همين ديروز بود انگار...

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: همين ديروز بود انگار...
روزهاي خوش نوجواني به سرعت از پي يكديگر مي گذرند و من در گردش روزگار محو شده ام.

گويي همين ديروز بود كه همه دوستان دور هم، در يك كلاس درس مي خوانديم. آنقدر با هم صميمي بوديم كه اكنون وقتي دفتر خاطرات ذهنم را ورق مي زنم بي اختيار گونه هايم خيس مي شود. انگار همين ديروز بود كه بي تفاوت نسبت به دنياي پيرامون، كودكانه هاي خود را با دفتر نقاشي ام قسمت مي كردم. دست خودم نيست، شايد فطرتم اينگونه است. به خاطره ها و گذشته خود وابستگي شديدي دارم. بدون مرور آنها زندگي برايم سخت مي شود. از خانه مي زنم بيرون. وقتي نزديك غروب در كوچه و خيابان هاي شهر قدم مي گذارم، دل تنهايي هايم تازه مي شود. به سمت مسجد حركت مي كنم. گام به گام جلو مي روم. جايي نزديك مسجد شهر لحظه اي مي ايستم، سرم را مي چرخانم، تابلو مدرسه اي را كه دوران ابتدايي را در آن گذراندم مي بينم. چقدر زودگذشت. ساختمان قديمي اش را ويران كرده اند و به جايش يك ساختمان بزرگ و نو ساخته اند. تنها يادگاري آن روزها تك درخت قديمي و بزرگي است كه در وسط حياط همچنان ايستاده است. حركت مي كنم، جلوي درب مدرسه مي ايستم، نگاهي به درخت مي اندازم.

هنوز يادم هست؛ زنگ تفريح زير سايه درخت با بچه ها هفت سنگ بازي مي كرديم. انگار درخت پير مي خواهد چيزي بگويد. نمي دانم چند سال دارد، ولي همينقدر آگاهم كه درخت مسني است. در زبان محلي مان (زبان تالشي) به اين درخت سق مي گويند. هوا دارد كم كم تاريك مي شود. ستاره ها شروع به درخشيدن كرده اند. نگاه پرحسرتي به درخت و حياط مدرسه مي اندازم و آهي از ته دل بيرون مي دهم و حركت مي كنم. تمام كوچه پس كوچه ها و در و ديوار اين شهر برايم خاطره اي است. در روياهايم سير مي كردم كه با صداي موذن به خودم آمدم. به سمت مسجد حركت كردم، صداي اذان از گلدسته هاي مسجد پر مي كشيد و در سراسر شهر پخش مي شد. در آن غروب زيبا و دل انگيز پاييزي احساس عجيبي داشتم.

اينجا بود كه يك بار ديگر به گفته سهراب ايمان آوردم كه...

ما مي رويم

و آيا درپي ما، يادي از درها خواهد گذشت؟!

ما مي گذريم،...

مهدي شعباني- گيلان- ماسال
شنبه 7 دي 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 244]