورد اعلام حمایت ازموضوع مذاکره میان دولت و مخالفین و آمادگی برای تسهیل روند این مذاکرات در کنار عدم تاکید و تصریح بر نقش شورای عالی صلح می تواند به نوعی بیان کننده بی اعتمادی و بی باوری آمریکا و ناتو نسبت به نقش این شورا تلقی گردد . البته هر دو طرف یعنی آمریکا و ناتو علیرغم این بی باوری ، تمایل دارند عامل تولید فرصت برای این پدیده یعنی شورای عالی صلح قلمداد و هزینه عدم موفقیت شورا به حساب عدم همکاری آنها نوشته نشود . 4- بر خلاف موضع دولت افغانستان خصوصا در ارتباط با تشکیل شورای عالی صلح ، به نظر می رسد آمریکا توجه بیشتری به نقش پاکستان در فرآیند استقرار صلح در افغانستان داشته و این را حداقل در شرایط فعلی بصورت موضوعی ثابت در دستور کار دوجانبه قرار داده است . مجموع مباحث و نتایج حاصل از دور سوم مذاکرات استراتژیک آمریکا و پاکستان این توجه آمریکا را برجسته کرد . 5- مخالفت روشن آمریکا با هر گونه مشارکت احتمالی ملا محمد عمر در روند مصالحه و تاکید بر عدم صلاحیت رهبر طالبان در ایفای هر گونه نقش سازنده در آینده افغانستان در شرایطی که نه تنها تا کنون چنین موضعی توسط شورای عالی صلح اتخاذ نگردیده بلکه رئیس جمهور افغانستان موضعی کاملا مخالف در گذشته ای نزدیک اتخاذ نموده است ، نشان از ادامه اختلاف نظر میان مقامات افغانی با آمریکائیها بر سر این فرآیند دارد . د : پاکستان در مورد پاکستان مناسب است به موضوعات ذیل توجه نمود : 1- هر چند مقامات رسمی و دولتی در پاکستان با بیانی گله آمیز از عدم جلب نظر پاکستان در هر گونه مذاکره با طالبان انتقاد و این روند را بی نتیجه ذکر نمودند اما این موضع را باید تنها ژستی سیاسی محسوب نمود که تغییری در ماهیت تاثیرگذار بخشهای خاص این کشور در هر گونه فرآیند موثر در استقرار صلح در افغانستان نخواهد داشت . 2- علیرغم خسارات ناشی از سیل در پاکستان ، ارتش این کشور نشان داد بعنوان تنها حزب قدرتمند سیاسی نظامی منسجم عمل کرده و بروز این مشکلات موجب فراموشی الویتهای استرتژیک آن در معادلات منطقه ای نخواهد شد . استمرار رفتار دو گانه در پروژه افغانستان بزرگترین گواه برای این مدعاست . 3- کارت افغانستان عمده ترین کارت چانه زنی منطقه ای و بعضا بین المللی پاکستان محسوب می گردد . تجربه سالهای گذشته نشان داده پاکستان خصوصا با توجه به خلاء متحد منطقه ای استراتژیک آمریکا در مورد افغانستان، بخوبی از قابلیت بازی با این کارت برخوردار می باشد . 4- هر چند بخشی از اعضای شورای عالی صلح در گذشته از روابط نزدیکی با پاکستان برخوردار بوده و بعید است آن روابط بطور کامل قطع شده باشد اما موفقیت این شورا در مقطع کنونی نمی تواند با سیاستهای بخشهای امنیتی در پاکستان همخوانی داشته باشد . از نظر این بخشها ماهیت چگونگی توافق و دستیابی به اهداف مورد نظر مهمتر از مکانیزم دستیابی به آن است . 5- ادامه حضور نظامی آمریکا در افغانستان به دلیل افزایش امکان تاثیر گذاری بر محیط داخلی پاکستان و همچنین ماهیت رفتاری ارتش و سیستم امنیتی این کشور چه در محیط داخلی و یا منطقه ای ، عامل محدود کننده و یا حتی تهدید کننده برای ارتش پاکستان محسوب می گردد . از این منظر هر گونه تعامل مثبت و تعیین کننده از سوی ارتش و سیستم امنیتی آن با فرآیندهای صلح در افغانستان در شرایطی که تکلیف خروج نیروهای نظامی خارجی از افغانستان نامشخص باشد با تردیدهای جدی روبرو می باشد . ه : گروههای شورشی در مورد این گروهها باید توجه داشت که در حال حاضر سه جناح عمده درگیر مبارزه با نیروهای دولتی افغانستان و همچنین نیروهای خارجی مستقر در این کشور می باشند . دو جناح عمده متعلق به طالبان ( شورای کویته و جناح حقانی ) و همچنین نیروهای حزب اسلامی به رهبری حکمتیار . علاوه بر اینها باید نیروهای القاعده را نیز که بعضا در قالب این گروهها و یا بصورت مستقل فعال می باشند را مورد توجه قرار داد . عمده ترین این نیروها که قاعدتا موثرترین آن نیز می باشد را در شرایط فعلی باید شورای موسوم به کویته که رهبری آنرا ملا محمد عمر بر عهده دارد تلقی نمود ، ضمن اینکه نمی توان میان این جناح و جناح موسوم به حقانی تمایز عمده ای را قائل شد . تشکیل شورای عالی صلح و حضور تعدادی از اعضای سابق طالبان در قالب آن ، نتوانسته تا کنون تغییری در مواضع کلی این جریان نسبت به تحولات داخلی افغانستان ایجاد نماید . متعاقب تشکیل این شورا ، طالبان با انتشار بیانیه ای این اقدام را بیهوده قلمداد و تاکید نمودند که چنین تلاشهائی به برقراری صلح در افغانستان کمکی نمی نماید . از نظر طالبان خروج نیروهای خارجی پیش شرط هر گونه تعامل و یا فرآیند صلحی می تواند باشد . جنگ نامتقارن طالبان که بر پایه مبارزه در زمان و نه زمین استوار می باشد با برخورداری از عقبه مطمئن در پشت مرزهای جنوبی افغانستان توانسته آنان را در موقعیت مناسبی قرار دهد . حسن ختام و پایان بخش این مطلب را می توان در جملات ذیل بیان نمود : 1- با توجه به اینکه شورای عالی صلح فاقد قدرت ذاتی بوده و حدود اختیاراتش وابسته به میزان همکاری دولت افغانستان و نیروهای خارجی مستقر در این کشور می باشد ، برای پیشبرد امور نیازمند تعریف یک نقشه راه و اخذ حمایت طرفهای ذیربط در پیگیری آن می باشد . 2- یکی از موضوعات کلیدی برای دولت افغانستان حفظ و پایداری این شورا بعنوان مکانیزم دستیابی به تفاهم و صلح می باشد . این فرآیندی است که ممکن است نیازمند زمان بیشتر و همچنین تغییرات دیگری در ساختار آن باشد و لذا باید از هزینه شدن سریع این شورا جلوگیری نمود . 3- افغانستان را می توان به واقع عمده ترین موضوع استراتژیکی این بخش از آسیا که نتیجه تحولات آن نه تنها می تواند جنوب و حوزه آسیای میانه این قاره را متاثر نماید بلکه در چگونگی حضور نیروهای فرامنطقه ای نیز موثر است تلقی کرد . این اثر بخشی را می توان در سه موضوع ذیل قابل ارزیابی دانست : 1-3- شکل گیری نظم امنیتی آتی در جنوب آسیا . 2-3- چگونگی انتقال انرژی به جنوب آسیا و خارج از این منطقه . 3-3- ژئوپلتیک آتی منطقه .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 435]
-
گوناگون
پربازدیدترینها