واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: کدام روز، روز زن است؟
روز زن كدام است؟ چرا در سرزمین ما مردم دو روز را روز زن مى دانند؟ روز جهانى زن چه فرقى با روز زن دارد؟ پرسش هایى از این دست در مورد بسیارى مسائل دیگر نیز براى مردمان سرزمینى چون كشور ما مطرح اند. مفاهیم جهانشمول به همراه مصادیق ریز و درشتشان به میهن ما سرازیر مى شوند و به هر دلیلى جا باز مى كنند و حالا این ماییم كه باید تكلیف خودمان را با آنها روشن كنیم. خرده فرهنگ هاى متفاوت موجود در جامعه ایرانى، همواره در برابر پرسش هایى از این دست، مواضع متفاوت و گاه متضادى اتخاذ كرده اند. این مواجهه در برخى موارد به تصمیماتى سازگار و دلنشین مى انجامد و گاهى نیز به كمدى - درام هایى مضحك و اشك آور تبدیل مى شود. شركت هاى خارجى به بهانه كریسمس و سال نو مسیحى اعلام حراج مى كنند و روى اعلامیه هایشان مى نویسند این كار جهت رفاه حال هموطنان مسیحى انجام شده است.شركت هاى داخلى هم براى كم نیاوردن در حوزه تأمین رفاه حال هموطنان مسیحى، عزمشان را جزم مى كنند تا حراج پُر و پیمان ترى برگزار كنند. عاشق هاى بینواى ایرانى كه در سالیان دور تنها موظف به خرید هدیه عید نوروز و اعیاد مذهبى بودند، امروز باید تاریخ تولد معشوق عزیز را (براى خرید كادو) به خاطر داشته باشند، آیین هاى مربوط به روایت هاى متفاوت روز مادرزن و پدرزن را به جا بیاورند، تاریخ هاى مربوط به سالروز عقد و ازدواج و جشن نامگذارى فرزند و ختنه سوران بچه ها را در دفترچه یادداشت یا نوت بوكشان SAVE كنند و این آخرى ها هم كه جشن والنتاین، به طرز حیرت آورى میزان حداقل دستمزد و مزایا براى عاشق شدن را ارتقا داده است. احتمالاً تا چند سال دیگر مشاركت در برگزارى جشن اجق وجقى هالووین هم به آیینى ارجمند كه ریشه در فرهنگ ایران باستان دارد بدل خواهد شد.ایرانیان چنان نسبتى با دینشان برقرار كرده اند كه تصمیم مى گیرند روزهاى شادى شان را از میان ایام مبارك دینى و ملى شان برگزینند و تجربه حضور اسلام در ایران زمین نیز شاهدى بر این مدعاستاما مسئله روز زن ویژگى هاى دیگرى هم دارد. برخى از مدافعان حقوق زنان استدلال مى كنند كه نامیدن یك روز خاص به نام «زن» نشانى از همان بى توجهى به زنان از سوى مردانى است كه مى خواهند 364 روز سال و بل 365 روز آن (در سال هاى كبیسه) را از آن خود كنند. طبقه ذكور نیز منتظر مى ماند تا حوالى روز زن، كه روزش را غر بزنند كه چرا ما «روز» نداریم و آنها باید روز داشته باشند و مخفیانه كادویى دست و پا كنند و به دیدار عیال بشتابند و فردا هم هر كسى كه كادو خریدنش لو مى رود را مسخره كنند. با این حال گمان مى رود كه هم مردان و هم زنان، وجود چنین روزى را به رسمیت شناخته باشند و اهمیتش را درك كرده باشند. دلایل این تصمیم مى تواند متفاوت و متعدد باشد. اما شاید فیلسوف پسندترینش این باشد كه نگاهى به تاریخ انسانى، چه در گذشته و چه در روزگار نو، به سادگى آشكار مى كند بر این نیمه جامعه انسانى (كه البته مثل این كه كمى از نیمه هم بیشتر شده) ستم هاى فراوانى در حوزه ها و عرصه هاى مختلف رفته است. از این رو نه تنها شایسته است كه مقام آنان را در قالب یك «روز» گرامى داشته باشیم كه باید در برخى موارد، حتى در شرایط مساوى، به نفع آنان حكم كنیم و برایشان قائل به «تبعیض مثبت» باشیم.پرسش اما این است كه آیا براى ما كه روز میلاد پر بركت حضرت زهرا(س) را به نام روز زن نامیده ایم و سال هاست در سایه اش كدورت ها را كنار مى گذاریم و حرمت و احترام مان را به زنان و مادران ابراز مى كنیم، «هشتم مارس» یا همان روز جهانى زن چه فایده دارد؟ ایرانى هاى رادیكال، اسب شان را زین كرده اند تا ثابت كنند روز زن، روز جهانى زن است و احتمالاً از هرگونه اقدامى براى تعطیل كردن كادو فروشى ها در روز دیگر زن، كوتاهى نخواهند كرد. عده اى نیز كارى به كار مارس و ژوپیتر و امثالهم ندارند و مى گویند ما روز خودمان را داریم و آنها هم روز خودشان را. اما بسیارند كسانى كه به راستى در مواجهه با چنین پرسشى بدون پاسخ مانده اند و این همان داستان خرده فرهنگ هاست.حضور در جامعه جهانى و مشاركت با دستاوردهاى جهانیان، ضرورتاً به معناى فراموش كردن ویژگى هاى بومى و دینى نیست. قرار نیست همه دنیا دار و ندارشان را رها كنند و بنشینند و ببینند در آن سوى آب ها چه كسى برایشان تصمیم مى گیرد.اتفاقاً تصمیماتى از این دست، بیش از آنكه نرخ مبادلات فرهنگى ما با جهان را افزایش دهد، حاصلى جز سرگیجه و حواس پرتى جامعه شناختى نخواهد داشت، وگرنه رها كردن عید نوروز و عید قربان و گردو شكستن در روز استقلال آمریكا و كارناوال «ماردى گرا» و این بساط ها، بیشتر ایده مجنونان است. قرار هم نیست كل پروژه روز جهانى زن را در كادو دادن خلاصه كنیم و بعد بخواهیم تصمیم بگیریم براى كمك به اقتصاد خانواده كدام روز را انتخاب كنیم. تجربه نشان داده است ایرانیان چنان نسبتى با دینشان برقرار كرده اند كه تصمیم مى گیرند روزهاى شادى شان را از میان ایام مبارك دینى و ملى شان برگزینند و تجربه حضور اسلام در ایران زمین نیز شاهدى بر این مدعاست. اما روز جهانى زن (هشتم مارس) مى تواند خاستگاهى جدى و تأثیرگذار براى حضور زنان ایرانى در عرصه جهانى باشد. متولیان امر نیز مى توانند با تفكیك این دو موضوع از یكدیگر، زمینه هاى لازم براى این حضور را، كه در نهایت ثمرى جز سود و بهره نخواهد داشت، فراهم آورند. حفظ شأن و جایگاه روز تولد دخت پیامبر رحمت، حضرت زهرا(س) نیز پدید آورنده بركتى است تا در سایه اش مردمان دوباره مهر بورزند و بیاموزند كه از دوستى ها و عشق ها جز با مراقبت و پاسدارى، چیزى به جاى نمى ماند. آقایان هم بهتر است خست به خرج ندهند. HTTP://WWW.AFTAB.IR
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 285]