واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: ارتباط بين بارداري و التهاب لثهها سالهاست شناخته شده است. تحقيقات كنوني نشان ميدهد كه بيماري لثه (Periodontal Disease) ممكن است بر سلامت سيستميك بيمار و به طور معكوس روي سلامت جنين تاثير بگذارد و احتمال به دنيا آمدن بچههاي كم وزن يا زودرس را افزايش دهد. در سال 1877، Pirnord اولين نمونه «ژنژيويت دوره بارداري» را ثبت نمود؛ اما اخيرا تحقيقات بر مكانيسمهاي عامل متمركز شدهاند. بروز ژنژيويت حاملكي (Pregnancy Gingivitis) شيوع زيادي دارد و تقريبا در 30 تا 100 درصد تمام زنان باردار ايجاد ميشود. اين بيماري با قرمزي، ادم، هيپرپلازي و افزايش خونريزي ظاهر ميگردد. هر چند عوامل اتيولوژيك عليرغم تشابهات كلينيكي و بافتشناسي متفاوت ميباشند، اما بيماري از التهاب اندك تا شديد بروز ميكند. ممكن است به دنبال نوسانات هورمونهاي بارداري در گردش خون، پيشرفت يا شدت بيماري پريودنتال موجود، تحت تاثير قرار گيرد. در اين بيماري ناحيه قدامي دهان و نواحي بين دنداني بيشتر درگير ميشوند. افزايش ادم بافت ممكن است منجر به افزايش عمق پاكت شده و نيز مابقي موقت دندان مرتبط باشد. التهاب قسمت قدامي ممكن است به واسطه تنفس دهاني شدت پيدا كند كه عمدتا در سه ماهه سوم در اثر Pregnancy rhinitis تشديد ميشود. لثه شايعترين ناحيهاي است كه درگير ميشود. براساس تحقيقات اوليه، بيماري پريودنتال درمان نشده در زنان باردار ميتواند براي نوزادان زودرس (بارداري در كمتر از 37 هفته) و نوزادان كم وزن (كمتر از 2500 گرم)، يك عامل خطرساز (Risk factor) باشد. پژوهشگران، بيماري پريودنتال را به عنوان منبع ديگر عفونت در نظر ميگيرند. از طرف ديگر آنها دريافتهاند كه مادران بچههاي نارس نسبت به مادران گروه كنترل (داراي بچههاي با وزن طبيعي) به طور قابل ملاحظهاي چسبندگي پريودنتال را بيشتر از دست ميدهند. به نظر ميرسد كه فعاليت سيستم ايمني مادر طي بارداري كاهش مييابد. اين پاسخ ميتواند به جنين اجازه دهد كه به صورت يك allograft زنده بماند. عنوان شده است كه اين تغييرات در پاسخدهي سيستم ايمني مادر منجر به افزايش استعداد در پيشرفت بيماري التهاب لثه ميگردد. ساير تظاهرات دهاني در دوران بارداري Perimylolysis يا اروژن اسيدي دندان بيشتر در مواقعي روي ميدهد كه «تهوع صبحگاهي» يا جريان بازگشتي مري شديد وجود داشته باشد كه باعث استفراغهاي مكرر محتويات معدهاي ميشود. جريان بازگشتي شديد ميتواند موجب زخم شدن اسفنكتر مري گردد. خشكي دهان يكي از مشكلات شايع در بين زنان باردار به شمار ميرود. در مطالعهاي اين خشكي پايدار در 44 درصد افراد باردار ذكر شده است. يكي از يافتههاي نادر در بارداري، پتياليسم يا Sialorrhea (افزايش ترشح بزاق) است. اين افزايش ترشح بزاق معمولا در هفتههاي دوم تا سوم بارداري شروع ميشود و در پايان سه ماهه اول كاهش مييابد. علت اين عارضه هنوز مشخص نيست؛ اما ميتواند ناشي از عدم توانايي بلع مقادير طبيعي بزاق توسط زنان باردار دچار حالت تهوع باشد، نه افزايش واقعي توليد بزاق! احتمال افزايش التهاب لثه در دوران بارداري بايد به طور صريح براي بيمار تشريح شده و نكات و روشهاي مناسب رعايت بهداشت دهان در طول دوره بارداري به او تعليم داده شود و تحت نظارت قرار گيرد. درمان دندانپزشكي انتخابي: غير از كنترل مناسب پلاك، بهتر است تا حد امكان از مراقبتهاي دندانپزشكي انتخابي در سه ماهه اول و نيمه آخر سه ماهه سوم خودداري شود. سه ماهه اول دوره تشكيل اندامهاست كه جنين تا حد زيادي تحت تاثير اثرات محيطي ميباشد. در نيمه دوم سه ماهه سوم نيز خطر زايمان زودرس وجود دارد؛ زيرا رحم نسبت به تحريكات خارجي بسيار حساس است. به علاوه، ممكن است سندرم افت فشار در حالت طاقباز ايجاد شود. در موقعيت طاقباز (Supine) عروق بزرگ، به ويژه وريد اجوف تحتاني به علت سنگيني رحم تحت فشار قرار ميگيرند و اين فشار باعث افت فشارخون مادر ميگردد؛ بنابراين توصيه ميشود بانوان قبل از بارداري به دندانپزشك مراجعه نموده و از سلامت لثه و دندانهاي خود مطمئن شوند تا دوران بارداري را با آسودگي سپري كنند. دكتر سارا كاشانچي جراح – دندانپزشك عضو مركز تحقيقات علوم دندانپزشكي IADR مجله تخصصی دنیای تغذیه و سلامت پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2393]