واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: زيبايي گفتار حضرت علي (ع) در بيان ناگفته هاي شخصيت صديقه كبري به واقع انسان را به تامل وا مي دارد اينكه يك زن چگونه مي تواند به درجه و مرتبه اي از كمال انساني برسد كه همسرش همو كه خود نيز در زمره برترين هاست، به داشتن چنين زني افتخار كرده و همسري با او را براي خود فضيلت و ملاك برتري بر ديگران و شايستگي پذيرش مسووليتهاي سنگيني چون رهبري جهان اسلام ميداند. حضرت علي (ع) در اثبات حقانيت خود به داشتن همسري چون حضرت فاطمه (س) در پاسخ نامهاي به معاويه اينگونه مي فرمايد: بهترين زنان جهان از ماست و حمالة الحطب و هيزم كش دوزخيان از شماست. امير المومنين حضرت علي (ع) در ضمن پاسخ به نامه ديگر معاويه مينويسد: دختر پيامبر (ص) همسر من است كه گوشت او با خون و گوشت من در هم آميخته است. نوادگان حضرت احمد (ص)، فرزندان من از فاطمه (س)، كداميك از شما سهم و بهرهاي چون من دارا هستيد. آن حضرت در جريان شوراي شش نفره كه خليفه دوم براي جانشيني وي تعيين كرده بود خطاب به ساير اعضا فرمود: آيا در بين شما به جز من كسي هست كه همسرش بانوي زنان جهان باشد؟ همگي پاسخ دادند: نه. همچنين نقل شده است كه در جريان سقيفه حضرت ضمن برشمردن فضايل و كمالات خويش و اينكه بايد بعد از پيامبر، او رهبري و هدايت جامعه اسلامي را عهدهدار شود به ابوبكر فرمود: تو را به خدا سوگند ميدهم! آيا آن كس كه رسول خدا او را براي همسري دخترش برگزيد و فرمود خداوند او را به همسري تو [علي] در آورد من هستم يا تو؟ ابوبكر پاسخ داد: تو هستي. انبياء و پيشوايان معصوم تنها راه سعادت و خوشبختي انسانها را پيروي از دستورات الهي ميدانستند و از اين رو بهترين همكار و دوست براي آنان كسي بود كه در اين راستا به آنها كمك كند. در اين رابطه نقل است كه حضرت علي (ع) در پاسخ پيامبر اكرم (ص) كه سوال كردند: همسرت را چگونه يافتي؟ گفتند: بهترين ياور در راه اطاعت از خداوند. حضرت علي (ع) و حضرت زهرا (س) در زندگي سرشار از محبت و صفاي خود به اندازه اي به يكديگر نزديك بودند كه هنگام ارتحال بزرگ بانوي اسلام حضرت فاطمه (س) و بيان وصايا و حلاليت ايشان حضرت در پاسخ مي فرمايد: پناه به خدا، تو داناتر و پرهيزكارتر و گراميتر و نيكوكارتر از آني كه به جهت مخالفت كردنت با خود، تو را مورد نكوهش قرار دهم. دوري از تو و احساس فقدانت بر من گران خواهد بود، ولي گريزي از آن نيست. به خدا قسم با رفتنت مصيبت رسول خدا را بر من تازه نمودي، يقينا مصيبت تو بزرگ است مصيبتي كه هيچ چيز و هيچ كس نميتواند به انسان دلداري دهد و هيچ چيز نميتواند جايگزين آن شود. حضرت علي (ع) بعد از شهادت حضرت فاطمه (س) خطاب به ايشان فرمودند: به چه چيزي آرامش يابم اي دختر محمد؟ من به وسيله تو تسكين مييافتم؛ بعد از تو به چه چيزي آرامش يابم؟ آن حضرت همچنين بعد از رحلت پيامبر اكرم (ص) نيز فرمودند: اين يكي از دو ركن بود و بعد از شهادت حضرت زهرا (س) فرمودند: اين ركن ديگر است. حضرت علي (ع) همچنين از پيامبر اكرم (ص) نقل كرده كه ايشان فرمودند: خداوند عزوجل به خاطر خشم فاطمه، خشمگين؛ و براي خشنودي و رضايت فاطمه راضي ميشود. و در حديث ديگري خطاب به حضرت فاطمه (س) فرمودند: خداوند براي خشم تو، خشمگين و براي خشنودي تو، خشنود ميشود. حضرت علي (ع) كه اسوه صبر و استقامت است طاقت تحمل حزن و اندوه شهادت حضرت زهرا (س) را ندارد تا آنجا كه بعد از دفن همسر گرامي اش خطاب به قبر پيامبر اكرم (ص) مي فرمايد: خدا چنين خواست كه او زودتر از ديگران به رسول خدا بپيوندد، پس از او شكيبايي من به پايان رسيده و خويشتنداري از دست رفته، اما آنچنان كه در جدايي تو صبر كردم در مرگ دخترت نيز جز صبر چارهاي ندارم شكيبايي بر من سخت است. پس از او آسمان و زمين در نظرم زشت مينمايد و هيچ گاه اندوه دلم نميگشايد. چشمم بيخواب، و دل از سوز غم سوزان است. تا خداوند مرا در جوار تو ساكن گرداند. مرگ زهرا ضربهاي بود كه دل را خسته و غصهام را پيوسته گردانيد و چه زود جمع ما را به پريشاني كشانيد… اگر بيم چيرگي ستمكاران نبود، براي هميشه اينجا [كنار قبر زهرا (س)] ميماندم و در اين مصيبت بزرگ چون مادر فرزند مرده، اشك از ديدگانم ميراندم. * منابع مورد استفاده: بحارالانوار، نهج البلاغه، زن در آيينه جمال و جلال نوشته جوادي آملي و اصول كافي فراهنگ 1883**1588
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 469]