محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855010757
گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. رسالت «چالش‌هاي اصلاح الگوي مصرف»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي رسالت به قلم محمد مهدي انصاري است كه در آن مي‌خوانيد؛ مقوله «اصلاح الگوي مصرف» از آنجا كه در پي اصلاح و ترميم رفتارهاي فردي و جمعي ناظر برمصرف است نيازمند يك حركت اصلاحي، تدريجي، فرهنگي و آموزشي در سطوح مختلف اجتماع و فرد است. به عبارت ديگر هر نوع الگويي از مصرف، محصول طبيعي جامعه‌اي با مختصات معين است و تغيير اين الگو در گرو تغيير و اصلاح اين مختصات است . به عنوان مثال، هنگامي كه الگوي مصرف ما در بستر اقتصاد متكي برمنابع استخراجي شكل گرفته ، اصلاح اين الگو جز با خروج از اين بستر امكان‌پذير نخواهد بود. وقتي كه اصلاح يك پديده فرهنگي و اجتماعي مورد توجه قرار مي‌گيرد، به واسطه تنوع متغيرهاي دخيل در شكل‌گيري پديده‌هاي اجتماعي و تعاملات بين اين متغيرها، با حجم گسترده‌اي از موضوعات روبرو هستيم كه اهتمام به اين گستره از يك سو به دليل تنوع و كثرت متغيرها بسيار دشوار و پيچيده است و از سوي ديگر به دليل غفلت از ريشه‌ها و منشا پيدايش موضوع، اين اهتمام با دستاوردهاي كوتاه مدت و محدود روبروخواهد بود. در موضوع اصلاح الگوي مصرف ما از يك سو با تنوع منابع مصرفي و ارزش آنها، نوع مصرف و تنوع مصرف كننده روبرو هستيم كه با توجه به گستردگي دامنه، اهتمام به آن فوق‌العاده پيچيده و دشوار است حال آنكه با ارجاع مسائل به سطوح ريشه‌اي و بنيادي‌تر و شناسايي منشا شكل‌گيري الگوي مصرف با عوامل محدودتري روبرو هستيم كه مي‌توان با سهولت و اطمينان بيشتر به اصلاح آن اهتمام نمود. در اين راستا به موانع و چالش‌هايي برمي‌خوريم كه در حقيقت منشا بروز رفتارهاي غلط و هنجارهاي نابجاي ناظر بر مصرف‌گرايي و مصرف زدگي هستند. به نظر مي‌رسد مقوله اصلاح الگوي مصرف كه به عنوان شعار سال88 برگزيده شده بايد از اينجا آغاز شود و سياستگذاران فرهنگي و برنامه‌ريزان رسانه‌اي و آموزشي بيش از هرچيز به آنها توجه كنند. -1 وجود عادات مسرفانه نهادينه شده يا ناشي از مدپرستي‌ها و مدل‌گرايي‌ها و چشم وهم‌چشمي‌ها به جزئي از تربيت و هنجار فرهنگي بخش عظيمي از اقشار جامعه مبدل شده كه به اين زودي‌ها قابل تغيير و اصلاح نيستند چرا كه ترك آنها به مثابه وارد آمدن خدشه برحيثيت خانوادگي و آبروي افراد مي‌شود. -2 نبود فرهنگ پس‌انداز در اقتصاد فرد و خانواده كه عامل مهمي در اسراف و ولخرجي و هدر دادن منابع و امكانات در اختيار افراد است. -3 منافع افراد و گروههاي خاص همواره باعث دامن زدن به مقوله مصرف غيردرست امكانات و اسراف در منابع ملي است. غلبه فرهنگ غربي در مصرف مبني برشعار توليد بيشتر، مصرف بيشتر در جامعه ما نيز باعث شده است تا برخي افراد و اصناف با تبليغات و غالب‌سازي عواطف برتعقل و تفكر، براي جوانان و طيف‌هايي از جامعه مدسازي و مدل پردازي كنند كه خود به معني مصرف‌زدگي و الگوي تقليدي مصرف است. همچنين برخي پيمانكاران و ... براي استمرار منافع خود ، كار را