محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826269759
عراق و نياز حياتي به تشكيل دولت وحدت ملي
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: دومين انتخابات پارلماني عراق ماه مارس سال جاري ميلادي (اسفند سال 1388) برگزار شد كه در آن بيش از 60 درصد از 19 ميليون واجد شرايط راي دادن شركت كردند. برگزاري انتخابات پارلماني و حضور آزاد مردم عراق در پاي صندوق‌هاي راي، نقطه‌ي عطفي در سالهاي پاياني اشغالگري آمريكا در اين كشور بود. بر اساس نتايج نهايي اعلام شده، هر يك از گروه هاي عمده سياسي عراقي توانستند بخشي از آراء را از آن خود كنند و در عين حال هيچ گروهي نيز نتوانست اكثريت آراء را كسب كند. شايد بهترين عبارت براي توصيف نتايج نهايي انتخابات اخير در عراق، موازنه قوا باشد. همه چيز بيانگر اين است كه هيچ يك از گروه هاي سياسي نمي توانست به تنهايي دولت آينده اين كشور را تشكيل دهد و تشكيل دولت آينده عراق از مسير ائتلاف گروه ها با يكديگر مي گذرد. همين عامل باعث شده بازار رايزني ها و چانه زني هاي سياسي در روزهاي اخير بسيار داغ شود و مذاكرات فشرده و دشواري ميان گروه هاي پيروز در انتخابات براي تشكيل ائتلاف اكثريت در پارلمان و تشكيل دولت در اين كشور آغاز شود. با وجود گذشت پنج ماه از انتخابات عراق و آغاز رايزني هاي گروه هاي سياسي براي تشكيل دولت، هنوز اين هدف مهم محقق نشده است و هر روز خبرهاي مختلف و بعضا متضادي از رايزني ها و ائتلاف هاي احتمالي شنيده مي شود. يك روز خبر از ائتلاف مالكي با حكيم، روز ديگر خبر از ائتلاف علاوي با حكيم و ديگر روزي خبر از ائتلاف مالكي و علاوي شنيده مي شود. اما همه اين ها تاكنون در حد حدس و گمان بوده و تا اين لحظه هيچ توافق محكمي براي تشكيل دولت صورت نگرفته است. اما رهبران گروه هاي سياسي در عراق تا چه زمان مي توانند به اين مذاكرات پيچيده و بعضا ملال آور ادامه دهند و تاخير در تشكيل دولت با توجه به نياز ويژه اين كشور به امنيت و ثبات چه تبعاتي مي تواند داشته باشد؟ * تبعات منفي تاخير در تشكيل دولت ..................................................... پيش از آنكه به آثار و پيامدهاي منفي تاخير در تشكيل دولت عراق بپردازيم، لازم است نگاهي كوتاه به دستاوردهاي سياسي و امنيتي سال هاي اخير در اين كشور بيندازيم تا بهتر مشخص شود كه ركود كنوني گروه هاي سياسي در مسير تشكيل دولت چه آسيب هاي بعضا غيرقابل جبراني را براي عراق و مردم اين كشور به بار خواهد آورد. حضور گسترده مردم در انتخابات پارلماني عراق در ميان دهشت افكني دشمنان استقلال، امنيت، ثبات و مردم سالاري در اين كشور نشان دهنده عزم راسخ آنها به تحكيم ثبات و مردم سالاري بود. مردم عراق كه بيش از شش سال پيش از شر ديكتاتوري سياه صدام رهايي يافتند تا كنون مشكلات مختلفي را پيش روي خود ديده اند: گرفتاري در دام اشغالگري و دخالت هاي بيگانگان، خشونت هاي فرقه اي، افراطي گري و تروريسم. گرچه در طول اين سال ها رنج زيادي بر مردم عراق وارد شده اما روند كلي سياست و امنيت در اين كشور به سمت و سوي مثبتي پيش رفته و مردم به آينده روشن خوشبين و اميدوارند. حضور گسترده مردم در انتخابات خود گواه اين موضوع است. كمرنگ شدن تدريجي حضور و دخالت بيگانگان در امور داخلي عراق و همزمان قدرتمند شدن روزافزون دولت ملي و نيز بهبود نسبي اوضاع امنيتي بيانگر بهبود شرايط در اين كشور است. نگاهي به جامعه عراق نيز نشان مي دهد كه سطح فرهنگ سياسي آنها روز به روز شكلي سازنده به خود مي گيرد، به طوري كه رفته رفته علايق طايفه اي در شكل بندي آنها كمرنگ تر و به جاي آن علايق ملي برجسته شده است. اين خود بازتاب خواست مردم اين كشور است كه ديگر از جنگ و اشغالگري و خشونت هاي فرقه اي خسته شده اند. البته پرواضح است كه تحكيم وحدت و انسجام ملي و مشاركت مردم در سرنوشت كشور براي كساني كه جز تعصب و منافع شخصي و گروهي چيز ديگري نمي فهمند، خوشايند نيست. از همين رو تلاش مي كنند با گسترش ناامني مردم را از اهداف صحيح خود دور كرده و آنها را نسبت به آينده نااميد كنند كه البته همين انتخابات نشان داد كه اين ديدگاه ها در ميان مردم عراق ديگر جايگاهي ندارد. با اين وجود دستاوردهايي كه به آنها اشاره كرديم براي هميشه پايدار نخواهد بود و حفظ آن در برهه كنوني در گرو تشكيل موفقيت آميز دولت در اين كشور است. يكي از مهمترين تبعات منفي كه تشكيل نشدن دولت عراق و يا تاخير در اين مسير مي تواند داشته باشد، ناكارامد نشان داده شدن ساختار جديد سياسي در اين كشور و به تبع آن نااميد كردن مردم از تجربه جديد سياسي آنها پس از سقوط نظام ديكتاتوري است. نبايد اين نكته را ناديده گرفت كه اين انتخابات و نتايج حاصل از آن در برهه حساس كنوني عراق تا اندازه اي مهم بود كه بسياري از كساني را كه در انتخابات گذشته آن را تحريم كرده بودند با بي نتيجه ديدن ياس و نااميدي خود، مشاركتي فعال در انتخابات اخير داشتند. به نظر مي رسد سياستمداران عراقي در هر گروهي بايد به اين موضوع حساس توجه بيشتري كنند كه نگذارند اين اميد تبديل به ياسي مخرب شود. بدون شك ياس از ساختار كنوني سياسي، مي تواند مردم عراق را به اين نتيجه برساند كه تمامي سختي ها و دشواري هايي كه تاكنون تحمل كرده اند بي نتيجه بوده و دموكراسي كنوني نتوانسته آنها را به مرحله ثبات و آرامش برساند. طبيعي است در سايه تاخير بيش از اندازه تشكيل دولت، جريان هايي كه همواره در سال هاي اخير سعي در گسترش ناامني در اين كشور داشته اند با استفاده از خلا امنيتي به وجود آمده فرصت خواهند كرد تا با فعاليت هاي سياه تروريستي، اهداف شوم خود را پيش ببرند. انفجارهاي هفته هاي اخير در عراق را مي توان گواه مناسبي براي اين ادعا دانست. طبيعي است كه در چنين فضايي بويژه در پيش بودن خروج نظاميان آمريكايي از عراق، برخي اين ترديد را ايجاد كنند كه عراقي ها نخواهند توانست از عهده اداره كشور خود برآيند و همين مي تواند باعث گسترش دخالت هاي بيگانگان در اين كشور شود. در همين راستا برخي به تازگي اعلام نگراني كردند كه ادامه تاخير در تشكيل دولت در عراق موجب دخالت شوراي امنيت بر اساس بند هفتم منشور ملل متحد شود. چنانچه عراق بتواند حيات سياسي جديد خود را با موفقيت تجربه كند ديگر بهانه‌اي براي حضور بيشتر آمريكايي‌ها باقي نخواهد ماند، زيرا چه بسا ادامه بي‌ثباتي سياسي و امنيتي در عراق، بار ديگر مسوولان كاخ سفيد را به اين فكر بيندازد كه تداوم حضور نيروهايشان تا زمان برقراري ثبات و امنيت در اين كشور ضروري است. اگر سالهاي 2010 و 2011 را آخرين زمان براي حضور نيروهاي آمريكايي در عراق و پايان اشغالگري بدانيم، بايد گفت كه مسووليت عراقي ها در اين شرايط از پيش سنگين‌تر شده و آنها بايد هر چه بيشتر به ثبات سياسي اين كشور اهتمام بورزند تا شرايط براي بازسازي خسارت‌هاي به جاي مانده از جنگ و خشونت هاي داخلي و فراهم كردن رشد و اعتلاي اقتصادي و اجتماعي فراهم شود. ادامه ركود در فضاي سياسي عراق و ناتواني گروه هاي سياسي در تشكيل دولت، نگراني هاي بسياري را در ميان چهره هاي مذهبي بويژه در ميان نهاد مرجعيت شيعه در اين كشور كه راهبري آن در زمان حاضر بر عهده آيت الله سيستاني است، به وجود آورده است . در همين حال برخي نيز انتظار دارند كه وي با توجه به نفوذ و موقعيت خود در ميان مردم و گروه هاي عراقي، وارد اين روند شود و گره كنوني تشكيل دولت را باز كند، با اين وجود وي تمايل چنداني به مداخله در اين روند ندارد. برخي بر اين نظرند كه آيت الله سيستاني ترجيح مي دهد كه خود گروه هاي سياسي اين گره را باز كنند تا هر چه سريعتر به بلوغ لازم سياسي در اداره امور كشور برسند و زمينه براي دخالت ديگران و از جمله خارجي ها ايجاد نشود. با اين حال، آيت الله سيستاني در هفته هاي اخير و در جريان ديدارهايي كه سران جريان هاي سياسي عراق با وي داشته اند، نارضايتي خود را از ادامه وضع موجود اعلام كرده است و برخي گمانه زني ها نيز اين احتمال را كه وي براي گشودن گره سياسي كشور وارد عمل شود، بعيد نمي دانند. محافل نزديك به آيت الله سيستاني معتقدند كه در مواقع بحراني هنگامي كه روند سياسي در كشور به مخاطره بيفتد، مرجعيت دخالت مي كند. به هر حال آنچه به نظر مي رسد اين است كه مردم عراق از سياستمداران خود انتظار دارند كه با پرهيز از خودمحوري و منافع گروهي، از انتخابات اخير فرصتي بسازند تا اين كشور پس از تحمل سختي ها و دشواري هاي سال هاي گذشته، وارد مرحله تثبيت نظام سياسي و به تبع آن زمينه سازي براي مشاركت همه عراقي ها در مسير بازسازي و توسعه اين كشور رنجديده شود. * دولت وحدت ملي نياز امروز عراق .................................................. برگزاري انتخابات پارلماني عراق و حضور آزاد مردم در پاي صندوق‌هاي راي، نقطه‌ي عطفي در سالهاي پاياني اشغالگري آمريكا عليه اين كشور بود. اما اين پايان ماجرا نيست؛ موفقيت جريان هاي پيروز انتخابات در تشكيل هرچه سريعتر دولت، نقش مهم و سرنوشت سازي در حفظ دستاوردهاي سالهاي اخير روند مردم سالاري و حركت به سمت امنيت و ثبات پايدار در عراق دارد. شكي نيست كه در روند تشكيل دولت آينده، چنانچه هر يك از گروه هاي عراقي بخواهد خود را محور قرار دهد و به جايگاه ديگر گروه ها توجهي نكند، عراق به شرايط رقت بار چند سال پيش بلكه بدتر بر مي گردد و سايه شوم درگيري هاي فرقه اي بر اين كشور گسترده مي شود. در شرايط فعلي با توجه به وزن غير قابل انكار چهار بلوك اصلي قدرت در عراق (فهرست العراقيه، ائتلاف دولت قانون، ائتلاف ملي و ائتلاف كردستان) بهترين گزينه براي اين كشور تشكيل دولت وحدت ملي با مشاركت تمامي اين گروه هاست. بديهي است هر سناريوي ديگري براي تشكيل دولت به حذف يكي از اين چهار بلوك قدرتمند در عراق خواهد انجاميد كه اين مساله خبر خوبي براي دوستداران وحدت و آرامش در اين كشور نيست. گرچه نزديكي و همپيماني همه گروه ها بويژه دو گروه اصلي العراقيه و دولت قانون كه خود داعيه دار رهبري دولت آينده هستند زير يك چتر، سخت به نظر مي رسد اما غير ممكن نيست. كافي است در اين مسير گروه هاي عراقي با سياست ورزي، منافع ملي را به منافع گروهي خود ترجيح دهند. عراق طي سال هاي آتي با مسائل مهم و حساسي در حوزه داخلي و خارجي همچون موضوع خروج نظاميان آمريكايي و برعهده گرفتن امنيت توسط نيروهاي عراقي، پيشبرد بازسازي كشور، مبارزه با فساد اداري روبرو خواهد بود كه لازمه آن تشكيل دولت قدرتمند متشكل از همه گروه هاي عراقي است. چنانچه عراقي‌ها بتوانند به شعار عراق براي همه كه مهمترين شعار انتخاباتي احزاب سياسي اين كشور بود، جامه عمل بپوشانند، ميتوان افق‌هاي روشني را براي اين كشور ترسيم كرد. كنار گذاشتن تعصبات نژادي، طايفه‌اي و مذهبي و جمع شدن عراقي‌ها در زير پرچم وحدت و يكپارچگي، تنها راه خروج آنها از بند اشغالگري و حفظ استقلال و حاكميت ملي و ارضي‌شان است. تحقيق**م.خ**1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 571]
-
گوناگون
پربازدیدترینها