تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860363185
آيا اردوغان دستمزد دخالت در سوريه را دريافت مي‌كند؟
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: آيا اردوغان دستمزد دخالت در سوريه را دريافت مي‌كند؟
اردوغان تا مي‌توانست در سال‌هاي اخير و بالاخص پس از بحران سوريه به منافع واشنگتن، تل‌آويو و رياض خدمت كرد. شايد اكنون وقت آن رسيده كه مزد اين خدمات را به شيوه يانكي‌ها دريافت كند، همان‌طور كه برخي ديكتاتورهاي ديگر متحد آمريكا در خاورميانه نيز به همين ترتيب دستمزد خود را دريافت كرده‌اند.
به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران، تركيه اكنون با يك بحران مواجه است، بحران فساد مالي كه در آن برخي از وابستگان و فرزندان مقامات بلندپايه دولت عدالت و توسعه نيز جزو متهمين هستند.
«پيوتر زالفسكي»، تحليل‌گر مقيم استانبول در خصوص اين بحران در نشريه تايم مي‌نويسد: «از نظر بسياري از ناظران ترك، تحقيقات اخير ربطي به ده‌ها مظنون دستگير شده يا سرمايه‌داران بزرگ دولتي ندارد. اين مساله‌اي است مربوط به مقام ارشد كشور، اردوغان و «جامعه گولن»، جنبش اسلام‌گراي قدرتمندي كه به يكي از خطرناك‌ترين دشمنان نخست‌وزير تبديل شده است. كينه رو به فزوني اين جنبش از دولت اردوغان، قدرت آن در پليس و دستگاه قضايي تركيه، ارتباطات مظنونان اصلي با حزب عدالت و توسعه و پيشينه دادستان‌هاي مسئول پرونده همه از يك ديدگاه وسيع‌تر سخن مي‌گويند كه برمبناي آن گولنيست‌ها نيروي اصلي پس‌پرده اين دستگيري‌ها هستند.»
«گرت جنكينز»، كارشناس موسسه آسياي مركزي و قفقاز استانبول بر اين باور است كه اين اتفاقات كاملا شبيه به عملياتي انجام شده از سوي گولنيست‌هاست و نشان از تشديد جنگ قدرت بين عدالت و توسعه و جنبش مزبور دارد. «مهمت متينر»، معاون حزب حاكم تركيه نيز بر اين باور است كه اين تلاش‌ها، اقدامات يك نيروي ظلماني براي پايان دادن به دوران اردوغان است.
اندكي پس از دستگيري‌هاي گسترده بيش از 50 فرد مرتبط با حزب عدالت و توسعه در تركيه، رجب طيب اردوغان، نخست‌وزير تركيه در سخناني، بدون اينكه نامي از گولن مقيم آمريكا، نشان داد كه از منظر او آنچه رخ داده نتيجه يك توطئه حلقه‌هاي تبهكار بوده كه در داخل و در خارج از تركيه به سر مي‌برند.
مخاطبان محترم قطعا در خصوص آنچه رخ داده و شرح وقايعي كه رفته است، مطالبي را خوانده و شنيده‌اند اما سوال بسيار مهم آن است كه فتح‌الله گولن، عنصر اصلي پشت پرده دردسرهاي «مرد شكست‌خورده سوريه و مصر» كيست؟
* فتح‌الله گولن كيست؟
«محمد فتح‌الله گولن»، متولد سال 1941، يك واعظ، نويسنده و شاعر اسلام‌گراي ترك است كه شيوه اسلام‌گرايي او در نوع خود جالب است. گولن خود را به عنوان حامي گفتگوي بين اديان معرفي مي‌كند و در اين راستا هم با واتيكان و هم با برخي سازمان‌هاي يهودي روابطي برقرار كرده است.
وي مبلغ برداشتي از اسلام است كه از آن تحت عنوان «اسلام آناتولي» ياد مي‌شود و مبتني بر نوعي نگاه برگرفته از انديشه‌هاي «سعيد نورسي» به اسلام است كه مدرن گرديده‌اند. ديدگاه‌هاي وي تاحدودي به ديدگاه‌هاي سني‌هاي حنفي قرابت دارد.
گولن در تارنماي رسمي خود گفته است كه با دموكراسي موافق است و با خشونت و تبديل اسلام به يك ايدئولوژي سياسي مخالف است. او كه اكنون در يك تبعيد خودخواسته در پنسيلوانيا به سر مي‌برد، مدعي است كه به دنبال جهاني سرشار از صلح است.
گولن خود را اولين روحاني مسلماني مي‌داند كه حملات يازده سپتامبر را محكوم كرده است. وي عليه حملات انتحاري و استفاده از خشونت برمبناي دين كتابي هم منتشر كرده است. او همچنين از طرفداران پر و پا قرص پيوستن تركيه به اتحاديه اروپاست. وي همچنين دموكراسي غربي را تنها مسير درست حكومت مي‌داند و با ارائه تصويري انعطاف‌پذير از اصول اسلامي تلاش دارد بين اسلام و شيوه دموكراتيك حكومت جمع كند.
اين واعظ ترك كه خود را از دستگيري‌هاي اخير تركيه بري دانسته، به‌واقع به‌دنبال همان قرائتي از اسلام است كه واشنگتن براي آن سر و دست مي‌شكند، ديني غيرسياسي كه كاملا با ارزش‌هاي غربي همخواني دارد. گولن را بايد مسلماني ليبرال و معتقد به پلوراليسم دانست كه خواستار هم‌زيستي عقايد متفاوت و عدم دخالت ايدئولوژي در سياست است.
گولن مدارسي را در تركيه راه‌اندازي كرده كه به نام «هزميت» شناخته مي‌شوند و علاوه بر آن بسياري از طرفدارانش در پليس و دستگاه قضايي تركيه نفوذ كرده‌اند.
انديشكده رند در گزارشي كه در سال 2007 منتشر كرده، طرفداران گولن را چنين معرفي مي‌كند: «اين مسلمانان حامي دموكراسي، شايسته حمايت آمريكا هستند. حمايت از دموكراسي به معناي مخالفت با مفهوم دولت اسلامي است. بايد ديد چه كساني خواهان اجراي قانون شريعت هستند. تفاسير محافظه‌كارانه از شريعت با دموكراسي و حقوق بشر پذيرفته شده از سوي جامعه بين‌المللي سازگاري ندارد. در نبرد ضداسلام راديكال، مسلمان ميانه‌رو، ليبرال و سكولار با ارزش‌هاي منطبق با ارزش‌هاي جهاني كه اساس تمامي جوامع ليبرال و مدرن هستند، شركاي بالقوه غرب خواهند بود.» براساس گزارش همين موسسه، وي «مخالف اجراي قانون اساسي»، «منتقد» حكومت ايران و «شريك» دولت آمريكاست. هفته‌نامه اكونوميست نيز در شماره 8 مارس 2008 خود اعلام كرد كه جنبش گولن از نگاه غرب يك جنبش مطبوع بوده و مورد حمايت است.
* تضادهاي گولن و اردوغان
جامعه گولن در 3 حوزه با دولت اروغان در تضاد قرار داشته و دارد. قدرت وسيعي كه سازمان‌هاي اطلاعاتي – امنيتي در دولت اردوغان به‌دست آورده‌اند، شيوه برخورد اردوغان با اعتراضات پارك گزي و سياست خارجي دولت اردوغان.
واقعيت آن است كه جنبش مرتبط با فتح‌الله گولن از ابتدا با اردوغان رابطه‌اي خصمانه نداشت. پس از پيروزي اردوغان در رفراندوم قانون اساسي، برخي تحليل‌گران به وي و حزب متبوعش هشدار داده بودند كه نمي‌تواند روي اين اسلام‌گرايان به‌اصطلاح ميانه‌رو حساب كند و بايد حساب خود را از آنها جدا كند.
البته اردوغان بعدها با گولنيست‌ها درافتاد اما ديگر فايده‌اي چنداني براي او نداشت چون عملا خود به يك عامل غرب در خاورميانه و رقيب مدل اصيل اسلام‌گرا تبديل شده بود. اختلافات گولنيست‌ها با دولت زماني بالا گرفت كه وي تصميم به پاك‌سازي بوروكراسي تركيه گرفت، جايي كه گولنيست‌ها در آن براي خود قدرتي دست و پا كرده بودند. از نظر نشريه تايم، اكنون با اين موج دستگيري‌ها، گولنيست‌ها پاسخ اقدامات اردوغان را داده‌اند. تنش بالاخص زماني تشديد شد كه اردوغان تصميم گرفت برخي مدارس مرتبط با جنبش گولن را تعطيل كند كه شريان مالي اين جنبش محسوب مي‌شدند.
البته پس از دستگيري‌ها، دولت اردوغان هم پاسخ تندي داده و به قول «تلاش كرده تا دولت به‌وجود آمده در دولت خود» را برچيند. وي 11 مقام پليس را از سمت خود اخراج كرده و با توجه به شخصيتي كه از او سراغ داريم، بعيد نيست كه گستره پاسخ‌هاي خود را بيشتر هم بكند، اين در حالي است كه برخي وزراي كابينه او مجبور به استعفا از سمت خود شده‌اند.
* واشنگتن، رياض و اردوغان
تركيه، عضو ناتو و متحد ديرينه آمريكا در خاورميانه است و اين اتحاد در دوران رياست حزب عدالت و توسعه نيز ادامه داشته و دارد. اردوغان هزينه بسيار سنگيني به‌خاطر دخالت‌هايش در بحران سوريه پرداخته اما همچنان در اين بحران – اگر نه به اندازه سابق – در كنار واشنگتن قرار دارد. بحران سوريه به‌منزله ترجيح اهداف راهبردي ايالات متحده در خاورميانه به راهبرد بومي «رساندن تنش‌ها به صفر» بود كه اتفاقا تا زماني كه در سياست خارجي تركيه جريان داشت، سياست نسبتا موفقي بود. البته در دخالت اردوغان در سوريه، تنها راهبردهاي آمريكا دخيل نبودند بلكه شخصيت متمايل به توسعه‌طلبي شخص اردوغان هم مطرح بود. او مي‌خواست مدل اسلام‌گرايي خود را در كشاكش قيام‌هاي ملت‌هاي منطقه توسعه بخشد و در ابتدا هم به‌نظر مي‌رسيد به موفقيت‌هايي دست يافته است.
اما تركيه تنها متحد منطقه‌اي ايالات متحده در خاورميانه نيست. تاثير سياست‌هاي عربستان سعودي و اسرائيل در سياست‌هاي خاورميانه‌اي واشنگتن بسي بيشتر از خواست‌هاي اردوغان و حزب عدالت و توسعه است. وقتي نظاميان مصري موفق شدند اصلي‌ترين موفقيت تركيه پس از انقلاب‌هاي عربي در مصر را برچيده و دولت محمد مرسي را سرنگون كنند، شايد آنكارا از واشنگتن انتظار داشت كه در برابر شبه‌كودتاي صورت گرفته در قاهره بايستد، اتفاقي كه هرگز نيفتاد. كاخ سفيد علي‌رغم مخالفت لفظي با اقدام نظاميان مصري در سرنگوني دولت قانوني مرسي، حتي حاضر نشد نام كودتا را در خصوص اين اقدام به كار برد؛ مبادا كه بنابر قوانين داخلي آمريكا ديگر نتواند به ارتش مصر كمك نظامي بدهد.