درست انجام نمي‌دهند تا براي خود ايجاد اشتغال نمايند! به گفته يكي از مديران شهرداري ، اگر تركيب شن، ماسه و قير و بهره‌گيري از امولوسيون قير در آسفالت درون شهري ماهرانه باشد، چگالي آسفالت و پايداري آن در مقابل فرسايش و عوامل جوي چند برابر خواهد شد! -4 برخورد تعارف آميز و غيرصريح با مشكلات و رفتارهاي غلط در مصرف به‌گونه‌اي كه مثلا كمتر كسي جرات مي‌كند به اين بحث بپردازد كه روش وسبك نذري دادن‌هاي ما در روزهاي تاسوعا و عاشورا غلط اندر غلط است! -5 بسياري ازنهادها و شخصيت‌هاي مطرح در حوزه سياست و فرهنگ كه برافكار عمومي موثرند ، خود رعايت الگوي صحيح مصرف را نمي‌كنند و اين يعني تسري رفتارهاي مسرفانه به افراد جامعه، پس اول مسئولين ، بعد مردم! -6 وجود تبعيض‌ها و بي‌عدالتي‌ها، فقدان دلسوزي برخي نسبت به منافع جامعه، نبود تربيت صحيح ديني و تربيت غلط خانوادگي از جمله موانع و چالش‌هايي هستند كه در مسير اصلاح الگوي مصرف خود را نشان مي‌دهند و موجب كندي اين حركت اصلاحي مي‌شوند. آفتاب يزد «تحريمي‌هاي واقعي»عنوان سرمقاله روزنامه آفتاب يزد است كه در آن مي‌خوانيد؛ در سال‌هاي گذشته، اغلب شركت كنندگان در انتخابات كساني بودند كه به نظام جمهوري اسلامي اعتقاد داشتند و ساختارهاي اين نظام را داراي كفايت لازم براي اداره كشوري به بزرگي ايران بر مي‌شمردند. البته بخشي از اين افراد ضمن اعـتـقـاد به كارآمدي نظام، بعضي از كـارگـزاران نـظـام را فاقد كفايت و شايستگي مي‌دانستند و يكي از اهداف آنها از حضور در انتخابات، تلاش براي تغيير كارگزاران حكومتي در دولت و مجلس بود. گروهي نيز در انتخابات حاضر مي شدند تا برعملكرد كارگزاران حا كم - رئيس جمهور، نمايندگان مجلس يا اعضاي شوراها - مهر تاييد بزنند. در مقابل، در اغلب ادوار گذشته انتخابات، كساني بوده‌اند كه تلاش‌آنها بر اثبات »ناكارآمدي نظام« تمركز داشته و همگان را به عدم حضور در پاي صندوق‌هاي راي تشويق مـي‌كـردنـد. ايـن گـروه و كـساني كه توصيه‌هاي آنها را مي‌پذيرفتند در دسته‌هايي جا مي‌گرفتند كه بهترين نام براي آنها »تحريمي‌ها« بود. البته برخوردهاي برخي مجريان و نـاظـران انـتـخـابـاتـي، در تـوسعه يا محدودسازي دايره »تحريمي‌ها« موثر بود. به طوري كه گاه افرادي با پيشينه علاقه‌مندي به نظام جمهوري اسلامي، براي افشاي اعتراض خود، راهي جز پيوستن غيررسمي به تحريمي‌ها نمي‌يافتند كه بي‌ترديد بدترين نمونه از اين وضعيت، مربوط به دور دوم انتخابات خبرگان رهبري(پاييز 69) است. در آن زمان بي‌توجهي به اعتراض چهره‌هاي سرشناساز جناح چپ و اصرار بر محدودسازي دايره كانديداها، شرايطي فراهم نمود كه تنها اندكي بيش از ده ميليون نفر در انتخابات شركت كردند. در سال هاي بعد از سال 69، چند انتخابات ديگر هم برگزار شد كه تاثير »عملكرد متوليان انتخابات« بر ميزان حضور مردم در آن آشكار بود. اما براي نخستين بار در دوم خرداد 76، نوعي افتراق در ميان طرفداران تحريم به وجود آمد و بعضي افـراد كـه هيچ‌گاه در انتخابات »نقش آفريني« نمي‌كردند به صندوق‌هاي راي هجوم بردند. اين انتخابات، نمونه‌اي از حضور همزمان سه طيف در پاي صندوق‌هاي راي بود: طرفداران نظام كه به وضع موجود اعتراض داشتند،طرفداران وضع موجود و كساني كه عليرغم ديدگاههاي پيشين نسبت به برخي ساختارها، مي‌خواستند براي نخستين بار با بهره‌گيري از همين ساختارها، به اصلاحات مورد نظر خود برسند. اما ديري نپاييد كـه كـسـانـي بـه راه افـتـادنـد تـا از بـازگـشـت گـسـترده‌تر »تـحـريـمـي‌ها« به عرصه انتخابات جلوگيري كنند. تاكيد بر مسلوب الاختيار بودن رئيس‌جمهور و اصرار بر كارشكني در برابر دولت و مجلس اصلاحات، روشي بود كه اين عده برگزيدند و نتيجه آن در گستردگي بيشتر طيف تحريمي‌ها، آشكار شد. ايـنك كه دوازده سال از حادثه بزرگ دوم خرداد مي‌گذرد به نظر مي رسد بسياري از تحريمي‌هاي سابق، بار ديگر به شرايط دوم خرداد 76 بازگشته‌اند. عده اي از آنها احتمالاً ديدگاه خود در خصوص ناكارآمدي ساختارهاي نظام را مورد تجديد نظر قرار داده اند و گروهي ديگر نيز به اين نتيجه رسيده اند كه براي ايجاد تغيير در شرايط فردي و اجتماعي، راهي بهتر از مشاركت در انتخابات وجود ندارد. اين بازگشت، مي‌تواند فرصتي براي نظام باشد تا در مرحله بعد، همين افراد را به كارآمدي نظام اميدوار و از »تحريم‌هاي سازمان‌يافته« جدا سازد. اما ظاهراً در حال حاضر دو گروه به دنبال پشيمان سازي كساني هستند كه از همراهي قبلي خود با »تحريمي ها« پشيمان شده اند. گروه نخست، با علم و آگاهي تلاش مي كنند كه با بعضي سخنان و تبليغات خود، مردم را نسبت به احتمال تغيير رئيس جمهور نااميد سازند و گروه ديگر رفتاري دارند كه شايد در آن عمدي نباشد اما نتيجه آن، »مرددسازي« بخش هايي از جامعه نسبت به حضور در انتخابات است . اظهار نظر برخي تريبون‌داران كه به موجب قانون از جانبداري انتخاباتي منع شده اند و يا سكوت نسبتاً طولاني مدت آنها در برابر اظهارات منتسب به خويش، يكي از موضوعاتي است كه مي تواند اميد برخي راي دهندگان به تاثيرگذاري واقعي راي خود را كاهش داده و آنها را به صورت خواسته يا ناخواسته در جمع »تحريمي‌ها« قرار دهد. اما بالاتر از اين، رفتار رسانه ملي است كه با نزديك شدن به انتخابات، نشانه‌اي از اصلاح در آن مشاهده نمي‌شود. بهترين دليل بر اين مدعا، سانسور تقريباً كامل گزارش تفريغ بودجه 86 در صدا و سيماست. در حالي كه اين گزارش، نشانه تخلف آشكار برخي دستگاههاي دولتي نسبت به مصوبات بودجه و دخل و تصرف و جابه‌جايي‌هاي وسيع و غيرقانوني در اعتباراتي است كه براساس »خرد جمعي مجلس« براي دستگاههاي اداري و خدماتي منظور شده بود. اين رفتار رسانه ملي نمي‌تواند جز حمايت ويژه از رئيس دولت نهم تلقي گردد كه هم‌اكنون به عنوان كانديداي انتخابات دهم رياست جمهوري، به بهانه‌هاي گوناگون از رسانه‌هاي عمومي براي تبليغ ديدگاههاي خود بهره‌گيري مي‌نمايد. اين در حالي است كه فلسفه قرائت گزارش تفريغ بودجه از تريبون مجلس، انتقال اطلاعات آن به جامعه و افزايش آگاهي آحاد ملت نسبت به عملكرد مالي دولت است كه قطعاً بر انتخاب آينده ملت تاثيرگذار خواهد بود. همزماني اقدام بي‌سابقه صدا و سيما در سانسور اين خبر مهم، با انعكاس گسترده و مكرر سخنان علي لاريجاني در همان جلسه مجلس كه در تجليل از دكتر احمدي‌نژاد بود نشان داد تبليغ مثبت براي رئيس جمهور فعلي و جلوگيري از هرگونه اطلاع‌رساني كه موجب كاهش آراي او مي‌شود نه يك حادثه، بلكه برنامه‌اي طراحي شده و منبعث از اراده‌اي قوي در رسانه ملي مي‌باشد. با اين شرايط، اگر عده‌اي از مردم تصور كنند كه هرگونه تلاش براي تغيير رئيس جمهور، مخالف اراده جمعي نظام است و همين تلقي، آنها را در جمع رسمي يا غيررسمي »تحريمي‌ها« قرار دهد چه كسي دربرابر اين تضييع حق ملي و اجحاف به نظام، پاسخگو خواهد بود؟ اگر امروز برخي نهادهاي رسمي و حكومتي و بعضي تريبون‌داران با نفوذ، به خاطر رفتارها و گفتارهاي خود،عوامل اصلي تشويق عده‌اي از مردم به »تحريم انتخابات« معرفي شوند و حتي براي آنها نام »تحريمي‌هاي واقعي« انتخاب گردد، آيا سخن گزافي گفته شده است؟ ابتكار «تغيير در امريکا با يک رژيم غذايي ضد کلسترول»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم آرزو ديلمقاني است كه در آن مي‌خوانيد؛سال ها قبل: چرخه اقتصادي زندگي به خوبي مي چرخد. پسر کوچکتان سربازي اش را خريده است و با کمک هاي شما رشته مورد علاقه خود را در دانشگاه آزاد مي خواند. دخترتان ازدواج موفقي با پسر شريکتان به ثبت رسانده، همسرتان براي خريد عازم دوبي است و شما نسخه اين خوشبختي را به زور براي چند همسايه و دوست قديمي تجويز کرده ايد. امروز: در آستانه ورشکستگي هستيد، پسرتان ترک تحصيل کرده است، دخترتان تفاهم کافي با پسر شريکتان ندارد، همسرتان بيمار است، پزشک برگه آزمايش شما را نگاهي مي اندازد و مي گويد کلسترول و قند خونتان بالاست. دستگاه فشار سنج نشان مي دهد که شما در آستانه مرگ هستيد. همسايه ها و دوستان قديمي نسخه تجويزي را نپسنديده اند و با شما قطع رابطه کرده اند. تنها نياز شما "تغيير" است. اما مسلما تمام تغييرات در عرصه زندگي به زمان و انرژي زياد نياز دارد. يک رژيم غذايي يک روزه و يا حتي چند هفته اي نمي تواند وضعيت نابسامان بدن شما را تغيير دهد. اما زندگي مرد داستان ما شباهت هايي هم با دنياي سياست دارد و در حال حاضر بيشتر به وضعيت امريکا در جهان امروز مي ماند. وضعيت اقتصادي امريکا در آستانه ورشکستگي است. امروز در امريکا نگراني ها تنها حول ورشکستگي چند بانک و کارخانه اتومبيل سازي نيست، بلکه نگراني اصلي از احتمال وقوع جنگ داخلي است که مي تواند صدمات جبران ناپذيري را بر دوش جهان بگذارد. اين شرايط به بيکاري بسياري منجر شده است. يک برنامه ريزي درست نيز مسلما به سرعت پاسخگو نخواهد بود. بلکه زمان و انرژي بيشتري براي بازگشت به شرايط نرمال تر نياز دارد. شرايط در سياست خارجي امريکا نيز مانند دوستان و همسايگان مرد داستان ما است. نسخه تجويزي امريکا در افغانستان و عراق عملکرد خوبي نداشته است و موفقيت چنداني را براي آنها به ارمغان نياورده است. امريکا بايد در اين شرايط وضعيت را ابتدا در اين دو نقطه بحراني به وضعيت مطلوبي برساند در اين راستا مسلما همسايگان و دوستان قديمي که سال ها است تنها بر ريشه دشمني با آنها افزوده است مي توانند نقش موثري داشته باشند. هم مرد داستان ما و هم امريکا مي دانند که خصومت هاي چند ساله را يک شبه نمي توان برطرف کرد. براي رسيدن به وضعيت مطلوب نياز به تغيير است. امريکا با انتخابي متفاوت شرايط لازم براي ايجاد اين تغيير را فراهم آورده است. اکنون تيم جديد در کاخ سفيد در تلاش است تا رژيم غذايي جديدي را براي بهبود اوضاع به سيستم سياسي و اقتصادي تزريق کنند. اين تغييرات در آستانه وقوع است، نمي توان انتظار داشت که امريکا به سرعت نيروهاي خود از عراق را خارج کند، با ايران آشتي کند و سر ميز مذاکره مستقيم بنشيند و با حل بخشي از مشکلات، به سمت افغانستان خير بردارد و طالبان و القاعده را شکست دهد و پس از آن آرام با مشکلات داخلي و وضعيت اقتصادي دست به گريبان شود. تمام اين مسائل حتي اگر هم وزن نباشند اما در يک راستا قرار دارند. درست است که باراک اوباما اعلام کرده است که اولويت او در سياست خارجي افغانستان است اما اين مسلم است که بدون همکاري ايران و ساير کشورهاي جهان از جمله روسيه نمي تواند از سد افغانستان بگذرد. امريکا در فکر تغيير است. شايد بخشي از اين تغيير در پيام نوروزي باراک اوباما نهفته باشد. جايي که او ديگر از رژيم ايران نام نمي برد و مي گويد جمهوري اسلامي ايران.جايي که او ديگر تنها مردم ايران را براي پيام خود خطاب قرار نمي دهد و با تمام ايراني ها، با دولت و حکومت ايران سخن مي گويد. بخش ديگري از اين تغيير در چيدمان سفر اوست. او در اولين سفرهاي خود در اولين 100 روز کاري به کشوري مسلمان، همسايه ايران و عراق و سوريه سفر مي کند. مي خواهد روابط خود را با ايران به طور مستقيم آغاز کند. اينها به معناي نياز به تغيير است. مسلما نمي توان انتظار داشت که تمام تغييرات به سرعت از جلوي ديدگان ما بگذرد. تاريخ هم اجازه چنين سرعتي را به ما نمي دهد. اما مي توان اميدوار بود که در جهاني که تهديدهاي بزرگي مانند تروريسم هر روز زندگي انسان ها را تهديد مي کند، تلاش براي تغيير آينده بهتري را براي همه رقم بزند. مرد داستان ما در اشل کوچکي از آنچه که امريکا آن را تجربه مي کند، نياز به تغيير زندگي خود دارد. او نيز قادر نخواهد بود بدون گذشتن از تمام پله ها به ايده آل هاي خود برسد. ممکن است در اين ميان چيزهايي را از دست بدهد که غير قابل جبران باشد. همسرش، پسر و دخترش در شرايط خوبي به سر نمي برند. اما او بايد تغيير را از خودش آغاز کند با يک رژيم غذايي ضد کلسترول. كيهان «ردپاى تغيير در ثبات عراق» عنوان يادداشت روز روزنامه كيهان به قلم سعدالله زارعي است كه در آن مي‌خوانيد؛ فشار شديد دستگاه سياسي و امنيتي آمريکا به دولت نوري المالکي براي بازنگري در مهمترين مفاد توافقنامه سياسي، امنيتي و اقتصادي بغداد-واشنگتن که در مرداد سال گذشته به امضاي جرج بوش رئيس جمهور وقت آمريکا و نوري المالکي نخست وزير عراق رسيد از اهميت فراواني برخوردار است. عراق طي هفته هاي اخير شاهد گسترش ناامني ها و انفجارات بود که دامنه آن بخصوص پايتخت عراق را در بر گرفت. از سوي ديگر در اين هفته شاهد سفر غيرمترقبه نخست وزير عراق به روسيه و انعقاد قراردادهاي جديد خريد تسليحات از جمله تجهيزات دفاع ضدهوايي بوديم. بعضي از رسانه ها نيز از سفر قريب الوقوع يک هيات بلندپايه عراقي به دو کشور اروپايي -شامل انگليس و فرانسه- خبر دادند و موضوع آن را گسترش روابط اقتصادي و سياسي با اروپا اعلام کردند. اين دو اقدام در حالي صورت مي گيرد که آمريکايي ها نسبت به ورود ساير کشورها به حوزه امنيتي، اقتصادي و سياسي عراق حساسيت فراواني دارند که طبعاً اين حساسيت نسبت به رقيب قدرتمند آسيايي شان-روسيه- بالاتر مي باشد. اين تحولات در متن خود نکات قابل توجهي دارد. فشار آمريکا به عراق براي بازنگري در مفاد مهم توافقنامه سال گذشته- شامل گسترش کاپيتولاسيون و جدول زمان بندي خروج نظاميان آمريکايي از عراق- نشان مي دهد که عملياتي شدن همه مفاد اين توافقنامه با برنامه سياسي-امنيتي آمريکا براي عراق در تضاد جدي است. از اين رو واشنگتن تلاش مي کند که پيش از آنکه اين توافقنامه- در مردادماه آينده- به همه پرسي در عراق گذاشته و به تصويب ملي برسد، اين تغييرات مهم اعمال گردد. در مورد رويکرد اصلي تغيير در مفاد توافقنامه دو ديدگاه اصلي وجود دارد. يک ديدگاه مبتني بر اين است که آمريکايي ها عليرغم امضاي توافقنامه تابستان گذشته، مايل نيستند عراق را ترک گويند و از اين رو باراک اوباما که حدود يک ماه پيش از خروج نيمي از حدود 130 هزار نيروي نظامي اشغالگر از عراق تا پايان سال جاري ميلادي سخن گفت در واقع مي خواست بگويد ما نه در چارچوب توافقنامه- که آمريکا آن را با توجه به تغييرات اعمال شده در متن قبلي دولت بوش توسط دولت نوري المالکي تحميلي مي خواند- بلکه در چارچوب مصالح آمريکا و تدابير خود در مورد ميزان، زمان و نحوه خروج نيروهاي آمريکا تصميم مي گيريم. از اين منظر در واقع هدف از طرح لزوم تغيير در دو موضوع اصلي توافقنامه- يعني کاپيتولاسيون و جدول خروج- زمينه سازي براي تداوم حضور و عملياتي تر شدن آن- کاستن نيروها از 130هزار نظامي به حدود 50 هزار نيروي عملياتي- مي باشد. يک ديدگاه ديگر مبتني بر اين است که آمريکا خروج نظاميان خود از عراق را پذيرفته است و با توجه به روند موجود عراق و حساسيت شديد مردم اين کشور نسبت به تداوم حضور بيگانگان، ادامه اشغال نظامي عراق را غيرممکن مي داند و واقعاً قصد دارد در موعد مقرر- حداکثر تا پايان سال 2011 ميلادي- يا حتي آنگونه که اوباما وعده داد زودتر از موعد نيروهاي خود را از عراق خارج کند. اما در اين ميان مفاد توافقنامه امنيتي امضا شده مي تواند به سست شدن پايه هاي حضور نظامي آمريکا در کشورهاي ديگر- شامل ژاپن، افغانستان، آلمان، کره جنوبي، بحرين، کويت و قطر - نيز منجر شود و موج اخراج نظاميان آمريکا- که عدد آنان در کل جهان از يک ميليون نفر هم فراتر رفته است- به يک پديده عمومي و بين المللي تبديل گردد و به حيات آمريکا بعنوان يک ابرقدرت پايان دهد چرا که ميليتاريسم- نيروي نظامي و تسليحات برتر- اصلي ترين رکن قدرت آمريکاست. براساس اين ديدگاه آمريکايي ها از مقامات عراقي خواسته اند که به توافق شفاهي و محرمانه براي زمان و نحوه خروج نظاميان اشغالگر بسنده کنند و سند مکتوب و اعلام شده را رها نمايند. به هر حال از هر کدام از اين دو منظر که به چانه زني کنوني مقامات سياسي و نظامي آمريکا به موضوع توافقنامه امنيتي بغداد- واشنگتن بنگريم، الغاي توافقنامه و يا تغيير در دو بند اصلي آن- که به معناي الغاي کامل آن است- موضوعي بسيار خطرناک مي باشد. به نظر مي رسد آمريکايي ها براي آنکه عراقي ها را وادار به پذيرش اين موضوع کنند به افزايش ناامني ها و انفجارهاي اخير بعنوان ابزاري براي رسيدن به هدف خود مي نگرند. وقوع انفجارهاي پياپي در بغداد- که مجامع شيعيان عمده ترين اهداف آن ها بود- در شرايطي صورت گرفت که روند امنيتي عراق طي دو سال گذشته رو به بهبودي گذاشته بود. در همان حال فشار آمريکا به عراقي ها براي آزاد کردن اعضاي ارتش و حزب بعث عراق و تعميم «عفو عمومي» به مجرمان و جنايتکاران- که طي دو ماه گذشته تشديد شده است- از دست يازيدن مقامات واشنگتن به اقدامات جنايتکارانه خبر مي دهد. در اين ميان دولت نوري المالکي دو تلاش عمده را براي ناکام کردن طرح آمريکا- اعمال فشار براي تغيير در توافقنامه- به مرحله اجرا گذاشت. برگزاري موفق انتخابات شوراهاي استاني که با پيروزي نسبي ليست «دولت قانون»- متعلق به نوري مالکي- و پيروزي مطلق احزاب همگرا در ائتلاف شيعيان همراه گرديد و طي آن عراق شاهد کمترين اخلال امنيتي بود ثابت کرد که عراقي ها آماده پذيرش همه مسئوليت هاي امنيتي و سياسي-اداري کشور خود هستند. اقبال عمومي به ليست نوري مالکي هم نشان داد که عراق اينک از ثبات سياسي برخوردار شده است چرا که پيروزي ليست دولت قانون تداوم کابينه نوري مالکي در انتخابات آذرماه 88 و طي 5 سال آينده را تضمين کرد. سفر نوري المالکي به روسيه و برنامه ريزي سفر به اروپا نيز اقدام هوشمندانه ديگري بود که عمدتاً با هدف اعمال فشار بر آمريکا براي دست کشيدن از دو هدف فزون خواهانه- تعميم کاپيتولاسيون به همه نيروها و در همه زمانها و مکانها و نيز ناديده گرفتن جدول زمانبندي خروج- دنبال گرديد. نوري المالکي در اين سفر و در يک کنفرانس مطبوعاتي در عبارتي معنادار گفت: « ما در راستاي ايجاد کشوري تلاش مي کنيم که روابطي قدرتمند با تمامي کشورهاي جهان داشته باشد و پس از آن بايد در راستاي بازگرداندن حاکميت کامل به عراق تلاش کنيم.» وي اضافه کرد: « ما توافقنامه عقب نشيني نيروهاي آمريکايي از عراق را با واشنگتن به امضا رسانديم و اکنون براي اجراي اين توافقنامه براساس جدول زماني مشخص شده در آن تلاش مي کنيم.» وي از دعوت عراق از روسيه براي کمک به بهبود شرايط امنيتي عراق هم سخن گفت. هوشيار زيباري وزيرخارجه عراق نيز در کنفرانس مطبوعاتي مسکو گفت: «امروز عراق در تصميم گيري هايش مستقل عمل مي کند». سفر مالکي به روسيه نشان داد که نخست وزير عراق نمي خواهد زير بار فشار آمريکايي ها برود و صدالبته عراق اينک حدود 6 سال پس از اشغال توسط آمريکا از شرايط ضعف پايان دوره صدام حسين خارج شده و مي تواند سياست انفعال و تسليم طلبي را کنار بگذارد. از سوي ديگر آمريکا به نسبت 6 سال پيش دچار ضعف مفرطي گرديده است. بن ب سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 310]
-
گوناگون
پربازدیدترینها