محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827202327
روایتی از حملات هسته ای جلیلی به دولت روحانی - پایگاه خبری تحلیلی انتخاب
واضح آرشیو وب فارسی:انتخاب: پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : دیپلماتی با محاسن جوگندمی که 6 سال میزهای مذاکرات هسته ای را در کشورهای مختلف دوره کرد؛ حالا در ایام فراغت از مذاکرات، مشی هسته ای دولت روحانی را نقد می کند. دیپلمات ایام مذاکرات هسته ای و سیاستمدار این روزها، همان دانشجوی علوم سیاسی و از حلقه مشهدی های دانشگاه امام صادق است که سال 65 و در دوران دانشجویی به جبهه رفت و دیده بانِ لشگر خراسانی ها شد. او در عملیات کربلای 5، ترکش خورد و یک پای خود را از دست داد. او که روزگاری در قامت وابسته سیاسی وزارت امور خارجه، رئیس اداره بازرسی، دبیری سفارت، معاون اداره آمریکا شمالی و مرکزی، مدیرکلی دفتر مقام معظم رهبری، مشاور رئیس جمهور، معاون اروپا و آمریکای وزارت امورخارجه، مشقِ دیپلماتیک می کرد؛ از سال 86 و با استعفای علی لاریجانی از دبیری شورای عالی امنیت ملی وارد صفحه جدیدی از فعالیت های دیپلماتیک شد. مرد نه چندان نام آشنای عرصه دیپلماسی ایران، 6 سال پیاپی به دور از قیل و قال های سیاست داخلی، چمدان به دست از استانبول به بغداد و از آلماتی به وین و مسکو ...می رفت تا شاید گره گور پرونده هسته ای ایران را باز کند. پایان مذاکرات 6 ساله او با 5+1 اما هیچگاه فراتر از خواندن بیانیه هایی کلی و تعیین مکان بعدی مذاکرات پیش نرفت. احمدی نژاد حامی قَدر جلیلی یا مخالفت سرسخت؟ سعید جلیلی آن روزها یک حامی قَدر به نام محمود احمدی نژاد داشت که با حمایت وی و حکم او بود که دبیر شورای امنیت ملی شد. شاید از همین رو بود که علی رغم صدور قطعنامه های پی در پی علیه ایران در آن دوران، تکیه او بر صندلی دبیری شورای عالی امنیت را متزلزل نکرد. گرچه همان احمدی نژاد زمانی دیگر و در پایان دوران ریاست جمهوری اش تا مرز اختلاف با جلیلی هم پیش رفت و صراحتا اعلام کرد نقشی در پرونده هسته ای ندارد. جلیلی اما در اوج این اختلافات باز هم مردِ اول هسته ای ایران باقی ماند. شاید به همین علت بود که برخی این ادعای احمدی نژاد را حرکتی پیش دستانه از سوی وی برای مبرا کردن دولتش از ناکامی 6 ساله تیم مذاکره کننده می دانستند. دیپلماتی که یکباره سیاستمدار شد! مشیِ هسته ای سعید جلیلی در 6 سال حضورش در ساختمان شورایعالی امنیت ملی چه خوب چه بد، از او چهره ای مورد قبول و دیپلماتی آرام در بین اصولگرایان به نمایش گذاشته بود. اما ورود مردِ دیپلمات به عرصه سیاست داخلی آن هم در هنگامه انتخابات ریاست جمهوری سال 92 که اصولگرایان با بحران کثرت کاندیدا روبرو شده بودند ورق را برگرداند. او که زمانی حمایت اعتدالیون و سنتی های اصولگرا را در ایام مذاکرات همراه خود می دید کم کم در مشی سیاست ورزی به جریانی نزدیک شد که به زعم اصولگرایان، نماد افراط و تندروی بودند و منشا اختلافات و چند دستگی های آن روزهای اصولگرایان. این نزدیکی تا بدانجا پیش رفت که سعید جلیلی کاندیدای اختصاصی این جریان در انتخابات ریاست جمهوری شد. رویارویی سعید جلیلی با شیخ دیپلمات انتخابات 92 میدان رزم 3 دیپلمات بود، یک سو علی اکبر ولایتی با 16 سال سابقه سکانداری وزارتخارجه سویی دیگر دو دیپلمات هسته ای یکی معمم و دیگری مکلا؛ حسن روحانی و سعید جلیلی. ماجرای این سه دیپلمات آنجا جالبتر می شد که ولایتی و روحانی علیرغم رقابت انتخاباتی که داشتند، هرجا که پای مذاکرات هسته ای و سعید جلیلی به میان می آمد در یک صف قرار می گرفتند و به مشی مذاکراتی جلیلی در 6 سال سکانداری پرونده هسته ای انتقاد می کردند. چنانچه ولایتی رسما از دوران مذاکرات او به دوران خواندن بیانیه های فلسفی تعبیر کرد. در نهایت اولین گام سیاست ورزی سعید جلیلی با شکست روبرو شد تا بنا به گفته احمد توکلی اینگونه بزرگترین اشتباه تاریخی جلیلی در کارنامه اش به ثبت برسد. وقتی دیپلمات آرام تبدیل به منتقد تریبون به دست شد حسن روحانی که پا به ساختمان سفید پاستور گذاشت، سعید جلیلی از ساختمان شورای عالی امنیت ملی رفت. دور شدن از پرونده هسته ای از جلیلی آرام آن سالها، مردی تریبون به دست ساخت تا گاه و بیگاه وارد گود اظهارنظر و تحرکات سیاسی شود. دیپلمات هسته ای سابق، که در کوتاهترین زمان از روی کار آمدن حسن روحانی با شوک ناشی از توافقنامه ژنو روبرو شده بود و بعد از آن فرجام مذاکرات به حصول برجام منتهی شد، در 3 سال گذشته در در دایره منتقدان دولت طی طریق کرده است و هر از گاهی کنایه ها و انتقاداتی را روانه پاستورنشین ها کرده است که اوج آن را باید در دوران تشکیل کمیسیون برجام در مجلس دانست که او به لطف همراهان سیاسی اش چون زاکانی، بذرپاش و ... تبدیل به پای ثابت این جلسات شده بود. او هرچند در ابتدا تلاش کرد در لفافه و در قالب کنایه از مشی دیپلماتیک و هسته ای دولت روحانی و خصوصا ظریف انتقاد کند و بیشتر اشاراتش را متوجه تهدیدات آمریکا، لزوم قطع رابطه با آمریکا، کاهش سطح غنی سازی و ... کند اما کم کم در همان مسیر حرکتی دلواپسان قرار گرفت و به مثابه آنها بی پروا به نقد دولت پرداخت. شاید همین مشی جلیلی بود که هشدارهایی را از سوی سیاسیون روانه او کرد، چه آنکه به عقیده برخی این روش جلیلی نشانی از افتادن او در تله تندروی دلواپسانه بود. دلواپسان با علم سعید جلیلی وارد انتخابات 96 می شوند؟ «قصه سعید جلیلی، دولت روحانی و تیم مذاکره کننده» اما طی چند ماه اخیر، خصوصا بعد از جلسات کمیسیون برجام و حضور پررنگ جلیلی در جلسات این کمیسیون، روندی جالبتر به خود گرفته است. در روزهای پساتحریمی که همه چشم انتظار آن هستند که نتیجه برجام را در زندگی خود حس کنند و دولت در تکاپوی بهره گیری از فرصت های بدست آمده از این توافق است، جلیلی همپای همراهان دلواپسش محکمتر از قبل بر طبل مخالفت خوانی می کوبد. دلواپسانی که از قضا در همین روزهای نه چندان دور اخیر تریبون شان در پارلمان را هم از دست داده اند و تلاش دارند با حمله هسته ای به دولت، در فاصله باقیمانده تا انتخابات ریاست جمهوری 96 دولت را با چالش روبرو کنند و چه بسا بار دیگر با علم به کاندیداتوری سعید جلیلی به میدان انتخابات ریاست جمهوری سال 96 وارد شوند. در همین راستا است که برخی اظهارات و مخالفت خوانی های صریح و بی پرده سعید جلیلی تدارک سازی او و جریان منسوبش برای انتخابات ریاست جمهوری 96 می دانند. برجام واویلاست یا مذاکرات 6 ساله؟! جلیلی که قبلا در لفافه و کنایه از توافق ایران و 5+1 انتقاد می کرد این روزها صراحتا برجام را «واویلا» می داند و حتی خط و نشان می کشد که اسناد و مدارک هم ارائه خواهد داد. دیپلمات مذاکره کننده سابق کشورمان که زمانی از سوی برخی رسانه ها «مرد هسته ای با لبخند مصنوعی» توصیف شده بود اخیرا در جمعی دانشجویی، لبخندها و خنده های دیپلماتیک ظریف را نشانه رفته و عنوان کرده «چند ماه اخیر نشان داده است که سلاح تحریم با اقدام و عمل بی اثر می شود نه با لبخند، لبخند به گرگ جواب نمی دهد. لبخند به کسانی که ماهیت استکباری دارند سلاح مؤثری برای کنترل اسلحه آنها نیست.» وی در جایی دیگر به آنچه در مورد ادبیات تند دولت و تیم مذاکره کننده سابق گفته می شود نیز اشاره کرده و می گوید «یکی از بحث هایی که امروز وجود دارد این است که باید راه حل های مختلفی برای حل مشکل پیدا کرده و فکر نکنیم تنها راه حل این است که مثلاً اگر زمانی ادبیات ما تند بوده است یا لبخند زده نمی شد، پس باید این کار انجام شود.» جلیلی که گویا روزهایش را با مرور واژه به واژه بندهای مندرج در برجام می گذراند، در سخنان اخیرش تلاش کرده است از دست خالی ایران در مقابل 5+1 روایت کند، آنگونه که در جمعی دیگر گریزی به بند 37 برجام زده «براساس برجام اگر ایران شکایتی را از نحوه اجرای برجام داشته باشد طرف مقابل می گویند خیلی ممنون که آمدید شکایت کردید.» شاید این کنایه ها و انتقادات گاه و بیگاه جلیلی رویکرد مرد سابق هسته ای برای تحقق آرزویش در رسیدن به صندلی یکی از قوا باشد، صندلی هایی که روزگاری پیشتر به دیپلمات هایی چون حسن روحانی یا علی لاریجانی رسید. آرزویی که حتی از بیان آن ابایی هم ندارد و در جمع دانشجویان گیلانی اینگونه به آن اشاره کرده «اگر رئیس جمهور بودم زیر برجام را امضا نمی کردم». شاید به گفته غلامعلی جعفرزاده نماینده رشت در خانه ملت جلیلی فراموش کرده است که اصولا آنچه باعث شد تا در انتخابات سال 92 مردم به راه و روشی که دقیقا عکس خواسته و روش جلیلی بود رای دهند و راه دیگر انتخاب کنند همین آگاهی به مشی امروز جلیلی و هم طیفانش بود. جلیلی اما گویی هنوز در این اندیشه است که چرا نام او در سال 92 روی برگه های رای نوشته نشد...
سه شنبه ، ۲۸اردیبهشت۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انتخاب]
[مشاهده در: www.entekhab.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها