نگاهي به تاريخچه واليبال در جهان

واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: نگاهي به تاريخچه واليبال در جهان
واليــبال در سال 1895 ميلادي مطابق با سال 1274 هجري شمسي، توسط ويليام . جي . مورگـان مدير تربيت بدني كالج Y.M.C.A در شهر هوليوك ايالت ماسا چوست امريكا ابداع شد كه ابتدا مينتونت نام داشت.

به گزارش سرويس ورزشي باشگاه خبرنگاران؛ واليبال يك ورزش گروهي مي باشد كه در آن بازيكنان در دو تيم شش نفره در دو سوي يك تور قرار مي‌گيرند و تلاش مي‌كنند تا با توجه به قوانين بازي، توپ را از روي تور در زمين تيم مقابل فرود آوردند.

واليبال در سال ۱۸۹۵ در كشور آمريكا متولد و پس از در المپيك ۱۹۶۴ توكيو براي نخستين بار در برنامه بازي‌هاي المپيك قرار گرفت، فراگير شد و تقريبا در تمام دنيا بازي مي‌شود كه در شرق آسيا و همچنين كشورهاي برزيل و ايتاليا محبوب‌تر است. اين رشته تقريبا براي تمام گروه‌هاي سني مناسب هست و وسايل بازي شامل توپ و تور مي‌باشد.

تولد واليبال

واليبال ورزش مورد علاقه سربازها در جنگ جهاني دوم بود. ورزش واليبال كه در ابتدا مينتونت (Mintonette) ناميده مي‌شد در سال ۱۸۹۵ - يعني چهار سال پس از تولد بسكتبال - توسط فردي بنام ويليام جي. مورگان ابداع شد. مورگان متولد سال ۱۸۷۰ در شهر نيويورك بود كه پس از تحصيل در كالج جوانان مسيحي مسئوليت تهيه برنامه‌هاي ورزشي براي سلامتي و تندرستي مردان به او واگذار شده بود.

او اين بازي را با تركيب بازي‌هاي بسكتبال، تنيس و هندبال ايجاد كرد و هدفش طراحي ورزشي بود كه براي افرادي كه تمايل به تحرك كمتري دارند، مناسب باشد.

قوانين بازي در ابتدا بسيار ساده بود چرا كه بيشتر از آن كه شبيه ورزش باشد، يك تفريح محسوب مي‌شد اما به تدريج پس از آن كه اين ورزش در كشورهاي ديگر – به خصوص فيليپين - نيز علاقه‌منداني يافت، لزوم تدوين قوانين رسمي براي آن احساس شد.

تور اوليه‌اي كه براي اين بازي در نظر گرفته شده بود با ايده از تنيس، ۲ متر انتخاب شد و با توپ بسكتبال شبيه به بازي هندبال انجام مي‌شد. اين ورزش تا سال ۱۹۰۰ توپ مخصوصي براي خود نداشت و با هر توپي - از جمله توپ بسكتبال – آن را بازي مي‌كردند. هدف هر تيم آن بود كه توپ را در زمين حريف فرود بياورد و در اين راه توپ در دست ياران خودي مي‌چرخيد. در سال ۱۹۱۲ امتيازهاي هر گيم ۲۱ تعيين شد و ارتفاع تور نيز بيشتر شد.

فيليپيني‌ها اولين قانون مدون براي اين بازي را در سال ۱۹۱۶ تهيه كردند و به دنبال آن در سال ۱۹۲۸ اتحاديه واليبال ايالات متحده آمريكا تشكيل شد و به وضع قوانين اين ورزش اقدام كرد.

گاه‌نگار

۱۹۱۷: امتيازهاي هر گيم از ۲۱ به ۱۵ تغيير كرد.
۱۹۲۰: تعداد ضربات براي هر طرف به ۳ محدود شد.
۱۹۲۲: اولين دوره رسمي مسابقات در بروكلين با حضور ۲۷ تيم از ۱۱ ايالت آمريكا برگزار شد.
۱۹۳۰: اولين بازي واليبال ساحلي دو نفره انجام شد.
۱۹۴۷: فدراسيون بين‌المللي واليبال (به فرانسوي: Federation Internationale De Volley Ball) به اختصار FIVB تشكيل شد.
۱۹۴۸: اولين دوره مسابقات رسمي واليبال ساحلي انجام شد.
۱۹۴۹: اولين دوره مسابقات قهرماني واليبال جهان در شهر پراگ، چكسلواكي برگزار شد.
۱۹۶۴: واليبال براي اولين بار به جمع ورزش‌هاي المپيكي پيوست.
۱۹۸۷: واليبال ساحلي از ورزش‌هاي رسمي بازي‌هاي جهاني شد.
۱۹۹۶: واليبال ساحلي دو نفره نيز به عنوان ورزش رسمي المپيك شناخته شد.

