محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803950226
روحانی انسجام را به دولت بازگرداند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
روحانی انسجام را به دولت بازگرداند تهران - ایرنا - علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی در گفت و گو با روزنامه ایران: در دولت دهم، تفرق و نبود انسجام زیاد بود اما به دلیل خط مشی ای که دولت فعلی در پیش گرفته الان بین نهادهای مختلف انسجام برقرار شده است و اکنون همه در یک خط حرکت می کنند.
روزنامه ایران در یکی از روزهای سرد زمستانی میزبان رئیس سازمان انرژی اتمی کشور بود.
علی اکبر صالحی، وزیر خارجه پیشین کشورمان که همزمان با روی کار آمدن دولت یازدهم سکان دستگاه سیاست خارجی را به محمدجواد ظریف تحویل دادبلافاصله از سوی حسن روحانی مأمور شد تا به سازمان انرژی اتمی بازگردد تا این بار در حلقه مدیران دولت اعتدال جای گیرد.
از این رو حضور صالحی در روزنامه ایران و نشست صمیمانه با وی را فرصت مناسبی دیدیم تا ارزیابی اش از تغییر و تحولات دستگاه دیپلماسی را این بار در قامت یک دیپلمات باتجربه جویا شویم.
صالحی با حوصله از فضای حاکم بر دستگاه سیاست خارجی در زمانی که خود سکاندار این عرصه بود سخن گفت و کارشکنی ها و ناهماهنگی های حاکم بر دولت پیشین را مهم ترین مانع اجرای رویکردهای مدنظر خود دانست و معتقد بود در صورت عملی شدن، گره از مشکلات درهم تنیده سیاست خارجی ایران در منطقه باز می کرد.
مشروح این گفت و گوی مفصل در ادامه می آید:
س: پیش از بررسی تحولات جدید دیپلماسی ایران کمی راجع به نحوه فعالیت تان در دستگاه دیپلماسی بگویید. چه در دورانی که رئیس سازمان انرژی اتمی بودید و چه در دوره ای که در وزارت خارجه مشغول به کار شدید؟
ج: هنگامی که مسئولیت وزارت خارجه را برعهده گرفتم، نهضت بیداری اسلامی در منطقه خاورمیانه شکل نگرفته بود.
در ارتباط با ایران نیز تحریم ها کم و بیش وجود داشت اما به این شکل نبود که نتوانیم گشایش اعتباری بانکی باز کنیم، نقل و انتقال مالی نداشته باشیم و نتوانیم نفت بفروشیم.
در آغاز کار، من به طور رسمی اولویتم را در سیاست خارجی منطقه ای، ارتقای روابط با عربستان و ترکیه اعلام کردم که حتی به من گفتند چرا از این کشورها نام بردید.
در پاسخ گفتم که عمدی در این نام بردن وجود دارد زیرا معتقد بودم که عربستان سعودی یکی از بزرگترین چالش های ما در منطقه است و نباید می گذاشتیم که اختلافات فیمابین عمیق تر شود.
درست است که ایران و عربستان در ابعاد مختلف سیاسی اختلاف نظر دارند اما اگر ما می توانستیم با عربستان مفاهمه و مراوده داشته باشیم و با این کشور بحث و گفت و گو می کردیم، اختلافات مان این قدر عمیق نمی شد.
وزارت امور خارجه، دستگاهی با امکانات محدود است و با این امکانات نمی تواند همزمان همه اولویت های عرصه بین المللی را مدیریت کند.
از این رو، باید اولویت های محدودی برای تأمین اهداف نظام در چارچوب منافع ملی و مصلحت هایش قائل شد.
س: چرا نشد؟ مخالفت هایی با این مسأله در داخل دولت وجود داشت؟
ج: وزارت امور خارجه، مجری سیاست خارجی است و تصمیم ساز مسائل کلان نیست. تصمیمات سیاسی چارچوب خودش را دارد. شورای عالی امنیت ملی، مجلس، کمیسیون امنیت ملی و نهادهای مختلف دیگری داریم که در تصمیم سازی مؤثرند و بایستی درباره مقولات مهم کشور به یک اجماع درونی دست یابند تا دستگاه سیاست خارجی آن اجماع را عملیاتی کند.
ما نتوانستیم اجماع مورد نظر را ایجاد کنیم. در دولت دهم، تفرق و نبود انسجام زیاد بود اما به دلیل خط مشی ای که دولت فعلی در پیش گرفته است الان بین نهادهای مختلف انسجام برقرار شده است و اکنون همه در یک خط حرکت می کنند.
مثلاً بین دولت و مجلس و برخی ارگان های دیگر اختلافات به قدری عمیق بود که نمی توانستیم به تصمیم واحد برسیم و برخی از مسئولان که نام نمی برم نظر دیگری داشتند.
اما اکنون خوشبختانه تا حدود زیادی این انسجام برقرار است یعنی بین دولت، مجلس و شورای عالی امنیت ملی و نهادهای دیگر انسجام و وحدت نظر حاکم است و از این رو، دستگاه سیاست خارجی ما می تواند در یک مسیر همواری حرکت کند.
س:به گفته شما نبود انسجام در تصمیم گیری ها عامل بی نتیجه بودن سیاست ها بوده است.
بخشی از این انسجام می تواند به معادلات درون دولت مربوط باشد و بخشی هم به نهادهای دیگر.
اگر الان ما می توانیم بگوییم دیپلماسی ما موفق است به غیر از انسجام چه عوامل دیگری در این موفقیت نقش داشته است؟
ج: شما برای این که یک سیاست خارجی موفق را پیش ببرید، به ابزارهای مختلفی نیازمند هستید.
نخستین ابزار، خود تشکیلات وزارت امور خارجه است که باید از یک تشکیلات قوی و مقتدر برخوردار باشد.
وزارت امور خارجه ما، این ویژگی ها را دارد تا جایی که جناب آقای دکتر ظریف، حداقلِ جابه جایی را در این وزارتخانه انجام داده است.
اما عنصر بعدی که در مجموعه تحولات وزارت خارجه تأثیرگذار بود، به رویکرد دولت یازدهم بازمی گردد.
به دلیل خط مشی ای که این دولت در پیش گرفته است آن انسجامی که قبلاً نبوده الان بین نهادهای مختلف برقرار شده است و اکنون همه در یک خط حرکت می کنند.
لازم است اشاره کنم که در ایجاد این شرایط، انتخابات نقش مهمی ایفا کرد. به این معنا که مردم با انتخاب خود نشان دادند که از مجموعه نظام چه انتظاری دارند و مسئولان نیز بر مبنای این انتظارات، باید رویکرد خود را اتخاذ کنند.
عنصر مهم دیگر، شخص آقای دکتر روحانی است. دکتر روحانی شخصیتی است که در 34 سال گذشته همواره عهده دار مسئولیت های مهمی در عرصه سیاست بوده است.
حضور در صدا و سیما، قرارگاه جنگ، شورای عالی امنیت ملّی تا شورای تشخیص مصلحت نظام، باعث شده تا ایشان اندوخته ای از تجربیات مختلف برای اداره کشور داشته باشد.
از این رو، ایشان شرایط نظام و کشور را می شناسد و نتیجه انتخابات و انتظارات مردم را می داند و با یک حکمت سیاسی و عقلانیت، کشور را مدیریت می کند.
این مجموعه باعث شده طی سه تا چهار ماه، دستاوردِ قابل توجهی داشته باشیم. به هر حال وضعیت کشور پیش از این در شرایط دشواری بود که مردم در این موقعیت آمدند و انتخاب خودشان را انجام دادند.
س: تصویر مردم نسبت به سیاست خارجی دولت گذشته این بود که دولت در بعضی موارد افراط و تفریط می کند.
به عنوان مثال شما می خواستید در اوج بحران روابط ایران و عربستان به این کشور سفر کنید اما فشارهای زیادی از سوی نیروهای نزدیک به دولت و جریان های دیگر به وجود آمد.
در برخی مواقع یک دفعه، یک نماینده عالی از دولت در جایی شرکت می کرد که کلاً افکار عمومی شوکه می شد.
آیا می توانیم بگوییم در حال حاضر یک نوع اعتدال به سیاست خارجی برگشته و برخی از این دستاوردها هم نتیجه بازگشت این اعتدال بوده است؟
ج: درست است. حکمت سیاسی دکتر روحانی به همان «اعتدال» باز می گردد، یعنی حقیقت بینی و واقع گرایی در دیدگاه ایشان قابل مشاهده است.
س: بیشتر توضیح می دهید که این اعتدال گرایی چگونه می تواند منشأ اثر باشد و یک دفعه مناسبات بین المللی را تحت تأثیر قرار دهد؟
ج: «اعتدال» در عرصه سیاسی یعنی حفظ توازن و دوری از افراط و تفریط در مناسبات بین المللی؛ در عرصه دیپلماسی باید تا جایی که امکان پذیر است، دفع شر کرد.
یعنی ممکن است کشوری دشمن ما باشد اما نباید بگذاریم که این دشمنی بیشتر شود. ریاست محترم جمهوری در عرصه دیپلماسی این رویکرد را برگزیده است.
به این ترتیب می خواهد دوستان خود را حفظ کند و از دشمنی دشمنان بکاهد و حتی اگر توانست آنان را به دوست تبدیل کند.
دفع شر، عینِ حکمت سیاسی است و من به این می گویم سیاست اعتدال که در جهت منافع ملی ما خواهد بود.
س:برخی محافل رسانه ای این تفسیر را دارند که این نوعی عقب نشینی از اصول است. در برخی موارد صریح و روشن می گویند که دولت از اصول، عدول کرده است آیا واقعاً این عقب نشینی صورت گرفته است؟
ج: اصول را باید تعریف کرد. ما اصولمان، حفظ منافع ملی بر اساس لاضرر و لاضرار است. نه ضرر می رسانیم و نه قبول می کنیم به ما ضرر برسانند.
س: آیا ما الان اجازه دادیم به ما ظلم شود؟
ج : قطعاً خیر، اگر یک طرفی می خواهد به ما ضرر برساند حتماً باید دفع ضرر و ظلم کنیم. دفع شر که همواره با سلاح و قدرت نظامی نیست بلکه خیلی از مواقع باید با قدرتِ تدبیر و منطق باشد.
دولت از قدرت تدبیر و منطق استفاده می کند و تلاش می کند تا جایی که ممکن است از ناسازگاری کشورهایی که با ما دشمن بودند، بکاهد اگر هم سازگار شدند چه بهتر و اگر هم نشدند ناسازگاریشان کاهش می یابد.
س:برخی از منتقدان، سطح این دیپلماسی را تا حد دیپلماسی لبخند پایین آورده و معتقدند این نوع دیپلماسی نه تنها کفایت نمی کند، بلکه باعث عدول از ارزش ها می شود.
حتی می گویند تیم هسته ای هم نباید خود را تحت فشار بگذارد و به هر قیمتی به دنبال نتیجه باشد؟
ج: این تحلیل، یک انتقاد کلی و غیر وارد است، باید به طور دقیق روشن شود ما از چه چیزی کوتاه آمدیم!
س: می گویند دست از مقاومت برداشتید.
ج: دست از مقاوت برداشتن یعنی چی؟ مقاومت، در برابر دشمن و ظلم مطرح است. مقاومت در مقابل خلأ که معنایی ندارد. اول باید شیوه های مختلف بکار گرفته شده از سوی طرف های مقابل را خوب شناسایی کرد. سپس باید به دنبال راه های مقاومت مناسب در برابر هجمه ها و فشارها رفت و در موقع مناسب و با اتخاذ رویکردی هوشمندانه، این هجمه را منحرف، تضعیف یا دور زد.
س: به همین دلیل هم می گویند چون عقب نشینی شده آن هجمه از بین رفته است! آیا این دولت از اصولش عقب نشینی کرده است؟
ج: اگر ما عقب نشینی می کردیم که هجمه از بین نمی رفت؛ بلکه می آمد دیوارها را روی سَرِمان خراب می کرد. صرف بیان عبارات، بیانگر واقعیات نیست.
عبارات باید منطقی و مستند باشد، همین که بگوییم ما عقب نشینی کردیم و مقاومت مان را از دست دادیم، معنی ندارد. ما کجا مقاومت خود را از دست دادیم؟ مگر چه چیزی عوض شده است؟
س: با توجه به این که شما هم از نظر فنی صاحب نظر هستید و هم در قامت یک دیپلمات، زبان مناسبات جهانی را می شناسید چه ارزیابی از مذاکرات هسته ای دارید؟
ج: توافق ژنو، حداقل برای شش ماه شرایط خوبی را رقم زد. به موجب این توافق، ما غنی سازی 20 درصد را داوطلبانه متوقف کردیم زیرا به اندازه کفایت تولید کرده بودیم و نیازی نداشتیم.
البته در این شش ماه، برخی تجهیزات اصلی در راکتور آب سنگین اراک نصب نخواهد شد که من آن را کاستی در کار تلقی نمی کنم.
زیرا ما کارهای فراوان دیگری برای انجام دادن داریم. در شرایط کنونی بجای بحث کمی بیشتر روی بحث کیفی تمرکز کرده ایم.
آنچه مهم است، آن است که ما فعالیت های اصلی خود را در عرصه هسته ای ادامه می دهیم اگر هم چیزی را داوطلبانه متوقف کردیم مردم عزیزمان مطمئن باشند که اولاً این اقدامات برگشت پذیر است و ثانیاً ما در جهت منافع مان آن اقدام را انجام داده ایم.
س:چشم انداز پیش روی مذاکرات هسته ای چیست؟
ج:از این مرحله به بعد، ادامه مسیر مذاکرات دشوار است. این مطلب که گفته می شود یک سال سخت در انتظار است به این مفهوم است که هر طرف می خواهد اراده خود را بر دیگری تحمیل کند.
آن ها می خواهند که تاروپود برنامه هسته ای ایران را جدا کنند و ما اصرار بر اعمال حقوق مان داریم.
در نتیجه اینجا دو طرف با اراده ای که برای پیگیری مواضع خود دارند با یکدیگر مذاکره می کنند. سختی به این معنا است.
آن ها اصل غنی سازی ما را پذیرفته اند، هرچند شرایطی در میان است.
س:یعنی آن ها اصل غنی سازی را به رسمیت شناختند. این در حالی است که در داخل برخی انتقاد می کنند که هنوز اصل غنی سازی مورد پذیرش قرار نگرفته است.
ج:منتقدان می گویند درست است که غنی سازی در توافق آمده است، ولی بعداً باید سطح، حجم و درصد آن از طریق توافق طرفین تعیین شود.
لذا، ممکن است چیزی بیرون بیاید که اسمش غنی سازی است اما ایران در اساس، چیزی ندارد.
در پاسخ باید گفت اینجاست که مسیر مذاکرات دشوار است ما بایستی با استناد و منطق، استدلال کنیم که چرا غنی سازی را می خواهیم و اگر طرف مقابل، منطق و اراده کافی برای حل موضوع را دارد می پذیرد، می توان گفت که اینجا جنگ منطق هاست.
س: آیا می شود بر اساس عملکرد 6 ماه به نتیجه برسیم که اراده برای حل این موضوع در سطح دنیا وجود داد؟
ج: ببینید من فکر می کنم دنیا به این نتیجه رسیده که راهی جز تعامل با ایران ندارد. به دیگر سخن، آن ها از سر خیرخواهی از باب تعامل وارد نشده اند.
این گشایش در مناسبات، پاسخی به حماسه سیاسی ملت ایران است.
اگر به خاطر داشته باشید سال 91 گفتم که ما به فضل الهی در سال 92، سال خوبی خواهیم داشت. اکنون به لطف الهی داریم ثمره آن را برداشت می کنیم.
س: چرا فکر کردید سال 92 چنین می شود؟
ج: زیرا زمینه هایی را شاهد بودم که موجب این برداشت شده بود. رویکردی را در وزارت امور خارجه آغاز کرده بودیم.
هر چند با موانعی رو به رو بود، ولی مطمئن بودیم که ادامه صحیح آن راهگشا خواهد بود. احساس کردیم این رویکرد راه خود را باز می کند که به لطف الهی این چنین شد.
س: برداشته شدن موانع به انتخابات هم مربوط بود؟
ج: قبل از انتخابات، راه تا حدودی باز شده بود، انتخابات سرعت آن را زیاد کرد.
س: اما کمی قبل از انتخابات، نشست آلماتی را داشتیم ولی هیچ نشانه هایی از پیشرفت ندیدیم؟
ج: به هر حال، این موارد را باید در فضای بهتری بازگو و دلایل شکست آن را تشریح کرد. یک نشانه هایی را می دیدیم که بر مبنای آن رویکردی را اتخاذ کرده بودیم اما این رویکرد موانعی داشت که خوشبختانه بعد از انتخابات برطرف شد.
ضمن این که بررسی پیشرفت این قضایا باید در زمان خودش انجام شود. در حال حاضر، ضرورتی برای کنکاش بیشتر نیست.
س: حتماً مناظرات انتخاباتی بخصوص بخش مربوط به مباحث هسته ای را پیگیری می کردید. وقتی به موضوعات هسته ای رسیدیم و کسانی مثل آقای ولایتی تکنیک های مذاکره را زیر سؤال بردند شما چه احساسی داشتید؟
ج: بیان این مسأله، کار سختی است، امیدوار بودیم که در این موقعیت قرار نمی گرفتیم که بیاییم مسائل مهم را این چنین مطرح کنیم.
گاهی برخی می گویند که آیا مردم نامحرمند؟ خیر، اینطور نیست. اما ارائه هر مطلبی اصولی دارد. برخی وقت ها خود مردم هم نمی خواهند از جزئیات یک سری مسائل باخبر شوند. افشای یکسری مسائل سیاسی ممکن است منافع ملّی را در معرض خطر قرار دهد. مسائل سیاست خارجی در حوزه ای قرار دارد که بعضاً نمی شود همه مسأله را مکشوف کرد؛ بویژه اگر مطالبی باشد که مانند موضوع هسته ای، خیلی حساس باشد.
س: چرا بحث هسته ای و سیاست خارجی این اندازه مهم شده بود که بخش مهمی از مناظرات را به خود اختصاص داد و بر اساس بسیاری از برآوردها، بسیار هم در نتیجه انتخابات مؤثر واقع شد؟
ج: به این دلیل که رسانه ها و محافل سیاسی غرب، تأکید زیادی روی تحریم ها داشتند و القا می کردند که این تحریم ها فلج کننده است، در حالی که تحریم ها فشار می آورد اما نه آن فشاری که آن ها مد نظر داشتند.
س: آیا برآوردهایی که ما از امکان گستره تحریم ها و تبعات آن داشتیم درست بود؟
ج: بله، درست بود. هنوز تحریم ها به این صورت شروع نشده بود که در وزارت امور خارجه نامه ای به مقام معظّم رهبری نوشتیم و تأکید کردیم که تحریم ها رو به گسترش است.
ایشان نیز ضمن تقدیر از گزارش وزارت امور خارجه، از دولت خواستند تا توجه لازم را مبذول نماید.
یعنی وزارت امور خارجه، دستگاهی است که حدود دو سال قبل از این که تحریم ها تشدید شود هشدارهای خود را داده بود و اتفاقاً همین هشدارها و پیش بینی ها موجب شد تا حد زیادی از حالت فلج کنندگی تحریم ها جلوگیری شود.
س: این دیدگاه از کجا شکل گرفته بود که بانک مرکزی و سیستم مالی ایران امکان تحریم ندارد؟
ج: این پرسش خوبی است. هنگامی که آن نامه را نوشتیم، عده ای علیه این نامه انتقاد کردند و گفتند چرا نوشتید بانک مرکزی تحریم می شود مگر می شود بانک مرکزی را تحریم کرد؟ این ادعا را داشتند که نمی توان بانک مرکزی را تحریم کرد.
عده ای دیگر گفتند نمی توانند نفت را تحریم کنند و تأکید می کردند اگر نفت ایران تحریم شود قیمت نفت در جهان می شود 250 دلار. به هرحال نظرات مختلف مطرح بود ولی در نهایت ثابت شد که نظر وزارت امور خارجه صائب تر بود.
س: در واقع موانع نگذاشت تا هشدارهای شما مورد توجه جدّی قرار گیرد؟
ج: بله.
س: کسانی که می گفتند نفت و بانک مرکزی تحریم ناپذیر نیست، الان هم دارند به نوعی می گویند که امریکا دو گزینه بیشتر ندارد یا تحریم ها را به نقطه ای برساند که برای ایران دیگر اثر ندارد یا این که عقب نشینی می کند.
آیا مستقیماً با ادعاهای این افراد رو به رو شده اید؟ چه کسانی بودند که ادعا می کردند تحریم نفت و بانک مرکزی امکانپذیر نیست؟
ج: در جلساتی که در این خصوص شرکت می کردیم، عزیزانی بودند که این ادعاها را مطرح می کردند.
س: با چه مستنداتی چنین ادعایی داشتند؟
ج: آن عزیزی که در این جلسات می گفت اگر نفت ایران تحریم شود، قیمت نفت در دنیا 250 دلار می شود، به این تحلیل خود اعتقاد داشت.
یا همین طور برخی دیگر که می گفتند بانک مرکزی قابل تحریم شدن نیست. آن ها بر اساس یکسری کنوانسیون های بین المللی استناد می کردند.
البته در دنیا چنین مقرراتی مبنی بر مصونیت بانک های مرکزی از تحریم ها وجود دارد. ولی مگر تحریم هایی که اعمال کردند بر اساس قانون و مقررات بوده که این یکی در زمره مقررات محسوب شود.
حتی به خاطر دارم با یکی از این دوستان درباره همین نقل و انتقالات پولی، مجادله کردم. من حتی گفتم که چطور می خواهید دلار نقدی مورد نیاز را تأمین کنید؟ گفتند ما به هر میزان دلار بخواهید تأمین می کنیم. گفتم پس شما به این نکته التفات ندارید که حجم پول یعنی چه؟
س: شما نسبت به سوء استفاده ای که ممکن بود از تحریم ها شکل بگیرد هشدار داده بودید؟
گزارشی که وزارت امور خارجه در اواخر سال 89 نوشته بود، بسیار تاریخی است و اگر روزی مقامات این وزارتخانه صلاح دانستند آن را منتشر خواهند کرد.
این بحث کاندیداتوری شما که در انتخابات مطرح شد و گاهی می گفتند شما برگه ای هستید که دولت و برخی از جناح های سیاسی می خواهند در آخرین لحظه در انتخابات رو کنند در خدمت دستگاه دیپلماسی بود یا برای ضربه زدن به دستگاه دیپلماسی؟ شما چقدر در جریان این موارد بودید؟
ج: وقتی انسان بر مجموعه ای از موضوعات، اشراف اطلاعاتی دارد و چیزهای دیگر می شنود جالب است.
اصلاً بحث کاندیداتوری بنده مطرح نبوده است من که ماهها قبل از انتخابات گفته بودم که آیا به من می آید رئیس جمهوری مملکتم باشم. ریاست جمهوری هم لیاقت می خواهد و هم مستلزم آمادگی روحی و جسمی است.
س: پس با چه هدفی این موضوع مطرح شد؟
ج: نمی دانم. نه من کمترین توجهی به این موضوع داشتم و نه کسی از مسئولان با اینجانب در این خصوص صحبت کرد.
هیچگاه آقای دکتر احمدی نژاد چنین موضوعی را با بنده مطرح نکرد.
س: خیلی از کارشناسان سیاسی می گویند که در فضای بهاری سال 91 صدای پای اعتدال را می شنیدند. شما آن ماه های آخر پیش از انتخابات چه تصوری از اتفاقاتی که در کشور رخ می داد، داشتید؟
ج: خیلی به تغییر فضا امیدوار بودم و با صراحت هم این مسأله را گفتم، اما صدا و سیما در برنامه 20:30 گفت که یک وزیر خارجه غیب گو هم پیدا کردیم.
یعنی به جای این که تدقیق کنند انتقاد هم کردند. بگذریم به هر حال، برداشت خودم این بود. می دانستم مردم به چه سمتی تمایل دارند و همچنین شواهد و قرائنی که در وزارت امور خارجه بر اساس بررسی و تحلیل حاصل شده بود، ما را مطمئن کرده بود که این اقدامات به یک سرانجامی می رسد.
حتی دو سه بار هم از من پرسیدند و من نیز در پاسخ گفتم بی مورد خوش بین نیستم، ضمن این که تفائلوا بالخیر تجدوه.
س: سال 91 در جلسه با نمایندگان رسانه ها گفتید که مهم ترین مسأله سیاست خارجی ما در سال آینده حل می شود.
ج: بله، اکنون نیز معتقدم که ان شاءالله این گونه است.
س: با توجه به اجرایی شدن توافق ژنو، همزمان یکسری هجمه ها آغاز شده فکر می کنید چه خطراتی متوجه این توافق است؟
ج: هیچ خطری جز خطای فاحش و محاسباتِ غلطِ طرف مقابل، متوجه این توافق نیست.
به لحاظ داخلی می گویم؟
با اعتقاد و علم و آگاهی می گویم که راه ایران عزیز برای پیشرفت سریع، هموار شده است. ما در مسیری قرار گرفته ایم که به لطف الهی با سرعت به پیش خواهیم رفت و کسی نمی تواند مانعی ایجاد کند. فقط باید هوشیاری، انسجام و اجماع خود را حفظ کنیم و البته با درایت و هوشمندی ای که جناب آقای دکتر روحانی دارند، اطمینان دارم ایشان می دانند در وقت مناسب خود چه تصمیمی بگیرند.
انتقاد باید مستند باشد. وقتی می گویید همه چیز را دادید و چیزی نگرفتید، باید منطق بیاورید و بتوانید تشریح کنید.
تا به امروز به یمن الطاف الهی دست برتر با ماست، چرا شاکر نباشیم. ما چیزی را از دست ندادیم و از دست نخواهیم داد و صنعت هسته ای کشور ما در سایه ارشادها و تدابیر مقام معظم رهبری با قدرت به پیش خواهد رفت ان شاءالله.
*مریم سالاری
اول**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
13/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها