تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805611346
دختر میلیون دلاری پدرش را هرگز نبخشید
واضح آرشیو وب فارسی:55 آنلاین: 29 اکتبر سال1918؛ «دیانا سرا کری»، در خانواده ای فقیر در روستایی نزدیکی سن دیه گو در ایالت کالیفرنیا به دنیا آمد.55آنلاین: 29 اکتبر سال1918؛ «دیانا سرا کری»، در خانواده ای فقیر در روستایی نزدیکی سن دیه گو در ایالت کالیفرنیا به دنیا آمد. پدرش به دلیل اعتیاد بسیار زیاد به مواد مخدر، خیلی زود از محیط های کاری اخراج می شد. مادر و خواهرش که سه سال از او بزرگ تر بودند، در خانه های مردم کار می کردند و خرج و مخارج زندگی شان از این راه تأمین می شد. او در سال1920 با 19 ماه سن، پایش به دنیای سینمای صامت باز شد و با لقب «بچه پگی» کارش را شروع کرد. یکی از سه ستاره بزرگ آمریکایی فیلم های صامت آن دوران بود که بازی اش با دو کودک معروف دیگر به نام های «جکی کوگان» و «نوزاد ماری» مقایسه می شد. به جز جکی که همیشه با نام واقعی خودش بازی می کرد، پگی و ماری، حتی جایی که فعالیت سینمایی هم نداشتند، با این نام ها شناخته می شدند. 1923؛ تجربه حضور در سه فیلم صامت جنجالی به نام های «عزیز نیویورکی»، «راز خانوادگی» و «کاپیتان ژانویه»، درآمدش را در آن زمان به 1,5 میلیون دلار که معادل 14 میلیون دلار امروز است، رسانده بود. دریافت این دستمزد بالا، لقب «دختر میلیون دلاری» را هم به بچه پگی داد. او با وجود شهرت بسیار زیادش در پنج سالگی، همیشه غمگین بود. 1924؛ در شش سالگی با سینمای صامت خداحافظی کرد. سرنخ پیگیری رسانه ها به پدرش رسید و اینکه دعواهای او برای افزایش مبلغ قرارداد فیلم ها، باعث دوری پگی از سینما شده است. پدر و مادرش تمام پولی را که درآورده بود، بر باد داده بودند و پگی حتی نمی توانست در مدرسه ثبت نام کند. 1930؛ فقر و بی پولی زیاد کارش را به جایی رساند تا درآمد دیگری برای خودش بیابد. او داستان نویسی را شروع کرد. باتوجه به اینکه سواد نداشت، از پسر همسایه شان خواست قصه هایی را که می گوید روی کاغذ بنویسد. وعده داده بود هر وقت داستانش را فروخت، پول او را پس می دهد. اولین داستانش را به معلم مدرسه پسر همسایه داد. کارگردان یک فیلم صامت سراغ پگی آمد، هزینه درس و تحصیل او را به عهده گرفت و داستانش را از او خرید. در مدت شش ماه خواندن و نوشتن را یاد گرفت و پول پسر همسایه را پس داد. بعد از آن حرفه نویسندگی را با سواد خودش ادامه داد. علاقه زیاد پگی به داستان های تاریخی، نام او را به عنوان نویسنده هم بر سر زبان ها آورد. رسانه ها نوشتند: «پگی با نویسندگی برگشت». 1936؛ نویسندگی آخرین کاری نبود که در مدت زندگی اش انجام داد. چالش های زیادی که در تمام دوران کودکی اش در کار با آن مواجه بود، ایده فعالیت در حوزه دفاع از حقوق کودکان بازیگر را به ذهنش رساند. در 18 سالگی با اطلاعاتی که از کتاب های مختلف به دست آورده بود، در کنار نویسندگی، به عنوان فعال حقوق کودکان هم کار کرد. با پسر همسایه ازدواج کرد و هیچ گاه به دانشگاه نرفت. مارچ 2016؛ قصه زندگی اش همیشه برای همه سؤال برانگیز بود. هیچ کس نفهمید بالاخره چه شد که جوان ترین ستاره سینمای صامت با آن همه محبوبیت و درآمد بالایی که داشت، چرا چشمش را روی همه موفقیت هایش بست و راه دیگری را پیش گرفت. حالا در 96 سالگی، ناگفته های زندگی اش را به خبرنگار هالیوود گفته و رسانه خبری «دیلی میل» آن را منتشر کرده است. دیانا سرا کری: «تمام درآمد من خرج مصارف خانگی و اعتیاد پدرم می شد، حتی یک پنی هم برای خودم نمی گذاشتند. یادم می آید آن سال ها بعد از پخش فیلم «راز خانوادگی» با پدرم رفتیم بستنی بخوریم، کنار بستنی فروشی مغازه ای بود. پدرم که آمد، از او خواستم برایم عروسک پارچه ای بخرد ولی پدرم بستنی ها را روی زمین کوبید و آن قدر سر من فریاد کشید که همه مردم جمع شدند. جای ضربه هایش هنوز هم درد می کند. سهم من از درآمد فیلم هایم حتی یک عروسک پارچه ای هم نبود. هیچ یادگاری از آن دوران ندارم؛ همه چیز در ذهن من است. بعد از فیلم کاپیتان ژانویه، تهیه کننده دیگری برای ساخت فیلمش سراغ پدرم آمد. صحبت های اولیه شان آرام بود اما مبلغ پیشنهادی را که گفتند، فریاد پدرم بلند شد؛ هنوز صدایش در سرم می پیچد. درگیری شان چنان شد که همه رسانه ها نوشتند، به خاطر رفتار پدرم دیگر کسی سراغ من نیاید. من به گناه ناکرده محکوم شدم، همه می دانستند من تقصیری نداشتم. برای همین چند سال بعد که با داستان آمدم، همه استقبال کردند. تابستان همان سالی که من از سینمای صامت خداحافظی کردم، پدرم هم از ما خداحافظی کرد. انگار تنها مأموریتش در زندگی من این بود که خط بطلان بکشد بر تمام استعدادها و توانایی هایم؛ هیچ وقت نتوانستم ببخشمش!» منبع: وقایع
یکشنبه ، ۱۶اسفند۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 55 آنلاین]
[مشاهده در: www.55online.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها