نامه همسر شهيد رضايي‌نژاد به بان كي مون/

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نامه همسر شهيد رضايي‌نژاد به بان كي مون/
خبرگزاري فارس: همسر شهيد داريوش رضايي نژاد، محقق قرباني ترور در نامه‌اي به دبيركل سازمان ملل از وي خواست، بدون تبعيض، اقدام مؤثر و عاجل اتخاذ كند.

به گزارش خبرگزاري فارس، همسر شهيد داريوش رضايي نژاد محقق قرباني ترور در نامه‌اي به دبيركل سازمان ملل از وي خواست تا بمنظور تنوير افكار عمومي جهان و محكوميت جنايات غيرانساني از اين دست، بدون تبعيض، اقدام مؤثر و عاجل اتخاذ كند.

متن نامه همسر و دختر شهيد رضايي نژاد به دبيركل سازمان ملل به اين شرح است:

بسم الله الرحمن الرحيم و له الحمد

جناب آقاي بان كي مون،

من همسر «داريوش رضايي نژاد» محقق ايراني هستم كه حدود 6 ماه پيش در تهران به طرز ناجوانمردانه‌اي قرباني عملي تروريستي شد و به گونه‌اي فجيع در برابر چشمان من و دختر معصومم «آرميتا» گلوله باران شد.

داريوش پرورده مكتب مهر و دوستي بود و علاقه زيادي به اشعار حافظ داشت. حتماً آوازه شاعر شهير ايراني حافظ را شنيده‌ايد.

سراسر ديوان اشعارش لبريز از مفاهيمي چون مهر و دوستي است و در جايي از اشعارش مي‌گويد:

«آسايش دو گيتي تفسير اين دو حرف است با دوستان مروت، با دشمنان مدارا»

من و همسرم هميشه تلاش مي‌كرديم روحيه صلح طلبي را در دخترمان تقويت كنيم، ولي افسوس كه نمي‌دانستيم دنيا هميشه آنگونه كه ما مي‌خواهيم نمي‌شود و هستند كساني كه خشونت و جنگ را بر صلح و آرامش ترجيح مي‌دهند و حتي در اين راه به كودك پنج ساله‌اي كه عاشقانه پدرش را دوست مي‌دارد هم ترحم نكرده و ناجوانمردانه پدرش را در مقابل ديدگانش گلوله باران مي‌كنند تا فقدان پدر همراه با تصويري از ترور وحشيانه همواره بر سراسر زندگيش سايه افكند.

آنگاه كه در خلوت تنهايي مان از آرزوهايمان براي دنياي عاري از هر گونه خشونت سخن مي‌رانديم، هرگز تصور نمي‌كرديم، خانواده كوچكمان، خود، قرباني يكي از وحشتناك ترين انواع خشونت شود و نمي‌دانستيم دنياي عاري از خشونت آرزويي دست نيافتني باقي خواهد ماند.

آنچه مشخص است امروزه تروريسم ديگر تهديدي ملي براي يك كشور خاص نيست، بلكه تروريست‌ها با توجه به گسترش تكنولوژي و ارتباطات، به راحتي و هرجا كه بخواهند، مي‌توانند اقدام به برنامه ريزي و اجراي اعمال تروريستي كنند و به همين دليل امروزه تروريسم تهديدي جدي عليه صلح و امنيت بين‌المللي و ناقض حقوق بنيادين بشر است.

با اينكه هنوز اجماعي جهاني در خصوص مفهوم تروريسم وجود ندارد، تمامي صاحب نظران در عرصه بين‌المللي، همگام با تعريف 1994 سازمان ملل، بر اين نكته تأكيد دارند كه اعمال تروريستي، اعمال مجرمانه‌اي هستند كه با قصد ايجاد رعب و وحشت در بين مردم بيگناه صورت مي‌گيرند، فارغ از اينكه با چه نوع ملاحظاتي با ماهيت فلسفي، ايدئولوژيك، نژادي يا مذهبي صورت گيرند.

سال‌ها است كه جامعه بين‌المللي با اقدامات گوناگون به مذمت و قاعده مندي مبارزه با اعمال تروريستي پرداخته است؛ از تاريخ 18 دسامبر 1972 تا 9 دسامبر 2011، مجمع عمومي سازمان ملل متحد اقدام به تصويب 72 قطعنامه ضد تروريستي كرده است.

شوراي امنيت نيز تا كنون اقدام به صدور 45 قطعنامه كرده است كه به نوعي به موضوع تروريسم مرتبط است. بعلاوه، مطابق با اعلام سازمان ملل متحد در سندي با عنوان «اسناد بين‌المللي مرتبط با پيش گيري و سركوب تروريسم بين‌المللي» تا سال 2008، 16 معاهده بين‌المللي و 16 معاهده منطقه‌اي براي مقابله با تروريسم به تصويب رسيده و نيز 3 اعلاميه مهم توسط سازمان ملل در اين زمينه منتشر شده است كه جديدترين آن «راهبرد ضد تروريستي جهاني سازمان ملل» مصوب 8 سپتامبر 2006 است كه در قالب يك قطعنامه و يك طرح عملياتي جهت ارتقاي همكاري‌هاي بين‌المللي در جهت مبارزه با تروريسم به اجرا در مي‌آيد.

در يك نگاه هدف از تصويب تمامي اسناد مذكور مبارزه با تروريسم با تأكيد بر جرم انگاري اعمال تروريستي و مجازات قانوني آنها و عدم ارائه كمك مالي يا تسليحاتي به آنها است.

در اين زمينه، مقايسه‌اي ساده از اولين سند رسمي و بين‌المللي مبارزه با تروريسم و جديدترين سند ضد تروريستي نشانگر مذموم بودن اعمال تروريستي در طول تاريخ و تلاش جامعه بين‌المللي در راستاي مبارزه با آنها است.

مطابق با بند 5 ماده 2 كنوانسيون 1937 پيش گيري و مجازات تروريسم كه توسط جامعه ملل به تصويب رسيد «توليد، دريافت، مالكيت يا ارائه تسليحات، مهمات يا مواد انفجاري يا ساير مواد آسيب زننده به منظور ارتكاب اعمال تروريستي» (اعمالي كه به طور عامدانه منجر به مرگ يا آسيب جسماني شديد به افرادي با نقش‌هاي عمومي شوند)، عمل تروريستي تلقي مي‌شود.

در مقابل، كنوانسيون جامع راجع به تروريسم بين‌المللي كه از سال 2002 در مجمع عمومي مورد بحث قرار گرفته است تروريسم را هر عملي مي‌نامد كه توسط فردي با هر وسيله‌اي به طور غيرقانوني و به طور عامدانه موجب مرگ يا آسيب شديد جسمي به «هرفردي» شده و يا به اموال خصوصي يا عمومي صدمه بزند، در صورتي كه ايجاد رعب و وحشت در يك جمعيت و يا مجاب كردن يك دولت يا سازمان بين‌المللي به منظور انجام يا خودداري از انجام هر عملي باشد.

اين مقايسه ساده نشان مي‌دهد كه مبارزه با تروريسم از بدو تأسيس جامعه ملل تاكنون يك دغدغه جدي بوده است؛ با وجود تمامي اين اسناد بين‌المللي، چه اقدام مؤثري براي مبارزه واقعي با حمايت دولت‌ها از تروريست‌ها شده است؟ پيش گيري از ترور دانشمندان و محققان ايراني كه با كمك سرويس‌هاي جاسوسي آمريكا و انگليس و با سركردگي عمال رژيم اشغالگر قدس صورت مي‌گيرد چه سهمي در اين توده از اسناد بين‌المللي داشته و دارد؟

با وجودي كه بسياري از اين اسناد براي تمامي كشورهاي عضو سازمان ملل متحد الزام آور بوده و برخي نيز معاهدات جهاني هستند، ولي در عمل كشورهاي پيشنهاد دهنده و امضا كننده آنها خود از مصاديق بارز نقض ترتيبات آنها بوده و هيچ ضمانت اجرايي مؤثري براي اجراي آنها وجود ندارد.

روحيه لطيف، مهربان، بشر دوست، آرام و آزاده داريوش در بين همه كساني كه مي‌شناختندش كاملاً بارز بود و به همين دليل ترور داريوش براي هيچكس باور پذير نيست.

جاي بسي شگفتي است كسي كه خود عاري از هر نوع خشونتي بود، قرباني يكي از وحشيانه ترين نوع خشونت شد.

