واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > سلطانی فر، محمد - صدا و سیما در سال های اخیر به ویژه در هفته های مانده به انتخابات ریاست جمهوری و در 9 ماه پس از آن ، رسانه ای بود که خود خبر ساز شد و موافقان و مخالفان درباره عملکرد آن به اظهار نظر پرداختند . تمدید حکم ریاست عزت الله ضرغامی برای یک دوره 5 ساله دیگر در شرایطی که بسیاری رفتن او را قریب الوقوع می دانستند از جمله تحولات مدیریتی رادیو تلویزیون در سال گذشته بود که نشان می دهد ، روش قبلی همچنان در این رسانه پیگیری خواهد شد. فعالیت عزت ا... ضرغامی در کسوت ریاست سازمان صدا و سیما از دو منظر کمی و کیفی قابل ارزیابی است . به لحاظ کمی افزایش حجم برنامه های تولیدی ، افزایش ساعات کار شبکه های سراسری ، گسترش شبکه های استانی و ارتقاء فعالیت های برون مرزی با راه اندازی شبکه انگلیسی زبان پرس تی وی و انبوه تر ساختن برنامه های شبکه های عرب زبان و دیگر ساختار های شکل گرفته را می توان به عنوان نقطه قوت فعالیت وی در دوران 5 ساله اول ریاست بر صدا و سیما در نظر گرفت . در کنار این موضوع به مدد تکنولوژِی ارتباطی نوین ، گسترش حوزه های اینترنتی به عنوان بخش مکتوب و آن لاین اطلاع رسانی دیداری و شنیداری نیز توانست تا حدودی خلاء این حوزه را بر طرف نماید . استفاده خوب و درست از این فناوری می تواند در قضاوت در خصوص برنامه های رادیو و تلویزیون تاثیر قابل توجهی بر جای گذارد . اما متاسفانه به لحاظ کیفی و جذب مخاطب بیشتر ، نمی توان نمره مثبتی به ضرغامی داد . دلیل این مساله نیز کاملا روشن است . امروز برخی شبکه های فارسی زبان برون مرزی که به پخش برنامه های مختلف از خبر تا فیلم و سریال اختصاص دارد مخاطب قابل توجهی یافته اند که در پژوهش های رسمی اخیر نیز مورد تایید قرار گرفته است . این همان نقطه آسیب ضرغامی و رسانه تحت مدیریت وی به شمار می رود که نیازمند واکاوی ریشه ها و بازنگری در نقاط ضعف است . در عین حال یکی از اقدامات اخیر ضرغامی در صدا و سیما ، نشان گر آن است که روش های جذب مخاطب و تعمیق اعتماد میان مردم با صدا و سیما مشخص بوده و پتانسیل آن نیز مشخص است . پخش برنامه مناظره میان کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری که در نوع خود در 30 سال گذشته بی سابقه بود امری کاملا قابل دفاع به شمار می رود هر چند که تداوم نیافتن آن و یک سویه شدن مناظره ها پس از انتخابات ، نشان گر عدم وجود اراده برای تداوم این روند بود . در مقابل ، یکی از انتقادات جدی به عملکرد سازمان در سال های اخیر بر این نکته متمرکز بوده که رسانه ملی نتوانسته هیچ گاه به وظیفه ذاتی خود که نظارت بر محیط اجتماعی و بیان واقعی اختلاف دیدگاه طبیعی میان مسئولان در روش اداره کشور است عمل نماید . ضرغامی توانست با پخش مناظره ها و عمق بخشیدن به مباحث ، تلویزیون های برون مرزی را نیز در آن مقطع خاص پشت سر بگذارد . در کمال تعجب این رفتار صحیح وی از سوی برخی نیروهای تندرو به عنوان دلیل اعتراضات پس از انتخابات عنوان شد در حالی که باید پذیرفت ، این اعتراضات به خواسته های انباشته شده مردم در سال های گذشته باز می گردد که البته صدا و سیما هم در انعکاس آن و دعوت از رهبران سیاسی منتقد برای کاهش التهابات، نمره کاملا منفی گرفت . یکی دیگر از انتقادات نیز به یکسویه نگری رسانه ملی در مباحث سیاسی و گزینش اخبار و برنامه های سیاسی و حتی سایر حوزه ها باز می گردد. توجه به این نکته ضرو.ری است که عملکر سازمان صدا و سیما پیش از آنکه برخاسته از نظرات مدیران آن باشد ، به توقعات از ان به عنوان یک رسانه ایدئولوژیک باز می گردد . به تبع این انتظار ، چنین عملکردی نیز دور از انتظار نیست . به بیان دیگر ساختار صدا و سیما ، اجازه فعالین چند وجهی و چند زاویه ای را نمی دهد . به همین جهت نمی توان عملکرد ضرغامی را سیاه و سفید دید . هر فرد دیگری نیز در جایگاه او ، در حوزه مشخصی امکان حرکت خواهد داشت . به هر تقدیر در سال نخست دوره 5 ساله دوم فعالیت ضرغامی به عنوان مدیر رادیو و تلویزیون در عین اینکه نمی توان برخی نقاط قوت گذشته را نادیده انگاشت باید اذعان کرد در حوزه های مورد انتظار جامعه و نخبگان ، این رسانه هنوز تا اعتماد سازی فاصله زیادی دارد . این اعتماد سازی ، تغییرات در سطوح مختلف آن را اجتناب ناپذیر می سازد و در صورت عدم تحقق ، تداوم ریزش مخاطب از یک رسانه با این کاستی ها امری محتمل به نظر می رسد .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 206]