واضح آرشیو وب فارسی:فارس: واكنش «تند» كاخ سفيد به تحريمهاي جديد سنا؛ طبيعي يا دور از انتظار؟
هر چند دولتمردان آمريكايي به طرح تحريمهاي جديد عليه ايران واكنش تندي نشان دادند اما واقعيت اين است كه با توجه به توافقنامه ژنو، چنين برخوردي از سوي آنها واجب و لازم و در عين حال طبيعي بود و غير از اين از آنها مورد قبول نبود.
به گزارش خبرگزاري فارس، درست يك ماه بعد از برگزاري مذاكرات ژنو 3 و همزمان با انجام نشستهاي كارشناسي ميان ايران و 1+5، 26 سناتور آمريكايي طرحي را براي افزايش تحريمهاي ايران پيشنهاد دادند. مبتكران اين طرح سناتورهاي دموكرات رابرت منندز، رئيس كميته روابط خارجي سنا و چاك شومر و سناتور جمهوريخواه مارك كرك هستند كه منندز به نمايندگي از طرف آنها درباره علت تدوين چنين طرحي مدعي شده: «تحريمهاي كنوني، ايران را به ميز مذاكره كشاند و يك تهديد جدي در مورد تحريمهاي آينده، تهران را ملزم به همكاري و عملِ توام با حسن نيت خواهد كرد.»
اين اقدام با واكنش «تند» كاخ سفيد روبرو شد چراكه طبق بيانيه ژنو، هيچ يك از طرفها نبايد در طول 6 ماه، تحريمهاي تازهاي مربوط به برنامه هستهاي ايران وضع كنند. از اين رو بود كه سخنگوي كاخ سفيد در كنفرانس خبري اعلام كرد: «تحريمهاي جديد عليه ايران، تلاشهاي ديپلماتيك در ارتباط با پرونده هستهاي ايران را مختل خواهد كرد. علاوه بر اين، تحريم جديد ايران ميتواند به سرعت شكست را بر تلاشها براي رسيدن به توافق هستهاي با ايران تحميل كند.»
جي كارني، سخنگوي كاخ سفيد با اشاره به اينكه «اكنون زمان تصويب تحريمهاي جديد عليه ايران نيست»، تاكيد كرد: «اين بسيار مهم است كه از دست زدن به اقداماتي كه ميتواند در فرصت حل ديپلماتيك مسئله هستهاي ايران اختلال ايجاد كند، دوري شود. به باور ما تحريم جديد ايران ضروري نيست. اگر اين اتفاق روي دهد، رئيس جمهور آمريكا آن را وتو خواهد كرد.»
اشاره جي كارني به اين نكته است كه طرحهاي اعضا كنگره براي اجرايي شدن نيازمند تصويب دو مجلس نمايندگان و سنا و سپس امضا رئيس جمهور آمريكاست كه به گفته او، اگر اين لايحه در اختيار باراك اوباما قرار بگيرد، وي آن را وتو خواهد كرد.
البته برخي تحليلگران حتي بعيد ميدانند اين لايحه در سنا نيز راي بياورد چراكه گروهي متشكل از 10 سناتور آمريكايي با طرح ارائه شده مخالفت كردند. همه اين افراد، روساي كميتههاي مجلس سناي آمريكا از جمله كميتههاي بانكداري، اطلاعاتي – امنيتي، نيروهاي مسلح، قضايي و انرژي هستند.
آنها در اين باره گفتهاند: «ارائه طرح تحريم جديد عليه ايران، در حال حاضر، نشان ميدهد چه كسي مشتاق ديدن شكست مذاكرات هستهاي با ايران است.» اين 10 سناتور برجسته آمريكايي همچنين با ارسال نامهاي خطاب به هري ريد، سناتور دموكرات از ايالت نوادا و رهبر اكثريت در مجلس سناي آمريكا از وي خواستند، قبل از هر گونه تحريم جديدي عليه ايران، اين موضوع با آنها مورد بررسي قرار گيرد.
باراك اوباما نيز در كنفرانس خبري پايان سال ميلادي به اين موضوع واكنش نشان داد و گفت: «ميخواهم به صورت ديپلماتيك ايران را از دستيابي به سلاح بازدارم. اما اگر ما درباره مذاكرات جدي هستيم بايد فضايي ايجاد كنيم كه ايران رو به جلو حركت كند.»
وي در بخشي از سخنان خود با اشاره به اينكه «همه گزينهها بر روي ميز است»، تاكيد كرد: «تحريمها براي آوردن كشورها به پاي ميز مذاكره طراحي شدهاند و وقتي ايران به مذاكره آمده ضرورتي براي تحريم نيست.»
اوباما سپس به پشت پرده اقدام سناتورها اشاره كرد و گفت: «جاي تعجب نيست كه بعضيها در كنگره براي وضع تحريمهاي بيشتر تلاش ميكنند زيرا ژست سختگيري در قبال ايران براي موفقيت در انتخابات به كار ميآيد.»
بهرغم واكنش تند دولتمردان آمريكايي به طرح تحريمهاي جديد عليه ايران، دو نكته در مجموعه موضعگيريهاي آنها قابل توجه و تامل است؛ نخست اينكه باراك اوباما، با وجود اينكه ديپلماسي را راه مدنظر خود براي حل مسئله هستهاي ايران عنوان كرده، در عين حال، به كارگيري همه گزينهها را در قبال ايران محتمل دانسته است كه اين به معناي قرار داشتن گزينه نظامي بر روي ميز است.
اما نكته دوم اينجاست كه واكنش «تند» كاخ سفيد و شخص رئيسجمهور به طرح تحريمهاي جديد را نبايد دور از انتظار پنداشت و آن را امتيازي براي ايران به شمار آورد چراكه واكنش آنها در چارچوب توافقنامه ژنو بوده چراكه طبق اين توافقنامه، هيچ كشوري نبايد تحريم هستهاي جديدي را عليه ايران اعمال ميكرد.
از سوي ديگر، شايد بتوان بخشي از ناراحتي اوباما را به اهداف انتخاباتي سناتورهاي مبتكر طرح تحريمهاي جديد مرتبط دانست تا تدوين چنين طرحي. چراكه دولت خود اوباما نيز حدود 10 روز پيش چند فرد و شركت را به فهرست تحريمهاي ايران اضافه كردند و سپس مدعي شدند، براي راضي كردن كنگره به چنين ترفندي روي آوردهاند.
جداي اين مسائل، تلاش كنگره آمريكا براي اعمال تحريمهاي جديد نشان ميدهد، ايران نميتواند براي لغو كامل تحريمها در ازاي همكاري با آژانس اتمي و شفافسازي درباره برنامههايش به تعهدات دولت آمريكا تكيه كند چراكه غير از مورد فوق، مواردي وجود دارد كه رئيس جمهور ايالات متحده هيچ نقشي در وتو و لغو تحريمها عليه ايران ندارد و تنها راه پيش پاي او رايزني براي متقاعد كردن اعضا كنگره به خودداري از تصويب تحريمهاي جديد است.
انتهاي پيام/ص
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]