واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: نوجوان براي «هويت يابي» به اطلاعات صحيح نياز دارد
دوره نوجواني يكي از دوران حساس زندگي هر فرد است. پشت سر گذاشتن دوران كودكي و فاصله زماني مانده تا دوران بلوغ نوجوان را در موقعيتي حساس قرار مي دهد كه اصلي ترين ويژگي آن بلاتكليفي است. طي دوران نوجواني فرد تلاش مي كند با تجربيات و اندوخته رواني كه از دوران كودكي كسب كرده است، مقاصد و اهداف خود را مشخص و سپس براي آن برنامه ريزي كند. اما اين كار يك شبه انجام نمي شود و نوجوان بارها از اين شاخه به آن شاخه مي پرد، تجربيات مختلف كسب مي كند تا دقيقا بفهمد چه مي خواهد.روان شناسان بر اهميت دوران نوجواني و لزوم كسب اعتماد به نفس و تجربيات متعدد و هويت يابي در اين سنين تاكيد مي كنند و از والدين مي خواهند امكان كسب تجربيات مختلف را براي نوجوانان فراهم كنند.
هويت، اصل مهم
فرد در طول دوره نوجواني به دنبال كسب هويت است؛ نوجوان در وراي تمام كارها، فعاليت ها، جست و جو و اكتشافش در محيط پيرامون تلاش مي كند به اين ۲ سوال پاسخ بدهد من كيستم و چه مي كنم؟ فرد در سنين نوجواني شمايل و انگاره اي از خود در ذهن دارد كه طي سال هاي بعد در دوران تحصيل و كار و زندگي به آن شكل مي دهد.دكتربهروز بيرشك، روان شناس و عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران با بيان اين مطلب، به خراسان مي گويد: اهميت هويت يابي در دوران نوجواني به حدي است كه از آن تحت عنوان «بحران هويت» نام مي برند. نوجواني دوران گذار فرد از كودكي به بزرگسالي است كه طي آن نوجوان به شدت تحت تاثير تغييرات جسماني نيز قرار مي گيرد. تغييرات هورموني ناشي از شروع دوران بلوغ مانند جوش صورت، رويش مو در صورت، تغيير صدا و در دختران تغيير فرم بدن، شروع عادت ماهيانه و ... باعث مي شود خلقيات آن ها نيز تغيير كند. كم حوصلگي، پرخاشگري، فاصله گيري از خانواده و تمايل به حضور بيشتر در جمع همسالان از شايع ترين رفتارهاي نوجوانان است كه شكايت بسياري از والدين را هم در پي دارد. نكته اين جاست كه اگر پدر و مادر بتوانند الگوي مناسبي در اختيار نوجوان خود قرار دهند و در اين سن به اهميت نقش جنسيتي خود واقف باشند، كمك بزرگي به نوجوان خود كرده اند و وي را از درگير شدن با بسياري از ناهنجاري ها دور مي كنند. دادن اطلاعات به موقع و صحيح و غيرمتناقض به نوجوان يك اصل اساسي است. والديني كه تا چندي پيش فرزند خود را «بچه» خطاب مي كردند، ناگهان به او مي گويند مرد شده است و نبايد فلان رفتار را از خود نشان دهد. پيام هاي مستقيم و غيرمستقيم والدين به نوجوان در ذهن او حك مي شود و بر ذهنيت وي از شخصيت اش تاثير مي گذارد. بنابراين والدين بايد هوشيارانه نسبت به تمايل وي به كسب تجربه هاي جديد واكنش نشان دهند و با ابراز همدلي تلاش كنند وي را در اين مسير دشوار هدايت كنند. از آن جا كه در اين دوران بسياري از نوجوانان با چالش هاي زيادي مواجهند، در ادامه مطلب به چند راهكار به نقل از ياهو پرداخته مي شود كه اميدواريم مفيد واقع شود.
* خواهر ( يا برادرم) اعصابم را خرد كرده است.
اين شكايت بسياري از نوجوانان و بسيار ناراحت كننده است. اما نبايد باعث ناراحتي درازمدت شما شود. واقعيت اين است كه اختلاف نظر با خواهر و برادر كاملا طبيعي است. بنابراين اصل قضيه حذف شدني نيست. بهتر است ابتدا ببينيد كدام رفتار خاص باعث ناراحتي شما شده است. سپس در يك موقعيت مناسب با او صحبت و راه حل پيدا كنيد. سپس سعي كنيد با هم مهربان تر باشيد زيرا اخلاق خوب، رفتار خوب در پي خواهد داشت و هر قدر مهربا ن تر باشيد، مشكلات كمتري رخ خواهد داد. وقتي عصبانيت دوباره اوج گرفت، راه صحيحي براي تخليه آن پيدا كنيد. ورزش كنيد زيرا ورزش كردن باعث تخليه هيجان و استرس مي شود. اگر موضوع به اين راحتي حل نشد، آن گاه مي فهميد كه بهتر است از سر راه هم كنار برويد!نگران نباشيد اين فاصله هميشگي نخواهد بود. پس از گذراندن دوران رشد و تكامل، اختلاف نظرها كمتر و كمتر مي شود و صلح برقرار مي شود.
* در بسكتبال موفق نبوده ام و مي خواهم آن را كنار بگذارم.آيا تصميم درستي گرفته ام؟ شايد تصميم درستي باشد چون دليلي ندارد انسان كاري را كه در آن موفق نيست ادامه بدهد. اما سوال اين جاست كه موفق بودن يا نبودن را چطور معنا مي كنيد اگر موفق بودن يعني بهترين بازيكن شدن و موفق نبودن يعني دادن چند پاس اشتباه، بايد طرز فكر خود را تغيير دهيد. حتي بسكتباليست هاي حرفه اي هم گاهي موفق نيستند، اما بسكتبال را كنار نمي گذارند، چون اين ورزش را دوست دارند. بنابراين اول ببينيد چقدر به ورزش يا رشته هنري كه مي خواهيد كنار بگذاريد، علاقه داريد. اگر موفقيت در ورزش دغدغه هميشگي تان نباشد از آن بيشتر لذت مي بريد. به خاطر داشته باشيد كه لازم نيست هميشه بهترين باشيد گاهي كافي است لذت ببريد همين و بس. پس اگر بسكتبال هنوز لذت بخش است، ادامه دهيد در غير اين صورت، آن را كنار بگذاريد.
* از مدرسه جديدم متنفرم. تازه وارد بودن در مدرسه دشوار است. احساس بيگانگي و غريبه بودن مي كنيد و فكر مي كنيد همه دوستاني دارند جز شما.قطعا مدت زماني طول مي كشد تا بتوانيد دوستاني پيدا كنيد. راهش اين است كه برويد با ديگران صحبت كنيد و با آن ها در بازي شريك شويد. در مدرسه سابق خود به كدام رشته علاقه داشتيد. در مدرسه جديد همبازي هاي جديد خود را پيدا كنيد و با آنها آشنا شويد. اگر بچه هايي را ديديد كه كارشان توجهتان را جلب كرد شجاعت به خرج دهيد و سرصحبت را باز كنيد. هر روز به يك فرد جديد سلام كنيد. با والدينتان به پياده روي برويد تا دوستان جديدي در پارك و در همسايگي خود پيدا كنيد.
* بهترين دوستم با من قهر كرده است. چه كنم؟ اين مشكل واقعا جدي است.اگر او را دوست داريد بايد به او بفهمانيد كه رفتارش احساسات شما را جريحه دار كرده است. بايد از او بپرسيد چرا با شما صحبت نمي كند. اما به ياد داشته باشيد كه دوستان انسان در طول زمان تغيير مي كنند. بچه ها اغلب به سمت افراد جديد جذب مي شوند و سعي مي كنند با بچه هاي تازه آشنا شوند.بنابراين شايد دوست شما كسي را يافته كه نقاط مشترك بيشتري با او پيدا كرده است و اين تقصير شما نيست و عيبي را متوجه شما نمي كند. شما هم سعي كنيد دوستان تازه پيدا كنيد و نقاط مشترك بين خودتان و ديگران را بيابيد. به اين ترتيب كمتر به دوستان قديمي خود فكر مي كنيد. در ضمن سعي كنيد با آشنايان و اعضاي خانواده بيشتر در تماس باشيد تا احساس تنهايي نكنيد.
رابطه پدر با دختر و پسر با مادر در دوره نوجواني بسيار حياتي است
مروي-نوجواناني كمتر با مشكلات دوران نوجواني روبه رو مي شوند كه رابطه خوبي با پدر و مادر خود دارند، دكتر بهروز بيرشك روان شناس با اشاره به اين مطلب به خراسان مي گويد: توصيه اكيد ما اين است كه پدر با دختر و مادر با پسر رابطه بسيار سازنده، همراه با همدلي و صميميت برقرار كنند زيرا نوجوان براي دانستن نقش و جايگاه خود به شدت به يك فرد از جنس مخالف نيازمند است تا نقش جنسيتي خود را بيابد.
شنبه|ا|17|ا|تير|ا|1391
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]