واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > مدیریت ورزش - مصطفی شوقی رقیب آقای سعیدلو در انتخابات نایب رییسی کنفدراسیون فوتبال آسیا جدا از اینکه دست راست محمد بن همام است،که یدی طولی دارد در در برگزاری کمپین های جذب رای. این هزار معنا دارد، یک معنی اش می شود؛مذاکره کننده. بماند که رییس ورزش ایران باید برای نشستن روی صندلی آقای فرناندو خیلی تلاش کند. روسیه و قطر به عنوان میزبان جام جهانی 2018 و 2020 توسط هیات اجرایی فیفا انتخاب شدند،هیات اجرایی فیفا که سایه تبانی و رشوه روی رای شان افتاده بود .وقتی از پاکت نام روسیه بیرون آمد،لندنی ها که در خیابان منتظر اعلام نام مهد فوتبال بودند برای میزبانی ، به یکباره ناسزا گفتند به تبانی و رشوه و در سوی دیگر این ژاپنی ها بودند که با فوتبال 3 بعدی رقیب قطر شده بودند برای 2022. هیات نمایندگی روسیه را در زوریخ معاون نخست وزیر روسیه همراهی می کرد،قرار بود پوتین هم بیاید،اما او ترجیح داد در تلویزیون صورت یخی اش را به خنده آلوده کند و خیلی هم سعی می کرد که خنده اش مصنوعی نباشد. در کنار نمایندگان فوتبال روسیه البته جناب آبرامویچ هم بود،نماینده لابی مافیای روس که از نفت تا فوتبال تجارت می کند. قدرتی که برای گرفتن فینال لیگ قهرمانان اروپا حرکت خود را تا میزبانی جام جهانی پیش می راند. در قطر اما همه چیز بر وفق مراد بود. محمد بن همام با رییش سفید اش که این روزها گویی شیخ فوتبال آسیا است حرکت به سوی 2022 را از اردیبهشت سال گذشته آغاز کرد ، جایی که او باید برای عضویت در هیات اجرایی فیفا تلاش می کرد،یعنی مجمع نمایندگان فیفا در همه امورات اجرایی و البته همین رای گیری برای انتخاب میزبان جام جهانی. شاید به همین دلیل بود که در شرق و غرب آسیا او مخالفان جدی داشت.در ژاپن و کره که خود از رقبای قطر برای میزبانی جام جهانی 2022 بودند و به طبع آن هم مخالف بن همام. در دنیای اعراب که علی رغم سنت پشتیبانی از کاندیدای عرب، کمپین مخالفان بن همام را تشکیل داده بودند. اینگونه میزبانی قطر شکل گرفت در میان مخالفان جدی و موافقان جدی در هیچ قاره ای مثل آسیا اینگونه رقابت نبود؛قطر،ژاپن،کره و استرالیا. قطر کشوری کوچکی هم سطح ملایر خودمان است، با جغرافیایی جمعیتی پراکنده و البته متراکم در دوحه به صورتی عمومی.ساکن در برج های بزرگ و خانه های با معماری عرب با همان اسلوب و روش گذشته اما مدرن. اینجا قرار است میزبان جام جهانی باشد. قطر طرحی دارد به نام « قطر ویژن»که قرار است تا سال 2030 این کشور در صحنه های سیاسی، دیپلماسی بین المللی ، اقتصاد، اجتماعی و البته ورزشی به سطحی از ارتقا برسد که کشوری تاثیرگذار باشد، کشوری پیشرفته و...اصلا برگزاری جام جهانی هم بر همین هدف استوار است یعنی یکی از دستاوردهای قطر وِیژه همین میزبانی است.میزبان دیگر جام جهانی هم همین هدف را دارد،یعنی به گفته دولت روسیه اگر این کشور میزبان 2018 هم نمی شد به همان تعداد ورزشگاه می ساخت و به همان میزان راه های مواصلاتی را توسعه می داد و اینکه سرمایه گذاری می کرد. ایران اما در این میانه و در شمال و جنوب خود شاهد برگزاری 2 رخداد در 4 سال خواهد بود.تنها شانسی که ما داریم شرکت در جشن فوتبال است که اگر فدراسیونی همانند کفاشیان نباشد این امید را داریم. لابی گری ورزش ایران در نهادهای بین المللی هیچ گاه در سطح مذاکرات فشرده و سنگین برای جلب رضایت میزبانی جام جهانی نبوده است.درعالی ترین سطح همین کاندیداتوری سعیدلو و کفاشیان که خود محلی برای منازعه بر سر سهم ایران در نهادهای بین المللی است. اتفاقا در همین اندازه کوچک برای ورزش ایران که در گوانگ ژو چهارم شده است، سهمی قائل نیستند.این البته حالتی دو سویه دارد یک طرف ما هستیم که مذاکره کننده نداریم،مثلا در گوانگ ژو داشتند حق ایران را در یک رشته رزمی مثل آب خوردن می خوردند اما رییس فدراسیون که خیلی علاقه به حضور در هیات رییسه آسیا دارد،ساکت بود.در سوی دیگر مذاکره کننده ایران برای رشته ای خاص یکی از روسای فدراسیون های غیرمرتبط بود که بیشتر خود شیرینی می کرد تا کاری را راه بیاندازد.خیلی ناراحت کننده بود رییس فدراسیونی که به تازه گی یکی از پست های بین المللی خود را با ندانم کاری از دست داده بعد از حق خوری فوق العاده قزاقستان و سوریه بلد نبود به انگلیسی داد ایران را بستاند.تازه او بیش از یک دهه است که مسئولیت بین المللی دارد. در کنار این ها،هیچ گاه مشخص نشد که میزبانی ایران برای بازی های کشورهای اسلامی چرا رفت؟ که اگر بی کفایتی عده ای از مسئولان وقت بود چرا گفته نشد،چرا به ایران دیگر هیچ گاه میزبانی نمی دهند؟ چرا علی رغم حمایت کفاشیان از بن همام میزبانی مسابقات نوجوانان و جوانان از دست ایران رفت؟ مذاکره کننده ایران برای کسب میزبانی و کسب کرسی های بین المللی کیست؟ چه کسی قرار است برای رییس سازمان ورزش در مقابل فرناندو سریلانکایی که خیلی آدم مهمی برای فوتبال آسیا است لابی کند؟اصلا این نامزدی منطقی است چه دستاوردی برای فوتبال دارد؟ تیم مذاکره کننده انگلیس برای میزبانی جام جهانی دیوید بکام،شاهزاده ویلیام ولیعهد و گوردن براون نخست وزیر بود،برای قطر ولیعهد و کارتل نفت و گاز این کشور و البته شیخ فوتبال آسیا بن همام،ژاپنی ها کارخانه سونی را آورده بودند و نایب رییس ژاپنی فیفا را و همه تکنولوژی شان را و... در ایران اما علی دایی را که تنها ایرانی عضو فیفا است را محروم می کنند، ممنوع المصاحبه. رییس فدراسیون فوتبال ایران هم می داند که در آسیا خیلی تاثیرگذار نیست، می داند و می فهمد که مخالف خیلی دارد. معنی کاندیداتوری سعید لو که امیدواریم مورد حمایت بخشی از آسیا باشد بعدها می فهیم که شاید بازی را برده باشیم.نمی دانم. قطر کوچک ، ویژن 2030 را برای خود متصور کرده است؟جایی که در 2022 جام جهانی در آن برگزار می شود. ورزش ایران در سال 1400 و در انحنای افق 20 ساله نظام کجاست.آیا همچنان به دنبال نایب رییسی فوتبال آسیا هستیم. اصلا طرح پیشرفت ورزش ایران همگام با افق 20 ساله تدوین شده است. آیا چهارمی گوانگ ژو آنطوری که علی آبادی گفت حاصل برنامه ریزی است یا به قول آقای سعید لو پیش بینی. ب
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 656]