واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ادبیات عاشورا5
سوزنی سمرقندی (وفات 569 هجری) سوزنی اهل نسف (نخشب) بوده و در نظم استاد مسلم و در نثر نیز دستی داشته است، سوزنی شاعری مداح و هزلگو بوده و از اشعار وی برمیآید که شیعه اثنی عشری بوده است. در اثبات شیعه دوازده امامی بودن وی، شعر ذیل گواه است:گویند مهدی آید، صاحب قرآن برون چون مدت زمانه خواهد بر کران رسیددر جای دیگری هم گفته:سپهر جاه علی افتخار دین که ز فخر چو شیعه مذهب خود را بر آن علی بندمبسیاری از ممدوحان سوزنی از سادات آل حسن و آل حسین بوده که در آن زمان در ولایت خراسان سمت امیری داشتهاند.از اشعار اوست:از نسل حسین بن علی، شاه شهیدینز تخمه جمشیدی وز گوهر مهراج اطهر و اشرف شه آل حسین بن علیآنکه علی جاه او هر روز عالیتر سزدچون مناقب نامه آل علی دفتر کندنام او چون فاتحه آغاز آن دفتر سزدتاج سر سادات حسین علی آنکوپیغمبر حق راست گرامیتر فرزندمن از هوای جگر گوشگان پیغمبرنه بر کنم دل تا جان بود موافق تنهمه هوای من آن است تا شود ماهربه مدح آل نبی طبع من به نظم سخناز آن چه به، که مزین شود مرا دیوانبه مدح عترت کرار ، شیر شیراوزژن رشید الدین وطواط(وفات 573 هجری) در قصیده مدیحهای گوید:در فوت من مکوش، مبادا ز حب فضلوقت تحسری بود از فوت من تراو در قصیده دیگری سروده است:ای شه شرق، اتسز غازیوی هدی را ز تیغت استظهارچون تو بودی به دانش و مردیدر زمانه چو حیدر کراررفت فرزند تو به عاشوراچون حسین علی به دار قرارصبر کن، صبر کن، خداونداانما الصبر شیمة الاحرار فلکی شروانی(وفات 577 هجری) فلکی برخلاف شعرا و درباریان همعصر خویش، تمایل به روش شیعه و دوستی با خاندان علیعلیه السلام را داشته استبرای نمونه در ضمن قصیدهای که از زندان به عنوان «شروان شاه» گفته، اشعار ذیل را سروده و ممکن استیکی از علل حبس و خشم شروان شاه، نسبتبه فلکی، همین تمایل او به شیعه بودن وی باشد.به نور روضه سید، به خاک مشهد حیدربه سنگ خانه کعبه، به آب چشمه زمزمبه آب چشم اسیران اهل بیت پیغمبربه خون پاک شهیدان عشر ماه محرماثیر الدین آخسیکتی(وفات 580 هجری) اثیر الدین به مقام امیرالشعرائی دربار سلاجقه رسیده است وی با این که حنفی مذهب متعصبی بوده با این وجود در مدح حضرت علی و امام حسن و امام حسینعلیهم السلام اشعاری دارد که از جمله آنهاست:کجا رمزی در اندازد قتیلی چون حسین آردکجا زهری برافشاند شهیدی چون حسن دارددر قصیده مدحیه قزل ارسلان هم گفته است:ایمان به دان دو میوه شاخ پیمبریکز وی مراد عنصر شبیر و شبر استمنظور از شبیر و شبر حضرت امام حسن و امام حسینعلیهما السلام میباشد زیرا حسن در اصل به معنی شبر و حسین به معنی شبیر میباشد.و در قصیده دیگر گوید:سبزه فکنده بساط، برطرف آبگیرلاله حقه نمای، شعبده بوالعجبپیش نسیم ارغوان قرطه خونین به کفخون حسینان باغ کرده چو زهرا طلب انوری ابیوردی(وفات 587 هجری) انوری در خراسان بزرگ آن زمان، دارای شهرت بسیار بوده و معاصر سلطان سنجر سلجوقی بوده است.از اشعار اوست:ای جوادی که خاک پایست رابوسه ده گشته هر که تاجور استعفو فرمای گر مثل گنهمخون شبیر و کشتن شبر است حسام دولت و دین ای خدای داده تراجمال احمد و جود علی و نام حسین منبع : دانشنامه های حوزه علمیه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 259]