محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844502363
بررسي عوامل اضمحلال سريع ارتش عراق در سال هاي 81 تا 93 در مقابل نيروهاي خارجي
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲۱ تير ۱۳۹۳ (۰:۴۶ق.ظ)
بررسي عوامل اضمحلال سريع ارتش عراق در سال هاي 81 تا 93 در مقابل نيروهاي خارجي گروه اقتصاد سياسي
به گزارش خبرنگار بين الملل خبرگزاري موج، عراق كشوري با تاريخي پر از جنگ، خونريزي، كودتا و بي ثباتي در محيط بين الملل شناخته مي شود. سرزمين بين النهرين چه در دوران امپراتوري عثماني و چه پس از اضمحلال حكومت سلاطين و تقسيم آن ميان كشورهاي استعمارگر، هرگز مردمي داراي انسجام نداشت. به واقع مفهوم ملت در اين كشور كه از سال 1920 طبق قرارداد سايكس-پيكو متولد شد، هيچ گاه نمود عيني نيافت.
علل اين مسأله را در مرز بندي هاي نامناسب عراق و دربرگيري مذاهب مختلف و اقوام گوناگون، عدم رشد و توسعه انساني و البته دخالت كشورهاي غربي در روند سياسي آن بايد جست. بر اين اساس بود كه تقويم عراق از سال 1920 تا سال 1932 كه از قيموميت انگلستان خارج و مستقل شد تا سال 1979 كه صدام حسين بر مسند رياست جمهوري نشست، سرشار از قيام هاي خونين شكست خورده، كودتاهاي نظاميان قدرت طلب و نفوذ قدرت هاي جنگ سرد در امور اين كشور است. عراق نيز به مانند قريب به اتفاق ساير كشورهاي جهان سومي، مادام دستخوش انديشه هاي فرماندهان ارتش در سياست بود. بر اين اساس نظاميان و نهاد ارتش مهمترين نهاد عراق محسوب مي شود.
با توجه به اين پيشينه بود كه صدام در طول حكومت 25 ساله خود و حتي در اوج تحريم هاي بين المللي از تقويت بخش نظامي اين كشور نمي كاست. ماجراجويي هاي رهبر ديكتاتور عراق در رابطه با ايران و كويت، بخشي از بزرگ بيني اين فرد در اعتماد به قدرت ارتش يك ميليوني خود و داعيه رهبري بر دنياي عرب بود. لكن، استراتژي ايالات متحده به عنوان تنها ابرقدرت باقي مانده از جنگ سرد، رؤياي صدام را نقش بر آب كرد. در اين شرايط بود كه مارس 2003، تبديل به نقطه عطف تاريخ عراق گرديد. رويدادي كه ارتش ميليوني صدام را در كمتر از چند روز از بين برد و براي هميشه صدام را از صحنه سياست كنار زد. اما مسأله قابل توجه در اين جنگ ضمن اذعان به قدرت لجستيكي و اطلاعاتي ارتش آمريكا، ناتواني سربازان و فرماندهان عراقي در واكنش نشان دادن به تجاوز ايالات متحده به خاك سرزمينشان بود. بر طبق اطلاعات موجود، صدام چهار فرماندهي منطقه اي براي عراق برنامه ريزي كرده بود: ارتش منظم كه بين 3000 تا 3500 سرباز داشت و در پنج لشكر تقسيم شده بودند. گارد رياست جمهوري با 6 تا 7 هزار نفر نيرو، كه به مراتب از ارتش منظم حرفه اي تر و داراي تجهيزات و آموزش هاي قوي تري بود. گارد ويژه رياست جمهوري با 1500 سرباز كه دربرگيرنده نيروهاي وفادار به رئيس جمهور مي شدند. علاوه بر اين عراق مجهز به هلي كوپترهاي آپاچي، جنگنده هاي ميراژ و ميگ بود و به طور كلي نيروي هوايي توانايي در اختيار داشت. اما در كمتر از سه هفته، ارتش عراق به 40 درصد ارتش سال 1991 تبديل شد. عدم واكنش نه چندان مؤثر فرماندهان و فرار برخي سربازان كماكان سؤال بي جوابي است كه منجر به نابودي دولت و ارتش اين كشور شد.
