واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > خاورمیانه - نتانیاهو چرا و چگونه به آمریکا رفت؟ علیاصغر محمدی معمولاً روسای دولتها در اسرائیل ابتدا به ایالات متحده آمریکا سفر میکنند و آنگاه سفر به دیگر کشورها را در دستور کار خود قرار میدهند. اما گویی نتانیاهو در کنار سنتشکنیهای دیگر خود این سنت را نیز تغییر داده است. او ابتدا به قاهره و امان سفر کرد و آنگاه به آمریکا رفت. البته پیش از سفر به آمریکا از طریق شیمونپرز رئیسجمهور رژیمصهیونیستی پیام مهمی برای اوباما ارسال کرد.او همزمان جنگ روانی سنگینی علیه ایران تدارک دید که طی آن از احتمال حمله به تأسیسات اتمی ایران سخن به میان آمده است. نتانیاهو از همان ابتدای تشکیل کابینه خود صراحتاً اعلام داشت که حل مسئله فلسطین بدون پرداختن به موضوع ایران ناشدنی است. او در عین حال با عقبنشینی از موضع چند نخستوزیر اخیر اسرائیل در مورد پذیرش روند مذاکرات صلح، میکوشد تا شرایط جدیدی را به صحنه حاکم کند. گویی شرط پذیرش مذاکرات از سوی نتانیاهو چنین است؛ یکی پذیرش هویت یهودی دولت اسرائیل از سوی اعراب و آمریکا و دیگری همراهی اعراب و آمریکا با وی در مورد مقابله با ایران. نتانیاهو همچنین به طوری جدی درصدد است تا از هر طریق ممکن اعراب را وادار کند تا از خواسته حداقلی خود مبنی بر حل و فصل عادلانه مسئله آوارگان صرفنظر کنند اما نتانیاهو پیش از سفر خود به آمریکا پاسخ پیامش به اوباما را دریافت کرد. یکی آنکه اسرائیل حق ندارد بدون هماهنگی با آمریکا به ایران حمله کند زیرا این عمل نهتنها برنامه اتمی ایران را متوقف نخواهد کرد بلکه با توجه به احتمال عکسالعمل غیرمنتظره ایران شرایط را چنان دشوار خواهد ساخت که زیان این اقدام به مراتب بیش از سود آن شود. از سوی دیگر اوباما در مورد روند صلح گرچه به پرز گفته است که انتظار دارد راهحل براساس دو دولت از سوی اسرائیل پذیرفته شود اما در عین حال تأکید کرده است که در این مورد نباید به اسرائیل اعمال فشار شود.در این میان وزرای خارجه عرب که برای حضور در جلسه دورهای خود در قاهره گردهم آمده بودند با درز یک خبر بسیار مهم مواجه شدند که طی آن آمریکا از طریق ملک عبدالله دوم پادشاه اردن از کشورهای عربی خواسته تا طرح صلح عربی را تعدیل کنند و یکی از بندهای آن در مورد ضرورتحل و فصل عادلانه مسئله آوارگان را حذف کنند. بلافاصله خبر در دستور کار قرار گرفتن این مسئله از سوی چند کشور عربی تکذیب شد. حتی اردن اعلام داشت که چنین درخواستی را از اجلاس وزرای خارجه عرب به عمل نیاورده است. اما جالب بود که هیچکس اصل وجود چنین درخواستی از سوی آمریکا را تکذیب نکرد. یعنی تلاش برای آن ادامه دارد ولی شاید هنوز به مرحلهای نرسیده باشد که بتوان آن را به طور رسمی در دستور کار اجلاس وزرای خارجه عرب قرار داد.اما مسئله فقط به اینجا ختم نشد. نتانیاهو پس از سفر به مصر و اردن پی در پی اعلام داشت برای نخستین بار اعراب میانهرو با اسرائیل در مورد ضرورت متوجه جدی به خطر ایران به طور کامل اشتراک نظر دارند. خبری که هیچگاه حتی به طور ظاهری نیز از سوی مصر و اردن تکذیب نشد.در چنین شرایطی بود که نتانیاهو به آمریکا سفر کرد. گویی نتانیاهو که ناگزیر باید به مناسبات پراهمیت رژیم صهیونیستی با آمریکا توجه کند، درصدد بود تا به گونهای عدم توافق کامل سیاستهای خود با اوباما را علنی سازد در عین حال این بار با بهرهگیری از موضع کشورهای عربی که خود نگران نزدیکی ایران و آمریکا هستند به کاخ سفید فشار آورد البته شاید آمریکا نیز از وضعیت کنونی ناراضینباشد زیرا در حالی که وزیر دفاع خود رابرت گیتس را به منطقه اعزام دارد تا در مورد نحوه ارتباطش با ایران به آنها اطمینان دهد اما با بسنده کردن به این جمله که آمریکا همچنان بر پایبندی خود به امنیت کشورهای عربی میخواهد آنها را در حالت خوف و رجا نگاه دارد پرواضح است که در چنین وضعیتی آمریکا میتواند اعراب را مجبور سازد امتیازات بیشتری ارائه کنند تا سودمندتر بودن خود برای آمریکا در مقایسه با ایران را به اثبات رسانند.حاصل سفر نتانیاهو در مصاحبه مطبوعاتی مشترکش با اوباما نیز از این چارچوب خارج نشد. آینده و روند صلحابومازن در گذشته در مذاکرات بسیار طولانی خود با اسرائیل که گفته میشود طی دو سال اخیر چند صد دیدار انجام شده است، اصل مبادله سرزمینی در مورد شهرکهای یهودینشین در کرانه باختری را پذیرفته است که البته عملاً در ازای واگذاری آنها به اسرائیل مذاکره معادل 10درصد آنها از سرزمینهای لمیزرع 48 به دولت فلسطینی- در صورت تشکیل - ضمیمه خواهد شد.همچنین تقسیم بیتالمقدس و نحوه اداره اماکن مقدسه را پذیرفته است و در مذاکرات به بررسی جزئیات راهحل مسئله آوارگان وارد شدهاند.اما مشکل طرفین به طور مشخصی در مورد سرنوشت بخشهایی از قدس بود که علیرغم اصرار ابومازن طرف آمریکایی نتوانست اسرائیل را وادار به پذیرش آن کند و لذا مذاکرات با شکست مواجه شد.اینک نتانیاهو با ادعای یهودیبودن دولت اسرائیل به صحنه آمده است . عنوانی که در صورت پذیرش آن از سوی طرف فلسطینی نهتنها بحث بازگشت آوارگان را منتفی میسازد بلکه عملاً حق فلسطینیان 48 را نیز از بین میبرد و مقدمه اخراج آنان را فراهم میسازد.حقیقت این است که مشکل اصلی روند صلح در نهاد متناقض غیرعادلانه و ابهامآمیز آن نهفته است. اسرائیل در شرایطی به سر میبرد که ناچار باید برای حفظ موجودیت خود به جداسازی فلسطینیان از رژیمخود بیندیشد اما مشکل اسرائیل در این است که به دلیل بنیان شدن آن بر ویرانههای هویت و موجودیت فلسطینی نمیتواند چنین موجودیتی را حتی به طور ناقص تحمل کند و از سوی دیگر رفتارشناسی صهیونیستی نشان میدهد که اینان هرگز در برابر نرمش طرف مقابل و کوتاه آمدن آن از حقوق حقه خود به منافع حداقلی بسنده نمیکنند لذا ملاحظه میشود که در برابر هر یک گام عقبنشینی از سوی اعراب و فلسطینیانی که مشغول مذاکره با اسرائیل هستند آنها چندگام به پیش میآیند.اینک نتانیاهو با طرح خطر ایران درصدد است تا از یکسو دری برای ورود خود در تاریخ صهیونیستها بگشاید که مثلاً کار بزرگی را به انجام رسانیده است و از سوی دیگر عملاً در مناسبات خود با اعراب آنها را به ورطهای بکشاند که در آن باید خواستههای بسیار حداقلی خود را فراموش کنند تا شاید امکان همکاری مشترک برای مقابله با خطر ایران که اینک مثلاً خیلی جدی شده است فراهم آید و در این زمینه از یاری اسرائیل بهره گیرند.با این همه نمیتوان و نباید وجود دشواری در مناسبات اسرائیل را نادیده انگاشت هر چند که نباید حساب زیادی روی آن باز کرد زیرا در هر حال ارتباط اسرائیل و آمریکا یک ارتباط وجودی است.نتانیاهو نزد اوباما رفت و از این سفر بازگشت اما به نظر نمیرسد سیاستهای وی خیلی دستخوش تغییر شده باشد. زیرا فضای کلی اسرائیل به رویکرد رادیکالی تمایل دارد. البته این رویکرد چندان جدید نیست. از زمان جنگ 1967 تاکنون فقط سهبار چپگرایان به حکومت رسیدهاند که در هر سه بار کابینه خود را به صورت ائتلاف تشکیل دادهاند اما راستگرایان در اکثر زمانها حکومت در اسرائیل را در انحصار خود داشتهاند. در این فضای رادیکال که با روی کار آمدن نتانیاهو نمود بیشتری نیز یافته است. نباید در انتظار معجزهای بود که بتواند روند سازش را از روال کنونی آن خارج سازد.آنانی که انتظارشان توافق با اسرائیل در زمان حکومت چپگرایان و راستهای چپنما به سرانجام نرسید، اینک خود را تعمداً به خواب زدهاند تا شاید رویای دستیابی به توافق با اسرائیل در زمان نتانیاهو اندکی مدهوششان کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 529]