واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یک اقتصاددان در گفتوگو با آرمان:
مردم بیشتر از وام به ثبات اقتصادی نیازمندند/ با افکار عمومی بازی کردند
یوسفی گفت: صرفنظر از اینکه توافق بین بانک مرکزی و وزارت صنعت و شرکتهای خودروسازی چه چیز بوده است، آنچه که عیان است و ما الان شاهد آن هستیم، تزلزل در سیاستگذاری اقتصادی است، متاسفانه در اینجا بازی با افکار عمومی صورت گرفته است.
به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس، روزنامه آرمان نوشت: در حالی که قرار بود طرح جدید اعطای وام 25 میلیون تومانی خودرو تا اردیبهشت سال 95 ادامه پیدا کند، اجرای این طرح با توجه به مازاد درخواست وام پس از شش روز متوقف شد بانک مرکزی افزایش سقف این وامها را قبول نکرد اما اگر هدف دولت در این طرح افزایش قدرت خرید مردم و ایجاد رونق در بازار خودرو است، این سوال پیش میآید که چطور میتوان در شش روز رونق را به اقتصاد بازگرداند. حتی به نظر میرسد تداوم اعطای این وام ها تا اردیبهشت سال 95 فقط به صورت موقت چارهساز بود و شاید هدف دولت از اجرای این برنامه، خالی کردن پارکینگهای خودروسازان است. محمد قلی یوسفی، اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در گفتوگو با آرمان در این زمینه میگوید: پس از تدابیر مثبت در روابط بین الملل امید بود که دولت در پشت سر گذاشتن مشکلات اقتصادی نیز موفق عمل کند، اما این اتفاقات صرفا نشانگر به خرج دادن تدبیر در برنامههای اقتصادی است. اتمام وامهای 25 میلیونی خودرو تنها در شش روز نشانگر چیست؟ آیا بهتر نیست بانک مرکزی با افزایش سقف اعطای وام موافقت کند؟ صرفنظر از اینکه توافق بین بانک مرکزی و وزارت صنعت و شرکتهای خودروسازی چه چیز بوده است. آنچه که عیان است و ما الان شاهد آن هستیم، تزلزل در سیاستگذاری اقتصادی است. متاسفانه در اینجا بازی با افکار عمومی صورت گرفته است. این امر سرمایه اجتماعی را زیر سوال میبرد و نیز این سوال به وجود میآید که آیا در کشور ایران افرادی پیدا نمیشوند که تصمیمات پخته تری اتخاذ کنند؟ و تیم اقتصادی به این شکل و به راحتی افکار عمومی و برنامههای مردم را ملعبه دست خود نسازد و باعث بی ثباتی در سیاستها نشود به هر علتی که این برنامه صورت گرفت، تصمیم نادرستی بود و این تزلزل در سیاستگذاری و بی ثباتی در اجرای آن اثرات بلندمدت خود را هم در بخش خصوصی و هم در روابط خارجی وارد میسازد. در حال حاضر وضعیتی به وجود آمده است که سیاست های پولی ما هر چند وقت یکبار دچار تغییر میشود. درباره سیاست های کلان جامعه نیز همین اتفاق میافتد. ما با دو دولت یا چند کشور روبرو نیستیم، رئیس بانک مرکزی، وزیر صنعت و نیز متولیان خودروسازی که از مهمترین صنایع کشور است همگی عضو یک دولت هستند. بنابراین اگر به همین سادگی یک تفاهم از بین برود بسیار دردناک است. زیرا فعالان اقتصادی برای سرمایه گذاریهای کلان باید به دولت اعتماد داشته باشند که در چنین شرایطی تمام اعتمادها سلب میشود. گذشته از این باید هدف از اجرای برنامهها مشخص باشد آیا با اعطای حتی بیش از 110 هزار وام خودرو تمام مشکلات خودروسازی کشور برطرف میشود؟ مسلما با این برنامه هیچ کدام از مشکلات رفع نمیشود. بر چه اساسی دولت میتواند چنین تصمیماتی را اخذ کند؟ و آیا تقلیل زمان پرداخت وام نشانگر بی ثباتی برنامههاست؟ حتی اگر این برنامه تا اردیبهشت سال آینده ادامه پیدا میکرد، به طور دقیق مشخص نبود منابعی که به این طرح اختصاص یافت، از کجا تامین میشد. اینجا نیز همانند تجربیات گذشته شاهد آن بودیم که دولت توان لازم را برای اجرای سیاست های خود ندارد و تزلزل در تصمیمات مسئولان به وضوح ملاحظه میشود. این در حالی است که این دولت برای اینکه بتواند تحول اقتصادی ایجاد کند و یک تعامل سازنده با دنیا داشته باشد هزینه های زیادی صرف کرده و توانسته است تدابیر بسیار مهمی را در سطح بین المللی به خرج دهد که آثار مثبتی برای کشور ما داشته است. اما به همان اندازه که دولت در حل مسئله هستهای با تدبیر و درایت عمل کرد،به همان میزان در حل مسائل داخلی درمانده است. بانک مرکزی در این طرح بیش از دو هزار و 750 میلیارد تومان اعتبار مالی برای فروش این تعداد از خودرو در نظر گرفته است. حال با فرض توانایی تامین این مقدار از نقدینگی، آیا بهتر نبود این نقدینگی به بخش تولید تزریق شود؟ یا به پرداخت بدهیها توجه بیشتری میشد؟ هر تصمیمی که در هر زمان اتخاذ میشود باید معطوف به یک هدف باشد. متاسفانه در این برنامه تصمیمات هدفمند نیست. مشخص نیست دولت با این سیاستهای چه اهدافی را دنبال میکند هدف دولت این نیست که موجودی انبار بعضی از بنگاهها را به فروش رساند. از طرفی دولت واردات کالا را افزایش میدهد و از طرفی دیگر،تحریک تقاضا را جایگزین حمایت از تولی میکند. به طور طبیعی این افزایش تقاضا به رشد واردات دامن میزند. شاید افزایش تقاضا به شکل مستقیم بر واردات تاثیرگذار نباشد، اما از راههای دیگر بر افزایش واردات موثر است. ضمن اینکه خودروسازان سالانه باید حدود یک میلیون خودرو تولید کنند، اما 500 هزار خودرو تولید کردهاند که 100 هزار دستگای آن در پارکینگها مانده است. متاسفانه سیاستگذاریهای دولت هیچ کمکی به افزایش و بهبود تولید هیچ کدام از صنایع کشور نداشته است. به رغم اینکه دولت یارانه و جوایز صادراتی پرداخت میکند، اما هیچ تضمینی برای بهبود کیفیت و ایجاد رونق در صنعت خودروی کشور وجود ندارد. با توجه به استقبالی که مردم از وام خودرو داشتهاند، آیا میتوان این وامها را در جهت منافع مردم دانست؟ در هر صورت تزریق پول به جامعه در کوتاه مدت، رضایتمندی عده ای را در پی دارد، اما این وامها در بلندمدت اثرات منفی میگذارد، زیرا مردم ما دنبال این وامها نیستند، بلکه آن بیش از وام به رفاه اجتماعی و ثبات اقتصادی نیاز دارند. مردم ما به دنبال محیط کسب و کار مناسب، افزایش درآمد و اطمینان خاطر از آینده شغلی فرزندان خود هستند.اما دولت با این سیاست خود یک فضای رقابت اطلاعاتی ناسالم را به وجود آورد و با توجه به این امر، اعتماد مردم نسبت به سیاستهای دولت شاید از بین برود. انتهای پیام/
94/08/27 - 13:33
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]