حقايقي از زندگي در فضا

واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: حقايقي از زندگي در فضا
فضانوردان در هر يك از ماموريت هاي خود به مدت چندين ماه در ايستگاه هاي فضايي اسكان دارند و بدون شك عملكرد دستگاه هاي بدن آن ها دچار اختلالاتي مي شود چرا كه بدن انسان منطبق با شرايط زندگي در زمين است نه زندگي در فضا. شايد اين سوال مطرح شود كه چه نوع تغييراتي در بدن فضانوردان ايجاد مي شود. در اين مطلب به نقل از «Space.com» به بررسي واقعيت هاي زندگي در فضا مي پردازيم.

امكان حفظ اسكلت و استخوان بندي بدن به عملكرد اعصاب مغزي مربوط است. اندام هاي حركتي افرادي كه براي اولين بار در مدار زمين قرار مي گيرند دچار اختلال و ناهماهنگي مي شود. در زمين انسان ها به نيروي جاذبه عادت كرده اند و براي انجام حركت بايد بر اين نيرو غلبه كنند اما اين نيرو در فضا وجود ندارد، اگرچه عضلات كارهاي عادي خود را انجام مي دهد. بنابراين دست نه تنها به سمت جلو بلكه به سمت بالا نيز حركت مي كند. قلب با كمك جاذبه زمين خون را به تمامي قسمت هاي تحتاني بدن پمپاژ مي كند اما در فضاي بي وزني، خون در قسمت بالاي بدن متمركز مي شود. بنابراين اندام هاي فضانوردان ورم مي كند. از طرفي با ضخيم شدن زبان عملكرد حس چشايي كاهش مي يابد. شايد به همين دليل است كه بيشتر فضانوردان به خوردن غذاهاي شور تمايل دارند. دشمن ديگر فضانوردان، اشعه است. بدنه ايستگاه از بدن فضا نوردان در مقابل اشعه ها محافظت مي كند اما مشخص نيست تا چه مدت مي تواند مانع از تابش اشعه ماوراي بنفش خورشيد شود. قرار گرفتن در معرض اين اشعه سرطان زا ممكن است به سادگي اتفاق بيفتد بنابراين فضانورداني كه قصد ماموريت هاي درازمدت دارند بايد اين خطر را در نظر بگيرند. محققان در ايستگاه فضايي بين الملل از يك سال پيش، اسكلت واقعي انسان را قرار داده اند تا بتوانند تاثير مضر اشعه بر بدن انسان را بررسي كنند اين اسكلت حاوي هزاران پردازشگر است و تمامي داده ها بلافاصله به دست محققان مي رسد. عملكرد دستگاه گوارشي به غذاي مصرف شده در فضا ارتباط دارد. بنابراين رژيم غذايي فضانوردان بايد از نظر ميزان مواد مغذي، نمك و ويتامين ها متعادل باشد.نبود جاذبه زمين بر عملكرد روده ها نيز تاثير مي گذارد و باعث انقباض غيرعادي روده ها يا اسپاسم و فلجي روده ها مي شود. وزن غذا نيز در اين امر تاثيرگذار است بنابراين فضانوردان مجبورند از فيبر رژيمي و مكمل ها استفاده كنند تا دچار مشكل گوارشي نشوند. يكي از مهم ترين نكات آموزشي در ماموريت هاي فضايي تحمل فشارهاي روحي ناشي از مسافرت به فضاست.در سفرهاي فضايي به ندرت پيش مي آيد كه فرد در قسمتي از سفينه تنها بماند. معمولا در سفينه افراد در كنار هم هستند، اما مكان هايي در سفينه وجود دارد كه فرد مي تواند تنها باشد. خواب فضانوردان نيز بسيار مهم است هرگونه دستپاچگي يا نگراني روي خواب فرد تاثير مي گذارد. به گفته فضانوردان، خواب در فضا با خواب روي زمين تفاوت چنداني ندارد.

بزرگ ترين مشكل مربوط به استخوان و توده عضله است. هنگامي كه فرد در حالت ايستاده است، بيش از ۱۰۰عضله در حال كار است اما در فضا، فشاري روي عضله وارد نمي شود. از اين رو حجم عضله و توده استخوان به تحليل مي رود اما مي توان با ورزش كردن روند تحليل را كند كرد. بنابراين فضانوردان حداقل روزي ۲ ساعت بايد به ورزش بپردازند. البته بايد دانست عضلاتي وجود دارد كه تنها تحت تاثير نيروي جاذبه كار مي كند و فشار مصنوعي در بهبود عملكرد آن ها نقشي ندارد. زندگي در فضا روي استخوان و مفصل ها نيز تاثير مي گذارد. اگر استخوان تحت فشار قرار نگيرد دچار پوكي مي شود و احتمال شكنندگي آن افزايش مي يابد. اگرچه پزشكان متوجه اين خطر هستند و توجه خاصي روي وضعيت ساختاري استخوان فضانوردان دارند اما توقف كامل اين روند ناممكن است.

شنبه|ا|10|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خراسان]

[مشاهده در: www.khorasannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]