كسي كه تمام آمال و آرزويش، دنيايي سراسر صلح و آرامش بود، قرباني اهداف جنگ طلباني شد كه موجوديت و مشروعيتشان را تنها مبتني به ايجاد رعب و وحشت در جهان كرده‌اند و دردناك‌تر آنكه هيچ نهاد بين‌المللي كوچك ترين اقدامي در محكوميت اين نقض بارز حقوق بنيادين بشر نكرد.

چگونه است در حاليكه شوراي امنيت سازمان ملل در قطعنامه 1377 تروريسم را «يكي از جدي ترين تهديدات عليه صلح و امنيت بين‌المللي در قرن بيست و يكم» معرفي مي‌كند، هيچ اقدام مؤثري در برخورد با اقدامات تروريستي كه در داخل خاك ايران و عليه دانشمندان ايراني صورت مي‌گيرد، انجام نداده است؟ چگونه است كه هيچ كدام از مجامع بين‌المللي مدعي حمايت از حقوق بشر و مبارزه با تروريسم، در راستاي محكوميت اين اقدامات وحشيانه عليه شهروندان ايراني قدمي برنداشته است؟

محكوميت اقدامات تروريستي عليه دانشمندان ايراني و اتخاذ اقدامي مؤثر در اين رابطه در كدام يك از 45 قطعنامه شوراي امنيت گنجانيده شده است؟ آيا اين سكوت سازمان ملل نشانه تأييد ضمني اين اقدامات غير انساني است؟ آيا دانشمندان يكي از باستاني ترين تمدن‌هاي جهان در نگاه سازمان ملل از نسل بشر نبوده و تحت حمايت نظام حقوق بشر قرار نمي‌گيرند؟ آيا اميدي هست كه روزي داغ ننگ اعمال استانداردهاي دوگانه از چهره نهادهاي بين‌المللي مدعي حفظ صلح و امنيت بين‌المللي زدوده شود؟

كشورهاي عضو شوراي امنيت بر اساس قطعنامه‌هايي كه بارها بر مبارزه با تروريسم تأكيد كرده‌اند و نيز بر اساس قطعنامه 2625 مجمع عمومي سازمان ملل متحد در خصوص اصول حقوق بين‌الملل در رابطه با همكاري و روابط دوستانه بين دولت‌ها متعهد مي‌باشند از سازمان دهي، كمك، حمايت مالي يا تشويق فعاليت‌هاي تروريستي خودداري كنند؛ اما آيا اين تعهدات امروزه از جانب كشورهاي مذكور كه خود وضع كننده ترتيبات قطعنامه‌هاي مورد بحث بوده‌اند محترم شمرده مي‌شوند؟

به راستي ريشه اين ترورها در چيست و چه كسي از انجام اين ترور ها نفع مي‌برد؟

آيا هنوز اميدي هست كه به آرميتاي كوچك و همه كودكان اين جهان كمك كرد تا باز هم به دست يافتني بودن آرزوي دنياي عاري از ترور فكر كنند؟

جناب آقاي بان كي مون، از جنابعالي به عنوان دبيركل سازمان ملل متحد انتظار مي‌رود كه به نحوي جدي و قاطع در راستاي تحقق اهداف ملل جهان مبني بر دست يابي به صلح و آرامشي پايدار گام برداشته و در اين راه حقوق «تمامي» ملت‌ها را مد نظر داشته باشيد.

سازمان ملل ركني به عنوان كميته ضد تروريسم تأسيس كرده است كه مأموريت مبارزه مؤثر با اقدامات تروريستي را بر عهده دارد. شوراي حقوق بشر و كميسارياي عالي حقوق بشر نيز از بازوهاي به اصطلاح متولي احقاق حقوق تضييع شده و پيش گيري از وقوع حوادثي دهشتناك مانند ترور شهيد داريوش رضايي نژاد مي‌باشند. حال، از جنابعالي اين حداقل انتظار وجود دارد تا بمنظور تنوير افكار عمومي جهان و محكوميت جنايات غيرانساني از اين دست، بدون تبعيض، اقدام مؤثر و عاجل اتخاذ كنيد.

شهره پيراني و آرميتا رضايي نژاد

انتهاي پيام/

چهارشنبه|ا|12|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 137]