جنگ آمريكا در عراق با خروج نيروهاي اين كشور در سال 2010 عملا پايان يافت، اما؛ در كمتر از چهار سال، خاطره ناتواني مقابله ارتش با نيروهاي متجاوز در عراق زنده شد. اين بار، اما؛ بغداد با يك ارتش سازمان يافته دولتي كه به گروهكي تروريستي رو به رو است كه البته عدم كنش مناسب به اين رويداد، دست كمي از مقابله با سربازان يك ابرقدرت ندارد.
بحران سوريه در سه سال و نيم اخير، همسايگان خود را نيز تحت تأثير قرار داد. تا آنجا كه شبه نظاميان دولت اسلامي عراق و شام موسوم به داعش، دست از نبرد فرسايشي در سوريه برداشتند و وارد خاك عراق شدند. اين گروه سني مذهب راديكال بي شك از سوي كشورهاي تندرو منطقه پشتيباني مي شوند. وجود انواع سلاح هاي سبك، خودرو و البته تجهيزات مربوط به ضد هوايي نشان مي دهد كه ارتش سوريه و اكنون ارتش عراق، در حال نبرد با گروهي به نيابت از دولت هاي نه چندان نامشخص هستند. عربستان، قطر و همچنين تركيه مهمترين حاميان مخالفان مسلح بشار اسد و شبه نظاميان فعال امروز عراق هستند. علاوه بر اين بايد به نقش ايالات متحده، سكوت نهادهاي بين المللي و برخي كشورهاي اروپايي نيز اشاره كرد.
اما مسأله قابل توجه در بحران داخلي كنوني عراق كه در چند ماه اخير نگراني هاي بين المللي را برانگيخته، عدم واكنش مؤثر ارتش 270 هزار نفري عراق در مقابل نيروهاي داعش كه به زحمت به ده هزار نفر مي رسند، است.
بنا بر گزارش سالانه "مرکز مطالعات استراتژيک لندن" در سال ۲۰۱۴، ارتش عراق ۲۷۱ هزار و ۴۰۰ سرباز و افسر دارد که اندکي بيش از يک درصد جمعيت ۳۲ ميليوني اين کشور است. به اين مجموعه ۳۰۲ هزار پليس و نيروي انتظامي هم افزوده مي‌شود که البته مهارت و آموزش چنداني در مبارزه با تروريسم ندارند.
ستون فقرات ارتش جديد را نيروي زميني تشکيل مي‌دهد که ۱۹۳ هزار افسر و سرباز را دربرمي‌گيرد. تجهيزات اين نيرو، از جمله شامل ۳۳۶ تانک است که بيشتر قديمي و خريداري شده از شوروي سابقند. بخش لجستيکي ارتش نيز ۶۹۳۵۰ پرسنل دارد. نيروي هوايي عراق نيز تقريبا فاقد هواپيماي جنگنده است و نيروي دريايي عراق هم صرفا شامل ناوگاني کوچک براي گشت ساحلي است. ساير تجهيزات ارتش عبارتند از حدود ۱۰۰ هلي‌کوپتر و شماري هواپيماي آموزشي که در حال حاضر در جنگ عليه داعش از آنها استفاده مي‌شود.
اين در حالي است كه عراق در سال‌‌هاي اخير از رهگذر افزايش درآمدهاي نفتي بودجه نظامي خود را نيز بالا برده است. چنانكه در فاصله سال هاي 2003 تا 2011 بيش از پنج درصد به بودجه نظامي اين كشور افزوده شد و در نهايت اين بودجه در سال ۲۰۱۳ بر ۱۷ميليارد دلار بالغ گرديد. همچنين با توجه به انهدام ارتش صدام، دولت جديد عراق تلاش مي كرد از طريق پيمان هاي خريد تسليحاتي با آمريكا، كمبودهاي خود را جبران كند. اما به دليل محدوديت‌هايي که كنگره ايالات متحده در صدور سلاح به عراق وضع کرده است، بغداد بيش از پيش به خريد جنگ‌افزار از روسيه و چين روي آورد.
بر اين اساس با وجود آنكه دولت مالکي در ماه‌هاي اخير اميدوار بودکه با کمک جنگ‌افزارهايي که از واشنگتن دريافت مي‌کند قدرت بهتري در مقابله ميداني با داعش پيدا کند. اما آمريکا تا کنون صرفا شماري پهپاد و موشک‌هاي هوا-زمين به بغداد تحويل داده و از ارسال برخي اقلام قبلا توافق شده مانند هلي‌کوپترهاي آپاچي و هواپيماهاي اف ۱۶ تا کنون خودداري کرده است.
اما ضعف ارتش عراق در زمينه جنگ‌افزار تنها يکي از دليل ناتواني اين ارتش در مقابله با گروه‌هايي مانند داعش است. بررسي ارتش نوپاي عراق نشان مي دهد عدم حضور فرماندهان كارآزموده، انتصاب افراد بدون تجربه و دانش نظامي لازم در پست هاي ارشد نظامي و فساد دروني اين نهاد نيز مي تواند در از هم پاشيدگي ارتش در برابر يك گروهك مسلح نقش داشته باشد. با اين همه آنچه وجه اشتراك ارتش جديد و ارتش صدام در عدم واكنش مناسب به بحران هاي اين كشور مشخص است، انگيزه نازل و ضعف روحي سربازان است. نيروهايي كه در كمتر از يك دهه در دو جنگ كاملا متفاوت از يكديگر، يك نوع واكنش نشان دادند: ترك پست، فرار از خدمت و نافرماني از مقامات بالا.
به نظر مي رسد ارتش يك ميليوني ديكتاتور ساقط شده عراق و نيروي نظامي نزديك به 300 هزار نفري دولت جديد، استخدام سربازان را بيش از آنكه بر اساس صلاحيت، توانايي و رغبت انجام دهند، در راستاي كاهش بيكاري در ميان جوانان فاقد تجربه، مهارت و بدون انگيزه هاي وطن پرستي صورت دادند. وضعيت اقتصاد دوران صدام كه 13 سال تحت شديدترين تحريم هاي سازمان ملل بود و در نهايت پس از شش سال معامله بر مبناي نفت در برابر غذا و دارو شكل گرفت، فقر و بيكاري گسترده اي را دامن زد. كشوري كه بودجه اش 90 درصد به نفت وابسته بود.
اين كشور پس از سرنگوني رهبرش، با نرخ بيكاري نزديك به 30 درصد روبرو شد هرچند كه پس از چند سال، از حمله آمريكا به عراق، اين رقم به 15 درصد رسيد. چنانكه آمار در سال 2013 رقم 15.1 درصد را نشان مي دهد. بر اين اساس در دوره حكومت صدام حسين و در دوره پس از آن، دولت ها براي رفع مشكل بيكاري و فقر از استخدام در ارتش بهره مي جستند. در اين شرايط برقراري انضباط، ترويج روحيه ميهن پرستي و اعتقاد به نظام حاكم در كمترين حد خود بود.
ناگفته مشخص است كه استبداد حزب بعث و تلاش مذبوحانه صدام براي ايجاد مقبوليت اين حزب در ميان مردم دچار فقر و گرسنگي، فرصتي براي گسترش انديشه هاي وطن پرستي و تماميت ارضي در مقابل "ديگري" به حاكم نمي داد. ضمن آنكه تاريخ نشان داده است حكومت هاي ميليتاريستي به گمان در اختيار داشتن ابزار قوي و مؤثر در برابر خارجي ها، كم كم خود را در مقابل ملت نيز قرار مي دهند.
اما كنار رفتن صدام هم باعث به وجود آمدن شرايطي براي دولت بغداد در راستاي توسعه انساني و روحيه اتحاد ملي نشد. خشونت هاي فرقه اي و مذهبي، دخالت كشورهاي منطقه اي و غير فرا منطقه اي، تضاد فكري ميان سياستمداران عراقي و حل نشدن مسأله قوم گرايي در ميان رهبران فعال در عرصه سياسي اين كشور، صرفا عراق را به سمت شكنندگي بيشتر پيش برد. تا آنجا كه ارتش موزاييكي آن به راحتي در مقابل داعش از هم پاشيد.
در كنار موارد مذكور بايد به ترس از آينده معيشتي و عدم اعتقاد به ارتقاي عراق و حفظ كشور در برابر خارجي ها در ميان فرماندهان هر دو دوره نيز اشاره كرد. ضمن آنكه كيفيت آموزش نازل پرسنل، مديريت و فرماندهي نامناسب، فقدان طرح هاي استراتژيك براي ايجاد امنيت و فرقه گرايي مذهبي و قومي فرماندهان ارشد از ديگر عوامل ضعف هاي ارتش عراق هستند.
زهرا سادات حسيني
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
گوناگون
پربازدیدترینها