واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > کثیریان، کیوان - تابه حال شده سوار یک تاکسی بشوید و او بدون آنکه اجازه دهد مقصدتان را بگویید شمارا به سویی ببرد؟ مثلا بگوید:" تو چکار به مقصد داری، حالا من یا می برمت بهارستان یا تجریش یا شهرک غرب. تو ماشین سواری ات را بکن و از من متشکر باش!". بعید می دانم چنین اتفاقی بیفتد یا شما زیر بار چنین ماجرایی بروید. حق اولیه و طبیعی شماست که مقصدتان را خودتان انتخاب کنید. حتی اگر راننده نخواهد از شما پولی بگیرد هم حق ندارد شما را جایی ببرد که نمی خواهید. شما نه وقت اضافی دارید، نه عشق ماشین سواری. تازه این حرکت، توهین آمیز هم هست. حق مسلم شما این است که از مقصد مطلع باشید. اصلا انتخاب مقصد حق مسلم شماست.این اتفاق ممکن است در خیابان برایتان نیفتد اما بی شک در جشنواره فیلم فجر می افتد. حکایت سینماهای جشنواره چند سالی است اینطوری شده. به مردم بلیت فروخته می شود بی آنکه خریدار بداند بلیت کدام فیلم را خریده و بابت کدام فیلم پول داده. اطلاعات در کمترین حد ممکن به مردم که اتفاقا کلی در صف ایستاده اند، داده می شود و مسوولان جشنواره، خود نیز بیش از این اطلاعات ندارند. پس حق اولیه و بدیهی خریدار بلیت، یعنی آگاهی از نام فیلمی که قرار است ببیند، رعایت نمی شود. سینمای رسانه ها هم از این قاعده مستثنی نیست. تا داخل سالن نشدی و تیتراژ فیلم را ندیدی نمی توانی مطمئن باشی برنامه ای که لحظاتی پیش اعلام کرده اند، حقیقت دارد یا نه. اینهمه راه را تا برج میلاد می روی بعد تازه متوجه می شوی برنامه ای که از همکارت شنیده ای یا برایت پیامک زده به کل جابه جا شده، تو اصلا نمی خواستی این فیلم را ببینی، یا مثلا فیلمی که برایش به برج میلاد آمدی، دو سئانس جلوتر رفته، یا اصلا در سئانس قبل پخش شده و رفته پی کارش(مثل فیلم محمدعلی طالبی که اولش قرار بودساعت 18 شنبه پخش شود و من هم می خواستم ببینمش ولی همان 10 صبح نمایش داده شد!). هیچکس هم جوابگو نیست. حرکت از این توهین آمیزتر؟ این حرکت از جهت دیگری هم توهین آمیز است وآن اینکه برنامه ریز - کدام برنامه؟! - شما را بیکار فرض کرده و فرض اولیه اش این است که شما کلا کار و کاسبی ندارید و موظفید از 10 صبح تا 10 شب در سینما حاضر باشید و بگوید "اینکه ما چه فیلمی نشان می دهیم دیگر به تو جه مربوط؟ تو ماشین سواری ات را بکن، فیلمت راببین. هر فیلمی گذاشتیم ببین و از ما متشکر باش! "نمی دانم تا همین چند سال پیش که برنامه ها کمی منظم تر بود، برنامه ریزها چکار می کردند و شاخ کدام غول را می شکستند. یا قبل تر که برنامه چاپ شده کل 12، 11 روز جشنواره، همان موقع خرید بلیت (ونه مثل حالا در روز اول جشنواره) در اختیار همه قرار می گرفت تا هرکسی بتوانند برای خودش برنامه ریزی کند، چه مدیریتی پشت جشنواره بود. به گمانم آن موقع مدیر وبرنامه ریز کارش را بلد بود و فقط وظیفه اش را انجام می داد، در خلال این انجام وظیفه، خود به خود به مردم احترام می گذاشت و حق طبیعی مخاطب مراعات می شد. وقتی قرار باشد با تمام قوا و به هر قیمتی اسم های درشت جشنواره را بیشتر کنیم و به نام ها پز بدهیم نتیجه اش همین می شود که ناچاریم اسم کلی فیلم ناآماده را در بخش های مختلف جشنواره بگنجانیم و با نرسیدن هرکدام، برنامه را بارها وبارها عوض کنیم. مخاطب هم که مهم نیست. حق اعتراض ندارد، او فقط باید ماشین سواری اش را بکند، بهارستان یا تجریش یا شهرک غرب، چه فرقی می کند؟!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 357]