عربستان و اسرائيل كه اكنون اگرچه روابط رسمي با هم ندارند، طي سال‌هاي اخير تقريبا در تمام زمينه‌ها با يكديگر هماهنگ عمل مي‌كنند، نمي‌خواهند هيچ‌گونه مدلي از اسلام سياسي براي حكومت‌داري مطرح شود؛ چه مدلي كه اخواني‌ها و ترك‌ها به‌دنبال آن هستند و چه مدلي كه انقلاب اسلامي ايران آن را به جهان معرفي كرده است. نگراني هر دو رژيم، يعني هم رژيم آل‌سعود و هم رژيم صهيونيستي از اين مخالفت به اصلي‌ترين منفعت در روابط بين‌الملل بازمي‌گردد: «بقا». اسلام سياسي به هر شكلي، بقاي اسرائيل و آل‌سعود را به خطر مي‌افكند. نگراني اسرائيل كه از رشد اسلام‌گرايي در منطقه كاملا روشن است اما ارتجاع عربي هم به‌خوبي مي‌داند كه شيوه قبيله‌اي حكومت آنها با هيچ برداشتي از اسلام تناسبي ندارد. بنابراين اگر طي سال‌هاي گذشته عربستان و رژيم آل‌سعود تا اين حد به يكديگر نزديك شده‌اند، شايد به‌خاطر نگراني مشتركي باشد كه از رشد اسلام‌گرايي سياسي در خاورميانه دارند.
پس از سقوط حكومت مرسي در مصر، تضاد بين عربستان و تركيه كاملا مشهود گشت. سعودي‌ها توانستند در ساختار سياسي شورشيان سوريه نيز تغييراتي به‌نفع خود ايجاد كنند. در اين نبرد تقريبا آشكار، يكي از متحديني كه عربستان عليه تركيه مي‌تواند داشته باشد، گروه‌هاي مخالف تبديل اسلام به ايدئولوژي سياسي در قلمرو حكومتي حزب عدالت و توسعه هستند. سعودي‌ها كه قاعدتا از حمايت اسرائيل هم برخوردارند، با توجه به رشد عميق علايق اسلامي در تركيه ظرف يك دهه گذشته نمي‌توانند مستقيما به سراغ گروه‌هاي لائيك تركيه بروند بنابراين احتياج به متحديني در تركيه دارند كه وجهه اسلامي داشته باشند اما اسلام سياسي را مدنظر نداشته باشند. در اين بين، واشنگتن هم احتمالا به اين معنا بي‌ميل نيست چون گروه‌هاي سكولار را به ارزش‌هاي آمريكايي نزديك‌تر مي‌بيند هرچند كه از شيوه اسلام‌گرايي مطيع غرب اردوغان هم بدش نمي‌آيد.
به اين ترتيب فتح‌الله گولن مي‌تواند متحد خوبي براي محور سعودي – صهيونيستي در تركيه باشد، همان‌طور كه انديشكده رند طرفدارانش را متحدين خوبي براي واشنگتن خوانده بود. اين واقعيات سياسي مي‌تواند نقش عربستان را در بحران فساد مالي تركيه برجسته سازد. گولن ساكن آمريكا احتمالا نمي‌تواند بدون هماهنگي كلان با مقاصد ايالات متحده و متحدينش در خاورميانه در تركيه كه آن نيز متحد ديگر واشنگتن است، چنين بلوايي به پا كند.
اردوغان تا مي‌توانست در سال‌هاي اخير و بالاخص پس از بحران سوريه به منافع واشنگتن، تل‌آويو و رياض خدمت كرد. شايد اكنون وقت آن رسيده كه مزد اين خدمات را به شيوه يانكي‌ها دريافت كند، همان‌طور كه برخي ديكتاتورهاي ديگر متحد آمريكا در خاورميانه نيز به همين ترتيب دستمزد خود را دريافت كرده‌اند.
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها