تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860742226
کلاس درس اوکراین
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
کلاس درس اوکراین تهران - ایرنا - عاقبت، شرق و غرب، اوکراین را به عنوان نقطه برخورد آشکار و محلی برگزیدند که قرار است در آن چهره واقعی خود را به یکدیگر نشان دهند.
در یادداشتی که « غلامرضا عسکری» روز یکشنبه در روزنامه اطلاعات نوشت آمده است: اوکراین، پایان راه لبخند های دروغین و «صمیمیت های غیرصمیمانه» ای است که روسیه و غرب به یکدیگر عرضه می کردند، تا نشان ندهند که از پس نابودی اتحاد شوروی، با چه ابعاد هولناکی از اختلاف مواجه هستند؛ اختلافاتی که هر یک از آن ها می تواند تهدیدی برای جوامع بشری در هرگوشه از جهان خاکی باشد.
پرده های دریده شده در بحران اوکراین نشان داد که ساده انگاری است اگر بپنداریم دگرگونی های رخ داده در کشورها، صرفاً بر اساس خواست ملت ها و دولت ها و بر اساس معیارهای شناخته شده جهان سیاست صورت می پذیرد، بلکه همچنان، این قدرت های صاحب نفوذ جهانی هستند که با تبدیل کردن سیاست ها و سرنوشت کشورها به مهره های یک بازی پیچیده، به تحولات سر و شکل می دهند تا برتری خود را در صحنه رقابت بین الملل حفظ کنند و حتی به قیمت ویرانی یک کشور، به محافظت از منافع و امنیت خود بپردازند، و این بار، اوکراین صحنه این جدال هژمونیک است.
اگر نخواهیم به ژرفای تاریخ برویم، باید بگوییم که روس ها پس از انقلاب بلشویکی و سرنگون کردن سلطنت تزارها، هیچگاه نتوانستند اعتماد و اتحادغرب سنتی را به طول واقعی جلب کنند، مگر آنجا که تهدید یا منفعت مشترک، اما مسلماً موقت وجود داشت و جهان غرب، پس از آنکه دیگر مجبور نبود از پشت دیوار آهنین شوروی به روس ها بنگرد، نشان داد که از هر فرصتی استفاده خواهد کرد تا نگذارد آن ها مجدداً تبدیل به موجودیتی تهدید کننده شوند و در قواره های یک ابرقدرت، در صحنه جهانی سهم خواهی کنند.
دامنه این رقابت پیچیده که در یک سمت آن مجموعه آمریکا و اتحادیه اروپا قرار داشتند و در سوی دیگر، روسیه و متحدانی که به هیچ وجه با طرف غربی برابری نمی کردند، منطقاً به اینجا می کشید که کرملین در لاک دفاعی خود، صرفاً برای آنچه که از دوران شوروی برایش به ارث مانده بود، بجنگد، اما واقعیت این است که نه فقط غرب، بلکه قدرت های نوظهور اقتصادی جهان و مجموعه قواعد دگرگون شده روابط بین الملل، تمایلی به این امر نشان نمی دهند که بار دیگر یک کشور هر قدر هم قدرتمند، بخواهد صرفاً با اقتدار نظامی، موازنه جهانی برقرار کند، چرا که در غیر این صورت، مسکو به راحتی می توانست با ایجاد همپیمانی های نظامی، شرایط را به عصر جنگ سرد، بازگرداند. اما آیا ایستادن و نگریستن به نفوذ گام به گام غرب به سوی مرزهای روسیه، که ظاهراً حدو مرزی هم ندارد، چاره کار کرملین است؟ مسلماً خیر، اما پرسش اساسی اینجاست که آیا کرملین صرفاً با نیروی نظامی و اتکا به ملی گرایی روسی، می تواند در بلندمدت، قدرت هژمونیک خود را در جهانی حفظ کند که به کلی به قواعد برقراری موازنه نظامی پشت کرده است؟ پاسخ نگارنده، باز هم منفی است و برای این پاسخ، دلایلی وجود دارد.
شما به خوبی می توانید نشانه های بی میلی جهانی به موازنه نظامی و حتی فراتر از آن، بی تأثیر بودن ابزار نظامی را برای به اطاعت درآوردن دیگران و تأمین خواست های استراتژیک خود، در شکست های راهبردی آمریکا در خاورمیانه، آسیای جنوب شرقی و بخش هایی از آمریکای لاتین ببینید و در عین حال، به راحتی مشاهده کنید که توفیقات تاکتیکی و استراتژیک و اتحادهای قدرتمند و موفق جهانی، در جاهایی به دست آمده اند که دیپلماسی و اقتصاد در آن نقش محوری ایفا کرده اند.
دولتمردان مسکو باید از خود بپرسند که آیا آمریکا با لشکرکشی به عراق و افغانستان، توانست آنچه مدنظرش بود، در این کشورها عملی کند، که حالا به تکرار همین تجربه در کشوری با ویژگی های اوکراین بپردازد؟
آیا اقتدار نظامی آمریکا و ناتو، در سواحل جنوبی مدیترانه و در نزدیک ترین مرز آبی به اروپا، توانسته در مصر، لیبی و تونس بهشت موعود بیافریند، که اکنون در آب های دریای سیاه بتواند چنین کند؟
آمریکایی ها شبانگاه از میامی، چراغ های هاوانا را می بینند و برای برچیدن بساط کاستروها نیرو اعزام نمی کنند، اما برای دفاع از «تیموشنکو»، «کلیچکو» و «یاتسنیوک» که حتی به درستی آن ها را نمی شناسند، به مرز روسیه می آیند؛ به راستی چرا؟
بی تردید، اینجا فقط تهدید، بازدارندگی و بیش از هر چیز، «تحریک» مطرح است.