گذشتهٔ واليبال

ويليام مورگان

تحت تأثير محبوبيت فراوان بسكتبال در بين عامه، مورگان تصميم گرفت براي دانشجويان خود ورزشي را به وجود آورد كه بازي از روي تور انجام گيرد و لذت بخش باشد. مورگان با استفاده از تويي توپ بسكتبال كه به دليل سبكي وزن، به دست‌ها آسيب نمي‌رساند، بازي را شروع كرد. با وجود اين كه به طور آهسته و كند از Y.M.C.A آغاز شد ولي طولي نكشيد كه در كليه شهرهاي ماساچوست و نيوانگلند عموميت يافت. در اسپرينگ فيلد، دكتر ت. آهالستيگ با مشاهده بازي، مينتونت را به واليبال تغيير نام داد، زيرا قصد اساسي از بازي كردن، فرستادن و برگشت دادن (رد و بدل كردن) توپ از روي تور است كه كلمه واليبال، در معنا، اين نيت را مشخص مي‌سازد. با اينكه واليبال در آغاز ورزشي سالني بود و در محل‌هاي سرپوشيده انجام مي‌شد و اساسا براي فعاليت‌هاي سرگرم كننده پيشه‌وران و تجار اختصاص يافته بود ولي كم‌كم به زمين‌هاي روباز كشيده شد و به عنوان يكي از فعاليت‌هاي جالب توجه تابستاني درآمد و به شدّت پيگيري مي‌شد.

دگرگوني‌ها

در آغاز براي بازي واليبال قوانين خاصي تدوين نشده بود، هر فرد و در هر كشوري به ميل خود و به طريق مختلف با توپ بازي مي‌كرد. رفته‌رفته واليبال در مناطق و نواحي مختلف جهان گسترش مي‌يافت.

كم‌كم قوانيني براي اين بازي وضع شد و روش‌ها و حركات تكنيكي جايگزين حركات قبلي گرديد. در سال ۱۹۰۰ پذيرفته شد كه امتيازات هر ست بازي ۲۱ پوئن (امتياز) باشد. در سال ۱۹۱۲ سيستم چرخش به تصويب رسيد. در سال ۱۹۱۷ پذيرفته شد كه هر ست بازي ۱۵ امتياز باشد. در سال ۱۹۱۸ تعداد بازيكنان هر طرف زمين ۶ نفر پيشنهاد شد، كه مورد قبول عامه قرار گرفت. در سال ۱۹۲۱ موافقت شد كه هر تيم با حداكثر سه ضربه توپ را به طرف ديگر بفرستد. در سال ۱۹۲۳ اندازه زمين بازي ۹×۱۸ متر تعيين شد.

به مرور در سال‌هاي بعد، قوانين فراواني براي اين بازي وضع شد و در بسياري از قوانين قبلي نيز تغييراتي حاصل گشت. هم‌اكنون نيز هر چهار سال يك بار در كنگره جهاني واليبال تغييراتي در قوانين بازي به تصويب مي‌رسد. از جديدترين و مهمترين قوانين مانند تغيير روش امتيازگيري به رالي، سقف امتياز ۲۵ براي ست‌هاي اول، دوم، سوم و چهارم و امتياز ۱۵ براي ست پنجم و افزودن بازيكن آزاد،

پذيرش واليبال از سوي ديگر كشورها [ويرايش]اولين كشور خارجي كه واليبال را پذيرفت، كشور كانادا و به سال ۱۹۰۰ بود. اساسا نهضت Y.M.C.A (سازمان جوانان مسيحي) در معرفي اين ورزش به ديگر كشورهاي جهان و گسترش آن، سهم فراواني دارد.

بازي واليبال در پايان سال ۱۹۰۰ به هندوستان و در سال‌هاي ۱۹۰۵ به كوبا، ۱۹۰۹ به پورتوريكو، ۱۹۱۰ به فيليپين، ۱۹۱۲ به اورگوئه، ۱۹۱۳ به چين و ۱۹۱۷ به ژاپن و به تدريج از سال ۱۹۱۴ به بعد توسط سربازان آمريكايي و مستشاران و اشخاص ديگر به كشورهاي اروپايي از قبيل فرانسه، چكسلواكي، لهستان، شوروي، بلغارستان معرفي شد و گسترش يافت.

پذيرش اين ورزش در اروپا در ابتدا كند بود. فرانسه، چكسلواكي و لهستان سه كشوري بودند كه قبل از ديگران اقدام به تشكيل فدراسيون ملي واليبال در كشور خود نمودند. شوروي كه در سال ۱۹۲۳ اقدام به تأسيس انجمن ملي واليبال نمود، براي پيشرفت و دگرگوني آن فعاليت زيادي به عمل آورد. شوروي از كشورهايي است كه در پيشرفت تكنيك و تاكتيك واليبال و تنظيم قوانين در جهان سهم به سزايي دارد و همواره از قدرت‌هاي بزتر اين ورزش بوده‌است.

كشورهاي فرانسه، چكسلواكي و لهستان پس از تشكيل فدراسيون ملي مصمم شدند كه با كمك كشورهاي ديگر فدراسيون جهاني واليبال را تأسيس نمايند و در سال ۱۹۳۶ به هنگام بازي‌هاي المپيك در برلين آلمان در اين زمينه فعاليت زيادي نمودند ولي با آغاز جنگ جهاني دوم و طغيان آن در اروپا اقدامات آنان متوقف شد. به طور كلي تغييرات و پيشرفت واليبال را مي‌توان به سه دوره تقسيم نمود، دوره اول از سال آغاز تا سال ۱۹۱۸، دوره دوم از سال ۱۹۱۹ تا سال ۱۹۴۶ و دوره سوم از سال ۱۹۴۷ به بعد كه تغييرات و پيشرفت اساسي واليبال در دوره سوم صورت پذيرفته‌است. پس از جنگ جهاني دوم، فعاليت‌هاي فراوان براي حركت جديد به واليبال مجدداً آغاز شد و اولين مسابقه بين‌المللي در قاره اروپا بين تيم‌هاي ملي فرانسه و چكسلواكي در پاريس برگزار گرديد. و در آوريل ۱۹۴۷ كنگره‌اي با شركت نمايندگان چهارده كشور از سراسر جهان در پاريس برگزار و موافقت شد كه فدراسيون بين‌المللي واليبال (F.I.V.B) در پاريس تشكيل شود و پل ليبود فرانسوي به عنوان اولين رئيس انتخاب شود.

امروزه اين فدراسيون حدود ۲۱۷ كشور عضو دارد (سال ۲۰۰۷) و بيش از ۲۰۰ ميليون نفر از مردم جهان واليبال بازي مي‌كنند. اولين رئيس فدراسيون جهاني واليبال پل ليبود تا سال ۱۹۸۴ (يعني ۳۷ سال) رياست را برعهده داشت.

پس از تأسيس فدراسيون جهاني واليبال، كميته‌هاي مختلفي در داخل آن به وجود آمد و برنامه مسابقات رسمي جهاني تنظيم و آغاز شد. در سال ۱۹۴۹ اولين دوره مسابقات جهاني واليبال براي مردان در پراگ و در سال ۱۹۵۲ دومين دوره مسابقات جهاني مردان و اولين دوره مسابقات جهاني زنان در مسكو برگزار شد. برنامه اين مسابقات بطور منظم هر چهار سال يك بار تاكنون در كشورهاي مختلف انجام شده‌است.

در سال ۱۹۶۴ مسابقات واليبال مردان و زنان به برنامه بازي‌هاي المپيك ۱۹۶۴ توكيو اضافه شد. علاوه بر مسابقات قهرماني جهان و المپيك، مسابقات واليبال مردان و زنان در سراسر جهان با عنوان‌هاي جام جهاني، ليگ جهاني، قهرماني اروپا، پان آمريكن، قهرماني آسيا، بازي‌هاي آسيايي، واليبال ساحلي، يونيور سياد، قهرماني آفريقا، ارتش‌هاي جهان، گراندپري زنان، راه‌آهن‌هاي جهان، قهرماني ناشنوايان، قهرماني معلولين، پارالمپيك معلولين، قهرماني كشورهاي عربي، چهار تيم برتر، جايزه بزرگ، ستاره‌ها و تورنمنت‌هاي جهاني و دوستانه و غيره در گروه‌هاي سني نوجوانان، جوانان و بزرگسالان بطور منظم انجام مي‌شود. در تاريخچه واليبال جهان بايد كشور ژاپن را به عنوان دگرگون كننده تكنيك‌ها، تاكتيك‌ها و آمادگي جسماني در واليبال معرفي نمود (دگرگون كننده در سرويس، ساعد، انواع تاسخ‌ها، توپ‌گيريخ و انواع آبشارهاي سرعتي با پاس‌هاي كوتاه الف و ب و تركيبي و به ويژه بدنسازي).

قوانين و مقررات

زمين بازي
ابعاد زمين واليبالطول زمين ۱۸ و عرض آن ۹ متر مي‌باشد و فارغ از هر گونه برجستگي يا فرورفتگي است.
زمين توسط خطوطي به عرض ۵ سانتيمتر علامت گذاري مي‌شود. اين اندازه‌گيري از گوشه زمين است.
خطي به عرض ۵ سانتيمتر ميان خطوط كناري در زير تور كشيده شده‌است و زمين را به دو قسمت مساوي تقسيم مي‌كند و به اسم خط مركزي شناخته مي‌شود.
خطوطي به طول ۹ و عرض ۵ سانتيمتر در ۳ متري خط مركزي بطور موازي كشيده شده‌است و به عنوان خط پايان شناخته مي‌شود. منطقه حمله به خط مركزي محدود است.
در هر قسمت زمين، منطقه سرويس توسط دو خطوط به طول ۱۵ و عرض ۵ سانتيمتر مشخص شده و در بيست سانتيمتري خط پايان و عمود بر آن قرار گرفته‌است. يكي از اين خطوط در امتداد خط كناري و ديگري در ۳ متري سمت چپ خط كناري راست قرار گرفته‌است.
حداقل درجه حرارت زمين سرپوشيده ۱۰ درجه‌است.

تور

طول تور ۵/۹ و عرض آن ۱ متر است. و از سوراخ‌هاي مربع شكلي به ضلع ۱۰ سانتيمتر تشكيل شده‌است. پارچه‌اي از جنس كتاني به ضخامت ۵ سانتيمتر به لبه بالايي تور دوخته شده‌است.
ارتفاع تور از مركز زمين ۲.۴۳ متر است. تعيين ارتفاع تور براي خردسالان و نوجوانان به عهده مجمع ملي گذاشته مي‌شود. هر دو انتهاي تور از زمين به يك فاصله هستند و نبايد حتي ۲ سانتيمتر بالاتر از اندازه مقرر باشند.

پارچه‌اي از جنس كتاني كه عرض آن ۵ سانتيمتر بوده و سفيد رنگ مي‌باشد، در كناره‌هاي تور و عمود بر لبه‌هاي آن كشيده مي‌شود.
تور براي بانوان ۲/۳۳ است

تور واليبال

توپ
توپ به شكل كروي (گرد) و از جنس چرم است. توپ‌هاي لاستيكي يا ماده‌اي از اين دست نيز مي‌توانند به كار برده شوند. قسمت رويي توپ به سه رنگ زرد، آبي و سفيد است. ويژگي‌هاي آن عبارتند از:

پيرامون: ۶۵ تا ۶۷ سانتيمتر
وزن: ۲۶۰ تا ۲۸۰ گرم
فشار داخل توپ، ۰.۳ تا ۰.۳۲۵ (كيلوگرم بر سانتيمتر مربع) است.

توپ واليبال

تيم‌ها

هر تيم شامل ۶ بازيكن مي‌شود.
سه بازيكن در خط جلو و سه بازيكن در خط عقب قرار مي‌گيرند.
هر تيم داراي ۶ تعويض است و هر بازيكن مي‌تواند ۲ بار تعويض شود، يعني هر بازيكن مي‌تواند يك بار داخل و يك بار خارج شود.
زماني كه توپ سرو مي‌شود، سه بازيكن خط جلو بايد در جلوي بازيكنان خط عقب قرار گيرند.
بازيكن از قطاع دايره سمت راست خط عقب با يك دست سرو مي‌زند.
زماني كه توپ در زمين وارد مي‌شود، بازيكنان مي‌توانند براي پرتاب توپ به هر نقطه‌اي حركت كنند، حتي اجازه دارند كه براي جلوگيري از تماس توپ با زمين، به خارج از زمين بروند.
دو تيم ۶ نفري با يكديگر روبرو مي‌شوند. داور در بالاي تور قرار گرفته و ناظر بر اجراي مسابقه بوده و سوتي در دست دارد. سرداور نيز مقابل او قرار مي‌گيرد. در اينجا تيمي كه سرويس را دريافت مي‌كند، منتظر توپ مي‌شود. بازيكنان در وضعيت آماده‌باش بوده و دست‌ها، انگشتان، بازوها و پاها در حالات مطلوب قرار مي‌گيرند. بازيكنان در مركز زمين مي‌ايستند و در اين محل بيشتر حمله‌ها شكل مي‌گيرد، به طوري كه يكي از آن‌ها در نزديك تور ايستاده و بقيه بازيكنان فرم w را تشكيل مي‌دهند.

معمولا ضربه ي اول متعلق به پاسور نمي باشد و هنگام دريافت، بازيكنان بايد توپ زده شده توسط تيم مقابل را به دست پاسور رسانده تا او توپ را از تور رد كند.
داورها و مسئولين [ويرايش]هر مسابقهٔ واليبال دو داور اصلي دارد يكي داور اول كه در بالاي تور مي‌باشد و ديگري داور دوم مي‌باشد كه روبروي داور اول مي‌ايستد و در مواقعي خاص اجازهٔ سوت زدن نيز دارد. چهار داور خط دور تا دور زمين واليبال مي‌ايستند و با پرچم داور اول را در امر قضاوت ياري مي‌دهند. دو داور هم پشت ميز منشي هستند يكي داور منشي و ديگري هم كمك منشي كه كار ثبت امتيازات، تعوبض‌ها و اخطارها را بر عهده دارند. سرداور هم به عنوان ناظر مي‌بايست در تمام ديدارها حضور داشته باشد.

حركت توپ در هوا (والي)

دفاع سه نفره روي تور

پاس بالاي سر، يكي از مشخص‌ترين عمليات واليبال است.
هرگز نبايد به توپ مشت زد، بلكه بايد آن را با دو دست پاس داد. پاس دادن از عقب نيز نشان‌دهنده همين عمل است.
پاس دادن، ست زدن و فرستادن توپ‌هاي بلند از بالاي تور صورت مي‌گيرد.
حركت توپ در هوا در پرتاب آرام توپ از بالاي تور اجرا مي‌شود.
اگر قبل از تماس با توپ دست‌ها دور شوند، توپ به وسط پيشاني برخورد خواهد كرد.
هميشه بايد به توپ نگاه كرد. ابتدا پاها را حركت داده، آن‌ها را خم كرده و بدن را در زير توپ قرار داد. به منظور حفظ تعادل و توازن يكي از پاها را به آرامي در جلوي پاي ديگر قرار داده، زانوها را خم كرده و سپس بايد تمام بدن را راست كرد. به عنوان يك قانون كلي شست‌ها را در حالت اشاره به طرف عقب و بيني نگهداريد. بازوها را راحت قرار داده و تا آن جايي كه امكان دارد حركات را بسيار ساده انجام داد. شست و دو انگشت اول به اين عمل قدرت بخشيده و بقيه انگشتان به آن جهت مي‌دهند.
بهترين و معمول‌ترين مرحله واليبال (حركت توپ در هوا) مي‌باشد. برخي معتقدند كه براي شروع تمرينات مي‌توان از بادكنك استفاده كرد. تمرين پرتاب توپ پس از پرش براي گرفتن آن بسيار موثر است و مفيد. البته هميشه پس از رسيدن توپ به نقطه اوج اين عمل را انجام ندهيد.

سرويس

بازيكن در حال زدن سرويس

سرويس عملي است كه به منظور وارد كردن توپ در بازي به كار مي‌رود.
در هنگام سرويس زدن بايد به نكات زير توجه كرد: ۱- هنگام ضربه زدن به توپ (سرويس)حتما بايد توپ را به اندازه كافي و به دور از هر دودست پرتاب كرد و با يك دست به توپ ضربه زده شود. ۲- هنگام سرويس زدن نبايد پاها را روي خط و يا درون زمين خودي قرار داد و بايد از خط فاصله داشته باشد. ۳- توپ حتماً بايد از تور عبور كرده و درون زمين حريف پرتاب شود (قبلا اگر هنگام سرويس زدن توپ به تور برخورد مي‌كرد خطا محسوب مي‌شد ولي در حال حاضر خطايي محسوب نمي‌شود).

در راه جهاني شدن
كانادا اولين كشور خارجي بود كه در سال 1900 ميلادي واليبال به آن راه يافت.
واليبال از آن پس به كشورهايي از جمله؛ هندوستان، كوبا، پورتوريـــكـــو، فيليپين، اروگوئه، چين و ژاپن رفت. در واقع، واليبال به تدريج از سال 1914 توسط سربازان ارتش امريكا و مستشاران و اشخاص ديگر ، به كشورهاي اروپائي از قـــبـــيل فرانسه، چكسلواكي، لهستان، شوروي، بلغارستان و ساير كشورها معرفي شد و گسترش يافت. در اين ميان، اين آسيايي ها بودند كه زودتر از ديگر كشورها انجمني براي واليبال تشكيل دادند و در سال 1913 مسابقاتي را تحت عنوان جام شرق دور برگزار كردند. اما فرانسه ، چكسلواكي و لهستان سه كشوري بودند كه قبل از ديگران فدراسيون ملي واليبال تشكيل دادند و مــصــمم شــدند تا با كمك كشورهاي ديگر فدراسيون بين المللي واليبال را هم تاسيس كنند. در همين رابطه همزمان با بـــازي هاي الـمـپـيـك بـرلين (1936) فعاليت هاي زيادي نيز انجام دادند كه تمام فعاليت هاي شان با آغاز جنگ جهاني دوم به هدر رفت و متوقف شد.
اما پــس از جــنـگ جهاني دوم، برگزاري يك مــسـابـقه واليبال در قاره اروپا و در شهر پـــاريس بين دو كشور فرانسه و چكسلواكي فرصتي ايجاد كرد تا دوباره بحث تاسيس يك نهاد بين المللي براي اين رشته پا بگيرد.

تاسيس فدراسيون جهاني
در نهايت، مذاكرات ميان سه كشور فرانسه ، چكسلواكي و لهستان به تشكيل كنـگره اي ويــژه بــراي تــاسـيـس اتحاديه بين المللي واليبال انجاميد و ســرانـجـام در آوريل سال 1947 اين كنگره با حضور نمايندگان چهارده كشور جهان (بلژيك، برزيل، چكسلواكي، مصر، فرانسه، هلند، مجارستان، ايتاليا، لهستان، پرتغال، روماني، اروگوئه، ايالات متحده و يوگسلاوي) در پاريس برگزار شد و شركت كننگان در آن به تاسيس فـدراسـيـون بـيـن الـمـلـلـي واليبال (FIVB)در پاريس و به رياست پل ليبود از كشــور فرانسه راي دادند.
در سال هاي بعد، سيل درخواست عضويت از كشورهاي مختلف بود كه به اين فدراسيون بين المللي مي رسيد و چنين شد كه FIVB كه با چهارده كشور عضو كار خود را آغاز كرد در عرض كمتر از شصت سال تعداد اعضاي خود را به 220 عضو رساند.
پل ليبود طي 37 سالي كه رياست فدراسيون بين المللي را بــرعــهـده داشــت (تا سال 1984) بــا كــمك همكارانش FIVB را در رديف فعالترين فدراسيون ها و واليبال را در زمره فراگيرترين ورزشهاي جهان در آورد. چه آنكه با تشكيل كميته هاي تخصصي و تدوين مقررات تازه، بـــرنـامـه اي براي مسابقات رسمي بين المللي تنظيم و آغاز كرد.
در سال 1949 اولين دوره مسابقات قهرماني مردان جهان در شهر پراگ و در سال 1952 دومين دوره آن همراه با اولين دوره مسابقات قهرماني زنان جهان در شهر مسكو برگزار شد.

ورود به المپيك
جايگاه و اهميت بين المللي واليبال در همان ابتداي جهاني شدنش به قدري انكار ناپذير بود كه ديري نگذشت تا برگزاركنندگان بازي هاي المپيك واليبال را به عنوان يكي از ورزش هاي المپيكي معرفي كنند. مسابقات واليبال در رده هاي مردان و زنان از سال 1964 (المپيك توكيو) رسما به برنامه بازي هاي الــمـپـيــك اضافه شد و تاكنون يازده دوره از اين حضور گذشته استقبال از آن در هر دوره نسبت به دوره قبل بيشتر شده است. تا جايي كه بنابر اعلام رسمي كميته بين المللي المپيك؛ واليبال بيشترين بيننده تلويزيوني (بالغ بر يك و نيم ميليارد نفر) در سطح جهان را در بازي هاي آتن (2004) و پكن (2008) به خود جلب كرده است.

واليبال نوين
اما در كنگره بين المللي واليبال كه در سال 1984در شهر لس آنجلس برگزار شد دكتر روبن آكوستا، وزير پيشين نفت مكزيك، به رياســت FIVB انتخاب شد. با روي كار آمدن روبن آكوستا واليبال جان تازه اي گرفت. چراكه او با درايتي كه در بازار سرمايه جهاني و فعاليت هاي اقتصادي داشت، از طرفي به انجام امور زيربنايي در جذب سرمايه پرداخت و از طرف ديگر با بهره گرفتن از نقطه نظرات خبرگان، واليبال نوين را پايه ريزي كرد.
او مقر فدراسيون بين المللي واليبال را از پاريس به لوزان سوئيس منتقل كرد و ساختار FIVB را به شكلي كه امروز نيز به همان صورت اداره مي شود، تشكيل داد.
در اين زمان بود كه سياستگزاران جهاني واليبال طرح برگزاري مسابقات واليبال را در سطح جهان به صورت ساليانه تصويب كردند تا علاقه مندان به واليبال مجبور نباشند چهار سال صبر كنند تا يك دوره مسابقه قهرماني جهان يا جام جهاني برگزار شود. از همين رو، رقابت هاي ليگ جهاني و جايزه بزرگ جهان با جوايز ميليون دلاري طراحي شد كه هنوز هم هر ساله برگزار مي شوند و در زمره پرطرفدارترين پيكارهاي جهاني ورزش قرار گرفته اند.

واليبال ساحلي
فعاليت هاي FIVB در دوره رياست روبن آكوستا تنها به واليبال محدود نشد. چراكه واليبال ساحلي در بعضي از كشورها به صورت خودجوش ميان مردم رواج يافته بود و FIVB هم با تدوين قوانين و مقرراتي تازه و برگزاري مسابقات جهاني، از اين رشته حمايت كرد. تا جايي كه كميته بين المللي المپيك مجاب شد مسابقات واليبال ساحلي از سال 1996 (المپيك آتلانتا) به برنامه بازي هــاي الــمپيك اضافه شود.
دكتر روبن آكوستا، سرانجام پس از 24 سال رياست بر فدراسيون جهاني، در سال 2008 از سمت خود كناره گيري كرد و اعضاي سي و يكمين كنگره بين المللي واليبال در شهر دبي وي ژي هونگ از كشور چين را به رياست FIVB برگزيدند.
وي ژي هونگ طي سال هاي پيش از رياستش بر فدراسيون جهاني؛ رئيس كنفدراسيون واليبال آسيا، نايب رئيس قاره اي فدراسيون جهاني و رئيس كميته قضائي FIVB بود. ضمن اينكه از ملي پوشان اسبق واليبال چين هم محسوب مي شود.

دوشنبه|ا|15|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]

[مشاهده در: www.yjc.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 115]