واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: انسان نياز به حركت و جنبش دارد و بازي بخش مهمي از اين نياز است. هر فرد براي رشد ذهني و اجتماعي خود نيازمند انديشه و تفكر است كه بازي خمير مايه اين تفكر و انديشه را ميسازد. بنابراين بازي هرچه گستردهتر، پيچيدهتر و اجتماعيتر باشد كودك از مصونيت رواني بيشتري برخوردار ميشود.كشف دنياي اطراف بخش ديگري از فلسفه بازي است كه كودك حس كنجكاوي خود را از اين طريق ارضاء ميكند. بازي، تن و روان كودك را واكسينه ميكند و مسئوليتهاي اجتماعي و اقتصادي را كه در آينده بايد به دوش بكشد به او ميآموزد و چه زيباست اين سخن كه« بازي زندگي كودك نيست، تمامي زندگي كودك بازي است.» بازي با سرشت كودك عجين است و يكي از نيازهاي طبيعي او به شمار ميرود. بازي بزرگترين سرگرمي كودك به ويژه در سالهاي پيش دبستاني و دبستاني ميباشد؛ با آنكه ميل به بازي در سنين بالا رو به كاهش ميگذارد و كارهاي مهمي جاي آن را ميگيرد ولي به اعتقاد برخي از روان شناسان تا سالهاي پايان عمر نيز ميل به بازي در انسان وجود دارد. ديدگاه 5كارشناس را با هم مرور ميكنيم. شايد كودك دليل بازي كردن خود را نداند و نتواند براي آن علتي بيان كند، ولي با اين همه نميتواند از بازي كردن دست بردارد .به نظر رفتارشناسان و روانشناسان كودك، همانطور كه كودك نياز به آب و هوا دارد نياز به بازي و سرگرمي نيز دارد. اودر جريان بازي موقعيتي مييابد تا اعتقادات و احساسات و همچنين مشكلات خود را پيدا كرده و مهارتهاي زندگياش را از اين طريق بياموزد. رابرت اويت ميگويد: ساعات زيادي را كه كودكان صرف بازي ميكنند نميتوان به هيچ وجه تلف شده تلقي نمود. بازي ممكن است شاديبخش باشد ولي در دوران كودكي يا كار جدي محسوب ميشود و در اظهارنظري ديگر ويليام استرن معتقد است، بازي غريزهاي براي رشد و نمو استعدادها يا تمرين مقدماتي براي اعمال آتي است. امروزه متاسفانه برخي از بزرگترها (پدران،مادران، معلمان و مربيان) به اهميت و فلسفه بازي پي نبردهاند. آنان كودكان را از بازي و فعاليتهاي بدني منع ميكنند و بر اين تصورند اگر كودك در گوشهاي آرام بنشيند و در سكوت به سر ببرد براي آنها مفيدتر و پسنديدهتر است، همچنين بر اين اعتقادند كه ديگران فرزندانشان را با ادب و با تربيت قلمداد ميكنند و فراموش كردهاند كه ثابت شده است كودكاني كه به اندازه و به درستي بازي نميكنند از رشد ذهني مناسب بيبهره مانده و در بزرگسالي نيز افرادي منزوي، گوشهگير و افسرده خواهند شد. كودك با بازي بزرگ ميشود،تحول مييابد و به سمت كمال جسمي و عقلي و احساسي قدم برميدارد در اين تكامل ممكن است از چشم پدر و مادر و نزديكان دور بماند اما از ديد روانشناسان و محققان به ويژه آنان كه براي معرفت روح و روان كودك در تلاشند دور نمانده است. بازي همسان با ساير پديدهها ابعاد و جنبههاي وسيعي را در برميگيرد، گوناگوني اين ابعاد باعث شده تا تعاريفي متعدد از دنياي بازي كودكان توسط كارشناسان، محققان و روانشناسان ارائه شود كه هر يك بازي را از ديدگاه خاص خود مورد ارزيابي قرار ميدهند. اسپنسر بازي را انگيزه مصرف بيهدف انرژي زيادي بدن ميداند. او عقيده دارد بدن داراي مقداري انرژي اضافه است كه به صورت فعاليتهاي هدفدار يعني كار يا فعاليتهاي بدون هدف يعني «بازي» مصرف ميشود. گروس عقيده دارد بازي نوعي آمادگي كودك براي فعاليتهايي است كه بايد در آينده به عهده بگيرد و البته خود از اين آمادگي چندان آگاه نيست، به طور مثال دختر كوچكي كه به عروسك بازي علاقه وافري دارد به صورت غير عمدي خود را آماده ميكند تا در بزرگي از كودك پرستاري نمايد. پستالوزي نيز معتقد است كه بازي از طريق درگيريها، سرگرميها، كوششها و فعاليتهاي لازم به زندگي فرد كمك كرده و از اين طريق انسجامي ميان روح و جسم برقرار ميكند. اهميت بازي اهميت بازي همانند موضوعات خاص و ديدگاههاي متفاوت از نظر اسلام پنهان نمانده و توجه خاصي به بازي كودكان مبذول داشته است، اسلام صراحتا دستور ميدهد كه كودكان را تا 7سالگي آزاد بگذاريد تا بازي كنند. اسلام نيز به پدران و مادران نيز توصيه ميكند همه امكانات لازم را جهت بازي كردن كودكان فراهم آورند و در هر موقعيت و مقام اجتماعي كه هستند زماني را براي بازي با فرزندان اختصاص دهند و هرگز تصور نكنند كه در صورت بازي با فرزندانشان اقتدار يا متانت آنها خدشهدار يا كاسته خواهد شد يا به عبارتي «سبك خواهند شد.» كودكان با جنبههاي مختلف جسمي، روحي و رواني پا به عرصه حيات ميگذارند و با توجه به اين تفاوتها بازيهاي گوناگوني را تجربه ميكنند، عواملي كه در انتخاب نوع بازي كودكان دخالت دارند عبارتند از: تفاوتهاي فردي، ميزان سلامتي، سطح رشد جسمي- حركتي، بهرههوشي، جنسيت، خلاقيت، فرهنگ خانواده، و موقعيتهاي جغرافيايي محل سكونت كه برهمين اساس بازي به انواع گوناگون تقسيم ميشود. رشد اجتماعي كودك 1 – ارتباط كودك با محيط بيرون را تقويت و تثبيت ميكند. 2 – موجب شكوفايي استعدادهاي نهفته و بروز خلاقيت ميشود. 3 – كودكان رعايت اصول و مقررات پيرامون خود را ياد ميگيرند 4 – همانند سازي با بزرگسالان را ميآموزد. 5 – با مفهوم سلسله مراتب آشنا شده و آن را رعايت ميكند. 6 – شكست و پيروزي و همچنين رقابت را به طور واقعي تجربه ميكند. بازي و رشد عاطفي كودك 1 – رفتارهاي هوشمندانه كودك را تقويت و كنترل ميكند. 2 – موجب تقويت يادگيري زبان در كودك ميشود. 3 – در رشد هوشي درك بسيار موثر است. 4 – زمينه مناسبي را جهت تفكر كودك فراهم ميكند. كودكان اغلب به خاطر لذت و سرگرمي به بازي ميپردازند و از طريق اين نوع بازيهاست كه بهگونهاي دلخواه به اخذ معلومات و درك مطالب تازه ميرسند و به تجديد نظر، اصلاح، و توسعه تجربيات و كسب مهارتها نائل ميشوند و از اين طريق خود را براي زندگي واقعي آماده ميكنند. هرگز نبايد فراموش كنيم كه كودكان ما با بازي متولد ميشوند، همراه بازي زندگي ميكنند، و نيك بدانيم زندگي آنها همه بازي است و بس. همشهری پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 404]