واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - اوباما سامانه موشکی را از حیاط خلوت روسیه دور کرد تا دل کرملین نشین ها را در پرونده ای نظیر برنامه هسته ای ایران ، با خود همراه کند سارا معصومی اروپایی ها جای آسیا را هم برای چهل و چهارمین رئیس جمهوری آمریکا پر کردند. اگر سفر ده روزه باراک اوباما به آسیا آنچنان که باید و شاید از منظر دستاوردهای دیپلماتیک چنگی به دل نمی زد، اروپایی ها جبران مافات کردند. نشست سران کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو) در لیسبون پرتقال بهانه ای شد تا نمایندگان بیست و هشت کشور عضو اتحادیه اروپا و مهمانی هایی از 22 کشور دیگر دور هم جمع شوند و جدی ترین دغدغه های خود در سطح بین المللی را به شور و مشورت بگذارند.در همین اجلاسی که آندرس فوگ راسموسن در جامه دبیر کل ناتو آن را مهم ترین نشست در 60 سال گذشته می خواند، طرح استقرار سامانه دفاع موشکی به تصویب رسید. طرحی که قرار است مانند چتری حمایتی تمامی بیست و هشت کشور عضو اتحادیه اروپا را پوشش دهد. ریاست ناتو محورهای این بار این نشست دو روزه در لیسبون را اینگونه معرفی کرد:• خلع سلاح• برقراری روابط نزدیک با روسیه• بازدارندگی هستهای • سامانه دفاع موشکی مشترک، مقابله با حملات سایبری • مبارزه با بحرانهای موجود از جمله افغانستان روزی که باراک اوباما به عنوان نخستین رئیس جمهوری سیده چرده پا به کاخ سفید گذاشت، زنگ ها در کرملین پایتخت روسیه به صدا درآمدند. روس ها از منش اوباما در جریان رقابت های انتخاباتی خوانده بودند که قرار است مردی سکاندار امور در کشور رقیب روزهای جنگ سرد شود که برخلاف جورج بوش ، روسیه را دشمن نمی داند. بوش با سابقه جمهوری خواهی بر پیشانی برای نشان دادن مخالفت خود با استقلال روس ها، طرح استقرار سامانه دفاع موشکی در کشورهایی مانند جمهوری چک و لهستان را داده بود. اوباما از همان نخستین روزهای حضور در قدرت به گونه ای زیرکانه استقرار این سامانه در بیخ گوش روسیه را رد کرد و به آرامی توپ را به زمین ناتو انداخت. با گذشت دو سال از آن روزها و درست در زمانی که اوباما هنوز غبار شکست در انتخابات میان دوره ای را از شانه پاک نکرده است، لیسبون تبدیل به سکوی پرتاب آقای رئیس جمهور حداقل در عرصه سیاست خارجی می شود. موافقت کشورهای اروپایی با استقرار این سامانه موشکی در حقیقت حکم همان یک تیر و دو نشان را برای اوباما دارد: 1. آمریکا هم از شر مخالفت های روسیه و تهدید هایش مبنی بر استقرارسامانه موشکی در اروپای شرقی رها می شود2. صدای منتقدانی که ادعا می کنند استراتژی اوباما در خصوص ایران ، امنیت متحدان غربی و اسرائیل را بر هم زده، برای مدتی آرام می گیرد . در لیسبون هم چشم ها به عبدالله گل رئیس جمهوری ترکیه دوخته شده بود. قرار است این کشور میزبان سامانه موشکی باشد و البته تنها صدای مخالف هم از جانب آنکارا به گوش می رسد که هشدار داده بود اروپایی ها در نشست لیسبون برای اقناع افکار عمومی و یا تصویب این سامانه نباید از کشور خاصی بخصوص ایران نام ببرند. آنکارا همزمان با تصویب این ماجرا در نشست ناتو، اعلام کرد که برای خربد تجهیزات دفاعی و ضدموشکی به کمک های بین المللی از سوی همراهان خود در ناتو نیاز دارد . با اعلام موافقت اروپایی ها با استقرار این سامانه،اکنون به نظر می رسد که توپ در زمین روسیه ای قرار گرفته که تا کنون بارها مخالفت خود را با استقرار این سامانه اعلام کرده اند. ولادیمیر پوتین نخست وزیر روسیه هم تعارف را به حاشیه رانده و بارها تاکید کرده است که نسبت به اروپایی ها برای حفظ اتحاد بر این این سامانه مردد است . دمیتری مدودف که جامه رئیس جمهور را در کرملین بر تن دارد اما برخلاف جریان فکری پوتین شنا می کند و بر لزوم همکاری میان روسیه و کشورهای اروپایی به شدت تاکید دارد .اعضای ناتو رسما از نماینده روسیه خواستند تا با حضور در نشست ناتو در لیسبون نقطه نظرهای خود در این خصوص را اعلام کند . موافقت با استقرار سامانه دفاع موشکی در خاک آمریکا به موفقیت چشمگیر برای باراک اوباما تعبیر می شود. اوباما سرسختانه به دنبال تحکیم رابطه با روسیه یا به زبانی وارد کردن مسکو در معادلات بین المللی بخصوص اروپایی است. موافقت روسیه با استقرار این سامانه موشکی می تواند به معنای اتحادی هر چند شکننده میان مسکو با قاره سبزنشین هایی باشد که بیشترین تنش ها را در چند دهه گذشته با هم تجربه کرده اند. علاوه بر استقرار سامانه دفاع موشکی ، توافقنامه کاهش تسلیحات استراتزیک معروف به استارت یک هم در کنگره آمریکا تصویب شده و در لیست انتظار رسیدگی در مجلس سنا به سر می برد. اوباما که می داند نتیجه انتخابات میان دوره ای کنگره بر سرنوشت استارت یک تاثیر گذار است در لیسبون پرتقال هم دست از حمایت از این توافقنامه برنمی دارد و به نوعی با جلب حمایت اروپایی ها سعی دارد جمهوری خواهان را تحت تاثیر قرار دهد و امکان مخالفت با این ماجرا را برای آنها به صفبر برساند . در کرملین هم چسم همه به دست سناتورهای آمریکایی دوخته شده است که با رای مثبت یا منفی خود به این معاهده می توانند سرنوشت رابطه نوپای مسکو - واشنگتن را تثبیت کنند یا تغییر دهند. روسای کرملین برای همدردی با اوباما اعلام کردند که متوجه تنش های داخلی در آمریکا آن هم پس از انتخابات میان دوره ای هستند اما عدم تصویب این طرح در سنا می تواند تبعات جبران ناپذیری برای واشنگتن داشته باشد . رهبران ناتو همچنین برای نخستین بار پس از سال 1991 ، داکترین استراتژیک جدیدی را امضا کردند که در آن برای شهروندان اروپایی توضیح داده شده بود که چرا ناتو هنوز از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است . در بیانیه این نشست از اروپایی ها درخواست شده حرکت به سمت جهانی عاری از تسلیحات هسته ای را در راس امور کاری قرار دهند و البته بر بازدارنده گی هسته ای تا روزی که تسلیحات هسته ای در جهان است هم تاکید شده است . بسیاری از تحلیل گران نشست لیسبون را نقطه ای برای پایان دادن به تنش میان ناتو و روسیه می دانند. البته در قاره سبز هم کشورهای منطقه بالکان چندان به عادی سازی رابطه با مسکو خوش بین نیستند اما دبیرکل ناتو از دغدغه های مشترکی نظیر تروریسم و قاچاق سخن می گوید که می تواند اروپا و روسیه را به هم نزدیک کند . سران ناتو دمیتری مدودف را به مهمانی شام دعوت کردند درست برخلاف رویه ای که دو سال پیش منجر به تنش بیشتر در رابطه روسیه با اروپا شد . در آن زمان ولادیمیر پوتین در قامت مهمان ناخوانده به نشست ناتو رفت و به جورج بوش در خصمص الحاق گرجستان و اوکراین به ناتو هشدار داد . افغانستان نیز از اصلی ترین محورهای این نشست بود. در خصوص این کشور جنگ زده هم باراک اوباما موفق شد توافق اکثریتی را به دست آورد . اعضای ناتو متفق القول بر سر آغاز عقب نشینی از افغانستان در سال آتی میلادی به توافق رسیدند. بر این اساس سربازان ناتو از سال آتی اندک اندک کنترل امور را به افغان ها تحویل می دهند و در نهایت این روند تا سال 2014 میلادی به پایان خواهد رسید. اروپایی هایی که در افغانستان نیرو مستقر کرده اند مایل به دخالت در فعالیت های غیرنظامی در این کشور هستند و این مساله برای آمریکا دردسرافرین شده است .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 558]