واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > دیدگاه ها - ما به عراقیها یاد می دهیم چطور بیابانهایشان را مهار کنند ولی وزارت امور خارجه باید آنها را متعهد به این کار کند. امیدسلیمی بنی: مدیر پروژه بین المللی مهار بیابان می گوید اقدامات فنی و اکولوژیکی برای کاهش گرد و غبار هوا کافی نیست و باید دستگاه دیپلماتیک وارد میدان شود تا مشکل زمینهای کشاورزی عراق به عنوان اصلی ترین عامل تولید ریزگرد در آسمان ایران، حل شود. پرویز گرشاسبی به خبرآنلاین می گوید هر چند 10 درصد از گرد و غباری که امروز باعث تعطیلی شهرهای 5 استان در کشور شد، در ایران تولید می شود، ولی 90 درصد آن به زمینهای کشاورزی بین دو رود دجله و فرات بازمی گردد که بر اثر آبگیری سدها در کشور ترکیه، خشک شده است. برخی کارشناسان می گویند ریزگردهایی که تنفس را برای مردم مشکل کرده، در ایران تولید می شود. شما به عنوان مدیر پروژه بین المللی منارید این موضوع را تایید می کنید؟ ارتباط کوچکی بین ریزگردهایی که در شهرها مشاهده می شود و مشکلات زیست محیطی ایران، وجود دارد. بیشتر این ریزگردها منشا خارجی دارد و کمتر منشا داخلی برای آنها متصوریم. عمموما ریزگردهای امروز از عراق، به خصوص اراضی شمال عراق منشا می گیرند. متولی اصلی پیگیری این موضوع نیز دبیرخانه کمیته ملی گرد و غبار در سازمان محیط زیست است. ما در سازمان منابع طبیعی، متولی بحث بیابانها و تثبیت شن در کشور هستیم. آمار ما نشان می دهد گرد و غباری که سالانه در آسمان کشور دیده می شود و به طور کلی اتفاق می افتد، تنها 10 درصد منشا داخلی دارد. 90 درصد این مشکلات به خارج از ایران برمی گردد و باید توسط وزارت امور خارحه و سازمان محیط زیست پیگیری شود. حالا شما برای اینکه شهروندان ایرانی کمتر گرد و غبار عربی بخورند، چه کرده اید؟ ما چندین نشست منطقه ای با عربستان، سوریه، عراق و ترکیه داشتیم و راجع به هماهنگی هایی که بتوانیم این ریزگردها را به صورت تکنیکی بیابانزدایی کنیم، رایزنی کرده ایم. الان دومین سال نشست و رفت و آمدهای ما با این کشورهاست و در هفته آینده دو سه منطقه بیابانی را به صورت آزمون و الگو در کشور عراق مهار می کنیم تا همکاران عراقی ما با روشهای مختلف و تکنیکهای مهار بیابان مانند با مالچ پاشی نفتی و بیولوژیک و بوته کاری آشنا شوند. مردم می پرسند چرا آنها باید عواقب مشکلات کشورهای همجوار را تحمل کنند و بیمار شوند؟ ببینید، همه اینها حاصل دست بشر است. مثلا در عراق که موضوع خشکی اراضی اتفاق افتاده، علتش این است که آب رودخانه های دجله و فرات به واسطه سد سازیهای ترکیه کم شده و دشت بین النهرین رطوبش از بین رفته و گرد و غبار تولید می کند. کاری که ما می توانیم بکنیم آموختن تکنیکهای مختلف مدیریت منابع آب و مهار بیابان و بیابانزدایی به آنهاست. از طرفی ترکیه معمولا راضی نیست آبها را در رودخانه ها رها کند و باید در تفاهمی که بین کشور و عراق و ایران اتفاق می افتد در نظر گرفته شود دبی (برونده) آب این رودخانه ها که لازم است تا آن مناطق را احیا شود، آزاد شود. باید این توافق بشود. از طرفی، همسایه شرقی ما یعنی افغانستان نیز معاهده مشترک بین ما و آنها را نادیده می گیرد و نمی گذارد حداقل 28 متر مکعب در ثانیه، آب وارد رود هیرمند شود و باعث شده شرق کشور و دریاچه هامون خشک شود و آنجا نیز به عنوان یکی از کانونهای تولید ریزگرد، فعال شده است. کشورها باید به این معاهدات مقید بشوند. اینطور که می گویید مقید نیستند، پس تکلیف هوای آلوده به ریز گرد و تعطیلی شهرهای ایران چه می شود؟ اینجا دیگر از دست ما خارج است و وزارت امور خارجه ما و کشورهای همجوار مانند ترکیه و عراق و افغانستان باید بنشینند و تصمیم بگیرند. تمام این مسایل به دستگاه وزارت امور خارجه منتقل شده است. و اگر آنها گفتند ما کاری نمی کنیم، آیا ایرانیها باید بروند بیابانهای همسایه را مهار کنند؟ ما نمی خواهیم بیابانهایشان را مهار کنیم. آنها می گویند ما تکنیکهای شما را نمی دانیم و ما تکنیکهایمان را به آنها می آموزیم. یعنی می توان امیدوار بود ریزگردهای همسایه دیگر ما را آزار ندهد؟ این آموزش و انتقال تکنولوژی امسال دارد استارت می خورد و نتیجه اش به دست دستگاه دیپلماسی است. باید آنها را نشستهای مشترک چندجانبه مجبور به رعایت تعهداتشان کند. اگر مجبور نباشند که این کشورها رعایت نخواهند کرد. اتفاقا پنجمین جلسه نشست چند جانبه با ترکیب وزاری کشورزی، محیط زیست و امور خارجه کشورهای همسایه به زودی برقرار می شود. ولی کشورهایی مانند افغانستان و عراق بارها گفته اند مشکلاتشان اجازه پرداختن به مسایل زیست محیطی را نمی دهد؟ بله، اینها مشکلاتی امنیتی دارند که مطلع هستید. کم کم دارد این قبیل مشکلات حل می شود و بیشتر الان موضوع نداشتن تکنولوژی مطرح است. کشاورزی عراق فلج شده و عدم کشت و کار مناسب در اراضی شمال این کشور باعث بیابانزایی شده، امیدواریم هم کشاورزی آنها دوباره پا بگیرد و هم مشکلات ریزگرد ما حل شود. ما هم امیدواریم، ولی آیا می شود به مردم قول داد سال آینده ریزگردهای عربی، آزارشان ندهد؟ این را باید از آقای شاعری در دبیرخانه ملی گرد و غبار در محیط زیست بپرسید. وضعیت هوای سال آینده بستگی به چیزهایی مانند پرآب و کم آب دارد، دمای هوا را باید دید. ممکن سال آینده از لحاظ اقلیمی شرایط به اندازه ای خوب باشد که مشکلاتی از این دست نداشته باشیم و ممکن است وضعیت بدتر هم بشود. 42/133
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 470]