محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843102481
آيا تهديدات ضدايراني دولت‌مردان آمريكا پس از ژنو، مصرف داخلي دارد؟
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: آيا تهديدات ضدايراني دولت‌مردان آمريكا پس از ژنو، مصرف داخلي دارد؟
پذيرش اين ادعا كه اوباما مي‌خواهد افكار عمومي كنگره تندروي ايالات متحده را بيان مطالب يك‌سره غيرواقعي توجيه كند، ملازم با پذيرش يك سياست پرخطر داخلي از سوي رئيس‌جمهور آمريكاست كه نه با عقل سياسي هم‌خواني دارد و نه با سوابق گذشته وي و دولتش تناسب دارد.
به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران،آنان كه اخبار و تحليل‌هاي متعاقب توافق ژنو را پيگيري مي‌كنند، حتما هم تفاسير و تهديدات مقامات آمريكايي پس از حصول توافق را خوانده و شنيده‌اند و هم توضيح مقامات وزارت امور خارجه در خصوص اين اظهارات و تهديدات را. از نظر مقامات وزارت امور خارجه كشورمان، آنچه آمريكايي‌ها در خصوص توافق ژنو مي‌گويند «مصرف داخلي» دارد. معناي اين سخن آن است كه باراك اوباما، جان كري و ديگر مقامات آمريكايي پس از توافق ژنو به‌دنبال آن هستند تا با برخي توجيهات عموما همراه با لحن تند و گزنده، افكار عمومي آمريكا را آرام كنند.
آنچه اين روزها وقتي اعضاي تيم هسته‌اي دولت يازدهم در قبال انتقادات داخلي مي‌گويند، بيشتر مستند به خشم مقامات رژيم صهيونيستي از توافق ژنو است. حتي بعضا لحن اين دوستان به جايي مي‌رسد كه منتقدين داخلي را به هم‌موضع بودن با سران تل‌آويو متهم كرده و مي‌پندارند كه منتقدان آب به آسياب دشمن مي‌ريزند. اما وقتي كار به جملات بعضا صريح مقامات واشنگتن در قبال توافق ژنو مي‌رسد، علاوه بر دفاع از متن توافق، بر اين باور تاكيد مي‌كنند كه اين جماعت دولت‌مرد آمريكايي به‌دنبال آن هستند كه افكار عمومي خود را توجيه كنند.
در خصوص نوع برخورد با منتقدان داخلي سخن زياد است و مجالي ديگر مي‌طلبد. به هر روي منتقدين تا به حال آن‌قدر متانت داشته‌اند كه در برابر هم‌موضع اسرائيل خوانده شدن، طرف مقابل را به سنگر گرفتن در پشت مواضع نتانياهو متهم نكنند. اما در خصوص سخنان بعضا صريحي كه در خصوص توافق از مقامات آمريكايي شنيده مي‌شود و اينكه آيا اين مواضع صرفا به‌دنبال توجيه افكار عمومي جامعه و كنگره آمريكاست يا خير، اين گزارش حرف‌هايي براي گفتن خواهد داشت.
پيش از ورود به بررسي دقيق‌تر اين ادعا، لازم به ذكر است كه به هر حال و به شكل عمومي، مقامات آمريكايي نه فقط در خصوص توافق ژنو بلكه در خصوص تصميمات ديگرشان نيز به دنبال اقناع افكار عمومي هستند. افكار عمومي براي سران كاخ سفيد مهم است و آنها همواره تلاش مي‌كنند تا حمايت افكار عمومي را پشت سر خود داشته باشند. لذا بعيد نيست در خصوص توافق ژنو نيز بعضا سخناني بر زبان آنها رانده شده باشد كه هدف از آنها توجيه افكار عمومي باشد. اما سوال اينجاست كه آيا همه اين مواضع با هدف اقناع داخلي اتخاذ شده‌اند يا نبايد تا اين حد به تئوري مصرف داخلي خوش‌بين بود؟
* محورهاي كلان سخنان مقامات آمريكايي
در شرايط فعلي و پس از حصول توافق ژنو، صحبت‌هاي ضدايراني مقامات آمريكايي دست‌كم داراي 4 محور زير است:
الف – ناچيز بودن مقياس تسهيل تحريم‌ها و حفظ ساختار آنها
ب – روي ميز بودن تمام گزينه‌ها از جمله گزينه نظامي
ج – به‌رسميت شناخته نشدن حق غني‌سازي اورانيوم براي ايران
د – معطوف بودن مذاكرات جامع به كاهش ابعاد برنامه هسته‌اي ايران از جمله اسقاط سانتريفيوژهاي ايران
در ميان اين چهار محور، جز محور دوم كه تكرار ادعاي تكراري و نخ‌نماي سال‌هاي اخير آمريكايي‌هاست و ادله متقني مبني بر بلوف بودن آن وجود دارد، هر سه محور ديگر مي‌توانند محل اعتنا و تامل باشند.
.
در ميان صحبت‌هاي مقامات آمريكايي بعضا نكات مثبتي هم مشاهده مي‌شود كه اذعان باراك اوباما، رئيس دولت ايالات متحده به اينكه كشورش قادر نخواهد بود برنامه هسته‌اي ايران را به طور كامل برچيند و چنين خواسته‌اي بيش از حد آرمان‌گرايانه است، از آن جمله است. اوباما گفته است كه اگر دست او بود يك پيچ و مهره هم از برنامه هسته‌اي ايران باقي نمي‌گذاشت اما همان‌طور كه او نمي‌تواند انتظار داشته باشد كه كنگره همه لوايح مدنظرش را تصويب كند، نمي‌تواند انتظار برچيده شدن كامل برنامه هسته‌اي ايران را نيز داشت. اين اذعان اوباما در واقع اعتراف به اين است كه ايران با پافشاري 10 ساله خود توانسته است بخشي از واقعياتي را كه دولت‌مردان آمريكايي پيش روي خود مي‌ديدند، به‌نفع خود تغيير دهد.
اتفاقا ادعاي مصرف داخلي داشتن اين بخش از سخنان باراك اوباما دور از واقعيت نيست. اوباما براي قانع كردن تندروهايي كه در كنگره تعداد آنها كم نيست، به صراحت به آنها مي‌گويد كه خواسته آنها درباره برنامه هسته‌اي ايران عملي نيست. اين به‌نوعي آب پاكي ريختن بر دست افكار عمومي آمريكايي مخالف توافق ژنو است و چه استدلالي بهتر از اين؟
اوباما وقتي در خصوص كوتاه آمدن‌هاي خود در برابر ايران سخن مي‌گويد به ناچار مجبور است به دنبال اقناع افكار عمومي كنگره و احتمالا بخش‌هاي ديگري از نخبگان سياسي و جامعه آمريكا باشد اما آن‌گاه كه از ادبيات تند استفاده مي‌كند هم آيا چنين منظوري دارد؟
* افكار عمومي كنگره و نخبگان يا افكار عمومي جامعه آمريكا؟
محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه، در يكي از برنامه‌هاي تلويزيوني خود ابراز داشته كه بر اساس برخي نظرسنجي‌ها افكار عمومي جامعه آمريكا اكثرا از فرآيند ديپلماسي با ايران بر سر برنامه هسته‌اي حمايت مي‌كنند. اگرچه در اين خصوص نظرسنجي‌هايي با نتايج متفاوت وجود دارند، اما اگر بنا را بر همان نظرسنجي يا نظرسنجي‌هاي مدنظر آقاي وزير بگذاريم، معنا نخواهد داشت كه رئيس‌جمهور ايالات متحده از لحن تند و تهديدآميز براي اقناع افكار عمومي استفاده كند.
اگر افكار عمومي جامعه آمريكا حسب نظر ظريف با فرآيند ديپلماتيك منجر به توافق ژنو موافق است، ديگر معني ندارد كه براي اقناع يا اطمينان‌بخشي به آنها تاكيد شود كه حق غني‌سازي ايران مورد شناسايي قرار نگرفته و يا ساختار تحريم‌ها فرونپاشيده است. اين امر واضح‌تر از آن است كه نياز به توضيح داشته باشد.
بنابراين چاره‌اي جز اين باقي نمي‌ماند كه دولت‌مردان آمريكا اگر واقعا به دنبال توجيه باشند، بايد به دنبال توجيه نخبگان سياسي و بالاخص تندروهاي كنگره باشند كه البته نبايد به اشتباه آنها را تنها از حزب جمهوري‌خواه دانست بلكه بسياري از دموكرات‌ها نيز با آنها همراه‌اند.
اكنون سوال ديگري مطرح مي‌شود؛ چنين روش‌هايي آيا واقعا براي توجيه كنگره و نخبگان سياسي مخالف معقول است؟
* نخبگان سياسي آمريكا و مقوله توجيه!
اگر اوباما به دنبال آن باشد كه با وعده‌هاي دروغين و بلوف، افكار نخبگان سياسي آمريكا را بفريبد و با خود همراه كند بايد گفت كه راه خطرناك و صعبي را در پيش گرفته است. اگر تصور كنيم اوباما و كري بدون اينكه حواسشان به مطالبات احتمالي آينده كنگره باشد مي‌گويند كه حق غني‌سازي ايران را به‌رسميت نمي‌شناسند و حتي قصد اسقاط بخش‌هايي از برنامه هسته‌اي ايران را دارند و نمي‌گذارند ساختار تحريم‌ها دچار فروپاشي شود، دست‌كم در حال بازي با آبروي سياسي خود در ميان نخبگان سياسي ايالات متحده هستند.
قطعا اگر روزي ثابت شود كه ساختار تحريم‌ها علي‌رغم گفته‌هاي دولت‌مردان آمريكا فروپاشيده يا حق غني‌سازي ايران محترم شمرده شده است و يا قرار نيست آمريكايي‌ها در خصوص اسقاط سانتريفيوژها در مذاكرات جامع با ايران بحث كنند، راه براي كنگره آمريكا جهت بازخواست همه‌جانبه و تند دولت بازخواهد شد. بديهي است كه اگر آقاي اوباما به‌عنوان يك بازيگر سياسي عاقل مطرح باشد، از چنين تقابلي پرهيز مي‌كند.
خصوصيت كنگره آمريكا و نخبگان سياسي اين كشور آن است كه مي‌توانند رئيس‌جمهور و كابينه را مورد بازخواست و مواخذه قرار دهند. اين خصوصيت كمتر در افكار عمومي جامعه عام آمريكا مي‌تواند مشاهده شود. عقل حكم مي‌كند كه راه بر چنين مواخذه‌هايي بسته شود. سوابق اوباما و هم‌قطارانش بيانگر آن نيست كه به‌دنبال آن باشند كه خود را در معرض اتهام نخبگان سياسي و كنگره قرار دهند. قضاوت نمي‌كنيم كه چنين امري واجد صحت هست يا نه اما اگر منصف باشيم، دست‌كم احتمال آن كم است.
* جمع‌بندي
اين ادعا كه سخنان مقامات آمريكايي پس از توافق ژنو بيشتر مصرف داخلي دارد و با هدف توجيه افكار عمومي بر زبان رانده مي‌شود، شايد در خصوص بخش‌هايي از اين سخنان صحيح باشد اما صحت آن در خصوص مجموع اين اظهارات فاقد احتمال قابل اعتناست.
پذيرش اين ادعا كه اوباما مي‌خواهد افكار عمومي كنگره تندروي ايالات متحده را بيان مطالب يك‌سره غيرواقعي توجيه كند، ملازم با پذيرش يك سياست پرخطر داخلي از سوي رئيس‌جمهور آمريكاست كه نه با عقل سياسي هم‌خواني دارد و نه با سوابق گذشته وي و دولتش تناسب دارد.
به‌نظر مي‌رسد دست‌كم بخش‌هايي از سخنان و تهديدات تند دولت‌مردان آمريكايي در خصوص ايران كه پس از توافق ژنو بر زبان آورده شده‌اند، در آينده در صحنه عمل مشاهده خواهند شد چرا كه كنگره و نخبگان سياسي آمريكا در ساختار متكثر سياسي اين كشور، توان بازخواست از دولت را دارند.
چهارشنبه 4 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 121]
-
گوناگون
پربازدیدترینها