محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845188512
والدين و جويدن ناخن در كودكان
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: مشکل ناخن جویدن در کودکان معمولاً از سه سالگى شروع مى شود و ميزان بروز آن به تدريج تا ۱۲ سالگى افزايش مى يابد. تهيه و تنظيم: پريسا شفيعي جويدن ناخن يك اختلال محسوب مي شود. اگر چه روان شناسان علل اين اختلال را نامعلوم مى دانند، اما معتقد هستند كه جويدن ناخن يك واكنش رواني به احساس اضطراب، تنش، خستگى، بى حوصلگى و بي توجهي از سوي والدين و اطرافيان نزديك است. اين مشكل معمولاً از سه سالگى شروع مى شود و ميزان بروز آن به تدريج تا ۱۲ سالگى افزايش مى يابد. گاه نيز كودك چنين رفتاري را از والدين خود الگو گيري مي كند و به تدريج آن را به صورت عادتي لذت بخش و آرامش بخش ادامه مي دهد. منظور از عادت، رفتارى مقاوم شده است كه بارها و بارها تكرار مى شود. يك عادت ممكن است گاه به عنوان يك سرگرمى و گاه به عنوان راهى براى رهايى از اضطراب ها و تنش هاى روزانه كودك انتخاب شود. در اين صورت، ترك اين عادت بسيار سخت خواهد شد. بنابراين، به والدين توصيه مي شود تا از هر گونه غر زدن و يا سرزنشي خود داري نمايند، چرا كه غر زدن يا سرزنش نمودن نه تنها وضع را بهتر نمي كند كه آن را بدتر نيز خواهد كرد. بايد توجه داشت كه كودكان اين عادت را كاملاً غيرارادى و به طور ناخودآگاه انجام مى دهند و به هيچ وجه قصدشان آزردن و برانگيختن ديگران نيست.والديني كه به نشانه هاي اضطراب كودكانشان توجه نشان داده و پيوسته نسبت به اين نشانه ها واكنش مناسب نشان مي دهند، به كودكان خود مي آموزند كه در خانواده يك رابطه حاميانه پايدار وجود دارد. لذا، اين كودكان مي توانند به والدين خود تكيه كرده و توانايي سازگاري و انعطاف پذيري را در خود پرورش دهند.اين امكان وجود دارد كه كودكان بسيار آسيب پذير، حتي با وجود حمايت عالي خانواده دچار اختلال هاي اضطرابي شوند. اما، كودكاني كه به طور ذاتي از آسيب پذيري كمتري برخوردار هستند، ممكن است فقط در صورت وجود خشونت يا ساير ضربه هاي عاطفي جدي دچار اختلال هاي ناشي از اضطراب شده و نشانه هاي ناخن جويدن را به شدت بروز دهند، به گونه اي كه اطراف ناخن هايشان را زخم كنند. ولدين مي توانند با استفاده از راه حلهاي موثر، نشانه هاي ناخن جويدن را به تدريج در كودكان خود از بين ببرند:1. والدين مي توانند با فرزندان خود در مورد اين مشكل صحبت كرده و توجه آنها را به جويدن ناخن هايشان جلب كنند. سپس با يكديگر مي توانند درباره استفاده از رمز يا نشانه اي براي توقف ناخن جويدن به توافق برسند، مانند چشمك زدن يا به كاربردن يك كلمه رمز در هنگام جويدن ناخن ها توسط كودك. 2. والدين مي توانند با بررسي موقعيت ها و محركهايي كه سبب جويدن ناخن در كودكانشان مي شود، به تدريج مانع تكرار آن شوند. بنابراين، هنگامي كه كودك انگشتش را به سوي دهانش بالا مي برد، والدين بايد به بررسي محرك هاي پيرامون او بپردازند، به عنوان مثال، ممكن است كودك به هنگام تماشاي تلويزيون يا با شنيدن بحث ها و دعواهاي والدين به ناخن جويدن روي آورد. 3. پس از شناخت محركهايي كه به ناخن جويدن فرزند منجر مي شود، والدين بايد سعي كنند تا همكاري او را در كاهش اين نشانه جلب كنند و صرفاً به تمايل و موافقت او براي ترك اين نشانه اكتفا نكنند. همكاري دوستانه و حاميانه والدين كه نقش پايداري در كاهش اين نشانه داشته باشد، به مراتب از غر زدن و شرمنده كردن كودك موثرتر خواهد بود. والدين مي توانند از كودك خود بخواهند تا دستش را به سمت دهانش بالا برده و سپس با سرعت پايين آورده و دستانش را از پشت به يكديگر حلقه كند. اين بازي يا تمرين را مي توان روزي چند بار و هر بار تا 10 بار با كودك تكرار كرد. اين بازي اندك اندك به صورت يك عادت در خواهد آمد و جايگزين عادت ناخن جويدن خواهد شد. 4. براي آنكه كودك از اين بازي لذت ببرد، بايد به ازاي هر تغيير رفتار خاصي كه در عادت ناخن جويدن او پيش بيايد، پاداشي براي او در نظر گرفت. والدين بايد در مورد نوع و شدت تغيير رفتار از قبل با كودك خود به توافق رسيده باشند تا كودك نيز بداند در قبال چه تغيير رفتاري پاداش دريافت خواهد كرد. موسسه تحقیقات بهبود زندگی زنان http://www.farsi.riwl.org
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 576]
-
گوناگون
پربازدیدترینها