تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821265026
پای استاندارد سازی معابر عمومی شهر های گلستان می لنگد!
واضح آرشیو وب فارسی:رادکانا: یکی از اساسی ترین مشکلات معلولین در حال حاضر نبود گذرگاه، پیاده رو و پل مناسب برای عبور جانبازان و معلولین در اکثر معابر عمومی شهر های استان می باشد. تا جایی که بسیاری از توان خواهان استان به تنهایی قادر به تردد در سطح پیاده رو ها و عبور از معابر شهری نیستند.به گزارش سرویس اجتماعی رادکانا، جلوی بانک ایستاده و به رمپ (سطح شیبدار) ورودی بانک خیره شده است. چند بار تلاش می کند که با صندلی چرخدار از رمپ بالا برود، اما شیب نامناسب آن مانع می شود. بالاخره با کمک چند نفر وارد بانک می شود. اما گیشه بانک به قدری بالا است که حتی نمی تواند، تحویلدار بانک را ببیند! با کمک اطرافیان مبلغی به یک شماره حساب واریز می کند و باز هم به کمک عده ای دیگر از هموطنان از بانک خارج می شود. اما این پایان راه نیست. حالا باید با اعمال شاقه از خیابان عبور کند و این یعنی مشکلات تمام ناشدنی جانبازان و معلولان در سطح معابر عمومی شهر های استان گلستان… بر اساس آمارهای جهانی سازمان بهداشت جهانی 10% جمعیت دنیا دارای معلولیت های ناشی از حوادث، بیماری ها، حوادث غیر مترقبه و یا معلولیت های مادرزادی هستند. در کشور ما نیز، بعد از انقلاب اسلامی و بروز جنگ تحمیلی شمار افرادی که از معلولیت های مختلف رنج می برند به فزونی گرائید و تعداد بسیاری از هموطنان ما که به درجه پر افتخار جانبازی نائل شدند در زمره افراد توان خواه جامعه قرار گرفتند. فلذا آمار معلولیت در کشور سیر صعودی پیدا کرد. جانبازان و معلولین در جامعه با دشواری ها و گرفتاری های زیادی دست و پنجه نرم می کنند: عبور و مرور در معابر شهری، سوار شدن یا پیاده شدن از خودرو های عمومی، ورود و خروج در ادارات دولتی یا ساختمان های چند مرتبه و سایر مشکلات ریز و درشت دیگر که پرداختن به همه آنها از حوصله این مقال خارج است. اما یکی از اساسی ترین مشکلات معلولین در حال حاضر نبود گذرگاه، پیاده رو و پل مناسب برای عبور جانبازان و معلولین در اکثر معابر عمومی شهر های استان می باشد. تا جایی که بسیاری از توان خواهان استان به تنهایی قادر به تردد در سطح پیاده رو ها و عبور از معابر شهری نیستند. معابر استاندارد در اکثر کشور های دنیا معلولین به سه دسته زیر تقسیم بندی می شوند و معابر پیاده رو بر اساس نیاز های آنها ساماندهی می شوند. این سه دسته عبارتند از : الف) معلولین دارای مشکلات بینایی، ب) معلولین دارای مشکلات شنوایی، پ) معلولین دارای مشکلات جسمی – حرکتی بنابراین لزوم مطالعه و برنامه ریزی متناسب با نیاز های فیزیکی معلولین بر اساس معلولیت های سه گانه بیش از پیش ضروری به نظر می رسد. در این کشور ها با توجه به میزان رفت و آمد معلولان و در نظر گرفتن ترافیک منطقه از امکانات و وسایل مورد نیاز معلولین استفاده می شود. نصب علایم هشدار دهنده صوتی و تصویری، نصب میله های هدایت کننده، تعیین مسیر های محل عبور معلولان، نصب چراغ کنترل شونده فردی به منظور قرمز نگه داشتن چراغ راهنمایی و از همه مهمتر معماری اصولی و ساخت معابر استاندارد با شیب و عرض مناسب از جمله اقدامات اولیه در خدمت رسانی به جامعه معلولان می باشد. اما متاسفانه در کشور ما در سال های اخیر تلاش جدید و منسجمی در رفع مشکل آمد و شد جانبازان و معلولان صورت نگرفته است و بیشتر شاهد حرکت های نمادین و موقتی بوده ایم تا شاهد تلاش های علمی، جدی و ماندگار. بر همین اساس همه ساله در روز جهانی معلولین عده ای از مسئولین در برخی شهر ها به طور نمادین روی صندلی چرخدار می نشینند و با لبخند لحظاتی از زندگی دردناک جانبازان و معلولین را تجربه می کنند و وعده باز سازی و اصلاح معابر و گذرگاه ها و … را می دهند. اما معلولان نیک می دانند وعده های روی صندلی چرخدار دوام و قوام چندانی ندارند و بعد از پیاده شدن مسئول مربوطه از صندلی چرخدار به فراموشی سپرده می شوند و یا در پیچ و خم بروکراسی اداری عقیم می مانند. توان خواهان در این خصوص چه نظری دارند؟ محسن زنگانه یکی از توان خواهان بهزیستی علی آباد در این باره می گوید: هر چند بنده بدون عصا و صندلی چرخدار در سطح خیابان ها رفت و آمد می کنم، ولی به دلیل معلولیت نیمه شدیدی که دارم نمی توانم مانند سایر شهروندان به تندی از معابر عبور کنم. وی افزود: نبود خط ویژه معلولان و عدم رعایت سرعت مطمئنه از سوی رانندگان باعث می شود که در هنگام عبور از خیابان با مشکلات جدی مواجه شوم و همواره احتمال تصادف برای من و افرادی نظیر من وجود دارد. حسین یکی دیگر از توان خواهان استان است که دچار عارضه کم بینایی است از نبود پیاده رو های استاندارد در سطح شهر های استان خبر و داد گفت: «در اکثر شهر های استان علاوه بر اینکه عرض پیاده رو ها استاندارد نیست، مالکان زیادی در حال ساخت و ساز هستند و کل پیاده رو را جهت انجام امور بنایی و قرار دادن مصالح خود اشغال می کنند. به همین جهت مردم باید برای تردد باید وارد خیابان شوند که این امر برای بنده و سایر معلولان دشوار ی های زیادی را به وجود می آورد. » بدون شک سایر توان خواهان نیز با توجه به معلولیت های مختص خود، با دشواری های فراوانی دست و پنجه نرم می کنند. مقصر اصلی کیست؟ آنچه مسلم است این است که رفع برخی عیوب شهری که در طی سال ها به وجود آمده اند، با صدور یک بخشنامه یا اجرای چند طرح ضربتی امکان پذیر نیست. اما جالب اینجاست که هیچگاه سعی نمی شود، جلوی ضرر و دوباره کاری گرفته شود و حتی در ساخت و ساز های جدید هم اصول و موارد ایمنی و مقررات مختلف، علی الخصوص بخشنامه های مربوط به عبور و مرور معلولین جدی گرفته نمی شود. به عنوان مثال بعد از اینکه یک ساختمان دولتی احداث شد، پیمانکار در صدد اجرای تعبیه رمپ (سطح شیبدار) بر می آید که به دلیل کارشناسی نبودن و عدم همخوانی با سازه، این رمپ ها عمدتاً کارآیی ندارند و بلااستفاده می مانند و در برخی ادارات مشاهده شده که ورودی سطح شیبدار، با زنجیر مسدود شده است! از برآیند مشاهدات و اقدامات شکل گرفته در طول این سالها چنین بر می آید که نگاه به مسئله آمد و شد معلولین در کشور، یک نگاه جدی و دارای اولویت نیست و هر از گاهی به منظور خالی نبودن عریضه طرح هایی در کشور و در استان ها اجرا می شود تا زونکن اقدامات انجام شده در خصوص پیگیری مسئله آمد و شد معلولان خالی نباشد! هر چند در برخی نقاط اقدامات ارزشمندی صورت گرفته است ولی چیزی که مد نظر جامعه معلولان است، با اقدامات موضعی و موقتی منافات دارد. وقتی در بسیاری از شهر های استان پیاده رو ها با میله های فلزی یا بتونی مسدود شده اند، به نظر شما یک معلول چگونه باید در پیاده رو با صندلی چرخدار تردد کند؟ به نظر شما ساخت پیاده رو استاندارد از یک سو و مسدود کردن همان پیاده رو با میله های فلزی در وسط پیاده رو، بر اساس کدام منطق صورت می گیرد!؟ سخن آخر شاید خیلی از شهرندان عادی نیز از وضعیت معابر عمومی شهر های استان راضی نباشند، ولی به هر طریق امکان تردد (هر چند در برخی به سختی) برای افراد عادی وجود دارد. ولی باور کنیم عبور و مرور برای جماعتی که با عصای سفید، دو عصا، صندلی چرخدار، واکر و … سخت تر از آنچه است که فکر می کنیم. امید است مسئولین محترم استان و دست اندر کاران امور معلولان دچار روزمرگی نشوند و به اعلام گزارش در خصوص توزیع سمعک و عصا و صندلی چرخدار و … به معلولان بسنده نکنند. شاید داشتن معبری که یک معلول بتواند در آن بدون استعانت از دیگران طی طریق کند از هر هدیه دیگری برایشان شیرین تر و گوارا تر باشد. باور کنیم جانبازان و معلولان در معابر شهری با مشکلات عدیده ای روبرو هستند. کافی است تنها چند ساعت مسئولیت هل دادن صندلی چرخدار یکی از جانبازان و معلولان شهرمان را، در معابر شهری به عهده بگیریم. تنها چند ساعت… گزارش: وحید حاج سعیدی
دوشنبه ، ۹فروردین۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رادکانا]
[مشاهده در: www.radkana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها