محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1809720840
بحران عراق جنگ نیابتی آمریکا در منطقه است
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
سفیر سابق ایران در عراق: بحران عراق جنگ نیابتی آمریکا در منطقه است تهران- ایرنا- سفیر سابق ایران در عراق، بحران در این کشور را جنگ نیابتی آمریکا در منطقه و ناشی از ناکامی شکست های این کشور در قضایای سوریه،لبنان و فلسطین دانست و گفت: محورناکامی های آمریکا در منطقه به جمهوری اسلامی ایران و جبهه مقاومت باز می گردد.
به گزارش ایرنا، دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله خامنه ای امروز (یکشنبه) مصاحبه ای تفصیلی با حسن کاظمی قمی سفیر سابق ایران در عراق درباره بحران اخیر در این کشور منتشر کرده است.
این مصاحبه که دارای نکاتی مهم و برجسته درباره عوامل پشت پرده، شرایط منطقه و آینده تحولات در عراق است به شرح زیر است:
رهبر انقلاب در دیدار امروز خود با خانواده های شهدای هفتم تیر و جمعی از خانواده های شهدای تهران با اشاره به حوادث اخیر عراق فرمودند: «آن چه در عراق می گذرد، جنگ «تروریسم و دلبستگان به غرب» با «مخالفان تروریسم و طرفداران استقلال ملت ها» است.» اما نقش جبهه غربی، ارتجاع عرب، عناصر بعثی و تکفیری در حوادث امروز عراق چیست؟ برای بررسی هندسه تحولات و جنگ نیابتی در عراق به وزارت امور خارجه رفتیم تا پای صحبت های حسن کاظمی قمی سفیر پیشین ایران در عراق بنشینیم.
وی که رییس هیات مذاکره کننده ایرانی با آمریکا در موضوع عراق بوده است، در این گفت وگو به چگونگی استفاده جبهه غربی از عناصر بعثی و تکفیری برای برهم خوردن ثبات در عراق پرداخته است.
** نگاه آمریکا به حوادث دو هفته اخیر در عراق چگونه است؟ آمریکا می کوشد تا کدام مواضع را در این اتفاقات پیش ببرد؟
برای پاسخ به این پرسش لازم است تا مروری بر دخالت های 13 سال اخیر آمریکا در منطقه داشته باشیم. آمریکا بعد از حادثه 11 سپتامبر و به بهانه آن، مدعی شد که امنیت و صلح جهانی به خطر افتاده است. حمله به افغانستان و حمله به عراق، در حقیقت سناریویی بود برای جا انداختن این که صلح و امنیت جهانی به خطر افتاده و آمریکا رهبری مبارزه جهانی با تروریسم را در دست گرفته است.
این اتفاقی بود که یک سال بعد از شروع ریاست جمهوری بوش افتاد. از این مقطع شما می بینید که نومحافظه کارها در آمریکا روی کار می آیند و با این گرایش که باید صحنه خاورمیانه را عوض کنیم، شروع به برنامه ریزی می کنند.
آمریکا در بسیاری از تحولات منطقه در عراق، سوریه، لبنان، فلسطین و در مقابله با جمهوری اسلامی ایران شکست خورد، این موضوع آمریکا را به یک موضع انتقام کشانده است. حضور گروهک داعش در عراق، جنگ نیابتی آمریکا دراین کشور است. این کشور با این جنگ نیابتی دیگر تلفات گذشته را نمی دهد. ضمن این که نیروهای اصلی منطقه را درگیر مسایل داخلی می کند.
در گام اول حمله به افغانستان آغاز شد، دلیل انتخاب افغانستان برای حضور نظامی آمریکا چه بود؟ ما باید توجه داشته باشیم که افغانستان مهد تلاقی سه حوزه تمدنی است؛ حوزه های تمدنی «کنفسیوس چین»، «ارتدوکس شرق تبار روس» و «اسلام». آمریکا با حضور در این منطقه به دنبال مدیریت این سه حوزه بود.
گام دوم عراق بود؛ آمریکا در عراق دنبال چه بود؟ یکی از اهداف مهم آمریکا، تسلط بر جریان نفت خاورمیانه بود. آمریکا با ترسیم خاورمیانه جدید، می خواست تا در این کشورها و در پوشش دموکراسی، انتخاباتی برگزار کند که نتیجه مطلوب خودش حاصل شود؛ تا بتواند بر اقتصاد جهانی وابسته به نفت سلطه پیدا کند.
هدف دیگر آمریکا این بود که امنیت اسرائیل را پایدار کند و با کشورهای به زعم خود مخالف و با جبهه مقاومت که به اصطلاح آمریکا مصداق تروریسم است، برخورد کند. به همین خاطر وقتی که آمریکا از افغانستان فارغ شد، به سراغ عراق آمد و حتی حاضر نشد از شورای امنیت سازمان ملل برای این کار مجوز بگیرد.
اما آمریکا در بسیاری از تحولات بعدی در منطقه شکست خورد. آمریکا در عراق، در حوادث سه سال اخیر سوریه، در بحث مقاومت اسلامی لبنان، در فلسطین که نابودی حماس را دنبال می کرد و در مقابله با جمهوری اسلامی ایران ناکام شد. حتی تحریم ها و فشارهای اقتصادی بر ایران به این دلیل است که گزینه نظامی برای آمریکا کارساز نیست. در حال حاضر هم حضور گروهک داعش در عراق، جنگ نیابتی آمریکا در این کشور است. آمریکا نمی تواند در عراق حضور نظامی داشته باشد؛ چراکه نباید در سیبل حملات قرار بگیرد. محور ناکامی های آمریکا در منطقه هم به جمهوری اسلامی ایران و جبهه مقاومت برمی گردد. این موضوع آمریکا را به یک موضع انتقام کشانده است.
* یعنی به نظر شما آمریکایی ها با ترتیب دادن این حوادث به دنبال انتقام از جبهه مقاومت و ایران هستند؟
تحلیل من این است، آمریکا در سناریوی جدید می خواهد منطقه را به آشوب بکشاند و هدف اصلی این آشوب، جمهوری اسلامی ایران است. «حمایت های آمریکا و ارتجاع عرب»، «اقدامات تکفیری ها» و «حضور بعثی ها» که دیگر دایره اش به عراق محدود نیست، یعنی ایجاد یک جبهه جدید در برابر جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت. به همین دلیل وقتی شما صحنه را می بینید، متوجه می شوید که اگرچه گروه های عمل کننده تکفیری خطرناک هستند، اما خطر اصلی آمریکا و رژیم صهیونیستی است. این ها دنبال ایجاد یک جبهه در مقابل جمهوری اسلامی ایران و متحدین آن و جبهه مقاومت هستند. باید مواظب بود که این اتفاق نیفتد. آمریکا با این جنگ نیابتی خاورمیانه را رها نکرده است، او هژمونی خودش را دارد، اما دیگر تلفات گذشته را نمی دهد. ضمن این که نیروهای اصلی منطقه را درگیر مسایل داخلی می کند.
* نقش بعثی ها و تکفیری ها در این بین چیست؟ و آمریکایی ها و ارتجاع عرب از چه مقدماتی استفاده کردند تا بتوانند امروز از بعثی ها و تکفیری ها برای اهداف خودشان استفاده کنند؟ به عبارت دیگر حلقه وصل آمریکا و ارتجاع عرب، بعثی ها و داعش چیست؟
اگر تورقی در تاریخ کشور عراق از سقوط رژیم صدام در سال 2003 تا امروز داشته باشید، می بینید که اشغالگری و تروریسم در داخل عراق، همزمان شروع شد. درواقع، اشغالگری در ایجاد فضای تروریسم، در شکل دهی، پشتیبانی و حمایت از اقدامات تروریستی نقش به سزایی داشت و حتما آمریکایی ها ذی نفع بوده و هستند. اگر کالبدشکافی کنید که در ایجاد تروریسم چه مجموعه هایی ذی نفع هستند، یکی آمریکایی ها هستند؛ دومی بازماندگان رژیم گذشته هستند که محوریت آنها با بازماندگان حزب بعث است. حزب بعث هنوز ساختار و تشکیلاتش را حفظ کرده است. پس از سقوط صدام که طبیعی بود نتوانند به عنوان حزبی منحل شده در قانون اساسی جدید قد علم کنند، اقدام به ایجاد گروه های تروریستی کردند. البته با توجه به فضای جدید عراق، برای تهییج و سازماندهی و عملیات گروه ها، رنگ و لعاب اسلامی به کار خود دادند؛ به این معنا که این حرکت ها اسلامی و جهادی و در برابر اشغالگران است. حتی در برخی از کشورهای عربی دفاتری برای جذب نیروهای جهادی ایجاد کردند.
به عبارت دیگر بعثی های ریش تراشیده، محاسن دار شدند. این کار کپی برداری از کمونیست های افغانستان بود. طالبان که می خواست شکل بگیرد، فاقد تجربه نظامی بود؛ به خصوص در بُعد سلاح سنگین. چه کسانی آن ها را تحت سازماندهی و آموزش قرار دادند؟ ژنرال های کمونیستی نظام کمونیستی افغانستان. یک دفعه دیدیم همه ژنرال ها ریش دار شدند. مثلاً ژنرال موسی شد مولوی احمد آخوند؛ وقتی در یک درگیری کشته شد، کمونیست ها رفتند خاکش کنند، دیدند این که همان ژنرال موسی است که به او می گویند مولوی احمد آخوند! در عراق هم همین اتفاق افتاد؛ یعنی بعثی ها آمدند و چهره مذهبی به خود گرفتند، اما در لایه ی زیرین بودند. این ها بودند که اصطلاحا نیروهای جهادی ایجاد کردند و تروریست ها را از کشورهای عربی به اسم جهاد برای کشتار شیعیان جذب و هدایت می کردند. در نتیجه بعث بود که تشکیلات تروریستی را در عراق شکل داد. اولین جریانی که شکل داد، «جیش الاسلام» بود. کنسول ما را در کربلا آنها ربودند، بعثی ها بازجویی کردند و بعد در فلوجه تحویل زرقاوی دادند. بعد از جیش الاسلام آمدند تشکیلات جدیدی را به نام «جیش توحید و جهاد» راه انداختند؛ بعد آمدند جریان «القاعده بین النهرین» را راه انداختند و بعد «دولت اسلامی عراقی» را راه اندازی کردند و آخرین نسخه ی آن هم همین «دولت اسلامی عراق و شامات» (داعش) است.
بنابراین شاکله اصلی هدایت کننده و پشتیبان تروریست ها در داخل عراق، بعثی ها هستند. در این معرکه اخیر، دست بعثی ها خیلی عیان تر شد. ویژگی بعثی ها چیست؟ بعثی ها چند ویژگی دارند؛ از جمله آن که با کشورهای ارتجاع عرب رابطه شان حسنه است؛ با آمریکا هیچ مشکل ایدئولوژیک ندارند؛ به شدت ضد جمهوری اسلامی ایران هستند؛ به شدت ضد عراق جدید هستند؛ تجربه حکومت داری دارند و به شدت دنبال بازگشت به حکومت هستند.
محور ناکامی های آمریکا در منطقه ب به جمهوری اسلامی ایران و جبهه مقاومت. آمریکا در سناریوی جدید می خواهد منطقه را به آشوب بکشاند و هدف اصلی این آشوب، جمهوری اسلامی است. «حمایت های آمریکا و ارتجاع عرب»، «اقدامات تکفیری ها» و «حضور بعثی ها» که دیگر دایره اش به عراق محدود نیست، یعنی ایجاد یک جبهه جدید در برابر جمهوری اسلامی و جبهه مقاومت.
بنابراین بعثی ها به عنوان یک جریان مخرب، تهدید جدی در عراق جدید محسوب می شوند. به دلیل این که انتخابات اخیر در عراق سرنوشت ساز است، این ها نباید می گذاشتند پارلمان و دولت جدید شکل بگیرد. پس روشن است که بعث انگیزه دارد صحنه عراق را به هم بریزد. توانایی های لجستیکی و آموزش های تکنیکی و تاکتیکی داعش هم این را نشان می دهد. این که یک پادگان را تصرف می کنند و هلی کوپتر را به پرواز در می آورند، نشان می دهد یا خودشان آموزش دیده هستند و یا خلبان بعثی این کار را کرده است. بنابراین داعش در داخل عراق تحت حمایت بعثی ها است.
اما در بیرون عراق، داعش تحت حمایت ارتجاع عرب است؛ چرا؟ کشورهای عربی که فاقد دموکراسی هستند، از این که در عراق یک نظام مردم سالار و با ثبات و امنیت و شکوفایی شکل بگیرد و در امنیت منطقه نقش ایفا کند، نگران هستند. ضمن این که این ها نسبت به جمهوری اسلامی موضع دارند و متأسفانه هم گرایی این ها با رژیم صهیونیستی در موضوع ایران و لبنان عیان است و این حرف ها اتهام زنی نیست.
اما ضلع دیگر بحران عراق آمریکایی ها هستند. آمریکایی ها در مساله عراق شکست خورده اند و این انتخابات مطلوب آنها نبود. آمریکا در توافق نامه امنیتی آن طور که می خواست موفق نشد؛ در شکل دهی نظام سیاسی عراق با مدل آمریکایی -اما در پوشش دموکراسی- موفق نشد؛ در این که ساختار دفاعی و امنیتی عراق را آمریکایی کند، موفق نشد؛ در این که پایگاه نظامی اش را دائمی کند، موفق نشد و در این که رابطه ایران با عراق را قطع کند، موفق نشد. در نتیجه برخلاف همه شعارهایی که سر داده می شود، آمریکا از ناکامی و شکست در عراق عصبانی است. در انتخابات اخیر عراق که دیگر از نظامیان آمریکایی خبری نبود، مشارکت مردم از 59 درصد به 73 درصد رسید و به یک معنا انتخاب اصلح هم محقق شد.
بنابراین شکست آمریکا در سوریه و ناکامی در عراق، انگیزه هایی است که او را به این جا کشاند تا اوضاع را به هم بزند. از سال 2003 تا امروز، آمریکا و رژیم صهیونیستی در تشویق و تهییج و حمایت از تروریسم ذی نفع هستند. تشکیل جوخه های مرگ (فرق الموت) ساخته خود آمریکا در عراق است. اصلاً آنها یک سفیر داشتند که می گفتند سوغات و تخصص او در ایجاد جوخه های مرگ است. انگلیسی ها هم متهم هستند؛ در چندجا که عراقی ها گروه های شبه نظامی را گرفتند و در بصره و بغداد و چند جای دیگر زندانی کردند، انگلیسی ها با نیروهای شان به زندان ها حمله کردند و آنها را بیرون کشیدند. از طرفی حدود 73 شرکت امنیتی در عراق وارد شدند که بخش عمده ای از آنان آمریکایی یا تحت مدیریت آمریکا بودند از جمله شرکت بلک واتر. این ها در سرقت اسلحه، کشتار مردم و در حمایت از تروریسم مقصر و متهم هستند. اسراییل هم در ترور دانشمندان به ویژه دانشمندان فیزیک عراق متهم اصلی است.
آمریکایی ها در ایجاد تنش بین شیعه و سنی هم مقصر اصلی هستند. یکی از مسببان جنگ شیعه و سنی، سفیر دیگر آمریکاست که با کشورهای ارتجاع عرب رابطه دارد. او مدام دنبال این بود که بگوید در عراق جنگ شیعه و سنی راه افتاده است؛ به خصوص بعد از انفجار در مرقد مطهر در سامرا که یک موجی شکل گرفت. یا یادم هست که مثلاً سرباز آمریکایی با ماژیک بر روی تصویر نصب شده یک روحانی شیعه در خیابان عبارات یا تصاویر تحریک کننده ای می نوشت و بعد جا می انداختند که این کار سنی هاست. این اتفاقات در یک فضای ملتهب اثرگذار بود. البته من اعتقادم این است که در عراق، با وجود همه این درگیری ها، جنگ شیعه و سنی راه نمی افتد؛ به این دلیل که چالش های فرهنگی و اجتماعی در عراق بین شیعه و سنی نیست، اما دشمن تلاش می کند که این جنگ را جنگ شیعه و سنی نشان دهد. حتی دلیل شروع حرکت داعش از سامرا، به غلیان درآوردن احساسات شیعی با هدف ایجاد جنگ میان شیعه و سنی بود.
* به نظر شما چه مقدار از اتفاقات اخیر حاصل برنامه ریزی های قبلی آمریکایی ها در مدت حضور نظامی شان در عراق است؟
مساله ای که وجود دارد آمریکا با دخالت هایی که در شکل گیری ساختار دفاعی و امنیتی عراق داشت، اجازه شکل گیری یک ارتش حرفه ای و ملی را در عراق نداد. ارتش ها یک مولفه ملی در کشورها محسوب می شوند؛ یعنی در دولت های مختلف احزاب مختلف می آیند و می روند؛ اما دستگاه اطلاعاتی، دستگاه سیاست خارجی و نیروهای مسلح باید ملی باشند و نه حزبی تا از ملت و تمامیت ارضی و استقلال کشور دفاع کنند. آمریکا نگذاشت که ارتش عراق چه در بُعد تسلیحاتی و چه در بُعد شکل گیری، رابطه اش را با دنیا برقرار کند؛ چون در این صورت دیگر نیازی به آمریکا نبود.
اقدام دیگری که آمریکایی ها در زمینه تضعیف ارتش عراق کردند، این بود که در برخی مناطق، تشکیلاتی به نام شوراهای بیداری (مجالس الصحوات) ایجاد کردند. بعد به زور به دولت تحمیل کردند که این ها باید وارد ارتش شوند. این دیگر چه ارتشی می شود!؟ این که ارتش عراق امروز متهم می شود، یکی از ریشه هایش این است که آمریکایی ها توان دفاعی ملت عراق را تخریب کردند.
* چرا زمان کنونی برای حمله داعش به عراق انتخاب شد؟
به هر حال عراق بعد از برگزاری انتخابات حماسی و با مشارکت حداکثری در آستانه تشکیل دولت جدید بود. اتفاق بعدی انتخاباتی بود که در سوریه انجام شد و به اذعان دوست و دشمن و مخالف و موافق، این انتخابات پس از سه سال آتش جنگ در این کشور، مترادف با یک رفراندوم شد. کاندیدای اول درصد بالایی از رأی مردم را به خود اختصاص داد و بیشترین آرا را نیز از جامعه اهل سنت جذب کرد. این یک رفراندومی بود برای مشروعیت این نظام و یک نه بزرگ به همه ی حرکت های تروریستی که علیه دولت و مردم سوریه تحت عنوان حمایت از مردم توسط مثلث «ارتجاع عرب»، «صهیونیست» و «آمریکا» صورت گرفت.
بنابراین عراق در آستانه تشکیل دولت جدید توسط پارلمان جدید بود. برآیند نتایج انتخابات در دو کشور این نوید را می داد که دولت های جدید، دولت های مقتدرتری خواهند بود. وقتی به عراق نگاه می کنید، با وجود نابسامانی-ها و مشکلات موجود و نیز اتهاماتی که به دولت زده می شد از جمله ناکارآمدی، عدم موفقیت در ایجاد رفاه و نیز وجود مشکلات امنیتی، اما مردم به ندای مرجعیت مبنی بر مشارکت حداکثری و انتخاب اصلح لبیک می گویند. ترکیب پارلمان جدید نشان می دهد که پارلمان قوی تری خواهد بود؛ چراکه چهره های مردمی تر، انقلابی تر و نیروهای جهادی تر، در جمع کاندیداهایی که پیروز شدند وجود دارند.
از طرف دیگر، فضای سیاسی عراق به این سمت می رفت که دولت جدید چندان بر پایه یک عرف توافقی شکل نگیرد، بلکه بر مبنای اکثریت سیاسی شکل بگیرد. البته معنای این حرف، این نیست که دولت جدید از احزاب و فراکسیون ها استفاده نکند، بلکه به این معنا بود که دولت جدید بر پایه ی یک توافق طایفه ای نباشد که مثلاً بگوییم رییس جمهوری برای این طایفه، رییس مجلس برای این طایفه. چراکه تجربه دو دوره دولت در عراق نشان داد که در هر جایی اختلافی بین این فراکسیون یا حزب با رییس دولت صورت می گیرد، زود تهدید به عقب نشینی و اصطلاحاً آبستراکسیون می کنند. یک کشور بحران زده و ملتهب را نمی توان با این وضعیت مدیریت کرد. کشورهایی مثل عراق که هنوز یک شرایط استقرار به مفهوم کامل را ندارند، مدیریتی فراتر از اداره کننده می خواهند؛ یک فرماندهی می خواهند. در این فرماندهی نمی شود هر وزیری به فراخور سیاست های حزبی خود عمل کند. این موضوع برای برخی جریانات داخل عراق نگران کننده و گران بود؛ از جمله بازماندگان رژیم گذشته که عمدتاً بعثی ها هستند. طبیعتاً این دوره به این دلیل سرنوشت ساز بود که اگر این دولت و پارلمان قوی شکل می گرفت، می توانست با کمک مردم بر تروریسم و ناامنی آن هایی که امروز در برابر مردم عراق ایستادند و نیز بر مشکلات فائق بیاید. در حقیقت در این مقطع نظام سیاسی عراق بعد از چند دوره تثبیت می شد.
* به نظر شما حضور داعش در مناطق سنی نشین موفق خواهد بود؟
البته داعش کار فرهنگی و تبلیغاتی و کار تشکیلاتی می کند و طبیعی است که یک جاهایی جذب نیرو هم داشته باشد، اما حقیقتاً داعش نماینده اهل سنت نیست. این که چرا داعش در مناطق سنی نشین حضور دارد، اولاً به حضور نیروهای بعث در این مناطق برمی گردد و ثانیاً به هم جواری این مناطق با مرزهای کشورهایی که امروز از تروریسم حمایت می کنند. به علاوه این که آن ها از مرزهای سوریه هم -که دولت این کشور هنوز کنترل کافی را در آن ها ندارد، استفاده می کنند.
* به نظر شما عملکرد جمهوری اسلامی در قبال تحولات اخیر عراق چگونه خواهد بود؟
مبارزه با تروریسم روندی بین المللی است و طبیعی است که جمهوری اسلامی ایران در این روند مشارکت فعال داشته باشد. از سوی دیگر دولت عراق دولتی کاملاً قانونی و مشروع است و بنابراین هرگونه کمکی که از ایران بخواهد، ما می توانیم سخاوتمندانه به دولت برآمده از ملت عراق کمک برسانیم.
سیام**9173**1336
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
08/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها