واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > لاسجردی، حسن - وقتی در 1974 یاسر عرفات رئیس سازمان آزادی بخش فلسطین در مقر سازمان ملل پس از دو دهه مبارزه با بلند کردن دو دست خود که در یک دست سلاح و در دست دیگر شاخهای زیتون داشت، اعلام کرد که "من با شاخه زیتون و سلاح یک جنگجوی آزادی آمدهام، نگذارید شاخه زیتون از دستم بیافتد" بسیاری پنداشتند که دوره جدیدی از تحولات فلسطین در حال رقم خوردن است. دهه 70 میلادی در خاورمیانه ورق خوردن برگهای تازه ای از تحولات منطقهای و جهانی بود چرا که از یک سو سیاست تز مسالمت آمیز آمریکا و شوروی و از سوی دیگر کاهش حس ناسیونالیسی و فروکش کردن تفکرات ناصریستی و از طرف دیگر دوران کم و بیش ماه عسل مسکو و واشنگتن بوده است و به همین جهت است که نماینده ساف در مقر سازمان ملل از ملل میخواهد که نگذارند شاخه زیتون بیافتد. شاید کسانی که به دورنمای مبارزات ناسیونالیسی در دههای 50 و 60 در سرزمین اشغالی فلسطین چشم دوخته بودند، چنین تصور میکردند که اگرچه نبرد نابرابرمیان اعراب و اسرائیل چشم اندازی مطلوب ندارد ولی امت عربی ناچار است برای حفظ کیان خود هزینههایی را بپردازد که این هزینهها شاید هم هیچ زمانی قابل برگشت نباشد ولی این هزینه کردن ها توفیقی اجباری است! آغاز دهه 80 شاید واقعیاتی دیگر در معرض چشمان بازیگران عرصه فلسطین نهاد. ظهور انقلاب اسلامی، اشغال افغانستان توسط شوروی، اعلام سیاست جنگ ستارگان از سوی ریگان و تحولات سیاسی در اروپا از جمله محورهای این تحولات است. ترویج اندیشه بیداری اسلامی، عقیدتی کردن مبارزات ملتهای مسلمان و دمیدن روح اعتماد به نفس از حضرت امام (ره) شیرازه اندیشه جدید در مبارزات ضدصهیونیستی بود به همین جهت است که در دهه هشتاد ما در سرزمین اشغالی فلسطین احیای تشکیلات سیاسی و مذهبی در مساجد به سبک ایران و تغییرات ماهوی در مبارزات گروههای سیاسی باسابقه و بهره گیری از مشی مبارزاتی حضرت امام(ره) را در گروههای فلسطینی میبینیم و این موضوع تا آنجا پیش میرود که هیجانات و احساسات مبارزه با اشغالگران قدس با اعلام روز جهانی قدس در سال 1358 اوج میگیرد و روحی تازه به جان مبارزان خسته از پوستین ناسیونالیسم میدمد. تمامی تحولات دهه 80 در حالی با شتاب به پیش میرفت که در جبهه مقابل نیز حس صلح و و مذاکره عطشی افزودنی به وجود آورد تا آنجا که در پایان دهه 80 پرونده سنگینی از طرحهای صلح از افراد، سازمانها و کشورهای مختلف روی میز قرار گرفت و همگان بر این باور بودند که دوران جدیدی در منازعه اعراب اسرائیل در حال شکل گرفتن است که یکی از این مسایل تغییر منازعه از سطح اعراب و اسرائیل به فلسطینی و اسرائیلی بوده است. روح اسلامخواهی و رشد گروههای اسلامی، تشدید مبارزات علیه رژیم صهیونیستی، رقابت جبهه پایداری در برابر کشورهای میانهروها و کاهش فروغ ناسیونالیسم غربی از یک سو و تحرکات جهان عرب برای هموار کردن مصالحه با اسرائیل و برگزاری کنفرانسهای منطقهای و بینالمللی در این رابطه و مشارکت جویی قدرتهای بزرگ در اجبار طرف فلسطینی- اسرائیلی به نشستن روی میز مذاکرات از دورههای مهم تحولات در آستانه پایان دهه 80 بود تا آنجا که از یک سو ملت فلسطین انتفاضه اول را کلید زد و در طرف مقابل نیز طرح خاورمیانه بزرگ توسط شیمون پرز به نگارش درآمد. شیب تحولات دهه 90 به سوی گسترش مذاکرات و در نهایت امضای قرارداد صلح غزه- اریحا در گام اول و سپس اسلو و دیگر قراردادهای منعقده بود. اگرچه ناظران مسایل بینالمللی کاهش سطح کشاکش قدرتهای بزرگ را عامل اصلی تحت تاثیر قرار گرفتن زیر سیستم منطقه خاورمیانه میدانند اما در مجموع تحولات در سطح ملی- منطقهای و بینالمللی عامل فعال شدن دستان عرفات و رابین برای امضا نمودن اسنادی به نام قرارداد صلح فلسطینی- اسرائیلی گردید. از 1993 که پوشه طرحهای صلح گوناگونی بر میز مذاکرات فلسطین- اسرائیل گشوده شد تا کنون زمزمههای پر فراز و نشیبی از صلح و ثبات تا بیتعهدی و عدم التزام به مفاد قراردادها به چشم آمد ولیکن در قضاوت تاریخی امروز میتوان گفت که هر گونه صلح و سازش در مسئله فلسطین بنا به اذعان تمامی صاحب نظران بر چند محور مهم که همانان حقوق حقه مردم فلسطین است، استوار میباشد. موضوعاتی همانند تشکیل کشورمستقل فلسطینی، تعیین تکلیف پایتختی قدس برای فلسطین، مسئله آوارگان و اسرا، تعیین مرزهای این واحد سیاسی وهمچنین تعیین وضعیت منابع و بازگشت مهاجرین وازهمه مهمتر ادغان رژیم صهیونیستی برهویت و واقعیتی به نام ملت فلسطین در سرزمینهای اشغالی می تواند شاه بیت تمامی آنچه طرحهای صلح مینامند، قرار گیرد. سخن آخر اینکه اگر چه اوباما در آستانه انتخابات کنگره آمریکا میخواهد به وعده انتخاباتی خود درعرصه فلسطین عمل کند اما به گواهی تاریخ با گذشت حدود بیست سال از مذاکرات صلح به نظر میرسد همچنان صدای عرفات در مجمع عمومی سازمان ملل شنیدنی است چرا که رژیم صهیونیستی تا کنون نگذاشت شاخه زیتون برپا بماند و شاید به زودی بیافتد!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 506]