نگارنده اعتقاد دارد که حتی اگر ارتش روسیه وارد کی یف شود، غربی ها حتی یک ساچمه به طرف سربازان روس شلیک نخواهند کرد، همان گونه که در جنگ گرجستان نکردند، اما اگر روس ها تحریک شوند و دست به این گونه اقدامات بزنند، صرفاً خودزنی کرده اند و این همان چیزی است که غرب از تحریک و تهدید کردن روسیه انتظار دارد.
مسأله به رغم تصور خیلی ها، چندان پیچیده نیست. می توان با یک پیش بینی ساده، مخمصه ای را که روس ها در صورت اقدام نظامی در اوکراین با آن دست به گریبان خواهند شد، تصویر کرد.
هزینه دو جنگ طولانی مدت همزمان (در مرز خود و سوریه) اولین پیامد این اقدام است و پس از آن نوبت به تبعات سیاسی این رفتار پرخطر می رسد.
تقریباً در تمامی جمهوری های برجای مانده از شوروی، اتباع روس و مناطق روس نشین وجود دارند و یک لشکرکشی احساسی، این موضوع را به آن ها القاء می کند که مسکو، هرآن ممکن است به بهانه تضمین امنیت و موقعیت اتباعش، با این جمهوری ها نیز همان کند که با اوکراین کرد.
چنین وحشتی، به سادگی می تواند اتحادیه هایی را که روسیه در قالب سازمان پیمان امنیت جمعی، کشورهای همسود، یا هر توافق منطقه ای دیگری برای حفظ کشورهای یاد شده در کنار خود منعقد کرده، از میان ببرد و بی تردید قزاقستان و بلاروس به دلیل کثرت روس تبار های خود، نخستین کشورهای پشت کننده به مسکو خواهند بود.
یعنی مسکو با یک اقدام ناپخته، خود، به سرعت ریزش مهره های دومینوی متحدانش کمک خواهد کرد.
این در حالی است که روسیه حتی بدون اقدام نظامی، پتانسیل به اطاعت درآوردن حکومت آینده اوکراین را، هر قدر هم غرب گرا باشد، دارد.
پیوندهای ملی، اقتصادی و فرهنگی اوکراین با روسیه، دارای آن درجه از استحکام است که غرب حتی با سرسام آورترین هزینه ها، نمی تواند مسکو را از صحنه اوکراین حذف کند.
رئیس جمهور آینده اوکراین باید دچار جنون شده باشد که وقت خود را صرف قبضه کردن «کریمه» یا برچیدن پایگاه دریایی روس ها از «سواستوپل» کند.
غربی ها هرگاه به سایت های موشکی روسیه در «کراسنودار» در مجاورت خاک اوکراین نگاه می کنند، خود بر این مسأله صحه می گذارند که در برابر روس ها نمی توان از حدی پیش تر رفت. وحشت از یک برخورد جدی، از همین حالا در سخنان کری، هیگ و حتی دولتمردان سربرآورده از قیام اوکراین، هنگامی که مسکو را خطاب قرار می دهند، موج می زند و به باور نگارنده، این همه، برای آن که روسیه در اطراف خود آتش افروزی نکند، کافی است، چون با نخستین شلیک، دیگر نمی تواند امتیازاتی را که اکنون به او عرضه می کنند، مطالبه کند، در عین این که ناچار است، اروپاگرایی اوکراین را به عنوان واقعیتی تلخ، بپذیرد.
روس ها دولتمردان هوشمندی دارند که به خوبی می دانند، سرنوشت خودشان نیز در گرو همگرایی با غرب است و بدون حفظ پیوندهای منطقی با غرب، قادر به پیشرفت و حفظ امنیت و منافع خود نیستند.
تحولات اوکراین نشان می دهد که متحدان سنتی مسکو، دیگر این سیاست را برنمی تابند که کرملین، خود با غرب پیوندی گسترده داشته باشد، اما مانع رابطه مستقیم آن ها با طرف غربی شود و متحدانش را از غرب بترساند.
به هر روی، یکی از درس هایی که شورش های اوکراین باید به مسکو و دیگران داده باشد، این است که کرملین دیگر قادر به ایفای نقش واسطه میان همپیمانانش با غرب نیست، تا از این رهگذر، بتواند از هر دو طرف امتیاز بگیرد و باید در جستجوی نقشی واقعگرایانه تر در عرصه جهانی باشد.
مسلماً نقش جدیدی که روس ها باید به دنبال ایفای آن باشند، در صحنه جنگ به دست نمی آید.
شاید کرملین نیازمند تغییر منظر خود به جهان امروز باشد؛ جهانی که در آن، رقبا صرفاً دشمن و دوستان صرفاً مهره نیستند.
اول**س.ن1744**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
11/12/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها