تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805394956
غُرغُر يا واقعيت؟
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: اجتماع- تهمينه حدادي: «چقدر غرغر میکنی الکی؟ چقدر همه چیز را بد میبینی؟ همهاش شده است حرص خوردن و قهر کردن و غر زدن! همهاش شده است تلخ! زندگی تلخ، نوجوانی تلخ، آخر تا کی؟» اینها را «من» می‌گوید. 1 - «چرا مامان و بابا من را درک نمی‌کنند؟»؛ همه می‌گویند. «چرا ما پولدار نیستیم؟»؛ این را نصف نوجوان‌ها می‌گویند. «کاشکی پول نداشتیم اما همه با هم خوب بودیم»؛ این را نصف دیگر می‌گویند. حتی تو هم می‌گویی. می‌پرسم: «توی زندگی چقدر غر می‌زنی؟» می‌گویی: «غر نمی‌زنم؛ همهاش راست است؛ همهاش مشکلات زندگی است.» آتوسا، 17 ساله می‌گوید: «چرا تو خواهر و برادر داری و من ندارم؟» من با خودم می‌گویم که کاش یکی یک دانه بودم و نازم را می‌كشیدند. بعد با دغدغه‌ام کلنجار می‌روم. محمد،12ساله ناراحت است که چرا توی خانه‌اش از رایانه خبری نیست و محبوبه 18 ساله می‌گوید: «اعصابم خط خطی است. کاش می‌مردیم و کامپیوتر نداشتیم که این داداشم تا صبح ننشیند پای چت!» سمانه 15 ساله می‌گوید خسته شده است از اینکه مامان و بابایش همه جا دنبالش‌اند و مسعود دغدغه‌اش شده است کار کردن مامان و بابا و نگه‌داری از خواهر کوچک‌ترش. میبینی؟ این‌طور که پیش برود دنیا می‌شود سیاه. سیاه سیاه. 2 - مامان می‌گوید: زیادی غرغر می‌کنم. می‌گوید الکی فکر می‌کنم زندگی خیلی بد است؛ نوجوان هم نوجوان‌های دیروز. دایی‌ام که 10 سال از من بزرگ‌تر است می‌گوید بزرگ می‌شوی یادت می‌رود. اما من یادم نمی‌رود. یادم نمی‌رود که همیشه به من شک دارند و نگذاشتند چهارشنبهسوری با دوست‌هایم بروم آتش‌بازي. یادم نمی‌رود که می‌گویند زود است؛ هنوز شانزده سالت است؛ نمی‌خواهد موتور داشته باشی. یادم نمی‌رود که همیشه می‌گویند:«دوستانت دروغ می‌گویند، مطمئن باش مامان و بابای آنها خیلی هم سختگیرند!» یادم نمی‌رود این‌همه دغدغه را هیچ‌کس نمی‌فهمد. 3 - «تا به حال فکر کردی که نصف مشکلاتت غرهای الکی‌اند؟ همهاش نق و نوق‌اند؟ قوی باش، قوی.» اینها را «من» می‌گوید. من همان منم، درون خودم؛ که هروقت ذهنم خط خطی می‌شود نصیحتم می‌کند. «اين‌قدر غصه نخور، گمان کن که هیچ اتفاقی نیفتاده. الکی بغض نکن و چمباتمه نزن گوشه اتاق که چقدر مشکلات‌داری.» اولش حرفش را قبول می‌کنم. به اطرافم نگاه می‌کنم. به شایسته که مامان ندارد. به آن پسری که توی محلمان است و نابيناست. بعد به احسان پسر همسایه‌مان فکر می‌کنم که چطور دارد با خواهر كندذهنش كنار مي‌آيد؟ حتی به بابای خودم و بابای دوستم هم فکر می‌کنم. بابای دوستم معتاد است. آن وقت به خودم قول می‌دهم که احساس بدبختی نکنم؛ که مشکلاتم را با مشکلات بزرگ‌تر بسنجم. اما نمی‌شود. فردا صبح که می‌روم مدرسه و بچه‌ها قرار بیرون رفتن می‌گذارند و من نمی‌توانم بروم. فردا عصر که توی محل بچه‌ها راجع به این که خانواده‌هايشان می‌خواهند برایشان موتور بخرند حرف می‌زنند ناگهان همه چیز از سرم می‌پرد. 4 - من می‌آید. من می رود و من با مشکلاتم کلنجار می‌روم. مشکلات من بزرگ‌اند. حتی اگر به نظر بزرگ‌ترها کوچک باشند. من برای خودم دغدغه دارم. اینها هیچ‌کدام غر نیست. هیچ‌کس نمی‌فهمد این همه سختی را و انگار هیچ راهی نیست که بشود با آنها مبارزه کرد. هست؟ نیست؟ هست؟ نیست؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 283]
-
گوناگون
پربازدیدترینها