واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ابوجعفر محمد بن علی بن شهر آشوب
ابوجعفر محمد بن علی بن شهر آشوب ( ساری مازندرانی ) معروف به ابن شهر اشوب یكی از بزرگترین علمای شیعه در قرن ششم هجری بود. ابن شهر آشوب دانشمندی فقیه، مفسری محقق و محدثی ادیب، دریای متلاطمی از علوم و فضائل اخلاقی و معنوی در عصر خویش بود. یكی از بزرگترین مروّجین مكتب، زنده كننده آثار آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم. وی تجدید كننده مذهب در زمان خود گردید. شهر آشوب مازندرانی جد او از علمای قرن پنجم شاگرد شیخ طوسی بود و پدرش شیخ علی نیز اعاظم فضلای عصر خود بود و این محمد معروف به ابن شهر آشوب یكی از بزرگترین چهرهایی درخشان تاریخ اسلام است كه مخالف و موافق از اعلام فریقین به دانشهای بی حد او اعتراف نمودند. ابن حجر عسقلانی ، ابن ابی طی و حلاح الدین صفدی كه از اكابر علمای اهل سنت بودند در آثار خویش وی را به عنوان یكی از اساتید فقه اهل بیت علیهم السلام و بزرگان علمای اسلامی معرفی ساخته اند. صاحب تراجم علمای شیعه هر یك به نوبه خود از دریای بیكران علومش، تقوی و تهّجد و سجودش، چهره نیكو و رخسار نمكینش، اخلاق و رفتار و عزت نفسش در كتب خویش قلمفرسائی نموده اند. او از شاگردان پدر بزرگوار خود، مرحوم طبرسی، سید راوندی، قطب راوندی، ابوالفتوح راوندی و... بود كه خود در علم حدیث و رجال و تألیف و تصنیف كتاب بر اغلب علما فزونی یافت قسمتی از عمر شریفش در سفر از شهری به شهر دیگر سپری شد مكتب او در بغداد به زمان خلافت مقتفی عباسی از بهترین مكاتیب اسلامی به حساب آمد و خلیفه وقت خلعت استادی جهان اسلامی آن روز را به تن و قامت این فرزند مكتب پوشانید. در جوّ آن زمان كه اغلب بلاد اسلام پیرو مذاهب اربعه بودند وی مفید عصر خویش گشت و سید مرتضی و استادش علی مرتضی را مسرور نمود. اواخر عمر شریفش به شهر حلب سپری شد. شهر حلب كه در آن زمان جزء كشور سوریه بود مقدم او را گرامی داشت و پس از ابوالمكارم او زعیم مسلمانان گشت. آثار او دالّ بر احاطه دانشهای بیكران اوست و مناقب او در فضائل آل ابیطالب علیهم السلام با استفاده از منابع احادیث فریقین تا به قرن حاضر از بهترین کتب اسلامی ما به شمار است به جز مناقب، مثالب و النواصب، اعلام الطریق، حقایق مكنون، قواعد عالیه، مطالب نفیسه، كتاب حدیده، منهاج، محكم و متشابه قرآن، معالم العلما حاوی اوصاف، اسباب نزول، مائده و انصاف از آثارجاوید اوست. ابن شهر آشوب از اساتید علمای فریقین بود و بعضی علمای آینده از شاگردان مكتب وی به مقام استادی رسیدند. سرانجام در شب جمعه 588 وفات نمود و در كنار ابوالمكارم در مشهد السقط حلب مدفون شد. گویند وجه تسمیه مشهد به این نام آنكه هنگام اسارت اهل بیت علیهم السلام و عبور آنها ار جبل جوشن به سال 61 هجری یكی از زوجات سرور شهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام جنین او بدین مكان سقط شد و به اینجا مدفون گردید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 428]