محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799569029
آیا امام حسین(ع) از فرجام کار خود آگاه بود؟
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
آیا امام حسین(ع) از فرجام کار خود آگاه بود؟
دربارة دايرة علم غيب امام مي توان گفت امام معصوم علاوه بر علم عادي كه براي نوع بشر قابل تحصيل است از علم لدني و خدادادي (علم غيب) نيز بهره مند است.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس دینی جام نیوز،آیا امیرالمومنین سلام الله علیه می دانست که در روز 19 ماه مبارک توسط آن فرد لعین مورد ضربت شمشیر قرار می گیرد؟ آیا امام حسین صلوات الله علیه از فرجام کارش آگاه بود؟ این قبیل سوالات در مورد دایره علم و آگاهی ائمه صلوات الله علیهم اجمعین همواره مطرح می باشد، اما براستی محدوده علم ائمه صلوات الله علیهم اجمعین چقدر است؟ دربارة دايرة علم غيب امام مي توان گفت امام معصوم علاوه بر علم عادي كه براي نوع بشر قابل تحصيل است از علم لدني و خدادادي (علم غيب) نيز بهره مند است. امام به حسب علو رتبه وجوديش به لطف و اذن الهي به سرچشمه علم الهي متصل است و از حقايق حوادث عالم همان گونه كه در متن واقع هستند آگاه مي باشد. امام رضا ـ عليه السلام ـ در ضمن حديثي مفصل دربا رة امامت فرمودند:«هنگا مي كه خداوند متعال كسي را به عنوان امام براي مردم بر مي گزيند به او سعة صدر، عطا مي كند چشمه هاي حكمت را در د لش قرار مي دهد و علم را به وي ا لهام مي كند تا براي جواب از هيچ سؤالي در نماند و در تشخيص حق، سرگردان نشود پس او معصوم و مورد تأييد و توفيق الهي بوده و از خطا ها و لغزش ها در امان خواهد بود ...».(1)
در روايتي از امام صادق ـ عليه السلام ـ آمده است امامي كه نداند چه مصيبتي به او مي رسد و كار او به كجا مي انجامد حجت خدا بر بندگا نش نخواهد بود.(2) بنابراين ائمه ـ عليهم السلام ـ علاوه بر علم معمولي به اذن پروردگار از علم غيب نيز برخوردارند و از همه چيز آگاهي دارند و گذشته و آينده را مي دانند و در روايتي از امام صادق ـ عليه السلام ـ آمده است كه فرمود: علم گذشته و آينده تا روز قيامت نزد ما ست.(3) با اين بيان هرگز نمي توان گفت امام حسين ـ عليه السلام ـ از فرجام كارش آگاه نبود بلكه به يقين امام حسين ـ عليه السلام ـ بيشتر از هر كس از فرجام كارش آگاه بوده و اخبار فراواني بر آگاهي داشتن امام حسين ـ عليه السلام ـ از شهادتش در كربلا دلالت مي كند. استاد جعفريان در اين باره مي نويسد: «از مسائلي كه در بعد تاريخي حماسة عقيدتي كربلا سهم به سزايي دارد، مسألة «غيب» است. ... در اين زمينه روايات بسياري وجود دارد كه در بيشتر آن ها آمده است كه رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ از شهادت امام حسين ـ عليه السلام ـ خبر داده بودند. علامة اميني بخشي از اين نقل ها را در كتاب «سيرتنا و سنتنا» فراهم آورده اند. كتاب هاي اهل سنت مملو ا ز اين اخبا ر و آثا ر است.(4)
علاوه بر اين روايات كه خود جنبة تاريخي دارد(5)، اخباري نقل شده است كه به صراحت يا اشا رت، از علم ا مام حسين ـ عليه السلام ـ به وقوع حادثه كربلا قبل از اتفاق افتادن آن، خبر داده است. اين اخبار در كتب تاريخي نقل شده كه در ذيل به برخي از آن ها اشاره مي كنيم:
در روايتي آمده است كه امام ـ عليه السلام ـ در شبي قبل از آن كه از مدينه به سوي مكه هجرت كند، بر سر قبر رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ آمد پس از آن كه كنار قبر خوابش برد، در خواب پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ و جمعي از ملائكه را ديد پيامبر او را در آغوش گرفته و بدو فرمود: «اي حسين! مي بينيم كه به زودي به دست گروهي از امّت من در كربلا تشنه كشته خواهي شد.... »(6).
در خبر ديگري آمده است كه اما حسين ـ عليه السلام ـ در مكه فرمودند : «من جدّم را در خواب ديدم، به من دستوري داد كه براي اجراي آن مي روم. امام در نامه اي براي سعيد بن عاص، با ا ستناد به همين خواب، نوشت:«تو را از نكته اي آگاه كنم؛ من جد خود را در خواب ديده ام. او به من خبري داده كه من به دنبال آن هستم.(7) در روايت ديگري آمده است كه چون امام به كربلا رسيد فرمود پدرم در حين رفتن به صفّين از اين جا عبور كرد كه من با او بودم. اسم اين محل را پرسيد و به او گفتند، فرمود: اين جا محل فرود آن ها و ريختن خون شان است. د ر اين باره ا ز او پرسش كردند، گفت: جمعي از اهل بيت در اين جا فرود خواهند آمد.(8)
بر اين اساس ، امام حقيقت افعال اختياري خود را مانند خوردن ميوة مسموم، ضربت خوردن د ر محراب و يا شهادت خود و يارانش را از منظر بالاتري كه همان منظر علم الهي است مي نگرد و سرانجام كارها را مي داند ا ما چون علم غيب امام همانند علم الهي تأثيري در حوادث عالم ندارد چون به معناي حضور عين وقايع نزد عالم است، امام ـ عليه السلام ـ بر اساس آن عكس العملي نشان نمي دهد و بر طبق علم بشري خود عمل مي كند و به همين جهت اين علم براي امام تكليف آور نيست چون علمي موجب تكليف است كه مكلف بتواند بر اساس آن علم منشاء تغيير و تأثير باشد.(9)
علاوه بر اين وقتي امام با لطف و اذن الهي به مرتبه اعلاي كمال و علو وجودي مي رسد و با منبع علم الهي تماس پيدا مي كند، در اوج مقام فناء در ذات ا لهي است. او در اين مقام فقط خدا را مي بيند و تنها مشيت ا لهي را مي پسندد و چون مشيت الهي را بر اساس نظام علت و معلولي و قضا و قدر در تحقق حوادث هستي و پديده هاي آن، به دنبال علت تامه شان مي يابد، خواسته اي بر خلاف آن ندارد و به همين علت تلاش براي تغيير اين حوادث از جمله شهادت خود را (با قطع نظر از اين كه تأثيري ندارد) صورت نمي دهد.(10)
خداوند متعال در سوره جن مي فرمايد: عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ ...(11) «ا و داناي عا لم غيب است و هيچ كس بر عا لم غيب ا و آگاه نيست مگر آن كس كه از رسولان، برگزيده است ...» وقتي اين آيا ت را در كنار آياتي كه علم غيب را مختص خداوند متعال مي داند، قرار مي دهيم، چنين نتيجه مي دهد كه خداوند متعال، غيب را ذاتاً و استقلالاً مي داند و غير خداوند، غيب را به تعليم الهي مي دانند ... .
طبق آيه، رسول اكرم، پسنديدة نزد خداوند ا ست، پس غيب را به تعليم الهي مي داند. و ائمه ـ عليهم السلام ـ نيز وارثان پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله و سلم - هستند (پس آنان نيز علم غيب ياد مي گيرند).
چنان چه امام رضا - عليه ا لسلام ـ در تفسير اين آيه فرمودند: «فرسول الله - صلي الله عليه و آله و سلم - عند الله مرتضي و نحن ورثة ذلك ا لرسول الذي إطّلعه الله علي ما يشاء من غيبه فعلمنا ماكا ن و ما يكون إلي يوم القيامة ؛ پس رسول الله - صلي الله عليه و آله و سلم ـ نزد خداوند برگزيده است و ما اهل البيت، وارثان همان رسولي هستيم كه خداوند او را از آن چه از غيبش بخواهد، آگاه مي گرداند. پس آن چه گذشته و آن چه تا قيامت اتفا ق خواهد افتاد را مي دانيم». پس پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله و سلم - ، آ ن را به وسيلة وحي از خداوند دريافت مي كند و ائمه بواسطه وراثت از پيامبر اكرم - صلي الله عليه و آله و سلم - .(12)
امام باقر - عليه السلام ـ در تفسير اين آيه لَّا مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا(13) فرمودند: «رصد» يعني يادگيري از نبي و قول خداوند «من بين يديه» يعني در قلب پيامبر، ا لهام را القاء مي كند تا اين كه نبي بداند رسا لت ها ي پروردگارش را ابلاغ كرده و علي - عليه السلام ـ احاطه دارد بر آن چه از علم نزد پيامبر، موجود است. امام باقر - عليه السلام - در توضيح «وَأَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا»(14) فرمودند: علم گذشته و آينده تا روز قيا مت نزد معصوم مي باشد حتي هر انساني را با اسم و نسب مي شناسد و اين كه چه كسي به مرگ طبيعي مي ميرد و چه كسي كشته مي شود و اين كه چه كسي اهل بهشت و چه كسي اهل آتش مي باشد.(15)
پس معصومين ـ عليهم السلام - دايرة علم شان از ابتدا تا انتها ي خلقت مي باشد.
پی نوشت ها: 1. اصول كافي، جلد 1، صفحه 203-198.
2. اصول كافي، جلد 1، صفحه 258.
3. خصيبي، ابي عبدالله، الهداية الكبري، صفحه 238، بيروت،مؤسسة البلاغ، چهارم، 1411 قمري.
4. جعفريان، رسول، حيات فكري و سياسي امامان شيعه ـ عليهم السلام ـ ، انتشارات انصاريان، چاپخانه نگين، چاپ پنجم، صفحه 218. به نقل از عبرات المصطفين، محمودي، محمد باقر، جلد 1.
5. همان، ابن سعد ، صفحه 161-154، به نقل از ترجمة الامام الحسين ـ عليه السلام ـ .
6. همان.
7. همان، جلد 5، صفحه 116، تاريخ طبري، جلد 4، صفحه 291 و ترجمة الامام حسين ـ عليه السلام ـ صفحه 202.
8. همان، به نقل از اخبار الطوال، صفحه 253.
9. گرفته شده از:علامه طباطبایی،محمدحسین، تفسير الميزان، جلد 18، صفحه 192، جلد 13، صفحه 72-74،جلد 19، صفحه 92. جلد 12، صفحه 144.
10. همان.
11. جن: 26 و 27.
12. طباطبائي، سيد محمد حسين، الميزان، بيروت، ألاعلمي، چاپ 2، 1394 هـ ، ج20، ص 53 و 59 (با تصرف).
13. جن: 27.
14. جن:28
15. رجب برسي، حافظ، مشارق انودر القين، انتشارات شريف رضي، 1422 هجري، ص 267، ج 1.
۰۴/۰۸/۱۳۹۳ - ۰۷:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها