واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: تاریخ - مرگ ژوزف استالین، رهبر اتحاد جماهیر شوروی، هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد. آیا استالین پس از خونریزی مغزی به دلایل طبیعی جان باخت یا چون قصد هدایت اتحاد جماهیر شوروی به سوی جنگی نافرخنده را داشت توسط اطرافیانش به قتل رسید؟ دستور غیرعادی استالین و محفل سیاسی اطراف او از جمله لاورنتی بریا (رئیس کا گ ب)، نیکیتا خروشچف (رهبر بعدی شوروی)، نیکولای بولگانین و جورجی مالنکوف، شب 28 فوریه را طبق معمول آغاز کردند. آنها ابتدا به تماشای فیلمی در کاخ کرملین نشستند و سپس برای شرکت در ضیافت شبانه دیگری به ویلای استالین در فاصله ده دقیقه ای مسکو رفتند. در ساعات اولیه روز بعد یعنی روز اول ماه مارس، مهمانان استالین به خانه های خود در مسکو بازگشته بودند. آنچه پس از آن روی داد برای مردی مانند استالین که وسوسه ای جنون آمیز نسبت به امنیت خود داشت عجیب به نظر می رسد. او محافظان خود را مرخص کرد و گفت تمام شب مزاحمش نشوند. همین تغییر در نحوه رفتار استالین بود که توجه ادوارد رادزینسکی، مورخ روس را جلب کرد. او چند سال قبل موفق شد "پیوتر لوزگاچف" یکی از محافظان آن شب استالین را یافته و با او ملاقات کند. نگرانی محافظان خاطرات لوزگاچف از وقایع آن شب، رادزینسکی را درباره علت واقعی خونریزی مغزی و مرگ استالین به شک انداختمحافظ استالین تایید کرد که آن شب نه خود استالین بلکه خروستالف، سرمحافظ استالین بود که دستور آزادباش را داده بود.لوزگاچف گفت: "اگر استالین بود به طعنه از محافظان می پرسید: "می خواهید به رختخواب بروید؟" و چنان به ما خیره می شد که ما جرات نمی کردیم بگوییم بله! بنابراین ما از شنیدن دستور خروستالف حسابی شاد شدیم و بدون آنکه به آن فکر کنیم به رختخواب رفتیم." صبح روز بعد استالین تا دیروقت از اتاقش خارج نشد. محافظان به تدریج نگران حال او شدند، اما هیچکدام جرات نداشتند به اتاق او بروند. آنها حق نداشتند مزاحم استالین شوند مگر آنکه او شخصا آنها را فرابخواند. بالاخره ساعت شش و نیم صبح نوری از اتاق استالین تابید و از نگرانی محافظان کاسته شد. اما وقتی ساعت 10 شد آنها وحشت کرده بودند. بالاخره لوزگاچف برای پرس و جوی حال استالین به اتاق او رفت. او می گوید: "من به سوی او دویدم و پرسیدم: « رفیق استالین چه اتفاقی افتاده است؟»، آخر می دانید او روی زمین دراز کشیده بود و خود را خیس کرده بود و صداهای نامفهومی از خودش درمی آورد. ساعت جیبی و روزنامه پراودا روی زمین افتاده بود. ساعت شش و نیم صبح را نشان می داد. احتمالا این اتفاق ساعت شش و نیم روی داده بود." جنگ جهانی سوممحافظان فورا با اعضای پولیتبورو (کمیته مرکزی حزب کمونیست) یعنی یاران شب های عیش و نوش استالین تماس گرفتند. اما واکنش خونسرد و کند آنها به این موقعیت اضطراری و سستی آنها در فراخواندن کمک های پزشکی، پرسش هایی را برای رادزینسکی، مورخ روس پیش آورده است. آیا آنها از ماجرا خبر داشتند و به همین دلیل نیازی نبود به بستر استالین بشتابند؟ آقای رادزینسکی می گوید همینطور است. او تاکید می کند که خروستالف، سرمحافظ استالین، به فرمان لاورنتی بریا، رئیس کا گ ب (سازمان جاسوسی اتحاد جماهیر شوروی سابق) سمی به او تزریق کرده بود. اما علت قتل استالین چه بود؟ آقای رادزینسکی می گوید: "تمام اطرافیان نزدیک استالین به نیات او برای جنگی که می توانست به جنگ جهانی سوم بدل شود پی برده بودند. استالین تصمیم گرفته بود کشور را برای این جنگ آماده کند." "او گفته بود ما فرصت مناسبی برای ایجاد یک اروپای کمونیستی داریم اما باید عجله کنیم. اما بریا، خروشچف، مالنکوف و هر آدم عاقلی می فهمید که آغاز جنگ با آمریکا وحشتناک است زیرا روسیه صاحب یک اقتصاد پابرجا نبود." "شوروی نه تنها یک کشور فقیر بلکه در واقع کشوری فلک زده بود که در نتیجه حمله آلمان ها ویران شده بود، کشوری که از هیچ گونه منبعی به جز سلاح های اتمی برخوردار نبود." آقای رادزینسکی می افزاید: "دلیل مبارزات ضد یهودی استالین نیز همین بود، او با این کار قصد تحریک آمریکا را داشت. او منتظر بود آمریکا واکنش نشان دهد و بریا می دانست استالین برنامه ریزی کرده بود اخراج یهودیان از مسکو را روز 5 مارس (روز درگذشتش) آغاز کند." روسیه در این زمینه نیز سرشار از تئوری های توطئه است. برخی می گویند در آن دوره اتوبوس هایی در اطراف مسکو دیده اند که برای انتقال یهودیان مستقر شده بود. برخی نیز می گویند شاهد انبارهایی بوده اند که برای نگهداری یهودیان در قزاقستان برپا شده بود اما درحالی که وقایع روزهای بعد در ویلای استالین آشکار می شد، شهروندان اتحاد جماهیر شوروی سابق در واکنش به مرگ قریب الوقوع پیشوای خود به دو دسته تقسیم شده بودند بسیاری در انظار عمومی برای کسی که "پدر"، "آموزگار" و "خدای" خود می خواندند اشک ریختند. برخی نیز که در اردوگاه های اجباری در اطراف کشور به سر می برند در خفا لبخندهای شادمانی رد و بدل کردند و به آینده ای بهتر امید بستند استالین ساعت نه و پنجاه دقیقه روز پنج مارس جان باخت. جسد او روز بعد در "تالار ستونها" در حوالی میدان سرخ مسکو قرار داده شد و تخمین زده می شود که میلیون ها نفر به وداع او رفتند. شایع است که در ازدحام وداع با استالین صدها نفر زیر دست و پا خفه شدند با گذشته پنجاه سال از مرگ استالین، شایعات درباره او همچنان ادامه دارد برای دیکتاتوری مثل استالین، ترک دنیا به این سادگی غیرقابل هضم است. منبع: تحقیقی از لئونیدا کروشلنیکی، خبرنگار اروپایی /62
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3720]