تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860659544
تصویری که در کودکی از «ناکازاکی» داشتم فقط یک قارچ هسته‌ای بود
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گفتگو با ایشی‌گورو به بهانه استقبال از «غول مدفون»؛
تصویری که در کودکی از «ناکازاکی» داشتم فقط یک قارچ هسته‌ای بود
شناسهٔ خبر: 2853592 - سه‌شنبه ۱۶ تیر ۱۳۹۴ - ۱۱:۵۳
فرهنگ > تازه های نشر جهان
ایشی‌گورو نویسنده معروف ژاپنی گفت: تصویری که من در کودکی و زمانی که در انگلستان درس می‌خواندم از ناکازاکی دیدم، شهری بود که یک ابر قارچ مانند و یک قارچ هسته‌ای بر فراز آن نقش بسته بود. به گزارش خبرگزاری مهر، کازوئو ایشی‌گورو نویسنده ژاپنی که نامش با رمان آخرین بازمانده روز در جوامع ادبی ماندگار شد و جایزه ادبی بوکر را به نام خود کرد این روزها به بهانه بازتاب و استقبال مخاطبان از تازه‌ترین اثرش «غول مدفون» گفتگویی با خبرنگار «آساهی شیمبون» انجام داده است. این گفتگو را که در جریان سفر ایشی‌گورو به ژاپن صورت گرفته، در ادامه می‌خوانید.* آیا ارتباط خاصی بین زادگاه شما، ناکازاکی و آنچه می‌نویسید وجود دارد؟من تا ۵ سالگی در ناکازاکی زندگی کردم بعد از آن به همراه خانواده‌ام به انگلستان مهاجرت کردیم. در فاصله ۵ سالگی تا زمانی که به پایان دومین دهه زندگی‌ام رسیدم، همواره به این موضوع فکر کردم تا راهی برای بازگشت به ژاپن پیدا کنم. در لحظه لحظه‌ای که بزرگ و بزرگتر می‌شدم، به سرزمینی که نام آن ژاپن بود فکر می‌کردم. در آن دوران تمام جهان برای من در ژاپن خلاصه می‌شد، ژاپنی که درون قلب من جای داشت. سرزمینی که با خاطرات من ساخته شده بود و با آنچه والدینم از ژاپن برای من تعریف کرده بودند.و در این میان وقتی که از مرز بیست سالگی گذشتم، متوجه شدم که این سرزمین که تمامی جهانی است که در فکر و ذهن من جای گرفته است، با دنیای واقعی تفاوت‌های زیادی دارد. و البته من دریافتم که هر سال که من بزرگتر می‌شوم، این جهان که زمانی برای من بسیار پرارزش بود و همه دارایی‌ام بود، به مرور کم‌رنگ و کم رنگ‌تر شد و به مرور از ذهن و حافظه‌ام رنگ باخت. بنابراین من فکر می‌کنم بخشی قوی و بزرگ از انگیزه من برای نوشتن همین حس بود. سعی کردم با نوشتن این جهان درونی و ذهنی را روی کاغذ ثبت کنم تا بتوانم در شرایطی امن از آنها نگهداری کنم.* بمباران ناکازاکی چه تاثیری بر شما داشت؟بخشی از کودکی من در ناکازاکی گذشت البته وقتی من واژه‌های بمب اتمی را شنیدم، چیزی درباره آن نمی‌دانستم اما به مرور بمب اتمی برای من تبدیل شد به یک بازه زمانی. بعد از آن از بسیاری از مردم می‌شنیدم که می‌گفتند: این پل قبل از بمب اتمی اینجا نبود؛ این مدرسه بعد از بمب اتمی اینجا ساخته شد و این طور بود که بمب اتمی به مرور برای من تبدیل به یک شاخص زمانی شد.* چه زمانی به اهمیت این اتفاق در ناکازاکی آگاه شدید؟آن زمان در انگلستان زندگی می‌کردم، فکر می‌کنم حدوداً ۶ یا ۷ ساله بودم، شاید هم کمی بزرگتر. در آن روزها بود که به اهمیت ناکازاکی و بمب اتمی که در آن فرود آمده، پی بردم. به یاد می‌آورم که در زمانی که در انگلستان مدرسه می‌رفتم، با جست و جو در دانشنامه کودکان برای واژه ناکازاکی مدخلی خاص وجود داشت. با دیدن ناکازاکی با خودم فکر کردم آه، بله این شهر من است. اما، اما تصویری که از ناکازاکی دیدم، شهری بود که یک ابر قارچ مانند، یک قارچ هسته‌ای بر فراز آن نقش بسته بود. بعد از تماشای آن عکس احساس عجییی داشتم. کاملاً عجیب و غریب. برایم عجیب بود که در دانشنامه مدرسه، ناکازاکی به شهری که بمب اتمی در آن منفجر شده، خلاصه شده است. اما در آنِ واحد احساس غرور کردم از اینکه زادگاهم به یک شهر بسیار مهم تبدیل شده بود.
* آیا این اتفاق تاثیری بر نوشتن شما گذاشت؟در تمام این مدت در غرب در حال بزرگ شدن بودم و البته در این سال‌ها ترس زیادی از جنگ‌های هسته‌ای داشتم. ناکازاکی و هیروشیما نمادی از آن چیزی است که ما باید از آن دوری و پرهیز کنیم. اما همیشه بخشی از وجود من می‌خواست بگوید: نه، نه این محلی است که من به آن تعلق دارم. و سرشار از خاطراتی است که هیچ ارتباطی به بمب اتمی ندارد. و همه اینها البته تاثیر خود را بر نخستین رمان من «منظر پریده رنگ تپه‌ها» داشت. این تاثیر نوستالژی بود و آنچه که من به آن تعلق داشتم.* ماجراجویی در گذشته یکی از مهمترین درونمایه‌هایی است که در «غول مدفون» به آن می‌پردازید. آیا این درونمایه‌ای است که دوست دارید همیشه به آن بپردازید؟در اولین رمانم وقتی درباره یکی از شخصیت‌ها می‌نوشتم کاملاً به صورت ناخودآگاه این کار را انجام می‌دادم. تصور می‌کردم که این شخصیت قرار است در برابر یک نسل بایستد. اما وقتی بزرگتر شدم به این موضوع فکر کردم که واقعاً تفاوت‌های فاحشی وجود دارد بین اینکه افراد مختلف روش‌های مختلفی برای به خاطر آوردن و یا فراموش کردن دارند و همین‌طور ملت‌ها هر کدام روشی برای فراموش کردن و به خاطر آوردن دارند. پس شروع کردم به فکر کردن به اینکه استفاده از یک روش قدیمی برای فراموشی یک جامعه بزرگ کافی نیست.* آیا رویدادی وجود داشت که الهام بخش شما برای نوشتن برای حافظه جمعی باشد؟زمانی که جنگ در یوگسلاوی آغاز شده بود، به خصوص در زمانی که خشونت در بوسنی به اوج خودش رسیده بود. می‌دانم که بخشی از مردم یوگسلاوی در آن زمان به تعطیلات رفته بودند و بخشی از آنها در حیرت بودند که چه بر سر بوسنی آمده و شهرها و روستاهای آن گرفتار چه خشونتی شده است. زندگی مردم در آن زمان در صلح و آرامش بود اما ناگهان همه چیز تغییر کرد و زندگی مسالمت‌آمیز آنها از این رو به آن رو شد. ناگهان یکی گروه اساساً صرب‌ها به سوی مسلمانان تاختند.دو چیز در مورد این اتفاق توجه مرا به خود جلب کرد. اول از همه صلحی بود که برای یک نسل وجود داشت و تا پایان جنگ جهانی دوم مشاهده می‌شد. به نظر می‌رسید آنچه که به نظر صلح و آرامش می‌آمد، در واقعیت صلح و آرامش نبود اما چیزی بود که وجودش به مردم تحمیل شده بود. و نکته دیگر این بود که حافظه‌هایی که آسیب دیده بودند، سرشار از خشم و نفرت بودند و این ایده برایم شکل گرفت که ذهن‌ها و افکار مردم و حافظه جمعی آنها چطور می‌تواند مانند یک سلاح عمل کند. حافظه بخش بزرگی از آن چیزی است که سیاست باید به آن بپردازد.* چرا ماجرای غول مدفون در قرون وسطی می‌گذرد؟ چه هدفی از آن داشتید؟عمداً یک محیط افسانه‌ای را برای نگاش کتابم استفاده کردم. تلاش کردم تا از تمثیل به اندازه کافی برای بیان دیدگاهم استفاده کنم. در این راه احساس رضایت و خوشحالی دارم که واقعیت‌هایی را درباره کشورهای مختلف در کتابم مطرح کرده‌ام. مضوعاتی که در حافظه جمعی کشورها مدفون شده است.به تازگی سه هفته پی در پی را در آمریکا گذراندم و درباره کتابم صحبت کردم و بارها و بارها در مورد آن به مخاطبانم توضیحاتی را داده ام. چیزی که برایم جالب است، این است که در این کشور بیشتر سوالات حول نژادها و اقوام بود اما در ژاپن بیشتر سوالات مخاطبانم پیرامون جنگ و ارتباط چین و ژاپن و چگونگی روابط آنها طرح می‌شد و این برایم جذاب است. با عمیق شدن در این سوال‌ها می‌توان به شیوه‌های فراموشی و به خاطر آوردن ملت‌ها نزدیک شد...............................کازو ایشی‌گورو نویسنده انگلیسی ژاپنی تبار که این روزها در لندن زندگی می‌کند، از جمله نویسندگان معاصر انگلستان است که به خاطر نگارش کتاب «هنرمندی از جهان شناور» جایزه وایت برد و برای نگارش «بازمانده روز» جایزه ادبی بوکر را به نام خویش ثبت کرده است. از این نویسنده آثار متعددی منتشر شده که از میان آنها می‌توان به «تسلی‌ناپذیر»، «وقتی یتیم بودیم» و «هرگز رهایم مکن» اشاره کرد. رمان «غول مدفون» این نویسنده که به عنوان مهمترین رمان سال ۲۰۱۵ انتخاب و معرفی شده است، به تازگی با ترجمه فرمهرر امیردوست ترجمه و راهی بازار کتاب ایران شده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها