تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833147038
هرجایی یه چیزی مده
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: جرج ساتلند محقق معروف آمریکایی در کتاب «مد: یک منظر پست مدرنیستی» می نویسد: «کلمه مد مانند شمشیری دودم است. از یک سو در ذاتش نشان از شکوه و هنر دارد و از سوی دیگر در کارکرد اجتماعی خود در اکثر موارد به عنوان پدیده ای نازل و عامه پسند عمل می کند». مد به عنوان یک پدیده فرهنگی بسیار سریع تر از سایر حوزه های فرهنگ مانند زبان و اندیشه دچار تغییر و تحول می شود. برای بسیاری، تغییر و تحول سریع مد یکی از تبعات منفی رشد و توسعه کاپیتالیسم در جهان غرب است که اثرات منفی آن به جهان شرق نیز رسیده است. برای ما ... مد ... و همین لباس زیباست نشان... مد ما همه برهنه به دنیا می آییم اما بدون هیچ تاخیری اگر طفل یک قبیله بدوی ساکن آمازون و حومه نباشیم بدن ما با لباس فرم داده می شود. لباس ما به غیر از وظیفه اصلی اش، خاصیت های روانی و اجتماعی مهمی دارد. ما با لباس هایمان بدن خود را به فرمی با معنای اجتماعی خاص تغییر شکل می دهیم و با محیط اطرافمان ارتباط برقرار می کنیم. از آنجا که لباس یک عضو ثابت و قابل اعتماد در ارتباط متقابل است، چه بخواهیم چه نخواهیم در بیشتر موارد با زبان لباس در برخورد اول با دیگران می خواهیم نشان دهیم که چه کسی هستیم یا می خواهیم چه کسی باشیم. ما هنگام لباس پوشیدن سعی می کنیم تعادلی بین تطبیق با محیط و جدایی از محیط برقرار کنیم. یعنی لباس پوشیدن، دو نقش مهم برای ما ایفا می کند؛ از یک سو فردیت ما را به نمایش می گذارد و از سوی دیگر نشان می دهد که ما به کدام گروه اجتماعی احساس تعلق می کنیم. این مسئله که لباس رفتار ما را تعیین می کند یا رفتار ما لباسمان را تعیین می کند مانند معادله دو مجهولی مرغ و تخم مرغ همچنان لاینحل است. اما مطمئناً رفتار ما در لباس ورزشی و اسپرت با زمانی که کت و شلوار و لباس رسمی به تن داریم خیلی فرق می کند (مگر این که مجری بذله گو و خنده روی یک شبکه تلویزیونی باشیم) مد این مد از کجا وارد زندگی ما شد؟ مد میوه و ثمره اروپای مدرن است. ترکیبی از توسعه و گسترش بورژوازی قرن نوزدهم (اگر نمی دانید بورژوا چه کسانی هستند باید خدمتتان عرض کنیم طبقه متوسط به بالا و رفاه طلب بی درد را بورژوا می گویند) و اثرات جانبی انقلاب صنعتی. تا پیش از قرن نوزدهم در اروپا چندان اسمی از مد برده نمی شد و فقط دو جور پوشاک وجود داشت: لباس مناسبتی و جامه های طبقاتی، پوشاک مناسبتی اختصاص به طبقه اشراف داشت که در شکار یک جور می پوشیدند، در سالن اپرا و تئاتر یک جور و در جشن و بالماسکه یک جور دیگر، کد جامه های طبقاتی که اختصاص به جامعه های طبقاتی داشت مشخص می کرد که دهقان یورکشایری، بقال پاریسی و تاجر ونیزی هر یک باید چگونه لباس بپوشند. در قرون وسطی حکومت وقت در بعضی شهرها به طور دقیق مشخص می کرد هر کس بایستی چه شکلی، چه رنگی و چه جنسی لباس بپوشد. متخلفین از این قوانین گاه با ضربات شلاق و گاه با حبس مجازات می شدند. بعد از پیشرفت های سریع اجتماع اقتصادی در نیمه دوم قرن نوزدهم، مردم خیلی کم حوصله و تنوع طلب شده بودند و تصمیم گرفتند تغییر و تحول اساسی را در آن چه که می پوشند، تجربه کنند. این گونه بود که قرن بیستم، به زعم خیلی ها قرن مد نام گرفت (به نظر عده دیگری هم قرن سینما نام گرفت البته). مرور کوتاهی داشته باشیم بر تحولات عمده مد لباس در این دهه. مد مد در قرن بیستم: یک منظر کرونولوژیک جوان های دهه 20 اروپا که از طرفی با مشکلات هم زمان با جنگ جهانی اول و از طرف دیگر با گذار و تحول در صنعت روبه رو بودند، بیشتر به لباس هایی با شکل و شمایل واحد روی آوردند، یعنی نه برای آقایان مهم بود که لباس مردانه بپوشند و نه لباس های زنانه برای خانم ها جذابیتی داشت. لباس ها طرحی واحد داشتند، مناسب برای کار و زندگی صنعتی. شرایط ویژه جنگ جهانی دوم دنیای مد را هم مثل بقیه بازار تحت تاثر قرار داد و لباس هم مثل خیلی از کالاهای دیگر سهمیه بندی شد. پس حجم پلیسه دامن ها کاهش یافت و از پارچه آن برای آستین، یقه و کمربند استفاده شد. لباس ها برای این که برای تمام موقعیت ها مناسب باشند به شکل لباس های نظامی طراحی می شدند. شرایط حاصل از جنگ مردم را تشنه پوشیدن لباس های شیک و زیبا کرده بود. آنها می خواستند سال های رکود اقتصادی و محرومیت های اجتماعی را فراموش کنند و تمام انرژی و توانشان را به چیزی غیر از جنگ و سیاست اختصاص دهند. دیور این موضوع را خیلی خوب فهمید. سال 1947 کریستین دیور، طراح گمنام و خجالتی، اولین مجموعه خود را به بازار عرضه کرد که پنجره جدیدی بود به روی دنیای مد و لباس. دیور محبوبیتش را مدیون موج مدگرایی و ثروت مداری دوران خود بود. دهه 50 تاثیر هالیوود برای اولین بار مفهومی مثل تین ایجر را به وجود آورد. تا قبل از این دخترها و پسرها تا قبل از جوانی و ازدواج بچه نامیده می شدند. با تولد این گروه، فیلم ، مجله و موسیقی خاص آنها هم پدیدار شد. مد هم به سلیقه آنها تغییر کرد. رنگ ها شاد و متنوع شدند و لباس ها با این که شیک و معقول بودند، هنوز رگ و ریشه ای از کودکی داشتند. از مطرح ترین چهره های عالم مد در این دهه می توان به السا شیاپرلی، کوکوشانل، ایوسن لورون و هیوبرت دوژیوانشی اشاره کرد. جالب است بدانید که ورود یک عروسک به بازار، چه انقلابی در این دهه در عالم مد ایجاد کرد. اولین سری عروسک باربی در سال 1960 وارد بازار آمریکا شد. این عروسک که الهام گرفته از یک شخصیت کارتونی آلمانی به اسم بیلد لبی بود، اولین عروسک بالغ جهان غرب (از اون لحاظ) محسوب می شد. باربی نقشی فراتر از یک عروسک برای خریدارانش ایفا کرد و به آنها آموخت که بایستی چه اندامی داشته باشند و چگونه بپوشند. لباسی که بیش از همه در این دهه بین خانم ها مد بود و جنجال به پا کرد... ببخشید، حروفچین حواس پرت باز یک قسمت از مطلب مرا جا انداخت! مشخصه اصلی مد این دهه لباس های گشاد و راسته با برش های ساده و پارچه های رنگا رنگ بود و تمام لباس ها برای آدم های جوان و لاغر طراحی می شد. هیپی جنبشی بود که با اهدافی مثل صلح طلبی، حفاظت از طبیعت، نزدیک شدن به روح معنوی شرق و زندگی سبکبار در این دهه به وجود آمد. طرفداران آنها با پوشیدن لباس های ناهماهنگ، پاره و درهم و بر هم و موهای بلند اعتقادات خود را ابراز می کردند. البته هیپی که در ابتدا نوعی اعتراض بود به قوانین دست و پاگیر اجتماعی، در اواخر همین دهه با از دست دادن مشخصه های معترصانه خود به مدی جهانی و همه گیر تبدیل شد. آدری هپبورن ستاره مشهور سینما و توئیگی (اولین مدلی که شهرتی همپای ستارگان سینما کسب کرد) الگوی زنان غربی در این دهه بودند. پیروزی مطلق جین به عنوان لباس حاضری طبقات مختلف اجتماعی و منسوخ شدن استفاده از پوشاک مناسبتی در جوامع غربی از مهم ترین شاخصه های دنیای مد دهه 70 بود. مد دهه 70 بیش از هر چیز پیرو راحتی بود. مردم می خواستند معقول و طبیعی به نظر برسند، برای همین دیگر مدل های عجیب و ژولیده در دهه قبل طرفداری نداشت. در همین زمان گروه های حمایت از زنان هم بر سادگی تاکید می کردند، چون پرداختن بیش از حد به مد و لباس را وسیله ای برای تحقیر و استفاده ابزاری از زنان می دانستند. پس اتفاقی نبود که لباس های مناسبتی بیشتر از هر دوره دیگری از رونق افتاد. به طوری که اگر کسی از سرکار برمی گشت، دیگر لازم نبود برای رفتن به تئاتر لباس هایش را عوض کند. با این وجود تاثیر هیپی ها همچنان بر لباس های این دوران به چشم می خورد. الگوبرداری شرکت های معظم مد از گروه های خاص زیرزمینی از نیمه دوم این دهه آغاز شد. در پایان این دهه بود که طراحان ژاپنی به عنوان آوانگاردترین طراحان جهان نام خود را در این عرصه مطرح کردند. دهه 80 زمان تنوع و گوناگونی لباس بود. دیگر کسی از یک مدل یا مارک خاص صحبت نمی کرد. موج پانک که از اواخر دهه 70 متولد شده بود، در دهه 80 به اوج خود رسید. پانکی ها عجیب لباس می پوشیدند. لباس های آنها پر از پارگی های متعدد بود و زنجیرها و وسایل زینتی غیرمعمولی داشتند. از جمله آنها گوشواره بود که برای اولین بار تحت تاثیر این جنبش جزئی از زینت آلات پسرانه شد. تقلید هشیارانه از استیل های سال های گذشته یکی از شاخصه های مد این دهه بود. در سال های دهه 80 بازار در انحصار مارک های معروفی مثل گوچی و دویچه گابانا در ایتالیا و جاکوبس و کلوین کلاین در آمریکا قرار گرفت. دو نکته مهم در دهه 90یکی استفاده از موادی چون تفلن، کاغذ، پلاستیک و دیگر مواد ترکیبی در دوخت لباس ها بود و دیگری ظهور نسل عجیب و غریبی از طراحان ژاپنی به رهبری یوجی یاماماتو، ایشی میاکه و ری کاواکو بود که با نوآوری های خود مبحث پست مدرنیسم را از ادبیات و سینما به عالم مد تسری دادند. وجه مشخصه لباس های طراحی شده توسط این گروه، تغییر فیزیک و فرم بدن به شیوه هایی اغراق آمیز بود. فرانسه موثرترین و گسترده ترین ایده های مد در فرانسه خلق می شود. پاریس، مرکز طراحی مد فرانسه، پر است از مدرسه های طراحی و سالن های نمایشی که میزبان بزرگ ترین اتفاقات دنیای مد نظیر هفته مد پاریس هستند. مهم تر از آن، از پاریس به عنوان پایتخت جهانی مد یاد می شود. نوستالژی الگوهای قرن 18 ویژگی جدایی ناپذیر طرح های فرانسوی است. هنوز هم می شود ته مایه مدرن شد، پوشش های عجیب و غریب دربار لویی شانزدهم را در لباس رهگذران شیک پوش شانزلیزه به وضوح دید. دوخت ماهرانه و محلقات زیبایی لباس های فرانسوی، آنها را همواره در ردیف اجناس لوکس و گرانقیمت بازار کشورهایی نظیر ایران قرار داده. شاید همین دلیلی باشد تا نشان های تجاری مثل شانل (Chanel) و کریستین دیور (Christian Dior) که جزو شناخته شده ترین های بازارهای بین المللی هستند، در ویترین لباس فروشی های ما کمتر به چشم بیایند. ایتالیا محبوبیت مد ایتالیایی به خصوص در میان قشر جوان بی دلیل نیست. در شروع کار ایتالیایی ها به جای رقابت با لباس های رسمی فرانسوی، از خلأ موجود در بازار نهایت استفاده را بردند و با سرمایه گذاری روی مد غیررسمی (Sport) در مدتی کوتاه بخش بزرگی از بازار پوشاک جوان و نوجوان را در اختیار خود گرفتند. شرکت هایی نظیر دیزل Diesel فقط برای 18 تا 35 ساله ها لباس طراحی می کند. نفوذ این سرمایه گذاری تا حدی است که خیلی ها بر این عقیده اند که سلیقه پوشش جوانان دنیا را ایتالیایی ها می سازند. البته از این نمی شود گذشت که شهروندان ایتالیایی جزو مقیدترین مردمان به پوشیدن لباس های به روز هستند. دوروبر خودمان هم که بگردیم نمونه لباس های ایتالیایی یا حداقل آنهایی که رویشان مارک هایی نظیر والنتینو (Valentno)، ورساچی (Versace)، آرمانی (Armani) و فرره (Frerre) خورده کم نیستند. انگلستان انگلیسی ها بیش از آن که پوشیدن لباس های روز را مد نظر قرار دهند، به فکر پوشیدن تعداد لباس بیشتر و گرم ماندن در روزهای سرد و همیشه ابری کشورشان هستند. تولید مد در انگلستان با طراحی لباس برای خانواده سلطنتی شروع شد و کم کم با گسترش در میان افراد مرتبط با دستگاه دولتی به خیابان ها راه یافت. لندن به طراحی لباس و وسایل شخصیت های سیاسی یا به اصطلاح مد دیپلماتیک شهرت دارد. سیاستمداران بریتانیایی همچنان جزو خوش پوش ترین های این عرصه هستند. مد آمریکا ملغمه ای است از همه اتفاقاتی که ممکن است در این عرصه بیفتد. آمیخته ای از معروف ترین ها و بی نام و نشان ترین ها، عمیق ترین ها و عامیانه ترین ها و ساده ترین تا پیچیده ترین ها، هیچ کدام از خصوصیات مد دیگر کشورها را نمی توان به آن نسبت داد و در عین حال همه آن خصوصیات را می توان در گوشه و کنار صدها مجموعه طراحی آمریکایی یافت. بزرگ ترین کمپانی های مد دنیا کلوین کلاین (Calvin Klein) و رالف لورن (Ralph Lauren) آمریکایی هستند. جالب این است که این وسط آمریکایی ها لباس های راحت، گشاد و بی تکلف را ترجیح می دهند. انگار جریان روشنفکری، توجه بیش از اندازه به وضع ظاهری را بر نمی تابد و سادگی را بهترین راه برای زندگی لذت بخش تر می داند. به هر حال نقش آمریکا در عرصه مد این قدر گسترده و عمده است که شاید اصلا به چشم نیاید. ژاپن اگر چه اکثر طراحان برتر ژاپنی هم اکنون در اروپا و آمریکا فعالیت می کنند. اما توکیو همچنان بزرگ ترین کانون تولید مد شرق و یکی از مراکز مهم طراحی دنیاست. با وجود نفوذ انکار نشدنی فرهنگ غرب در ژاپن، هنوز هم پارچه های نقش دار، رنگ های شاد و دیگر نمادهای پوشش شرقی را می توان در الگوهای ژاپنی دید. همان پیراهن های رسمی رنگ و وارنگ و یقه های نقره ای و براقی که در فیلم های جکی چان به چشم می آید. برش و دوخت پیچیده که دستاورد تکنولوژی پیشرفته این کشور است نیز الگوهای ژاپنی را متمایز می کند. irandiba.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 612]
-
گوناگون
پربازدیدترینها